Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Verdoofd
Ik vergeef mensen veel te snel
en kom daarom vaak met mezelf in de knel.
Ik ben erg onzeker over hoe ik ben
dat is ook waarom ik vaak voor problemen weg ren.
Er gaat dan zoveel door mijn hoofd
dat 't mijn hele lichaam verdooft.
Het masker met een lach
Grote meisjes huilen niet
Maar ik wel, want ik heb verdriet
Ze kunnen 't wel zeggen
Maar daar kan ik me niet bij neerleggen
Ik ben het meisje met het masker op
Het masker met een lach
Het meisje met haar wereld op de kop
Die het zat is elke dag
Ik hoef niet vrolijk te lijken
Als ik dat niet ben
Ik hoef niet blij te kijken
Als niemand mij kent
Ik wil gewoon mezelf wezen
En wegstoppen die pijn
Want ik weet op een dag
Zal het weer beter zijn.
Traan van water
Een kaars verlicht je leven niet,
Een kaars, midden in de donkere ruimte.
Water maakt je leven niet nat,
water, over de hele wereld verspreid.
Een traan uit mijn oog,
Drupt over die kaars,
Ik zit daar,
In een donkere ruimte,
zo stil en kil,
Dan maakt die kaars toch wel wat uit,
Dat water, heeft toch wel zin,
Maar samen,
Die traan van water,
Die de kaars dooft,
tot dat het helemaal donker is!
Verdriet
Niemand mag het weten
Niemand mag het zien
Niemand mag het merken
Of horen bovendien
Niemand mag erachter komen
Waarom ik huil voor jou
Niemand mag het weten
Omdat niemand het begrijpen zal
Niemand snapt het gevoel
Dat ik heb opgebouwd
Niemand snapt wat ik bedoel
Niemand snapt het, en dat houdt me koud
Niemand zal iets weten
Van deze ongelooflijke pijn
Niemand zal weten van mijn verdriet
Ik ben zwak, ik hou me klein
De week van vervloeking
De week van vervloeking
De week waarin alles mogelijk is
De week van donder
De week van ruzie en gemis
De week van verlaten
Vergeten en vergaan
De week van stress en onweer
De week waarin ik alleen zal staan
De week zonder weerstand
Zonder vrede maar met verdriet
De week van duizenden waardeloze tranen
Want er is toch niemand die het ziet
De week zonder grenzen
Alles is kapot gegaan
Ik ben gebroken
En zal nimmer meer opstaan
Snijden
De dekens om me heen.
Hier lig ik dan huilend en alleen.
Het wordt donker voor me ogen.
Alles wat ze tegen me zeiden was gelogen
Een rilling glijdt over mijn lichaam.
Waarom ben ik zo eenzaam.
Ik blijf zoeken naar de nooduitgang.
Het mes is op dit moment waar ik naar verlang.
Maar vechten blijf ik tegen dat gevoel.
Tegen het mes en de pijn wat ik voel.
Ik wil geen littekens meer.
Ik wil het snijden niet weer.
Van boven kijk ik neer
Hier loop ik dan
Alleen en verlaten
Ik huil alles bij elkaar
Maar niemand heeft het in de gaten
Hier loop ik dan
Ik heb het koud en het is stil
Mensen mochten me niet
Bij elke gedachte word ik kouder en kil
Hier loop ik dan
Er is niemand die mij mist
Ik ben de eerste persoon
Die zichzelf heeft gewist
Ik ga zitten
En schreeuw mijn leven bij elkaar
Hoe is dit zo ver gekomen
Vraag ik terwijl ik naar de hemel staar
Het antwoord volgt snel
Het wordt donker om mij heen
Ik zou willen dat het over was
Ik zou willen dat de zon scheen
Het einde begint te komen
Mijn lichaam zal het begeven
Mijn gedachtes blijven bestaan
Maar ik wil niet meer verder leven
Mijn moment is gekomen
Ik hoef niet meer te dromen
Van het mooie witte licht
Eindelijk heb ik wat in 't voorruitzicht.
Van boven kijk ik neer
Op het bankje waar ik zat
Waar ik mijn laatste adem uitblies
En mijn leventje vergat
Woorden zijn niet nodig
Alles is gezegd
Maar toch zal ik terug keren
En dan zet ik alles weer recht
Een gewoon meisje
ik
het enige waar ik van hield
is van me afgenomen
ik ben het ooit
nog een keer tegengekomen,
maar het was niet hetzelfde
ik hield ervan,
ik wist niet wat me overkwam
ik mis het nog steeds...
niemand die het begrijpt...
niemand die het ziet...
ik ben een gewoon meisje...
alleen een beetje stil
Was het nou maar voorbi
van buiten lijkt ze altijd zo blij,
maar van binnen denkt ze;
was het nou maar voorbij..
ze heeft het nooit gewild,
elke dag de vraag
die in haar hoofd afspeelt
Mijn leven
Mijn leven, hoe moet dit verder, hoe?
Allemaal vraagtekens
Dit rotleven, ben het helemaal moe
Kan het niet stoppen, stoppen met dit hele leven
Zoekend naar dat antwoord
Zogenaamde mensen die om je geven
Rollende tranen allemaal van verdriet
Niemand die het hoort
En niemand die het ziet
Ik weet het niet
ik kan mijn gevoel niet uiten,
ik wil mijn ogen sluiten,
voor alles wat niet mee zit,
maar nog het meest voor dit,
ik weet niet wat ik ermee moet,
ik weet alleen dat het me geen goed doet.
Gouden hart
Een leven zonder vrolijkheid,
ja, dat is wat ik heb.
De vrolijkheid dat ik vroeger had is gewoon weg.
Ik voel verdriet, haat en liefde door elkaar heen.
Mijn hart is nu gewoon een brok steen.
Vroeger was mijn hart van goud,
nu is die plek kil en koud.
De duizend gouden stukjes liggen er omheen.
In plaats van een gouden hart is het nu steen.
Koud en stil is wat die plek nu is,
het gouden hart is wat ik mis.
Aanranding
Nergens heb ik meer zin in
Nergens kan ik me meer op verheugen
Het zit er nog zo vast in
Het staat gegrift in mijn geheugen
Dat kunnen ze allemaal zien
En nog zo koppig zeggen het komt goed
Dit is iets wat ik niet verdien
Ik moet het zelf doen, ik houd moed
Toch kan ik het niet helemaal alleen
En is fijn als mensen je steunen
En toch moet ik gauw weer op de been
Ik kan niet eeuwig op ze leunen
Dit gevoel is niet te beschrijven
Ik moet er zo gauw mogelijk van af
Zodat ik het niet meer hoef te verdrijven
Is dit een soort straf?
Maar aanranding is niet goed te praten
Als ik hem zie, krijg ik het benauwd
Laat de mensen allemaal maar praten
Wat ze zeggen, laat mij koud!
Terugkijken
Iedereen heeft wel iets
Dat ze achter moeten laten
Iedereen heeft wel eens spijt van gister
Dat leert je groeien met de tijd
Er is niemand die terugkijkt
Hoe het zou zijn als ik dat maar had gedaan
Als ik dit allemaal wist, dan wist ik nog steeds niet
hoe ik je moest loslaten
Ik heb nog nooit een droom zien uitkomen
Tot de dag dat ik jou tegenkwam
Ook al dacht ik dat ik verder moest
Je blijft altijd van mij
Ik heb nooit de woorden gevonden om het te zeggen
Jij bent de gene aan wie ik elke dag denk
En ik weet niet waar het leven me heen leidt
Een gedeelte van mij zal altijd bij jou blijven
Ik geloof je niet
Je zegt dat je weer van me houdt
Moet ik dit geloven, denk je dat ik alles niet onthoud?
Na alles wat je hebt gezegd en gedaan.
Ik dacht dat wij het waren,
die voor altijd samen door het leven zouden gaan.
Van buiten een glimlach
Van buiten een glimlach,
van binnen vreselijke pijn.
Niemand weet hoe ze werkelijk is,
ze kennen haar allemaal als het meisje dat altijd lacht,
maar van binnen doet haar hartje pijn.
Iedereen kent haar als de druktemaker,
maar diep van binnen is ze juist heel rustig,
Niemand weet hoe ze werkelijk is,
omdat niemand haar zichzelf laat zijn.
Als iedereen haar nou de ruimte gaf,
om zichzelf te laten ontwikkelen,
dan hoefde ze niet steeds,
over dezelfde fouten te flikkeren.
Van binnen huil ik
Een lach op m'n gezicht
Maar van binnen huil ik
Ik doe vrolijk mee
Maar zit liever alleen
Gezellig praten en lachen
Doen of er niks is
Ik hoef geen medelijden
Dus is er niks
Niks dat je moet weten
Ik zal het van me af zetten
En doorgaan nu het kan
Ik zal mijn dromen waarmaken
Omdat jij het niet kan
Ik zal altijd aan je denken
Ook als je er niet meer bent.
Snijden
Ik had beloofd me niet meer te verwonden
Maar die belofte verbrak ik in 2 seconden
Daar had ik alweer een snee gemaakt
Daarmee heb ik hen diep in het hart geraakt
Maar zij weten niet wat ik nu voel
Zij begrijpen niet wat ik bedoel
Ik wil wel stoppen echt waar
Maar dat lukt nu niet zomaar
Het is een soort van medicijn
Iets wat helpt tegen de diepste pijn
Het is iets waar ik verslaafd aan ben
Het is een ontdekking, die ik net ken
Wat zal er de komende tijd gebeuren?
Weer een jaar om te treuren?
Altijd tranen in mijn ogen houden
Zijn er engelen die ze wissen zouden?
Wat ik altijd zal blijven is gebroken
Er zal altijd onrust blijven stoken
Hier, diep van binnen in mijn hart
Het leven is wreed en hard...
Wachten op betere tijden
Huilend, wachten op betere tijden
Snikkend, zoveel pijn moeten lijden
Ik moet het allemaal maar kunnen verdragen
Ik wil de pijn kunnen vertragen
Tranen ze rollen maar door
Waar leef ik eigenlijk voor?
Voor al die pijn en dat verdriet?
Hiermee leven wil ik niet!!
Niemand
Van buiten zie je een glimlach..
Van binnen zie je een traan..
Niemand die het ziet..
Niemand die je vertelt of het ooit goed zal gaan..
Degene die het wel zien, zijn je echte vrienden..
Maar het is niemand die het ziet..
Er is niemand die me echt kent!