Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Klootzak
Ik word helemaal gek
Gek van het leven
Ik sla je echt op je bek
Ik wil d'r alles voor geven
Je moet gewoon van me afblijven
Je doet me zo ontzettend veel pijn
Ik moet altijd in angst blijven leven
Om dicht bij jou te kunnen zijn
Ik wil die angst niet en dat verdriet
Wat jij hebt aangericht, dat zie je niet
Maar het is een hoop ellende en verdriet
Ik ben depri door jou, maar dat scheelt je niet
Jij gaat vrolijk door je met leven
Ze hadden je een stoot op je kop moeten geven
Kijken of je dan eens normaal ging denken
En m'n zus niet aan 't lijntje houden maar haar
en jullie kinderen een mooi leven kunnen schenken!
Maar jij bent zo laf, zo'n stomme zak
Je kon niet van mij afblijven!
Maar je moet je handen thuishouden
Ik kan mijn tranen alleen maar opschrijven
En deze ellende alleen maar door jou
Dat mijn lieve zus nog van je houdt!
Maar zij weet dit allemaal nog niet
Jij bezorgt ons allemaal een hoop verdriet!
Klootzak!!!
Het komt nooit meer goed
Er valt een schaduw over me heen
Ik kan het niet helemaal alleen
Blijf bij me, ik zal ervoor vechten
Ik ben ook mens, ik heb ook rechten
Er zijn zo van die dagen
Dat ik het even niet meer weet
Alles zit me tegen en ik huil
Dat zijn dagen die ik niet vergeet
Ik wil tegen iemand aankruipen
Zo warm en vertrouwd
Het bloed komt uit m'n polsen druipen
Het leven laat me koud
Iemand zal me vinden
Kapot en onder het bloed
Ik wil me niet meer aan 't leven binden
Het komt nooit meer goed!
Die ogen
Ik las het verdriet, dat in je ogen hing
Ik zag gewoon dat er iets goed fout ging
Stilletjes rolde er een traan naar beneden
Denkend aan al die moeilijkheden
Zo stilletjes als hij daar zat,
hij in zijn eentje in het diepe gat
Moeilijk om er uit te komen,
nog steeds in zijn diepe dromen.
Wat zal er toch aan de hand zijn,
zelfs ik voel al die pijn.
Hou vol en vecht
Kleine handjes, kleine nageltjes
Je bent zo'n groot wonder
Het klinkt zo gewoon
Maar voor ons heel bijzonder
Onze kleine vriend
Hou vol, en vecht
Je hebt dit niet verdiend
Je bent een schat, echt!
Ga niet van ons heen
Speel het spel
Laat ons niet alleen
Je kan het wel!!
Je bent nog maar zo klein
Zo lief,teer en zacht
Met die prachtige kleine handjes
Vecht door, ik wacht
Tranen vallen neer
Lief kleintje we houden van jou
Het doet zo zeer
Dag klein sterretje,
slaap nu maar gauw
Zee
Zee, een plek waar je tot rust komt
even geen zorgen aan je hoofd
De zon die langzaam ondergaat
en een schip die ver op de zee vaart
Het is een mooi zicht
maar dan wordt het weer licht
Alle problemen en gevoelens komen terug
nee, ik heb ze nog niet achter de rug
Alleen
Lopend over de vlakte..
Hevige storm.. maar niemand om me heen..
Een doolhof zonder uitweg..
Tranen stromen over mijn wang..
Voel ik me eenzaam.. en alleen..
Lopend over de vlakte..
Nergens op aarde waar ik nog kan staan..
Hevige wind..harde regen..
Weg willen rennen..
Maar niet weten waar naar te gaan..
Lopend over de vlakte..
Een wereld vol verdriet..
Vele druppels.. vele tranen..
Weg willen.. van het leven..
Tranen stromen over mijn wang..
Niemand die me helpen kan..
Alleen.. op de vlakte.. niemand.. die me ziet..
It’s the only way I can go..
Als ik aan hun denk
Lachen, boos, chagerijnig, huilen..
't Is zo onvoorspelbaar bij mij..
Beelden, gedachten, dagen lang.
Over al die armoede daar in mijn land..
Huilen.. stilletjes in mijn bed..
Als ik aan hun denk..
Waarom..
Waarom duurt het zo lang..
Tot ik dit alles..
Vergeten kan
Zorgeloos verleden
Met brandende tranen in mijn ogen..
en met een verbroken glimlach op mijn gezicht
kijk ik terug naar alles wat nu zover achter mij ligt..
Het is allemaal al lang geleden..
voor mijn gevoel gebeurde het pas net.. ik ben nog niets vergeten..
Heb het nog steeds niet aan de kant gezet...
Gedachten aan mijn zorgeloos verleden doen mij zo ongelooflijk veel pijn..
Het is dat vrolijke meisje met stralende ogen..
Waarnaar ik van verlangen schrijn..
Ik kan het maar niet los laten, zoveel herinnert mij er aan..
Het is net een boek.. waarvan ik de laatste bladzijde niet om kan slaan..
En ik doe elke dag mijn best om het een plekje te geven..
Om het stukje voor stukje los te laten..
En vooruit te kijken in het leven...
Mijn oog
Van buiten een vrolijke meid..
Maar als je goed in m'n ogen kijkt, zie je pijn..
Mijn hart is gebroken..
Ik heb er niet voor gekozen..
Dat ze praten over mij...
Zie mijn ogen..
Tranen willen via mijn ogen naar buiten komen..
Ik wil het niet..
Niemand die mijn verdriet ziet..
Ik wil en kan het niet..
De pijn is ondragelijk..
Ik ga het niet meer trekken..
Hou al die bekken...
Kapot gemaakt
Iedereen ziet mij als een meisje met een grote mond,
maar in mijn hartje zit een grote wond.
Er is zoveel stuk gemaakt, mensen hebben me geraakt.
Mensen hebben mij kapot gemaakt.
Mijn hart is gebroken toen jullie mij nakeken.
Ik wil het aan niemand vertellen.
Ik wil het zelf verwerken.
Er zelf voor vechten.
Hou me vast, al is het maar even.
Zodat ik door kan gaan. En de pijn in mijn hart kan verslaan.
Eer ik met beide benen op de grond kan staan.
Nu weet je hoe ik ben, dus zeg niet te snel dat je mij kent.
Als je helemaal niet echt weet hoe ik nou in werkelijkheid ben!
Het verleden..
Het verleden..
Is een slechte herinnering
In het verleden..
Zijn er dingen gebeurd..
Die niet hadden mogen gebeuren..
Na dit alles..
Is mijn hart nog steeds gebroken..
Triest van binnen
Ik ben eenzaam en alleen.
Ik weet niet waarom.
Maar het gevoel komt meteen..
Wil je weten hoe ik me voel?
Dat kan dus niet, je weet niet wat ik bedoel..
Ik probeer mijn gevoel te uiten, het lukt niet.
Ik ben triest van binnen..
Maar blij van buiten..
Kan het niet meer aan
ik kan niet denken,
niet zeggen hoe ik me voel..
iedereen wil met me praten,
maar niemand snapt wat ik bedoel...
soms wil ik gewoon niet meer,
kan het niet meer aan,
het gaat mis, keer op keer...
dan weet ik niet meer waarom ik nog besta,
denk ik dat het beter is als ik weg ga...
maar dan denk ik aan jou,
aan de liefde die je me geef,
dat er iemand is die van me hou,
dan weet ik waarom ik leef.
Kapot
ik wil weg..
zover hier vandaan..
naar boven..
naar de hemel..
zo mooi..
zo liefde vol..
zonder pijn en verdriet..
daar is waar ik wil zijn..
ik hou het niet meer uit..
ik kan er niet meer tegen vechten..
met een betraand gezicht..
kijk ik in de spiegel..
kwordt bang van mezelf..
dikke rode ogen..
dat is alles wat ik zie..
een hart..
met zoveel pijn en verdriet..
ik heb geen kracht meer..
geen moed meer om door te gaan..
ik zak helemaal in..
en er is niemand die het ziet..
niemand die ziet hoe hard ik huil van binnen..
dat alle pijn en verdriet..
mij helemaal kapot maakt..
helemaal...
kapot!!!..
Jou verliezen is een beetje doodgaan
Zie je niet dat ik bloed, dat ik doodga vanbinnen
Voel je niet de pijn van verdriet te overwinnen
Hoor je me niet roepen, met alle adem die me nog rest
Zeg me dat het goedkomt, misschien is liegen zelfs het best
Proef de sfeer van levenslicht dat stilletjes dooft
Laat me nu alleen, ik wil doodgaan in mn hoofd.
De woorden van jou
de woorden van jou, ze doen me zo'n pijn
hoe moet ik uitleggen
wat ik doormaak
laat maar, ik wil al niets meer tegen je zeggen
je confronteert me met de waarheid
maar de waarheid kan ik niet aan
het is gewoon mijn tijd
laat me nou maar gaan
zie je dan niet wat je doet
maar hoe zou jij kunnen begrijpen wat ik doe
je kent jezelf niet eens goed
laat me nou maar gaan, ik ben zo moe
Genoeg
's avonds begint mijn angst weer te groeien
om dat beloofde te doorbreken
om weer bloed te zien vloeien
om het te voelen steken
ik heb nergens spijt van
omdat ik voor mezelf geen andere kant op kan
maar overdag kijken mensen mij raar aan
weer vragen ze: wat heb je met je hand gedaan
opnieuw moet ik leugens bedenken
ik kan niet zeggen: het gaat jullie geen knipper aan
maar weer een leugen
even geen vragen..
ik voel dat ze me uitdagen
maar ik voel de ogen branden
ze blijven kijken naar mijn handen
ik hoor ze fluisteren achter mijn rug
de avond zal niet meer komen
want,
wanneer is het genoeg?
Verminking
Een steek, een kreet een ril.
Van binnen voel ik me kil.
Waarom doe je dit, kom op, doe het niet.
Maar aan de andere kant, toch niemand die het ziet.
Het begint te glimmen, en mijn pols wordt rood.
En van binnen, van binnen is alles dood.
Ik ben boos, op mezelf, dat ik me weer heb laten gaan.
En in mijn oog, vloeit de volgende traan.
Is het een traan omdat het zeer doet, voor de pijn?
Of voelt het nou eigenlijk, toch best fijn?
En is het mijn hart, dat steekt en dat woelt.
Al mijn pijn, die mijn hart van binnen voelt.
Maar ik kan niet stoppen, ik wil het wel, maar kan het niet.
En dat, doet me zo ongelooflijk veel verdriet.
De drang is te groot, tegenhouden lukt niet meer.
Ik verlang elke keer, naar meer.
Zo, het is weer voorbij, en nu niet meer aan denken.
En hopen dat het over gaat, mezelf verminken.
Niemand die het ziet
één moment,
Een kreet, van pijn.
Niet van buiten, maar van binnen.
Van buiten voel ik het al niet meer.
Het is verdoofd.
Maar in mijn hoofd,
In mijn hoofd doet het zeer.
En ik kan niet stoppen.
Wil steeds maar meer.
Ik ga door, en door, en door.
Mijn hart zegt, stop, mijn hoofd ga door.
En ik ga maar door.
Heb mezelf niet meer onder controle.
Dan, opeens, ik schrik op.
Oeps, bijna betrapt.
Snel, alles weg, alles onder mijn bed.
De deur gaat open,
Hoi, jaaaa is goed, ik kom eraaan!!
Ik klink zo vrolijk, bijna overdreven.
Maar, het is gelukt, alweer gelukt.
Ik voel me goed, en toch zo slecht.
Snel weer door, en niemand die het merkt.
Achter mijn stalen gezicht...
En mijn oh zo vrolijke smile
Schuilt een meisje,
met pijn, en verdriet
Maar niemand, nee niemand, die het ziet.
Spiegel
Ik kijk in de spiegel, en vraag me af wie ik zie.
Een meisje zonder lach, maar ik weet niet goed wie.
De woorden spelen door mijn hoofd, wel een miljoen keer.
Als je lacht heb je zo'n mooi gezichtje, lach toch eens wat meer.
En weer kijk ik in de spiegel, en ik tover een kleine lach.
En zo telkens weer, dag na dag.
Maar ik weet dat het niet echt is, 't is voor de mensen allemaal schijn.
Ik wou dat ik nog zo'n gesprek kon hebben, het praten voelde fijn.
Gewoon een moment, van even echt gelukkig zijn.