Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ik lig in bed
Ik lig nog maar net in bed, omdat ik weet
dat ik de slaap toch niet zal kunnen vatten.
Ik denk weer eens aan je.
Hoe het zou zijn als we samen zouden zijn.
Maar het is beter als we vrienden blijven.
Als we dat tenminste nog kunnen zijn.
Ik zal onze tijden voor altijd missen.
Huilden ontroering
zij streek muziek
maar snaren
ontstemden de noten
klankkast en
strijkstok kraakten
ongelezen bladmuziek
vaak hebben wij
van haar weergaloos
subtiele touche genoten
maar nu was er geen
moment suprême
in droevige dissonant
geen plezier
een symfonie van
verfrommeld papier
zij heeft zich
hernomen in een
gepassioneerde prelude
waar ziel en
zaligheid zich in gave
klanken manifesteerden
wij applaudisseerden
huilden ontroering na haar
vernieuwend proberen
De diamanten dauw
uit schrale handen
spuiten geen fonteinen
zij koesteren het
vloeibaar goud voor
zinderende woestijnen
irrigeren in het
stille ochtenduur
de diamanten dauw
die door kou tot koele
druppels condenseert
zij zijn watergeesten
die nog wat nevelen
in de vruchtbaarste
seconden van iedere
eindeloze zonnedag
witte flarden zweven
al oplossend rond boven
het kraakheldere zand
dat ooit als paradijs
in alle boeken stond
Blonde duinen
in het rulle zand
stappen duizenden
bergen en daaltjes
zonder te laten zien
naar welke kant
zelfs de wind
zucht een kleine
rust waar schaduwen
zijn heengegaan het is te
heet om hier te staan
in dit niemandsland
heeft herkenbaarheid
geen sporen nagelaten
zon zindert en schuchter
komt vloed dichterbij
golfje voor golfje
herneemt de zee
zijn gladkoele strand
uit het hete zand zonder
sissen en te schuimen
een ritueel dat
al eeuwenlang
gezien wordt door
de met helmgras
beplante blonde duinen
De schepping voorbij
jij sluierde
macht langs
slankranke vingers
transparante
voiles dwarrelden
sierlijke pracht
je lach sprak
zacht de meest
verleidelijke kleuren
subliem waren
hun universele flitsen
in je ogen te bespeuren
tegen de donkere
sterrennacht
lichtte blond zacht op
een volmaakte wij
ging in vereniging
de schepping voorbij
Ereschulden
wij hebben het
weer aangekaart
de zoveelste keer
in ons leven
van kleine woorden
hoofdletters gemaakt
zodat iedereen ze
eindelijk kan lezen
waar wegkijken
onmogelijk wordt
en passie gezamenlijk
alle woede deelt
ook van lang geleden
omdat er nooit goed
op is gepast het
omvat de ereschulden
waarvan bloed
niet meteen aan eigen
vingers kleeft maar ook
zorgt dat niemand het vergeet
een oude wond met een
infectie die ons altijd
koortsig maakt maar niemand
voelt zich echt geraakt
Afscheid
Terwijl ik hier nu lig, denk ik aan je
en aan hoe onze momenten waren.
Het waren er weinig en wellicht
denk je niet aan onze momenten samen.
Ik denk aan het moment dat ik
op een warme dag op de trein zat.
Kunnen we nog vrienden zijn?
Of heb je me geblokkeerd?
En moeten we allebei apart verder?
Ankert tijd bestaan
zacht spinnen
mijn dromen
wervelingen in
luchten die het
bestaan anoniem
ontvluchten
zij zijn niet
benoemd
niemand heeft
in hun kleur of
opvallende vorm
de storm gezien
toch komen
heel langzaam
hoofdletters
uit de wirwar
van lijnen en
emoties gekropen
krijgt de droom
zijn plot en gaat
in sferen verkeren
die net even anders
zijn dan het gewone
dagelijks proberen
op het randje van
slapen en ontwaken
ankert tijd bestaan
kijk ik naar een
opklarende hemel
weet dat ik moet gaan
Gebrand in het vat
jij kende
de hitte van
de vlam die
het glas kleurde
alsof die zo van
binnenuit kwam
juist
natuurlijke
overgangen moesten
als geheel in een
puntgave herinnering
blijven hangen
mooi afgerond
in het zilveren grijs
van het uiterst
neutrale lood dat
gedegen tegenspel
bood aan het weer
in jouw hart
vlamden de sferen
van gebeden in
devote overgaaf en
wolkte wierrook
gebrand in het vat
jij hebt nog
het hemelwaarts
stromen gevoeld
van de roep om
hulp en vergeving
als religieuze beleving
Haar naturel
ik zag
de polsslag
van het leven
in je lach
het sierlijk
speels bewegen
liep daarmee
gracieus in de pas
waar zon het
haar blondeert
streept wind de
donkere kleuren
op een huid
die in haar
naturel het
mooiste bruint
geen lijnen
die wijzen naar
verborgen plekjes
waar schaduw woont
hooguit wat
hints naar vage
dromen die eens
uit zullen komen
Subtiel touche
jouw vingers
waren geboren
om anderen
te bekoren
namen in hun
subtiel touche
alle emoties mee
sloten energieën
kort na dreigende
overbelasting
weerspraken angst
met koesterende
verrassing in
warme lichaamstaal
waar zorg
basis behoeft
is jouw aandacht apart
die werkt met
het hart uit een
congruent aanvoelen
van de liefste details
Griezelig manifest
uit de nalatenschap
van onze spoken is
iets losgebroken
de dreiging
is echt wordt nu
griezelig manifest
met miljoenen
doden geven zij ons
nu griep na de pest
wij waren erbij
alert in een behoorlijk
ontwrichte maatschappij
nog is er geen besef
hoe diep dit in zal grijpen
die wereld is niet te begrijpen
zij kan niet uitgaan van
leven want het is verboden
om menselijkheid te geven
nog zijn wij bezig chaos
te inventariseren het echte leven
kan alleen een vaccin ons geven
Onrustig weefsel
ik schreeuw
maar hoor
geen geluid
trek vacuüm
net onder de huid
waar onrustig
weefsel chaos
genereert die
ik niet beheers
in het
dagelijkse en
normale uiten
komt wanorde
naar buiten
nu stapelt het
in wachten
op de trigger
flikker op
stroomt onmacht
met fijngevoeligheid
verwoestende kracht
uit het stuwmeer
van onverwerkte
ellende die zijn
beperkingen al vlak
na de geboorte
voelbaar verkende
Afdwalend liefdespad
zacht glansde
koper de
blinkende ziel
van onze schat die
wij jaren geleden
ontdekten op een
afdwalend liefdespad
een kleinood
nog zonder geur
en smaak maar
met een groeiende
potentie waarvan
zorg en onderhoud
ons werd toevertrouwd
wij hebben
gepoetst en haar
flexibiliteit de
verrassende vorm
gegeven waarin
alleen liefde
optimaal kon leven
door spanningen
van een intense
relatie oxideerde
het koper al snel
blonk de ziel groen
het duurzame voorbij
van jou en mij
Onooglijk
ik zag je
dacht je
onooglijk
tussen het
droge gras
ontdekte je
vanmorgen pas
maar bij
nader inzien
besefte ik
dat jij het
mooiste
stukje van de
schepping was
nietig maar
zo schoon
geschapen
dat wind jou
wakker waaide
zon je liefjes
warm zwaaide
jij hebt echter
nooit op de
voorgrond
willen treden
bescheidenheid
is een van je
vele schoonheden
Rafels en pluizen
bevallig wapperden
flarden sierlijk
tegen de lucht
eindelijk bevrijd
en losgelaten uit
hun dagelijkse rust
jij hebt ooit
de wol gesponnen
garens gekleurd en
geweven en met
kromme naald het
patroon erin gedreven
die combinatie
van technieken
baarde het tapijt
waarop generaties
hun voeten uitgebreid
hebben gespreid
het kleed heeft
nu zijn functies
neergelegd gedag
gezegd aan vele levens
met alle smetten die
daar ooit aan kleefden
wind en zon
hebben de verbanden
blootgelegd in
rafels en pluizen ooit
zullen zij over hun bestaan
verhalen in andere huizen
Kunstenaar
dansend betreed
ik de markt waar
vocalen en dissonanten
vreedzaam naast elkaar
liggen te parmanten
zwierige types
promoten hun waar
kennen de handel
slechts een enkeling is
van origine kunstenaar
zoek altijd een
muziekje dat past
bij mijn ritme op een
makkelijk refreinend
zorgeloos melodietje
veel hilariteit levert
de test van het eigen
beunhazenorkest
noten raken wal noch kant
gespeeld uit de losse hand
Warm contact
nog weten wij
van warm contact
in het schrijven van
dromen op elkaars huid
in een bijna
vergeten perspectief
zijn er overleveringen
van bruidegom en bruid
in massa media
blijven dans en
muziek nog bekend
door sensomotoriek
maar naar echte
aantrekkingskracht
smachten generaties die
dat nooit hebben gehad
waar vroeger liefde was
heerst nu het protocol van
afstand en boete dat ooit
het privilege van de kerk was
het geld is afgeschaald
de wetenschap is van
genialen die zo macht
hebben binnengebracht
De kleine krul
ze keek me aan
ik voelde haar blik
zacht tastend
naar binnen gaan
in grijs blauw
beschreef zij de
subtiele horizonnen
van verre zeegezichten
toch herkende ik
in de kleine krul
van witte golven
haar aanstekelijke lach
die met zijn
zachte mantra een
delende eeuwigheid
aan het strand gaf
heb me totaal
opengesteld in het
ervaren van de warme
vloed van haar bloed
in samen stromen
schreven onze dromen
een werkelijkheid die
ons door de tijd werd benijd
Blikvanger
ik kon de
ontladingen niet zien
wel voelde ik de
spanningsverschillen
toen jij binnen kwam
je verdichtte op
een warme manier
de lucht die om
ons hing met
jouw gezelligheid
waar lachjes eerst
formeel en zuinig waren
klonk nu de hartslag
er door heen van een
geanimeerd samenzijn
nooit was jij
het echte middelpunt
als blikvanger van
alle ogen maar wel de
gangmaker van ieder feest
jij hebt altijd dat
goud in handen en je
blik gehad waarnaar
anderen een leven
lang hebben gesmacht