Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Voor de andere
Ik wil dat,
maar nu moet ik dit.
Ik dacht dat,
maar nu denk ik dit.
Ik deed dat,
maar nu doe ik dit.
Ik ben gelukkig met dat,
dat is wat ik graag doe.
Dat is wat ik wil.
Voor dat zou ik alles willen geven.
Dat is mijn sleutel voor een perfect leven.
En toch moet ik dit.
Want anderen zijn ongelukkig met dat.
Zelfredzaam
ik draai cirkels
zonder pijn
doelloos in gevangen zijn
kan niet eens ontsnappen
omdat niemand
mijn uitgestoken hand wil vatten
versleten is de tred
rond de molen van het leven
te veel stappen zijn er al gezet
iedereen heeft haast
is in stress onderweg
contacten worden zelden gelegd
heb gebroken met zinloos lopen
de cirkels naast mij neergelegd
zelfredzaam heb ik nu mijn eigen plek
Je bent er niet
je zei 'vrienden voor altijd'
maar dat zijn we niet.
je zei 'ik begrijp het'
maar dat deed je niet
Je zei dat ik geliefd was
maar dat ben ik niet
je zei dat je van me hield
maar dat doe je niet
je zei dat je mijn leven zou redden,
maar hier ben ik dan aan het besluiten
of ik zou springen
de pillen te nemen
of mijn pols om te snijden
Dag aan dag draagt Hij ons
Wat een troost dat God ons draagt
Steeds maar weer, dag aan dag
In vreugde en ook bij tegenslag
Hij is het die ons altijd schraagt.
Wij mogen weten: God is ons heil
Hij draagt ons door alles heen
Met Hem zijn wij nooit alleen
Zijn liefde voor ons is zonder peil.
God leidt ons met vaste schreden
Daar mogen wij altijd op vertrouwen
Op Zijn woord kunnen we bouwen
Hij is met ons in alle omstandigheden.
God, is de bron van alle leven
Hij heeft hemel en aarde voortgebracht
En aan al Zijn schepselen gedacht
Hij wil ons Zijn liefde geven.
(Uit psalm 68)
Gods liefde is hemelhoog
Gods liefde is hemelhoog
Gods onmetelijke liefde is hemelhoog
Voorbij de wolken reikt Zijn trouw
Hij houdt van al Zijn schepselen
Zijn goedheid verrijst voor ons oog.
God de Heer is onze levensbron
Zonder Hem kan er niets bestaan
Geweldig is het om zijn liefde te ervaren
Hij is ons licht, helderder dan de zon.
In God mogen we ons verblijden
Hij wil elke dag voor ons zorgen
En geeft ons volop spijs en drank
Hij blijft Zijn vleugels over ons spreiden.
Wij zijn altijd veilig bij de Heer
Hij maakt ons van zonden vrij
In ootmoed mogen we tot Hem gaan
Hij luistert naar ons, steeds weer.
( Uit Psalm 36)
Echtgenoot
de nacht
duurde voor haar
gevoel eindeloos
er drukte iets op
smalle schouders
te zwaar voor haar
haren kleefden
aan een naakte rug
hij had haar ontkleed
naakt gezien
hij had het recht
oh, die nacht
het duurde eindeloos
slaap gunde hij haar
niet
pas toen ze leerde lief
te hebben
liet hij haar slapen
Schering en inslag
ik heb tijd geweven
kwam mezelf tegen
zittend aan het spinnewiel
waar ik draden
spinrag uit het leven
tot garens vlocht
na het klaren zette ik
met schering en inslag
de patronen op
maar kwam stof tekort
borduurde voort over bestaan
liet de tijd zo door mijn vingers gaan
Legoblokken zonder thuis
de treden kraakten nog
hun eigen melodie
toen ik naar boven liep
het was geen lopen
maar ik sloop
in pure nostalgie
voelde hoe
het spinrag van de tijd
aan mijn handen bleef hangen
in de verste hoeken
rommelde het avontuur
schatten van het eerste uur
nog stond de kist
onder de gebarsten ruit
maar het uitzicht was verdwenen
in de polder
is de stad verschenen
als legoblokken zonder thuis
De godvergeten bloem
ik zal voor jou
de godvergeten bloem
weer laten bloeien op een kale rots
verzamel de verhalen
die in fijnmazig splijten
uit het gesteente zullen wijken
teruggaand in de tijd
zullen zij in vorm en kleur
hun basis weer herkrijgen
waar eens uit scheppers handen
bloemen het paradijs konden beroemen
zo zal jouw knop uit gods vergetelheid gaan bloeien
Krullen letters
ik schrijf met bloed
nog krullen letters
mijn laatste levensmoed
niet op geschept papier
maar een simpele a vier
de verhalen uit mijn leven
op de lijn bibbert de pijn
eist in felle uitschieters
steeds alert te zijn
nog is het te lezen
al vlekt het rood op de plaats
waar ik voor even ben gebleven
zal de ondertekening niet halen
maar de laatste woorden
kan ik gelukkig zelf bepalen
De maan
haar grote volle
manen gezicht
schijnt een mystiek
licht
mijn ogen, och mijn ogen
(zijn geliefde)
ik ben zo in de war
heb de maan gesmeekt
naar de maan gehuild
of ze wil getuigen hoe
ik deze nachten heb
geleden
zonder warme lijf
de maan is mijn getuige
dat ik verzink in
verdriet
ik zwerf,
verloren
wandelend
huilend
in de nacht
onder een volle maan
Een tintelfrisse frequentie
ineens krijgt leven de geest
uit een andere dimensie
voelt buitengewoon
op een tintelfrisse frequentie
geschoond dragen
takken en boom
hun gestalte wat grootser
vullen ruimte in ijlere lucht
wiekt een vlucht ganzen
hun v voor de wind
in het laatste rood
van de vallende avond
waar je droefgeestig
door duister verwacht
bruist de sfeer van vitaliteit
en vernieuwende kracht
Jouw onvoltooide
ik heb
haar muziek beluisterd
hoorde woorden
die haar bekoorden
zij was ontluisterd
maar in haar hart
klonken nog
de melodieën van vroeger
tonen overbrugden
wat eerder gescheiden was
over goede smaak werd getwist
het compromis zal worden gemist
we deelden fragmenten
uit de symfonie van het leven
jouw onvoltooide is de laatste
die ons is overgebleven
Vecht
mijn hart ligt daar bij jou,
jij vecht daar.
voor de vrijheid,
mis je mij?
wanneer krijg ik een brief,
wanneer hoor ik jou?
reis jij weer terug,
nu lig je naast me en lacht.
nu ben je hier,
mijn reizende soldaat.
Goede reis
ik heb geen woorden
aan je meegegeven
hooguit goede reis
voor jou was het
eindelijk prijs
gekoesterd als wens
herinneringen en
fragmenten verhalen
jouw aandacht in de mens
jij hebt gedeeld
bent gegaan blijft toch
bij ons in voortbestaan
Tot het tij keerde
ik schepte zand
maar het bleef niet kleven
in mijn hand
wilde details uit
het leven vorm geven
zij rulden weg op het strand
heb met de zee gesproken
zij heeft haar water vergoten
rijk aan herinnering
in een vloeiend decor
onder zon en wind
kreeg mijn visioen zijn gestalte
tot het tij keerde
de golven zich weerden
de creaties wisten van mijn hand
Ik heb verdriet
ik heb verdriet
en verlang naar je
ik mis je op al mijn
wegen,
ik voel me alleen zonder
je,
je bent mijn enige hoop.
wil je alsjeblieft zo gauw
mogelijk komen
mijn verdriet is groot
fluister mijn naam
opdat ik je stem weer hoor.
ik hoop dat je naar me luistert
en me niet in de steek laat.
ik kan niet zonder je.
je bent mijn hele bestaan.
verhoor me toch,
en kom,
ik heb liefdesverdriet,
maar blijf je trouw en
blijf van je houden.
Mijn geliefde
mijn geliefde,
hoelang nog
dat ik je kan kussen
je bent verder weg
als ik wens
ik heb je lief
blijf niet zolang
meer weg
ik mis je op al
mijn wegen
je bent mijn heelmeester
je maakt mij gelukkig
ons lijden zal voorbij zijn
we zullen elkaar gelukkig
maken,
lieveling!
Wanneer kan, en mag ik weer adem halen?
Wanneer kan ik zeggen,
dit alles is voorbij?
Wanneer kan ik zeggen,
na wat jullie mij aangedaan hebben,
Ik voel me weer vrij?!
Jullie betekenen niks meer voor mij.
Mijn aanklacht van mishandeling tegen jullie.
is nu meer dan een jaar geleden.
Nog steeds is de rechtszaak niet in behandeling genomen,
en is mijn angst en machteloosheid niet verdwenen.
Het is druk krijg ik dan te horen,
als ik meerdere keren naar het gerechtshof bel.
Maar de brief met de nieuwe datum van het opnieuw voorkomen,
die krijg je wel.
Wanneer ik jullie daders tegen kom,
schelden jullie mij publiekelijk uit waardoor ik niet af kom van dit gekwel.
Waarom moet het opnieuw volledig uit de hand lopen,
voordat dit een keer stopt.
Ben ik echt de enige,
die vindt dat dit niet klopt?
Meerdere keren zijn jullie niet op de rechtszaak komen opdagen.
Ik blijf met m'n gevoelens zitten,
en met opgekropte onbeantwoorde vragen.
Wanneer kan ik zeggen,
dit alles is voorbij?
Wanneer kan ik zeggen,
na wat jullie mij aangedaan hebben,
Ik voel me weer vrij?!
Jullie betekenen niks meer voor mij.
De tegenpolenkracht
de dag heeft
jouw kleuren vandaag
met af en toe een vleugje bekend
in de wind
die altijd door
je haren speelde met de zon
ja dat kon
in een kort en vlot kapsel
de trend iets vooruit
ik danste om je heen
trots als een pauw
om je blikken te vangen
wij zijn aan elkaar blijven hangen
door de tegenpolenkracht
liefde trok aan stootte steeds minder af