Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Verblinding
ik heb je
nooit zien vliegen
toch heb jij altijd
vleugels gehad
je danste en liep
zonder de grond
zichtbaar te raken
liet elegantie je dragen
ook de bewonderende
blik van de mensen
gaf jou de spirit om
zwaartekracht te temmen
daar waar
zonlicht jou
schaduw gaf koos
jij de zwevende pas
op de rand van
contrast wist jij
verblinding te stralen en
in lieftalligheid te vertalen
Zoals het begon
Ik wil terug naar de tijd
zoals het begon.
Maar dat gaat niet.
Dat vind ik spijtig.
Ik mis die tijden.
Maar ben bang
dat ik je kwijt ben.
Ik ga je missen.
En ik wacht gewoon
geduldig af tot je me vertelt
dat we elkaar
niet meer kunnen zien.
Liefs...
Tijdsbreuken
je lachte
het liefste
elvendansje
dat ik ooit
had gezien
zij droeg roze
draaide op het
glanzend zwart
muziekdoosje dat
de tijd niet vergat
muzikaal en
mechanisch op orde
door generatieve
restauraties van
het familie erfstuk
na je lach
was er een stilte
waarmee het danseresje
tijdsbreuken heelden die
heden en verleden scheidden
waar muziek
de melodie had
losgelaten begon
zij met haar mystiek
intrigerende verhalen
waarin schimmen dansten
met hun spiegelbeeld in
zwart glanzend lak op
vlammen die heksen droegen
naar hun toenmaals graf
PTSS
in een onbevangen moment
word ik meegenomen door
dromen en gedachtes
waardoor de realiteit
niet meer tastbaar
voelt, ruikt of hoort
maar dan kunnen
mijn beelden ongestoord
de kern van het verhaal
opnieuw verbloemen
alsof het lijkt
dat het hier en nu
niet meer bestaat
dat is iets
waarvoor ik
dagen lang waak
Osmotische oases
ik lag
in het gras
aan de voet
van de boom
te luisteren toen
jij in tedere
omarming zacht
tegen haar fluisterde
je vingers haar
groeven in de
bast volgden
smaller naar hoog
breder naar beneden
waar zij het warm
pulseren van
leven voelden
in de cryptische
communicatie
kon ik jouw taal
nog verstaan maar
voor antwoorden
zou ik eerst de weg
naar haar roots
moeten volgen
om dan via
osmotische oases
langzaam omhoog
te geraken in een
steeds soepelere
bast waar wind
en hemel spelen
met vrijheid als gast
Kleine matches
ik heb geleerd
jouw mooie kanten
te herkennen
en waarderen in
mensen waarmee
ik dagelijks verkeer
het zijn kleine
matches die
oplichten uit het
grijs van alledag
juweeltjes die
een ander niet ziet
jouw compositie
stuurt interesses
aan en richt mijn
kijken op wat er
in de omgeving
allemaal voorbij gaat
in jou ontmoeten
rol ik alles in 5g uit
jij leeft je 3d in
totale bezieling vult
de laatste verrassende
dimensies tot mijn bruid
Achtergrondmuziek
je witte lach
bracht het al
gebruind gezicht
een mooi contrast
de lichtjes
in het lichtblauw
van je ogen zullen
zelden zomaar doven
zwart gekranst
focussen zij contact
die deze schoonheid
benadrukken mag
jouw heerlijke waterval
van zachte woorden
is achtergrondmuziek
in liefdesmelodie
juist als corona piekt
maakt die anderhalve
meter ons niet ziek maar
geeft juist langer leven
Hun zelfbeeld
ik heb de
spiegelbeelden
vaak weg moeten
dragen na
eenmalig gebruik
soms barstte het
evenbeeld in
luide snikken uit
wat reflecteerde
toonde het ver
boven zijn stand
geleefde lijf
waarvan het
gezwollen gezicht
het visitekaartje
was van grote ik
waarheid heeft
altijd pijn gedaan
in verontschuldiging
gingen velen weg
omdat zij mij zo
beteuterd zagen staan
als ook hun zelfbeeld
niet had voldaan
Dat rondzong
het niet te
traceren geluid
dat rondzong op
verschillende tijden
irriteerde iedereen
een oorsprong in
techniek of fabriek
kreeg in deze
agrarische gemeenschap
geen handen op elkaar
lichtschuwe
activiteiten in
vervallen en
afgelegen stallen
lagen meer voor de hand
een kleine
bijverdienste
op het toch al
schrale platte land
was een buitenkans
toen het ging vriezen
en schaatsers langs
de biezen scheerden
zongen pijpen in het riet
hun bijzondere muziek
Het struikje
jij voelde hoe
bloemen struiken
en bomen hun
dromen kleur gaven
geaard en reikhalzend
naar de hemel met
energie en licht
je glimlachte
naar de prilheid van
knoppen en blaadjes
ontlaadde hun
spanning door ze
in warmte te
laten ontluiken
had oog voor
het struikje tussen
tegel en muur dat
bij iedere bui leek
te verzuipen maar
al hoger bloeide dan
de onderste ruiten
als begeleider
van energie heb jij
nooit direct ingegrepen
het dauwde soms in
de vroege ochtend na
een koude nacht die zo
het broodnodige water gaf
Niets
Hey, moet ik je vergeten of nog niet?
Ik weet niet meer wat het beste is.
Ik mis je.. en in mijn hoofd heb ik misschien wel al lang afscheid genomen.
Ik ben aan het wachten op het moment
dat je tegen me zegt, ik wil geen contact meer.
Want niets is voor altijd...
Liefs
Altruïstisch schizolied
waar aarde
rondde meed jij
de horizon en zijn
verdwijnpunten in
het warm koesteren
van aandacht en
meer publiciteit
een mensenkind
dat vinger tippend
rondging op
de media in een
oogstrelende
kleurenshow op
nooit gehoorde muziek
het leek ziek maar
creëerde momenten
van nooit gevoeld
geluk in mysterieuze
balans van opzwepende
techno beat in een
altruïstisch schizo lied
jouw geboorte
heeft ieder met
stomheid geslagen
zij zagen het nieuwe
dat hun generatie
al jarenlang prenataal
bij zich had gedragen
Schuim van succes
ik danste
met ritmische kracht
op de passievolle
ademgolven
waarin jij je
dromen ruimte gaf
in lange rollers
huisde een
verborgen melodie
waarvan de brekers
het schuim van
succes kopten
waar ooit
het zilte nat van
zee voor vrijheid
stond openden
jouw beelden de
oneindigheid van horizon
zo vleugelden
wij door de heldere
nacht op het licht
van volle maan
in samen slapen is
dromen nog niet gedaan
Toen
Toen je naar me keek, voelde ik me blij.
Ik dacht dat ik iets voor je betekende.
Maar nu twijfel ik.
Je mag me het niet kwalijk nemen.
Ik ben gewend dat elke persoon (bijna) me in de steek laat.
Dus vergeef me alsjeblieft dat ik aan je twijfel.
Flinterdun
ik wilde je schrijven
op flinterdun papier
maar mijn lichtgewicht
woorden wilden niet
beklijven op wit a-vier
schreef zonder
schaduw met
mijn witte stift het
contrast was te lezen
als je dat tenminste zag
ik wist dat je
vingers langs letters
gingen om warmte
en emoties te vangen die
daar achter bleven hangen
op het eerste gezicht
een brief zonder inhoud
geschreven en gelezen
uit een liefde die zich
steeds meer verdiepte
zo komen talenten
naar boven die anders
in het niet kennen van
hun momenten de wereld
nooit zullen verwennen
Minnares
jij hebt geen
schulden te verhullen
toe te dekken met het
mooiste gaas en kant
of schone schijn
van edelstenen te
sluieren omdat zij
oogverblindend zijn
haute coiffure
maakt af waar de
schepper met een lach
ooit begonnen was
in dit uiterlijk
vertoon vibreert
jouw grote droom van
de volmaakte minnares
ooit zullen wij in
het ego strelend
magisch moment
elkaar liefde bekennen
en in het mystiek
samen geen eenling zijn
door juist te delen in
gemeenschappelijke pijn
Paradijselijk verwilderen
heb de noten
laten horen van
de muziek die
ik geschilderd heb
in een vluchtig
bekoren stuurde
jij mij woorden
zonder pigment
in die muziek
existeerden vorm
en melodie zonder
vloekende dissonant
zij contrasteerden
waar normaal harmonie
te ijken is aan wat
gewoon vergelijkbaar vindt
waar nu nieuw
welluidend klinkt
in geluid en beeld
kiert hemel in genezen
komt er dan toch een
nieuwe synthese tussen
muziek en schilderen
in paradijselijk verwilderen
Platonisch
het was geen raken
jij hebt mij geschapen
nadat ik in jouw
ogen verdronken was
natuurlijk ben ik
gereanimeerd maar
niet meer naar het
leven dat ik toen had
wij hebben fundamenten
met ongekende liefde
opnieuw verbonden
ze later getest
de hechtheid
veranderde positief
de creativiteit van
ons samenzijn
waar genen
sluimerden en al
jaren luierden vonkt nu
lieve lust met dikke kus
helaas blijft onze
verhouding platonisch
want de afstand is meer
dan anderhalve meter coronisch
Vrienden
Ik hoop dat we nog vrienden kunnen zijn.
Ik mis je nu al.
Sorry voor die discussies.
Ik wou gewoon dat je niet telkens dichtklapte.
En met me spreekt.
Ik mis de tijden toen ik je net ontmoette.
Ik hoop dat alles goed met je gaat.
Huidhongerpijn
de zaal is leeg
verlaten rafelt
gordijn perspectief
nog is er niets
ideeën worden niet
geboren in een wereld
die zijn fundamenten mist
wel waar leven samen gist
afstand heeft intimiteit
ten gronde gericht
in verboden zijn groeit
geeuw en huidhongerpijn
info tolereert geen
tegenspraak het niet
gehoord worden
maakt mensen kwaad
onzekerheid is
het nieuwe normaal
angst voor de toekomst
wordt de enige moraal