Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het grijze winterslapen
je lach
is altijd spannend
om te horen
ik wil weer
vuurwerk in je ogen zien
het langzame verkleuren
een eerste stukje lente
heel misschien
in een onverwacht gebeuren
nog duurt de winter lang
maar jij ontbolstert snel
ondanks de kou
heerlijk zo af en toe ontwaken
uit het grijze winterslapen
om te zeggen dat ik van je hou
Mooie tijd 2009
Je was altijd zo een vrolijke en levendige meid,
als vriendin wou niemand je dan ook kwijt..
Maar op een dag gebeurde er iets wat niemand ooit had verwacht,
er zat iets diep in je wat wij nooit hadden gedacht.
alle hoop was ineens uit je vervlogen
en je ging onder een groot aantal problemen gebogen..
Toch, nooit heb je iemand hier iets van laten merken,
had ons toch iets verteld,
dan konden wij misschien de schade nog inperken!
Niemand wist dat het zo ernstig was,
maar helaas kwam deze gedachte niet eerder,
maar nu pas ..
Beste vriendin.
Jij bent mijn beste vriendin...
Zonder jou heeft mijn leven echt geen zin..
ik wil jou echt nooit meer kwijt...
Wij zullen vriendinnen zijn voor altijd!
Jij bent er altijd voor mij...
Dus ik blijf voor altijd aan je zij..
Ik zou niet weten wat ik moest, als ik je kwijt was...
Want jij bent gewoon mijn levende kompas...
Zonder jou zou ik de weg kwijt raken..
En mensen zouden mij kapot kunnen maken..
Maar jij maakt mij compleet..
Ik hou van je, als je dat maar niet vergeet..
Je bent een vriendin uit duizenden..
Dat wist ik al voordat ik je kende..
We hebben super leuke tijden gehad..
En we moeten er nog genoeg beleven..
Zonnetje
Grauwe en bewolkte dagen,
beginnen nu ook, aan jou te knagen.
Als jouw zonnestralen niet willen verschijnen,
moet je soms keihard vechten,
om de wolken te laten verdwijnen.
Iedereen ziet jou, als vrolijk en oprecht,
maar binnen in je hart, voer jij een gevecht.
Ze zullen zeggen, we begrijpen, wat je bedoelt,
Maar ze weten niet, hoe jij je nu voelt.
Maar zonnetje geloof me, het einde is nabij,
nog even vechten, dan ben je vrij.
Dan zal zul jij weer stralen, vrolijk en blij,
want je weet, de ellende is voorbij.
Dan mooie zon, als jij dan weer lacht,
dan heb je het gered, op je eigen kracht
Je bent nu ergens waar niemand van ons jou kan bereiken,
maar eens we er zijn, zullen we je meteen een hand toereiken!
Ik mis vroeger,
Toen ik vaak bij je kwam eten,
Of een weekendje logeren,
En uren keten.
Ik mis de tijd,
Dat je alles van me wist.
Ik mis de spelletjes,
Zelfs de legokist.
Ik zie nog voor me,
Hoe we samen speelden,
Hoe we verhaaltjes schreven,
Of een pizza deelden.
Ik mis jou, als bijna-beste-vriendin,
Nu ben ik die tijd kwijt.
Gelukkig heb ik de herinnering,
En daar ga ik mee door.
En toch mis ik die tijd.
Je droomt nog kerst
zacht fonkelt
de zilveren bal
de stal is vol van
komen en weer gaan
buiten de frisse neus
een tijdelijk volle maan
je droomt nog kerst
zacht tegen mij aan
muziek draagt vaag
in vlagen wind
de hoge stem van het
succesvolle sopranenkind
wij zijn op weg
van een bewogen jaar
naar een nieuwe start
de laatste dagen reflecteren zwaar
Met zijn geboorte
zon maan en sterren
in harmonieuze balans
het rondje in uurwerk
is van chaos zijn hand
uitdijend in groei
schitteren nova's in bloei
imploderen tot dwergen
die zwarte gaten verbergen
het spel der limieten
tussen leven en dood
geboorte en sterven
maakt kerst goddelijk groot
een mensenleven in tijd
was de schepper bereid
de cirkel te lopen
en heeft ons bereikt
met zijn geboorte
gaf hij in woord
het akkoord voor een
hemels tijd in zijn eeuwigheid
Wat scheef op het kruis
heb mijn kerstboom opgetuigd
het leek een goede koop
maar eenmaal thuis
stond hij wat scheef op het kruis
in de verlichting
vielen donkere gaten
die ik niet kon compenseren
zonder andere plaatsen te bezeren
met ballen en wat linten
heb ik alles opgevuld
verhuld waar ik in regisseren
de fout ben in gegaan
zo op het oog
schittert hij weer als een plaatje
maar wie wat beter kijkt
ziet mijn tekorten en onredelijkheid
Pesten op school
Daar staat hij weer, alleen,
spelen met hem dat wil er geen een.
Hij voelt zich echt, heel alleen.
Pesten, dat doet iedereen.
Hij voelt zich echt niet thuis op die school.
Hij denkt: ik leef in een riool.
Ik zal maar zeggen: tot de volgende keer,
want morgen gebeurt het zeker weer.
Christmas carols van weleer
mag ik ontsnappen
uit de opgefokte
sfeer van kerst
geen urenlange
zitten meer onder
christmas carols van weleer
het groot geworden
consumentenwonder
dient de mammon niet de heer
laten we door schemering
en nacht gaan dwalen
de lege bomenvelden zien
fazant en haas zijn
niet meer te bekennen
tamme zwijntjes heel misschien
weer zitten mensen
achter zwaar beslagen ramen
volgend jaar een grotere terrine
Opa
Onze opa, een goede vriend van ons allemaal.
Waarom is alles zo vlug gegaan?
Je was niet fit, je was niet sterk.
Daarom deden vele mensen trouw hun werk.
Iedereen bleef maar hopen,
dat je weer normaal kon eten, drinken en lopen.
Onze liefste opa, we zien je allemaal heel graag,
die liefde stopt niet vandaag.
Deze liefde zal eeuwig blijven duren,
alle seconden, minuten en uren.
Een tikkeltje ondeugd
je oogde klassiek
met een tikkeltje ondeugd
in je soepele loop
dat nonchalante
van blik en het koppie
stimuleerde mijn hoop
in een eerste contact
sprongen tot onze schrik
de vonken er af
wie geladen was
blijft nog altijd een vraag
over de aarding doe ik maar vaag
In stil verwachten
voelbaar dun
speelt wind in
stil verwachten
dwarrelt sneeuw
als schicht door
lantaarnpalenlicht
dempen voetstappen
het naderend geluid
vorst kraakt er bovenuit
tot het klokje klinkt
de wereld zich bezint op
het goddelijk geboren kind
Kerst
Een van de mooiste feesten is kerstmis.
Nu de vakantie net is begonnen weet ik weer dat ik je mis.
We hebben elkaar nu al meer dan een jaar gekend.
Een goede tijd om te vertellen hoeveel je voor me betekent.
Aardig, lief, geweldig en meer is hoe ik je zou beschrijven.
Als onze vriendschap een kaarsje was, zou ik hopen dat hij nooit zou doven.
Deze rijm is bijna klaar.
Bij deze wens ik jou en je familie fijne feestdagen en een gelukkig Nieuwjaar.
Wat wilde takken
jij hebt mijn blaadjes beschut
de knoppen gekoesterd
toen storm de kruinen neersloeg
gebroken takken verwijderd
wonden gedicht voordat
zij door rot waren gezwicht
jij wist in verzorgen
de mogelijke gang naar de zerken
tot een minimum te beperken
mag ik je in bloei laten merken
dat ik weer groei in standvastigheid
ook al ben ik wat wilde takken kwijt
Mijn kerstgroep
ik had een vredige
kerstnacht verwacht
dacht mijn schaapjes
op het droge maar
het zwarte dat ontbrak
we zijn gaan zoeken
op de velden waar
herders hun kudde telden
klopten aan bij stallen
het bleef spoorloos voor allen
heb mijn kerstgroep
toen eens goed bekeken
maria jozef en de beesten
ook daar geen taal of teken
van mijn vermiste schat
tot het kind
begon te huilen
dat in een kribbe lag
zij wees mij met heldere ogen
waar het zwarte schaap te vinden was
Las de eeuwen
de stenen
voelden warm aan
in hun teruggetrokken groeven
het metselwerk
was half vergaan
maar de muur is blijven staan
ik zag
woorden van de tijd
in overleven opgeschreven
raakte aan
emoties van het
vroegere in herbeleven
las de eeuwen
uit het boek dat
generatieslang is bijgehouden
ben een geworden met
getrouwen vanaf het moment
dat zij de muren bouwden
Stilte krijst
de vleugels
van mijn kasteel
zijn lamgeslagen
torens trillen
dralen in
ten ondergaan
fundamenten breken
gewelven zien
voor het eerst de maan
stilte krijst uit
restanten leven dat
geketend aan de muren staat
de aarde barst
verzwelgt het spiegelbeeld
deze droom is nooit geheeld
Had mijn bodem lief
ik aardde diep
in vele generaties
had mijn bodem lief
het weidse land
onder de hoge lucht
stond altijd borg voor rust
nu scheurt de grond
trillen lagen in verzet
fundamenten zijn onthecht
mijn wortels
zijn gespleten
de toekomst is vergeten
het was geen menselijk falen
dat de grond zou dalen
maar een bewust genomen gok
als zij dit niet gaan stoppen
gaat groningen naar de knoppen
maakt het aardgas ons kapot
Het scherven pad
het is breukenoorlog
op het scherven pad
jonge planologen
hebben het helemaal gehad
ieder zit met lijm en kwast
zijn perspectief te herwaarderen
het licht vliegt alle kanten op
is niet meer te repareren
de wereld van hiernaast
is aan diggelen gegaan
transparantie was de kracht
die hemel dichter bij de aarde bracht
de poort blijft dus van hout
luchtkastelen zijn vervlogen
weer buigen planologen zich
over de scherven die wij erven
De fijnste kneepjes
liefde is zacht
teder en teer maar
overal vind je de coaches weer
zij helpen
steunen en separeren
repareren moet je zelf proberen
het zijn de fijnste kneepjes
in jargon tot liefdeskunst verheven
het is gewoon manipuleren gebleven
al schik je de bloemen
nog zo subtiel tot mooi zonder een
goede vaas blijft het van twijfelachtig allooi
Kennis maken
een brede glimlach
nodigt me binnen
wees welkom
doe of je thuis bent
kopje thee?
ik ben hier niet goed in
maar ja, we zijn nu toch
buren. ik zet me schrap
de ondervraging begint
waar kom je vandaan
wat doet je man
werk je of heb je kinderen
in de planning dan?
dit is een van de betere
buurten
dat willen we graag zo
houden vanzelf
natuurlijk...
de telefoon is uiteindelijk
(de reddende engel)
ik sta op en bedank voor
de gastvrijheid
we zullen elkaar nog veel
zien zegt ze
ik krijg een warme glimlach
daarin is ze gul
heb toch vergeten te zeggen
dat we erg op onszelf zijn
maar daar komt ze nog wel
achter, mijn nieuwe buurvrouw
Choreografisch denken
jij ensceneert
bindt waar raken
kwetsend kan zijn
ziet de hint
in lichaamstaal
de schaamte al voorbij
in het decor van alledag
verschuif jij
heel subtiel de macht
past in
choreografisch denken
de posities aan
zachte gebaren
wenken om door te gaan
zonder te confronteren
weer dans ik
lichtvoetig weg om
het nogmaals te proberen