Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
O grote god
o grote god
maakt u een einde aan het lijden op aarde
het is haast niet meer te dragen
zoveel christenen worden gemarteld
en ik word ook zo beproefd
het doet zo ontzettend zeer
komt u ons te hulp
ik bid voor al mijn huisgenoten
dat zij de heilige geest mogen ontvangen.
dat wij zusters en broers zijn.
zoals ik nu ben schaam ik me zo
voor die geest die me kwelt..
toch zegt god dat hij me liefhebt
en me de overwinning geeft.
daar dank ik hem voor.
Leid mij op Uw weg
Leid mij op Uw weg, die betrouwbaar is
Want U houdt mij in het oog en kent mij
Het is niet te begrijpen, ik kan er niet bij
Dat U mij ziet in vreugde en in droefenis.
Leid mij op Uw weg, de weg der waarheid
Zoals het in de Bijbel staat omschreven
Dat ik naar Uw geboden tracht te leven
En mag blijven geloven in Uw wijs beleid
Leid mij op Uw weg, de juiste weg ten leven
Opdat ik niet een heilloos pad zal bewandelen
Maar dat ik steeds naar Uw wil mag handelen
Geef Heer dat ik naar het goede blijf streven.
Leid mij op Uw weg, de weg der eeuwigheid
Waar geen verdriet, haat en nijd meer zal zijn
Maar altijd vreugde en verlossing van alle pijn
Een plaats die God de Heer mij heeft bereid.
Voor voeten die dansen
zacht is het gras
voor voeten die dansen
voorzichtig bloemen ontwijken
om hun kleurig hart te bekijken
wind vlaagt muziek
fluistert woorden uit
een eeuwenoud lied op
een nooit te vergeten melodie
jij bent geen ballerina
maar een natuurdanseres
die in gebaar lach en ogen
met haar ziel de wereld verovert
Over mijn autisme
Mama, wanneer ik door alles om me heen overweldigd wordt,
Ik niets meer voel van jouw steun en comfort,
En ik in mezelf keer uit zelfbehoud.
Wanneer de prikkels me zo hard raken,
Dat jouw goede bedoelingen geen verschil meer maken,
En ik op dat moment zelfs van jou afstand houd.
Mama, wil je dan niet vragen of ik kan zeggen,
Wat me dwars zit, uit kan leggen,
Wat het is dat me bezig houdt.
Laat me niet zoeken naar die zin die mijn gevoel vertaalt,
Die alles vertelt waar jij me om vraagt,
Want lieve mama, die zin die komt echt niet.
Terwijl allerlei prikkels mijn denken verstoren,
probeer ik het voor jou dan kleiner, in woorden,
Maar op dit soort momenten lukt dat me zelfs niet.
Je vraag maakt me onzeker en bang,
Omdat ik er niet aan tegemoet komen kan,
En maakt dat ik van je weg wil gaan.
Terwijl ik liever bij jou wil blijven
Mama, stel daarom alsjeblieft geen vragen, stel geen eisen,
Blijf gewoon onvoorwaardelijk naast me staan.
Liefde was de enige prijs
ik schreef grijs
aan een zwarte hemel
die devotie droop langs
een kierend firmament
waar gebeden tochtten
weg was mijn hoop
op enig erbarmen
het vluchtig bestaan
had enkel mijn euforie
zonder hart langs zien gaan
was alles kwijt
in afronden naar boven
omdat velen geloven
in directe vergeving
zonder vergelding van hel
mijn grijs kreeg
het witte gezicht van
dodelijk blauw door kou
liefde was de enige prijs
voor een hemel op aarde
De steen van rosette
het waren geen vingers
die schreven maar
tekens die leefden
gebeiteld in steen
spraken zij over jaren
verhaalden intens het bestaan
in komen en gaan
van mensen en machten
voorspoed en rampzalige krachten
eeuwen hebben zij getrotseerd
om hun historie kenbaar te maken
maar de taal was het spreken verleerd
tot de steen van rosette
het schrift openbaarde en zij
hun boodschap konden verklaren
Doorgaan.
Met elke dag werd ik steeds zwakker.
Elke nacht, dan lag ik wakker.
Zoveel respect heb jij toen verloren.
Ware liefde maar zinloos gestorven.
Ik denk aan jou, ik hoor je stem.
Het maakte me gek omdat je was met hem.
Door jouw keuze heb jij me verloren.
Maar weet vanaf nu dat ik je nooit meer zal storen.
In verleidelijkheid
ik stapelde dossiers van
alle boeken en papieren die ik in
mijn leven gelezen en geschreven heb
verbazing en verwondering waren
de lijn die het zoeken eerst bepaalde
daarna kon ik mijn doelen zelf verhalen
door die bezigheden ben ik verdwaald
heb ik in het echte leven totaal gefaald
tot ik jou begroette in terloops ontmoeten
jij bent geen dromerij
lach en ogen openen bloeiend lente
je lijf geurt zomer in verleidelijkheid
nog mag en kan ik oogsten
terwijl dossiers hun herfst verdrogen
en wij in wintertij eindeloos gelukkig zijn
Zij schaduwen schoonheid
ik ken de pennen
die vals schrijven
in gif gedrenkt zie je
hoe letters en krullen
hun kwade genius onthullen
zij schaduwen schoonheid
breken met lompheid
het speelse in zinnen
die in hun optie nooit
als kunst kunnen beginnen
toch zijn zij welkom
met hun pennenvruchten
die nu nog zuchten
onder de winterse kou
acceptatie is lente kom gauw
Hans
hans, wat ben ik blij met je
je bent zo lief
we hebben dezelfde ziekte
ik heb heel leuk met je gepraat
ik ben heel blij met je
we verstaan elkaar goed
je bent eenvoudig en gelovig
ik kon je vertellen over mijn geloof
dat ik zoveel van jezus hou
ja, maar god heeft ook leuke
mensen gegeven gelukkig
ik hoop je nog vaak te bezoeken
je bent ook al lang ziek
ik hoop dat wij genezen
ik bid voor je hoor
blijf nog lang mijn vriend.
lieve hans
Hoor het lied van de engelen
heel lieflijk klinkt hun lied
zij zijn de lievelingen
van god en jezus
de teerbeminden.
de lieve engelen
god heeft ze uitgekozen
en veel zijn om hem heen
ze geven hem veel liefde
hij kan niet meer buiten ze.
ze verlichten zijn leven
hij heeft er ook heel wat
naar de aarde gestuurd
om de mensen te bemoedigen.
dat is lief van god.
de mensen worden er heel blij mee.
want op de aarde is het niet gemakkelijk
spoedig zullen hemel en aarde
verenigd zijn.
fijn dat te weten.
Blij ben ik dat ik je ken
blij ben ik dat ik je ken
en je me liefhebt
mij over rozen laat lopen
ik ben heel erg blij dat ik je ken
je maakt me gelukkig
wij houden ook zo van elkaar
nooit komt er een einde aan ons geluk
maar elke dag is weer nieuw
met de schitterende zon op te staan
na in elkaars armen gelegen te hebben
ons verdriet zal over gaan
het geluk is gekomen.
onze blijdschap gaat niet meer over.
lieveling, blijf altijd bij me.
Verstrooit het licht
je bent van glas
dat in zijn matheid nog
maar vage beelden lacht
waar het bewegen
nog slechts een schaduw
is van het echte leven
je krachtige lijnen
zijn broos en breekbaar
door de tijd geraakt
het kristal transparante
heeft na vele jaren zijn
vitale flonkering gestaakt
nog ben je niet gebroken
maar in de warme middagzon
verstrooit het licht je ouderdom
Toch zijn er rafels
ik streepte zwevend
weg in straffend raken
wist van mythische figuren
bouwstenen te maken
voor mijn komend rijk
gegrondvest op de rede
geen dwaze luchtkastelen
versierselen en ornamenten
maar transparante treden
op de ladder naar omhoog
zonder losbandigheden aan
het einde van de regenboog
toch zijn er rafels
in de krochten beneden
diep in verborgen stegen
krioelt het passionele leven
door veel roze en fel rood
sterielheid is al levend dood
Waar liefde woont....
Waar liefde woont, zal vrede overwinnen
Geen haat en nijd zal er dan meer zijn
Daarom: Heb lief en doe elkaar geen pijn
En laten we dan maar bij onszelf beginnen.
Waar liefde woont, daar komt Jezus binnen
Hij wil bij ons zijn in vreugde en verdriet
Wees daardoor getroost en wanhoop niet
God blijft ons met Zijn liefde omringen
Waar liefde woont, geeft God Zijn zegen
Dan zijn wij verzekerd van Zijn goedheid
Van nu af aan, elke dag, tot in eeuwigheid
Hij zal ons geleiden op al onze wegen.
Waar liefde woont, daar is het leven goed
Geen mens kan zonder echte liefde leven
Laten we elkaar, als het kan liefde geven
Dan geeft God ons Zijn liefde in overvloed.
Zijn testament
er was geen ziekbed
enkel de dood die hij nog had
hij wist het graf met de
narcisten die hij een spiegel gaf
zijn testament
verpakt in maanden zwijgen
maskeert zijn voortdurend
hijgen in de sobere melodie
waarin woorden
eindelijk hun diepte krijgen
op de laatste tonen van een
leven vol futuristische dromen
hij heeft gebroken met
alle standaard spoken uit een
tijd die hunkerde naar vernieuwend zijn
nu alleen op pad zonder existentiële pijn
Geniet van het leven
Mensen zien me zoals ik doe,
Maar ben ik dan wie ik ben?
Misschien zeg ik dat het goed gaat,
Maar wat als ik nou ontken?
Al die vragen in mijn hoofd,
Wie ben ik en wat doe ik hier?
geniet ik wel van het leven en heb ik wel plezier?
Duizend vragen zweven in mijn hoofd,
Wie had dit nou weer verwacht?
Kon ik maar antwoord geven,
Dan was de pijn alweer verzacht.
Onzekere liefde
Wijzen de krachten
vertaald bewezen
het schot laat ik los
het zal blijven leven.
Gericht toe geschoten
maar niks dat ik zie
gevlucht of gevlogen
verspild energie.
Voortvluchtige nachten
door zonlicht weerkaatst
mijn onzekere liefde is
door de tijd heen gehaast.
Nog is het ijs te dun
er speelt winter
in bevroren takken
die wit besneeuwd
naar de hemel reiken
je lach wolkt
in de heldere lucht
stralend jagen blauwe kijkers
sombere gedachten op de vlucht
nog is het ijs te dun
om jouw bestaan te dragen
ik ken je angsten die om
hulp en bescherming vragen
jij danst door de dagen
met de constante pijn
van er plotseling niet meer
kunnen of te mogen zijn
maar licht van zon en sneeuw
zijn de schaduwen te veel
laten jou voor even weer
intens genieten van het leven
Duizend dingen
Ik denk aan duizend dingen,
geen dag gaat meer voorbij.
En al die duizend dingen,
ik zet ze op een rij.
Al die gedachtes in m'n hoofd,
ze zweven rond en ik weet niet wat dat belooft.
Vreugde en verdriet,
niks gaat er aan voorbij.
Gelukkig ondanks dit,
ben ik nog steeds vrolijk en blij.
Ik geniet van de grote en kleine dingen,
dit zijn juist alle bijzondere en fijne herinneringen!