Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het vrouwelijk wachten
buurmans roep
op de vroege
ochtend was het
teken voor de
groep om aan
het werk te gaan
nog glinstert de
nachtkant van het
gewelfde land dat
nog dooiend vroor
in de schaduw
wachtend op de zon
die toen de buurman
zong in koper nog
groener was dan
de zwarte olijven
die langer hangend
in hitte verblijven
stilte was nog onaards
in het vrouwelijke wachten
tot mannen handen
en gedachten ingepakt
hadden voor weer
een nieuwe hete dag
met een fier en
franke lach kwamen
haar en donkere ogen
sluiervrij deuren
lieten de nachtelijke
koelte binnen
gelijk met de
schoonmaak van
van de haman gesprekken
met elkaar en planten
die bloemen lieten dansen
voor het heetst van de dag
Echte kunst
ik wist
niet eens
wat mooi was
had er kleine
woordjes zoals
leuk aardig en
best goed voor
maar kon niet
eens beschrijven
wat het echt
met mij deed tot
handen en fantasie
ermee aan het
werk gingen
en ik schoonheid
tussen mijn vingers
zag groeien en bloeien
met goed kijken en
nadoen haalde ik de
technieken in stevige
leerprocessen binnen
niets komt
vanzelf aanwaaien
zeker meesterschap niet
kunstenaars verwerven
vaardigheden die nodig
zijn als fundament om
ooit de top te bereiken
om de werkelijkheid
te reproduceren zijn
uitstekende technieken
beschikbaar maar om
je hart en ziel er
zichtbaar in te leggen
is pas echte kunst
Voorbij het amen
ik heb
mensen altijd
aangekeken
met de hoop
in hun ogen
het eureka-
gevoel te
zien schitteren
de steen
der wijzen te
ontdekken
tussen hun
edelstenen
of liefde en
warmte te
zien stralen
want hij
heeft als
schepper leven
de opdracht
gegeven ga en
vermenigvuldig u
wij zoeken samen
voorbij het amen
Vaste rituelen
ik zag
de regen
licht strepen
met hun
tussenliggende
boodschap
koud en nat
het deinde
beneden uit
cirkelvormige
golven naar kleine
beken met
een klotsend
hoge berm kant
uit het donkere
bos dampte
vochtige mist
zonder gezicht
de vergane herfst-
bladeren tot echte
zomerse glijpaden
voor de argeloze
wandelaar die
zorgeloos zijn vaste
rituelen ook in de
vakantie in ere hield
totdat hij languit
in de modder viel
Latent ambivalent
ik wist
in de mimiek
van je gezicht
en uit je lach
een tikje
laatdunkendheid
te distilleren
het zweemde
uit onbekend
door even en
niet lang
genoeg om
het goed te
kunnen duiden
licht sceptisch
is misschien deel
van jouw
oordelen van
de latente
ambivalentie
tussen goed en minder
nog blijft de lach
het mysterie van
constante
welwillendheid
zonder prestatie
dus aanwezigheid
in samen stimulatie
Straatschoffies
ik heb
al vroeg als
kleine jongen
de lichaamstaal
leren verstaan
wij praten niet
zoveel maar onze
vuisten raakten
daarvoor keken
we eerst naar
ogen en gezicht
en wisten zwakke
plekken snel te
vinden en geen
schijnbeweging
vooraf te maken
in de lijnen van
het gezicht staat al
gauw het komend
gedrag te lezen
omdat de snel
aangeleerde sociale
filters in confrontatie
nog niet goed werken
de waarheid in
agressie komt direct
uit de kerk en de reacties
zijn vaak heel primair
en doorzichtig voor
de kleine straatschoffies
die wij al in de opbouwfase
vlak na de oorlog waren
Het glazen leven
het glazen leven
spiegelt en
brengt mij terug
zonder beweging
niet geautoriseerd
het kan zomaar
een ander zijn
ik moet de barst
voelen die
iedereen heeft
op een bekende
plaats me desnoods
daar snijden waar
bloed zichtbaar
in beschadiging raakt
eigenlijk ben ik
zelf nog gewond
toen ik de sporen
bloed buiten
stollend vond
gerust gesteld
plakte ik het
lekken af en
hoorde bij de
nieuwe groep
die de wereld
laat barsten die
in samengaan
energie loos de
historie verbrassen
zonder doel
alleen ogen en
smoel gescheurd
in een te grote lach
uitgebarsten
toen het spuug
van de havermelk
op de gewone
tafel in een plasje
natuurwijn lag
Het dorpsplein
ik ben er
altijd op uit
gegaan in
onderzoekend
recreëren
nu komt de tijd
dat ik alles
ga abstraheren
zoek een
onopvallend
plaatsje zoals
een terrasje
op een hoek met
uitzicht op een
rustig dorpsplein
met lokale markt
of gewoon
ergens een
pittig drukke
splitsing van
wegen in een
middelgrote stad
met komend en
gaand verkeer
ik laat alles
tot mij komen
daar waar ik
vroeger de rust
totaal voor miste
zoals mensen
verkeer en een
hoorbare drukte
het dorpsplein
met de nog courante
zaken en gebruiken
de kerkklok op wiens
roep huis en land
samen komen voor
de welverdiende
siësta na het vroege werk
Het alledaagse leven
ik kijk
zie nog net
de vage glimlach
op het gezicht
van het lijk dat
ik ooit worden zal
ik ben op tijd
voor mijn
ochtendwandeling
waar wij in
zelfgenoegzaamheid
op het schelpenpad
luisteren naar
het geknisper
en gefluister
van zee en wind
mijn vrind zingt
altijd luidkeels mee
ik houd mijn
stok stevig vast
hij geeft mij
kracht in verbinding
met de tijd die
mij nog is gegund
ik tel de stappen
tot wij moeten keren
en de onderste helft
van aarde gaan proberen
met onderweg de bank
die gedachten vangt
als epiloog van
deze tocht en
natuurlijk weer met
dezelfde pen beschreven
ter verduidelijking
van het alledaagse leven
De dood nabij (2)
de behandelingen en medicaties
bij kanker hebben mijn latente
gevoeligheden voor stromen
en krachten verdiept
radioactieve isotopen
bij de prostaat met 3 maanden
halveringstijd bij borstkanker
amputatie bestraling en chemo's
het aangezicht van de dood
is zo wel heel dichtbij zeker
als er gezegd wordt wij
kunnen niets meer voor u
doen u bent uitbehandeld
en de raad maak thuis alles
in orde.. een handvol pillen
en over een jaar terug als...
in die sfeer heb ik het huis
betreden dat mij welkom
heette met kennis van
mijn geestelijke gesteldheid
het huis dat met mij sprak
over ervaringen met hulp
uit de directe woonomgeving
het je in stellen op krachten
het leven bleek totaal op
de hoogte van de stand van
zaken met de aarde en natuur.
de chaos waarin zij nog
stand hielden zonder tijd
maar sterk in verbondenheid
met elkaar delen en deel worden
van het universele leven
De dood nabij
knarsende sloten en
piepende scharnieren
doen mij niet zoveel
zij horen bij het
betreden van een huis
van middelbare leeftijd
waarbij de trap zijn
eigen verhaal kraakt
maar dit huis leefde
communiceerde in een
prettig warme ontvangst
zonder precies het welkom
te duiden ruiten deuren
muren en vertrekken
hadden zo hun eigen sfeer
in praktisch verbinden
ondanks dat ik gevoelig
ben voor stromen en
krachten waarmee aarde
zich in stand houdt heb
ik niet vaak dit soort
eilanden van bestaan
mogen betreden in nog
functionerende toestand
of er meerdere of velen
zijn weet ik niet maar in
mystieke en magische
dossiers zijn weinig
verwijzingen bekend ook
niet over menselijke
gevoeligheden in diepte
en mogelijke gradaties
mijn gevoeligheid voor
de invloed van energie
op leven en bestaan is
pas manifest geworden
na behandeling van drie
soorten kanker prostaat
borst en huidkanker is
de dood nabij gekomen
Die jeugd blootgeeft
natuurlijk
ben jij door
de lente gekust
op haar pril
fleurige manier
waar jong elkaar
nog knap in
spiegelbeeld toelacht
pas later komen
de streekjes
aan bod
steekjes die
op het onderwater
schavot zijn gevallen
in de race naar
de knapste kop
ik zag toen al
de intrinsieke
schoonheid van
jouw dansant
bewegen en het
het betoverend
charisma van je lach
dromend naar de top
rode lopers en confetti
een stralende zon
wind die speelt
met de kleding van
de haute couture
op de nonchalant
geraffineerde manier
die jeugd blootgeeft
Pathologisch
wij hebben
bijna alles
gezien gevoeld
en ervaren
alleen op de echte
emoties van de
dood wachten wij
eigenlijk al jaren
met een interesse
die vaak bijna
pathologisch
van aard blijkt te zijn
gezien het grote
aantal toeschouwers
die de laatste ademtocht
ook mee willen maken
Nog voor hij viel
zacht
vlaagde
wind in
warme
en koude
compromissen
zonder duidelijk
richting aan
te geven
hij stuurde
rafelende
wolken in
dreigende
kleuren
voor zich uit
nog voor hij
viel geurde
regen verfrissing
je zag het
landschap
opveren in
het snel tot
bloei brengen
van hun stukje
aarde na
verzenging
en droogte
de mens is die
haast ontlopen
omdat hij als
kleine schepper
zich alleen
bezig houdt met
eigen dromen
geld en macht meer
dan ooit gedacht
Mimiekpuzzel
ik heb de lijnen
die karakteristiek
waren voor
haar mimiek
eerst bevoeld
de diepte betast
de strakheid
al in potlood
en contrast
beschreven
de babyhuid
is lang het
onbeschadigde
deel gebleven
totdat buien
en nukken steeds
langer bleven leven
hun sporen zichtbaar
achterlieten in
het huidnegatief
heerlijk was
de ontdekking dat
ook de lach in een
positieve setting
wel stevig gerimpeld
was neergezet
in de toen al
uiterst moeilijke
in beweging zijnde
mimiekpuzzel
Het zwart contrast
ik ben
in wit
gaan graven
omdat zwart
geen schaduw
kan dragen
ook hoogte en
diepte ontbreken
zonder schepping
in zijn vele
nuanceringen
van de natuur
de melodie
van schakering
die van de harp
vingers komt
de variaties in
kleur oneindig
wordt dus altijd
nog is er het contrast
van tegendeel
juist bij zwart wit
is de balans
onzichtbaar
zo worden
alle kleuren
samen wit
lacht liefde en
licht alles uit
terwijl het zwart
contrast de hel
mateloos tart
Donker dromend
ik zag je ogen
donker dromend
sluimeren
jij die eindeloos
van de wereld hield
met je lange
warme armen open
handen en een hart
dat de wereld
overstraalt tot achter
in het universum
nog ben je
bezig met zoeken
naar woorden
die bij de veelheid
van jouw emoties
passen zonder een
directe duidende naam
overweldigd door de
behoefte aan liefde die
uit hun gecomprimeerde
aandacht straalt
Onherstelbaar falen
hebben wij
onze ogen
geopend om
ze daarna
voordat zij
helemaal
ontluiken
weer te sluiten
wij waren
op zoek naar de
wereld om ons
heen naar leven
en alles weten
hoe en wat
omdat het
slecht gaat
en alles van
waarde verloren
lijkt te gaan
zoals de natuur
met zijn raderen
en niveaus van
duurzaamheid
op onze aarde
we hebben
gezocht in tijd en
geschiedschrijving
opgravingen maar
zijn vergeten de
oorzaak te zoeken
we komen uit
bij de mens zelf
als wij die kunnen
veranderen met
respect voor alles
wat leeft en bezield is
dan kunnen wij het
onherstelbaar falen
van de nog levende
mens betalen
Stiltes zelfkant
ik zag ze
staan de
lange rijen
naast elkaar
de phone
in de hand
wachtend in
de weerschijn
van stiltes
zelfkant
communicatief
vrij gestoord
socialisatie
nog nooit
van gehoord
zag ze in bus
buiten en tram
volumeknop
op super
ad rem
zijn specialist
in afkortingen
van de tiktoktaal
in synchroon
bewegen op een
simpel patroon
komen zij
zichzelf tegen
alleen in een
onbekend lijf
willen
ontsnappen
maar volgen
blijkt een
werkwoord
dat niet op het
lijf geschreven was
en door gebrek aan
opvoeding nooit
doorgegeven is
De spiegel van vroeger
ik hoorde
muziek van
lage en hoge tonen
zij riepen een bericht
van algemeen belang
maar woorden waren
menselijk en zij berichtten
hun regelmatige info's
op tal van frequenties
lang geleden dat
ik mensen heb horen
praten nog eerder
moet dat een
gesprek zijn geweest
ik herkende mezelf niet
moest in de spiegel
van vroeger kijken om
mezelf als ik te zien
er was geen
buiten meer wel
schermen die alles
lieten zien wat je
wilde maar er was
geen behoefte aan
ze waren op non actief
wij verbleven kleefden
leven aan de afdeling
werken deden
we niet wel af en toe
een upgrade om
bij te blijven zoals de
fysieke trainingen
en gezondheidscontroles
het oude bestaan is gedaan
wij bleven alert geen robot
zong waar dat op zou slaan