Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Hoe veel langer nog?!
Ik weet hoe het is om er alleen voor te staan.
Is dit dan meteen mij beslissing om jullie te laten,
en om alleen verder te gaan?!
Dag in en dag uit, heb ik verdriet
door de pijn die je mij hebt gegeven.
Grote woorden en kleine daden,
van alles wat je tegen mij zij en beloofde,
daarvan is niks meer overgebleven.
Je weet ik ben een gevoelspersoon.
Ik begrijp niet dat je ''het geluk'' en
deze beslissing overlaat aan jou,
getraumatiseerde zoon.
Begrijp mij nu niet verkeerd,
want ik hou van jullie beide.
Ik ken jou nu tien jaar,
maar hoeveel langer moet ik mezelf wegcijferen
en alles proberen te vermijden?!
Ik weet, tussen ons er is een groot leeftijdsverschil.
Maar ik besef, dat dit het laatste is wat ik had verwacht of wil.
Dit alles weegt zoveel zwaarder, dan alleen een bittere pil.
Ik weet hoe het is om er alleen voor te staan.
Is dit dan meteen mij beslissing om jullie te laten,
en om alleen verder te gaan?!
In witte sferen
er waren rozen
daarboven
in witte sferen
transparante muziek
lichtte op
bij vluchtig passeren
verbaasd naar
je lichaam kijken dat
alleen het zijn liet zien
nog een vage schijn
van het aardse
zonder vaste materie
het mysterie van
denken en overal
bestaan zonder gaan
geen woorden
maar weten
delen wat ooit is vergeten
voor haar ging
hemels boven open
in erkenning van geloven
Hoofd omhoog
ik heb geleerd om rechtop te lopen
hoe zwaar de last ook is
ik buig niet
mijn hart draagt de hoop
mijn geloof is sterk en ik draai me
van treurwilgen weg
het zijn net klaagmuren
je hebt er niets aan
ik zie een bijna oranje maan
met mijn hoofd geheven
zie bittere mensen om me
heen
klagen over de politiek, over
religie, vooral over zichzelf
ik loop rechtop en kijk in de
ogen van mensen
en ja hoor, soms zie ik daar
betrokkenheid in en voor alles
liefde
hoe zwaar hun last ook is.
hen hoor je niet.
Vol gratie
hebt je vleugels geschikt
met wat over was
van je verenpracht
wist je klaar
voor de lange reis
al vele jaren voorbereid
in afscheid ben je uitgewuifd
vol gratie vloog je naar de zon
keek nog een keer vluchtig om
Voortijdig gestreken
ik zag je
op de tak
koppie wat scheef
jij had alles wel gehad
vleugels die
niet wilden vliegen
voortijdig gestreken
door kaalheid en pijn
de zin in het leven
was je al even vergeten
omdat slapen rustiger
bleek dan ontwaken
toch laat je nog
het koppie niet hangen
in een intens verlangen
om bij ons te zijn
Een genaakbare kus
jij bent doorzichtig
als het fijnste kristal
vonkt kleuren die
zullen breken in raken
ik koester je rankheid
in gestileerde vormen
de hoge heldere tonen
die sterretjes tinkelen
samen componeren wij
de muziek van het
irrationele liefdesgeluk in
een warme genaakbare kus
De heer is mijn herder.
de here is mijn herder
hij herstelt mijn denken.
hij beproeft mij
en draagt mij
in zijn eeuwige armen
bij hem voel ik mij thuis
hij verkwikt mijn ziel
en leidt mij in het rechte
spoor.
hem heb ik lief.
De ziel
luister naar je ziel
die je een blik geeft
in je binnenste
in de diepe kern van
je ziel.
luister naar je ziel
die gaaf van binnen is
die gegeven is door onze
god
die oneindig is
luister naar je ziel
je ziel die je hart verwarmt
de ziel die nooit vergaat
maar licht geeft in duisternis
en je hart heelt.
De laatste rafels
ik heb ze uitgehangen
aan de takken van bomen
mijn zwakheden en dromen
in kleur en kwaliteit
gedateerd door onvermogen
om ze onder ogen te komen
het zijn geen geheimen
maar het voelt fijner om ook
de onzichtbare stukjes te delen
hebben en houden is nu compleet
de laatste rafels dansen op de wind
ben weer zo gelukkig als een kind
Je hebt me verlaten
je bent gegaan
zonder mij
als een bloem die het
gevecht van wind en regen
verloor
mijn geliefde,
Ik herinner me hoe je me in
de ochtend je warme mond
bood
oh, ik mis je zo
dat zal nooit veranderen
woorden
van eeuwige liefde
waren van ons op
toepassing
meisje toch...
je hebt me verlaten en ik weet
weet niet wat te doen
dus vouw ik mijn handen
in gebed
en schrei stille tranen in ons
vreemd geworden huis.
waar ik struikel over al mijn
herinneringen
(fictief geschreven)
Zonder woorden
ik streel de steen
voel verbondenheid
raak zo mijn frustraties kwijt
het is geen monoloog
in zonder woorden samenspreken
heeft hij zijn warmte afgegeven
chinese muur of boeddha's buik
het maakt niet uit wij gaan voor
rust en tijdloze standvastigheid
Lege straat
langs deze rustige straat loopt men bedaard
in een leegte zonder woorden
een “nette “glimlach stevig geplakt over niets
altijd maar de schijn ophoudend
het gaat goed met ons hoor...
er wonen geen kinderen meer in deze buurt
ze zijn allang weg, geen geroep of schaterlach
tuinen bloeien daarentegen eindelijk volop
de schommels werden verwijderd
als je goed luistert in de avond hoor je de
echoën van kinderen die geleefd hebben
ooit was dit een drukke straat
nu bespreken de bewoners nieuws van geen
enkele betekenis
om niet te bezwijken onder hun last zoekt
men de buren op want hun verhalen zijn
gelijk aan die van hen. ze drinken thee dat
bitter smaakt
ze zijn ook bitter
achtergebleven op een plaats waar kinderen
behoorden te zijn.
nette “glimlach “ vastgeplakt over streepjes
lippen... bleef men achter, kinderloos
kinderlevens, zo ontzettend broos
ze zijn allemaal gestorven
De solo's voorbij
heb mijn vleugels gestrekt
ben tot de toppen gegaan
wist dat ik niet hoger kon
kende de verte
daalde langzaam in glijvlucht
keek af en toe achterom
maar de horizon wenkte
in het nieuwe verkennen
de solo's voorbij ook voor mij
Schaduwvingers
als de kraai landt
om zijn prooi te verschransen
komen weer de oude angsten
blijven schaduwvingers
aan je plakken alsof zij jou
voor altijd willen pakken
komen donkere fantasieën
en duistere dromen boven
is je balans en rust vervlogen
vluchten kan niet meer met
een been in het graf omarm dan
de angsten met je warmste lach
Rechtop in het gras
ik wist dat het glas
van de stormlantaarn zou breken
in de aanwakkerende wind
ook van het schip
dat zou vergaan door het
overslaande water
licht kon niet
langer branden bedolven
door metershoge golven
zag het glas
rechtop in het gras
hoorde nog de zee van vannacht
Luchtkasteel
waar is de liefde waar je het altijd over hebt?
je dromen, je verlangens
zoetgevooisde woorden in je oor
het grote lege bed niet in staat je te warmen
vertel het maar... ik weet dat je snakt naar
die uitgestoken hand.
schenk ons iets in en laten we praten daar op
de ruïnes van je zelf gedroomde luchtkasteel
tranen rollen langzaam over de trappen
je vind het leven oneerlijk maar zet een
masker op, doet je sterker voor dan je bent
waar is ze nu de liefde, je bent er toch zo aan gewend?
op de ruïnes van je zelfgebouwde luchtkasteel
besef je dat je dat je ook maar een mens bent
en in het leven krijgt iedereen zijn deel
en soms is het leven hard en krijg je niet al te veel
zoek naar nieuwe kansen maar vertrek uit
je luchtkasteel... je weet maar nooit
wat het leven nog voor je in petto heeft want
och, zielenpijn dat hoeft niet voor eeuwig te zijn
Geschreven in 2009
Pak wat wolken
ik wil niet alles op een rij
mij maakt de chaos blij
van ongekunsteld leven
weg met borders in de tuin
die muren van fatsoen
ga liever alle perken te buiten
laat de vogels fluiten
zonder kastjes in de boom
eigen nestje bouwen is hun droom
pak wat wolken en een sluier zon
zeil zorgeloos voor de wind
samen met je innerlijke kind
De liefde die jij me geeft.
De liefde die jij me geeft,
als ik je liefde voel is het net of de aarde kort even beeft.
Ik hou zoveel van je dat ik je nooit zal laten gaan,
ik zou je nooit alleen laten staan.
Want de liefde die jij me geeft is super speciaal voor me,
liefde is enkel een woord, zeggen ze..
Maar voor mij is dat niet zomaar een woord maar een woord met een betekenis,
als ik jou zie weet ik wat echte liefde is.
Ongrijpbaar in verlangen
succes is om te behagen
een blijer mens van je te maken
dan je eigenlijk bent
het is slechts franje
die soms aan komt waaien
of het asociale van de graaier
maar vaak het werk
van eigen handen of op een
goed gaatje van de markt landen
geluk heeft juist iets teers
ongrijpbaar in verlangen
als een roos die niet gaat hangen
een open oog en hart
voor het aparte van het alledaagse
in een warme lach zonder vragen
succes is slechts de buitenkant
geluk maakt je van binnen rijker
door het geven van je open hand
Gedachten..
Mijn gedachten..
Ik sta er alleen voor!
Ik ben bang.
Bang voor wat ik heb.
Vader in buitenland.
Zus geen contact mee.
Moeder zware operatie.
Oma in de hemel.
Ziek geworden.
Ben op veel pijn!
Van buiten geweldig,
Van binnen kapot.
Sterk zijn voor de rest,
Me niet laten kennen.
Ooit houdt het op
Tot die tijd zal ik vechten!