Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Betoverd
ik lijk gevangen
in een hype
over hangen
de kale schuur
met een touw
om mijn nek
word ik gek
heb alles
wat ik wil
niet in de goede
volgorde maar
gemiddeld toch
wat meer dan
een ander wenst
alleen in geluk
scoor ik geen
tevredenheid
en dat ligt
echt niet aan
een grote mate
van hebberig zijn
ben altijd
betoverd door
liefde geweest
meer en mooier maar
in het feest van leven
heb ik mezelf veel
te vroeg weggegeven
Droog dromen
ik zag haar
ogen lachen
zij schoof
gekleurde delen
in elkaar zonder
dat zij vloekten
verbazingwekkend
snel vouwde
en boog zij
uiteinden tot
hoeken in een
vrijwel leeg heelal
schiep vormen
zonder dissonanten
in harmonie
naar alle kanten
met als enige leidraad
het spectrum van aard
na alles en de zevende
dag had zij het gehad
rustte met een wereldblik
op het werk dat was gefikst
de zondvloed mag komen
wij kunnen droog dromen
De buitenbocht
als zich een
zachte glimlach
vlijt op lippen
ogen rusten in
geloken mag ik
soms een stukje van
de wereld achter
je blikken zien
waar groen en
bloemen heuvels
rijgen tot landschappen
met de uitnodiging
van de stralende zon
tot een sprong in
een dartel riviertje
met bovenaan de bron
nog glinstert het
opfrissend spatten
van water als
verkoeling op de
hete zomerdag
natuurzuiver klinken
stroompjes tegen
rots in de buitenbocht
in een zacht
bewegen kwamen
handen elkaar tegen
bij het verzitten klikte
werkelijkheid de beelden
weer binnen onze ramen
van tijd en kwam je
glimlach weer tot leven
Anders
We willen allebei iets anders.
Ik wil een vriendschap opbouwen,
maar jij wilt het niet.
Geef me nog 1 kans om onze ruzie op de lossen.
Ik ga je missen, voor altijd.
Donker licht
ooit zag ik jou
even vervagen
alsof je gedragen
werd door donker licht
ik miste het zicht
waar contrasten
altijd vorm gaven
bleef alles beslagen
jouw vervloeien
in ruimte leek een
onomkeerbaar proces door
mijn schreeuw stopgezet
alles werd direct
gereset naar de
laatste werkelijkheid ik
was je gelukkig niet kwijt
door een breuk
in de tijd verloren wij
elkaar uit het oog terwijl
onze liefde niet boog
in een schitterend
aura heb jij een stralend
entree gemaakt terwijl ik
het angstzweet nog draag
Hitte zonder regen
ik heb de bloemen
in het gras geteld
ik schrok ervan ze
waren iel en kort
zag dat de
diversiteit in
het groen compleet
verdwenen was
ooit was het een wei
waar de insecten
dartelden en zoemden
op een warme zomerdag
en wij de mooiste
bloemen plukten
ze tot slingers regen
om aan elkaar te geven
idyllisch waren
die taferelen maar nu
ligt alles te vergelen
in hitte zonder regen
In deze seance
ik hoorde
je stem in
zachte muziek
een hand streelde
mijn haar op de
rand van dromen
ik wist dat
jij zou komen
het was voorzegt
ook voor de muziek was
al een bijrol in deze
seance weggelegd
het was geen mystiek
uit onbekende verten
die mistig schimden
maar een gewoon
menselijk contact in
gezamenlijk dromen
we voelde warmte in
een tintelend ervaren
waar zachtheid spanning
rondde in energieën
die in extravagante
kleuren vurig paarden
later opgelicht
uit het aardse bed
van de kleine beperking
zij lieten ons met een bijna
hemelse glimlach naar
ons eigen nirwana gaan
Terughoudendheid
jij hebt mij
een heel leven
kleine stukjes
warmte gegeven
je deelde niet
alleen met mij
maar met zovelen
geluk kregen wij erbij
jouw presentjes
wisten de juiste tijd
maakten geen keuzes
kenden noodzakelijkheid
jouw hart voelde
waar de spanningen
langzaam opliepen
nog zonder misbaar
jouw blikken
netwerkten en
streelden ongemerkt
wat grotere ego's daar
het waren banden
die samen zijn gesmeed in
de hitte van het moment dat
geen terughoudendheid kent
Stilte ontvild
ik zag je
als schim van
een kleur in een
warme vlucht lucht
met een zwaai zonder
geluid op goed geluk
we hebben
stilte ontvild
zodat ook de
schelheid van tonen
in gewone spraak
naar buiten kan komen
zij spreekt
zonder woorden
maar wil graag
begrepen zijn zonder
de religieuze hype
van eigenwijs
waar blikken spreken
kent stilte het
moreel geweten
zonder taal in zinnen
die na de punt met
hoofdletters beginnen
Ultieme gift
zij heeft
in bewegen
de zegen van
boven gekregen
lenigheid en
souplesse als
ultieme gift in een
lach die aanstekelijk is
een heerlijk
natuurlijke performance
die je meeneemt
en vaardigheden geeft
in een wereld
waar talenten geen
centen verdienen is met
het uitwonen van je lijf
maar waar plezier
leidraad is in het
speelse bezig zijn met
prestatie langs de lijn
Dit wondertje
mag ik je hand
gewoon om even
vast te houden
de warme binnenkant
een stukje van je lach
die jij mij liet zien
toen ik je toch nog
heel plotseling zag
totaal onverwacht
trad uit een samenloop
van omstandigheden dit
wondertje in het heden
mijn hart sloeg over
toen jij er was en
alles weer jouw
stralende liefde gaf
volmaakt is het
enige woord dat past
als wij samen zijn voelt
de wereld eindelijk af
Kleine wondertjes
ik heb je pas
aangesproken
in je tweede leven
toen je het eerste
vergeven had in
herwonnen vrijheid
waar woorden
de muziek kleurden
zinnen de melodie
gestalte gaven in
een zich steeds
vernieuwend refrein
dat zong van
zon zomer en
warme liefde om
net als regen en
kou weer immens
van te genieten
recht uit de hemel
in samen delen
waarbij leven alle
niveaus showt met
kleine wondertjes in
een gelukkig bestaan
in de flow van
intens vertrouwen
konden wij allemachtig
veel van elkaar houden
ja zonder een dissonant
ook die koos onze kant
Fluweelde zacht
je lach
fluweelde zacht in
tegendraadse vleug
zij lichtte op uit
het nog donkere
van aangeleerde deugd
liet sporen na in
het ooit onbetreden
nog egale vlak
wiegend kwamen
woorden in de
koude buitenlucht
zij wolkten naar
behoren maar brachten
onrust al snel terug
ondanks het fluwelen
vergeet jij nooit de
tegendraadse rituelen
wie je lieve lach
kent vergeet even
wie jij echt bent
Een vliegend flaneren
na ruizelen en suizelen
op warme zomerdagen
lijk je nu toch
eindelijk te ontwaken
toont nog met
ingehouden adem
je opgespaarde kracht
pas als jij weer
bolle wangen lacht
waait de rode stormvlag
dan zie ik mijn muze
weer laveren op
de vlagende wind in
een vliegend flaneren
waarbij haren
hoog staarten en
je jas openslaat om
krachten te vangen
die jou dragen in het
voor de wind gaan
Eerste viool
jij laat
woorden buiten
zinnen dansen
in een vrolijke
extase van veelal
ongekende kansen
zich vurig
laten zien in
experimentele
kleuren die als
impact ook een nieuw
begrijpen geuren
de spraakverwarring
is nooit babylonisch
want feesten kent
geen tijd samen
genereert een
geweldige gezelligheid
in een carrousel van
losgelaten emoties
spreken ogen altijd
de eerste viool dan
wordt er gestreken in
akkoorden die hemels heten
De laatste schaduw
mag ik voorzichtig
je schaduw van
de grond rapen
om te proberen
jou weer in
reanimatie tot
mens te maken
we hebben gepraat
de limieten bepaald
die we elkaar in
alle redelijkheid en
na goed overleg
op schrift
hebben gegeven
de werkelijkheid
is echter heel
anders gebleken
natuurlijk paniekte
haast tot chaos
kon helder denken
niet geboren worden
waarbij seconden
langzaam weg tikten
in besef van
afnemend leven
en de wens op
mogelijk herstel door
onze vingers glipte
toch was ik erbij
voorover gebogen
heb je ogen gesloten
handen gekruist
de laatste schaduw
liefdevol gedragen
ik wist je nu thuis
Aan de man die ik moet vergeten
Ik moet je vergeten, dat heeft het lot beslist.
Ik wist dat die dag ging komen, alleen moet het zo snel?
Maar dat is blijkbaar hoe het leven gaat, het lot heeft gekozen.
En misschien kiest het er wel voor om je nog eens tegen te komen.
Maar als je echt om me geeft, dan stuur je me vanzelf wel een sms.
Daar ga ik toch vanuit. Liefs...
Edelsteent zon
ik wilde altijd al
meegenomen worden
je blikken delen
genieten van jouw lach
zelfs je schaduw zou
ik dragen zodat ik nog
wat dichter bij je was
zou graag dromen
langs je ogen je
zien komen in een
onverwachte stap
de kleine schrik
later toch het handje
voor lief evenwicht
je edelsteent zon
uit gebroken licht
regent lente met
geloken ogen
oogst de rijpheid
van de nog lang
warme zomer
jij bent meer dan
het extra jaargetijde
waarmee corona
ons dacht te verblijden
in tot op de bodem
relativeren mogen wij
het nog eenmaal proberen
In hernemen
je ogen lachen
zacht zing je
een reeds lang
vergeten lied
waarvan het
refrein mij ontroert
alleen je vingers
bezigen het
vouwen van lucht
een kleine
aandachtvlucht
die jou ontgaat
en een lichte
schaduw op
stilte en rust
achterlaat
onopzettelijk
of juist gemaakt
ik zie je
vingers stillen
tussen restanten
die langzaam
uiteenvallend
dansen en hun
kleuren verliezen
in het shinen van
hoogwaardig politoer
in hernemen
verdiept zich je lach
verontschuldigend
voor wat ik net zag
een obstakel maar
niet voor jouw geest
vingers namen het over
het probleem is nu weg
van terug geweest
Als haarfeest
je haar
piekt niet meer
nu het herfstig
is gesneden in
een schitterende
mêlee van
lichtend grijs
en het nog
zomers opgelichte
blonde bruin
het is de
nonchalante val
die vitaal jeugdige
krachten genereert
volume geeft en
in haar speelse
eigenwijze tijd
wat kleine
lieve stukjes
hemel presenteert
waar donker
dekkend uit
dichtbij nog de
hoofdhuid raakt
is het netwerkje
een bedje dat
het schitterend
coupe knippen
als haarfeest nog
mogelijkheden geeft