Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Verdriet slijt met de jaren
Verdriet slijt met de jaren
Als ik denk aan al die stroggels die er waren
Zoveel verdriet in mijn hoofd
Door de drank en de drugs was mijn geest en lichaam verdoofd
Zo vaak gevallen zo vaak weer opgestaan
Van verdriet was dat mijn bestaan
Want anders had ik het gewoon niet gedaan
Als je de dood in de ogen kijkt
Als je de dood in de ogen kijkt
Van verdriet in mijn leven
Er bijna onder doorgegaan en bezweken
Als je de dood in de ogen kijkt
Drie keer een hartaanval gehad en overleefd
Tussen hemel en aarde heb ik gezweefd
Maar God wilde dat ik bleef leven
Omdat ik met mijn persoonlijkheid
de wereld nog wat kon bieden en geven
Als je de dood in de ogen kijkt
Gelukkig kan ik nog leven
Soms is het leven moeilijk
Soms is het leven moeilijk
En doet het je pijn
Maar ooit op een dag vind je geluk en een eigen weg
Daar kun je zeker van zijn
Soms is het leven moeilijk
Maar je moet er voor vechten
Dan kom je eruit
Dan gaat het beter
En zal je je pijn vergeten
Er is echt wel iemand die van je houdt
Je leeft je bent er dus het is al goud
Soms is het leven moeilijk
Er komt een moment dat je jezelf erkent
Wees trots en blijf altijd wie je bent
Ga voor je toekomst en heb overal maling aan
Soms is het leven moeilijk
Gedicht Joel Sturmans
Gedicht Joel Sturmans
Dit is het begin
Een ster op de bühne bij Take me out
De beste gaat niet altijd door
Maar de vrouwen kregen het benauwd
Nu ga je verder met je carrière als jonge ster
Je gelooft me nu misschien nog niet
Maar je schopt het later ver
Joel
Je was ooit op TV
Doe daar je voordeel mee
Je was ooit bij Take me out
De beste gaat niet altijd door
Maar de vrouwen kregen het benauwd
De meteorieten zwermen
jij hebt weer
de stenengloed
speelt met
licht en stukjes
universum
ja daar waar
men zomers
de zon treft is
het een drukte
van belang
in het verre
heelal dat
veelkleurig
licht uit alle
frequenties
weerkaatst met
ook misschien
de geheime nog
niet ontcijferde
verborgen boodschap
ik houd van jou
je te zien in het
tedere oranje rood
van de net ontwaakte
vroege morgen
Het leven heeft geen zin
Het leven heeft geen zin
Het is de criminaliteit of de uitkering in
Er is gezegd dat je eerlijke kansen krijgt
Waarom heb ik niet bereikt wat ik heb bereikt
Ik ben een strijder
Omdat ik in het verleden met slapeloze nachten op mijn kamer heb geleden
Het leven heeft geen zin
Het is de criminaliteit of de uitkering in
De Toekomst plannen
De Toekomst plannen
Twee boeken en een DVD
Als het er van komt
Dan komt het in de media en op TV
Het is niet waar je voor hebt gekozen
Het is je overkomen
De boeken het ex criminele leven van Danny van Strien
en Danny van Strien de penoze jongen
Ook de DVD van Dantje naar Danny moet er komen
Ooit wordt het waar
Al zijn het nu nog dromen
Ik vecht tegen het systeem
Ik vecht tegen het systeem
Daar moet ik overheen
Al zit elk mens wel met een probleem
Waar gaan we in deze wereld en het land daadwerkelijk heen
Het gebeurt overal en altijd
Dat wil ik kwijt
Je lot ligt in handen van andere mensen
Daarom heb ik geen spijt
Je moet doen wat je moet doen
Er is geen andere weg
Dat is het leven tot de laatste tijd
Ik vecht tegen het systeem
Het is zo en het zal altijd wel zo blijven
Gekleurd
ik ben
weer tegen
zwart
aangelopen
terwijl ik
wit open hield
de doorstroom
van kleuren
is gestopt
omdat wit
en zwart
geen
echte
kleuren
zijn
zwart is
een
reflectie
en wit is
de kleur
van alle
kleuren
samen in
wit licht
Overschie
Overschie, met je hoge brug, Abtsweg West, Sidelinge en Kleinpolderplein
Overschie, hoe zou je over honderd jaar zijn
Overschie, met je Burgemeester Bauwmannlaan
Een komen van mensen en gaan
Overschie zal altijd blijven bestaan
Overschie zal nooit verloren gaan
Overschie, dorp in een stad
Maar wel één zo mooi als een schat
Opgewonden blaadjes
wij hopten van
bloem tot bloem
lieten hun mooie
harten leeglopen in
zoet bedwelmende
geuren en kleuren
wij dronken
schoonheid in
werden samen
een in zinnen zo dat
opgwonden blaadjes
geexalteerd wuifden
in het voorjaarsfestijn
dat wij deze dagen
vierden met de wind
die onze namen riep voor
een kleine presentatie
met bijen en vliegen
waarbij extra
stuifmeel werd
beloofd voor mooie
vruchten met een
smakelijke kleurstelling
om meteen in te bijten
De boemerang
zij flitste
lachend voorbij
nog voordat
ik de diepte
in haar ogen heb
kunnen peilen
zij was er
onaangekondigd
nam zichzelf
als suprise mee
naar huis
net bekomen van
het onaantastbare
moment haar te zien
en te accepteren
haar warmte weer
intens te ervaren
om samen het
hemels moment van
weer een edelsteen
aan de ketting van geluk
te evenaren
dat wij en passant
meemaken want veel
gaat in onenigheid stuk
het afhankelijk zijn
doet geven zonder
iets te krijgen uit
de veelheid van het
leven in beperking
en vragen om de
boemerang is
wat wij gewend zijn
Met straffe hand
er werd geleefd
naar vrome wensen
door lieve mensen
aan de buitenkant
toch was er ook de
straffe hand die
oordeelde zonder
onderpand
slechts wikte en woog
zonder weerwoord
onkreukbaar in de uitleg
van goed en kwaad en
wij warmden ons met
aangeleerde waarheden
die de wegen plaveiden
naar hemel en eeuwig leven
voor kinderen en gezin
waren de plaatsingen
bekend zoals ook scholen
en sociale setting onder
pastorale leiding de
hierarchie van de
kerkelijke macht was
duidelijk en onmiskenbaar
maar het rommelde
en barstte uit zijn voegen
door technische nieuwtjes
en de opkomst van de media
reizen en algemene ontwikkeling
ook religie bleek een fopspeen
voor de grote massa die
de inhoud niet meer slikte
een geweldige tijd
op elk gebied waarbij
persoonlijke vrijheid
ruimte gaf voor creatie
en ontwikkeling juist in
deze smeltkroes werd
het askruisje van religie
uit pieteit gespaard
Vruchtwater
waar de
geboorte
schreeuw
nieuw leven
raakt laat zij
de wereld
schrikken
in het
verlaten van de
relatieve warmte
op weg met
de nu al
grijpende
vingertjes
die dingen
naar meer
houvast dan
vruchtwater
alleen waar
zwemmen je
leven was
Avondrood
voorzichtig brak
het water licht
van de zon
sproeide nevels
van omrollende
golven hun
kleine
regenboogjes in
vele kleuren rond
die dansten op
het oeroude ritme
van eb en vloed
waarbij het
donker rode bloed
strakkend wegliep
in een
spiegelgladde
horizonvloed
Voorjaarszon
nog wist ik
ze staan
hun kleur en
schaduw waren
niet vergaan
na lentes zoen
ze bolden in
wit en spruitend
groen net iets
boven de warm
vruchtbare aarde
van toen
waar ook de
bruine randjes van
de scherpe winden
nog charmant
verdoezeld hun
plaatsjes vinden
na dagen mist
zijn de knoppen
eindelijk gezwicht
voor het warme
licht van de weer
stralende voorjaarszon
Schouders
ik heb iets
met schouders
altijd al gehad
maar als je ouder
wordt lijkt de
irritatie groter
heel vroeger
stond ik in de
spiegel te kijken of
mijn ene schouder
hoger uitstak
dan de ander
ik kon daar maar
niet achter komen
pas bij de revalidatie
borstkanker operatie
bleek dat er een en
ander fout was gegaan
de aanhechtingen waren
mogelijk niet goed geplaatst
van de hartfunctie
bleef nog 25 procent
over door beschadigingen
bij bestraling en chemo
met die 25 procent houd
ik het lijf in stand zonder
cardio ik sport een uur per
dag. Leeftijd compenseer
ik niet de arm wordt niet
meer zoals weleer
Levensbeschouwelijk
hoe zou het zijn
om een tijdje
zonder directe
sturing te leven
en alles wat wij
niet weten te
moeten vragen
proberen of
ondervinden
wat zijn de
belangrijke
zaken die leven
buitengewoon
interessant en
meer dan uiterst
aangenaam
kunnen maken
onderzoek van de
levensbeschouwelijke
stromingen is een must
waarbij ouders bij
mens en dier een
belangrijke rol spelen
zoals religie instinct
maatschappelijke
stromingen en het web
van regels normen
en waarden die de
systemen met straf
en beloning in stand
houden zonder deze
kennis en kunde is
het onmogelijk het
leven en bestaan
goed te doorgronden
uiterst belangrijk zijn
de verantwoordelijkheden
van ouders en direct
betrokkenen voor zover
dat niet instinctmatig
geregeld zijn en door
goed en kwaad
op correcte wijze
al in de opvoeding zitten
Wolkenrafels
wind loeide
stoeide met
wolkenrafels voor
een open plek
om de zon warmte
te laten schijnen
op de bijna
al geknakte ruggen
door energie gebrek
in een liefdevolle
koestering met
vaardige handen
zij die altijd
geklaagd hebben
over de hitte
van hun schaduw
lopen nu voorover te
zoeken naar hun beeld
in het veranderlijke
weer lijken het
iedere keer anderen
die op het uitgesleten
pad hun voetstappen
hebben gezet
De lente ingesneeuwd
ze praten
laten hun
takken kraken
door de strenge
vorst die samen
met de geel rode
maan meester
zijn in het bos
waar kleine kale
takken nog nooit
zoveel sneeuw
hebben getorst
beneden kraken
voetstappen
op de harde
bovenlaag
duidelijk hoorbaar
evenals de vlucht
van dieren gestoord
in hun winterslaap
maar die zijn weer
snel vertrokken om
hun dromen te plakken
uit kleine blokken
snel zal de zon
weer heer en meester
worden in de lente
van het bos
waar sneeuw tot
druppels versmelt
en hun weg krabbelend
zullen vinden om
elkaar hun avonturen
al klotsend en schuimend
tegen de oevers in kleur
en geur te vertellen