Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
In samen slapen
ik volgde de
lijnen die langzaam
in je hand verschijnen
kende hun naam wist
waarvoor ze staan en toch
kon ik hun loop niet rijmen
voelde warme energie
onder je huid waar al
het zachte leven klopte
jouw reageren was
geen verweren maar een
zoeken naar totaal contact
ik wist dat jij er was
met heel je wezen en
kon mij zorgeloos overgeven
we zweefden vrij
en door elkaar in een
verbazingwekkende dimensie
gedachten rolden uit
in een nog maagdelijk gebied
op hemelse frequenties
wij zijn voor even god geweest
in samen slapen hebben wij
elkaar opnieuw geschapen
Liefdevol
je ogen lachen
jij hebt altijd al
het talent gehad
om met je blikken
woorden te bezielen
ze zoveel warmte
mee te geven dat
zij in raken hun
energie laten stralen
in zachte koestering
het zijn jouw vragen
die het beste in ons
naar boven halen
met een weerwoord
verpakt in onze lach
jij maakt het
delen compleet
omdat jij de pijn
van ons zijn onderkent
haar altijd liefdevol heelt
Over dat
je streelde
met een bijna
achteloos gebaar
mijn wang
terwijl jij
in zinnenlange
monologen tegen
de wereld sprak
je mening gaf
over van alles
en natuurlijk
over dat
jouw visie
warm belichtend
hopend op
mijn zwichten
nooit raak
jij uitgepraat
over de liefde
van een kant
maar die strelende
hand heeft mij toch
de das omgedaan
ben met je meegegaan
Zacht sponnen tonen
er klonk steeds muziek
als onze blikken kruisten
maar de vonk sprong nog niet
zacht sponnen tonen
patronen tot een melodie
alleen woorden wilden niet komen
stilte heeft ons
alles van liefde geleerd in
gezamenlijke toekomstdromen
helaas is die realiteit nog niet
onze werkelijkheid maar het lied
zingt al een paradijselijk perspectief
Stervend licht
je ogen lookten
kleurden zacht
halfdromen in je lach
handen speelden
met de dingen
die jij zag in
schaduwen
van stervend licht
dat de nacht verwacht
het was een dag
vol hartstocht en
geluk in samen zijn
liefde doet nu
voelbaar pijn in de
naderende afscheidskus
Ogen straalden
nog weet ik
de lantaarn met
zijn schemergeel licht
dat langzaam
omlaag dwarrelde
in vlaagjes mist
onze stemmen
dempten tot
een lief gefluister
waarin warme
genegenheid kon
groeien in halfduister
ogen straalden in
een heldere avondlach
toen je zei ja je mag
Het wolkje schaduw
was het verwarring
die ik in je ogen zag
licht contrasterend
met je open lach
het wolkje schaduw
dat je blik verwijdde
tot voorbij de horizon
gaf jou wat schrik
een eerst besef
dat liefde ook
seizoenen kent en
niet alleen aan lente went
in perspectief vergroten
hebben we van samen
zomerslang genoten en nu
de eerste oogst misschien
die nog warm beschut
met ons zal overwinteren
het voorjaar gaat ervaren
als begin van eindeloze jaren
Mijn lieve nimf
het is heerlijk
om in jouw blik
te zweven naar
een leven vol vrijheid
de kleine nuances
te volgen waarmee
jij perspectief geeft
aan onze vlucht
de thermiek te voelen
van jouw passie die ons
op aangename wijze tot
grote hoogte doet stijgen
om dan licht
af te glijden zonder
in een duikvlucht te raken
die ons zeker zal kraken
ik volg je mijn
lieve nimf in volle
overgave omdat vleugels
onze zielen zullen dragen
in een paradijselijke
atmosfeer die enkel
liefde kan ademen met
god in schepping nabij
Alles wordt nieuw
ja ik weet, dat alles nieuw wordt
als je bij me bent
mijn zwakke lichaam zal
weer sterk bij je worden
kom spoedig lieveling
blijf niet meer lang weg
ik verlang intens naar je
wat zullen we gelukkig zijn
de dood zal er niet meer
zijn in ons leven
we zullen elkaar liefhebben
ja, het grote wonder
is over ons gekomen.
dank je wel lieveling,
dat je van me houdt,
en ik jou meer als mijn leven
mag liefhebben.
dank je wel lieveling.
ik wil altijd bij je zijn.
Paradijselijke hartstocht
ik wist de
vruchten van de boom
ongrijpbaar voor mijn handen
zij tergden mij
door in hun volle wasdom
daar te blijven hangen
ik joeg boze dromen
als wervelwinden
door hun hoge kronen
ze rijpten verder
in de warme zon voelden
dat het oogstfeest bijna begon
ik fluisterde liefde met
armen om de stam geslagen
mijn bede werd niet opgedragen
schudde woest de
laagste takken door elkaar
alleen de kneusjes vielen daar
maar jij bellefleurde in het
hoge licht was de enige die van
mijn paradijselijke hartstocht wist
Jouw intiemste lach
ik heb je
meegenomen
uit het licht
van gisteren
vandaag
is nog te pril
voor jou
we schemeren
als man
en vrouw
bekenden we
niet onbemind
de nacht
schaduwde vaag
jouw intiemste lach
in zachtjes openen
het duister
gaf mij kracht
met jou weer
mezelf te zijn
Mystiek gezag
je zweeft
licht verheven
in het zijn van zen
de spanning van
je huid neemt af
in loslaten en geven
ogen helderen in
blik kijken verrast
mond rondt in een lach
je spiegelt kracht
hebt toch het breekbare
van mystiek gezag
je straalt schoonheid
in een heldere zielewave
zoveel dat niemand je vergeet
ik mag delen in
jouw magisch zijn
afwezigheid doet nu al pijn
Roze wolkt je lach
jij hebt
nooit geleerd
over wolken te lopen
ondanks het roze
dat jou intrigeerde
al sinds je kindertijd
in die kleur vond jij
alles van boven bij gebrek
aan vertrouwen in eigenheid
zij bleven onbereikbaar
maar jij verruimde je palet
blauw en groen kwamen aan zet
in lange schemeringen
maakten zij contact zodat in op en
ondergangen geluk zichtbaar was
roze wolkt nu jouw lach
je ogen stralen stukjes hemel
het linnen kaatst vitale kracht
Ongrijpbaar
ongrijpbaar zijn
sommige zaken die
onverwacht haken aan
gekoesterde verlangens
zij openbaren hun
gaven in nieuw licht
toveren bij ieder een
lach op het gezicht
stukjes geluk
passeren en proberen
in verbondenheid
ons liefde te leren
zonder bezit
alleen in het zijn wordt
de som der delen meer
dan de inleg van velen
Loepzuiver
lang heb ik mij
gekoesterd in de
weerkaatsing van diamant
alle facetten
toonden leven dat in licht
bestaan had gekregen
loepzuiver helderden
beelden van een
hemels gelukkige tijd
tot de zon brak en
het perspectief grijzer
de kou ijselijk werd
de warmte om
ons heen verdween in
stilte zoals nooit voorheen
bij het zetten waren
fouten gemaakt die
elkaar gingen versterken
wij hadden gekozen
maar door de vele facetten
bleek het karaat te gaan scherven
Lachen je ogen
als ik je streel
voel wat je beweegt
lachen je ogen herkenning
fluister jij woorden
met de warmte van onze
laatste liefdevolle date
vastgelegd op de
mooiste plaats in je geest
met diepe emoties omkleed
om direct te openen
met de intiemste sferen
om al het nieuwe te proberen
waarbij respect
en vertrouwen de basis is
om aan onze relatie te bouwen
ik heb je lief maar
zal nooit de dief zijn
van jouw ziel in houden van
Vragen
Waarom moest jij het zijn
en niet de kwijnende melodie
van zachte pianomuziek?
Waarom moest jij het zijn
en niet de melancholie
van een avond die inslaapt na onweer,
als een zieke die geen pijn meer voelt?
Waarom moest jij het zijn
en niet de zoete tirannie
van twee grote kattenogen?
Waarom was het niet de geur
van die bloem waarvan ik de naam niet kende?
Waarom moest jij het zijn
die mij zo ontroerde?
Ja, onze liefde is groot
ja, onze liefde is groot
nooit zijn we gelukkiger geweest
als de dag dat wij
elkaar mochten ontmoeten.
het leven bracht ons
het grootste geluk voor elkaar
ik weet dat wij elkaar
nooit zullen verlaten
jij bent zo geweldig
goed voor me.
ik hou zielsveel van je
je bent onweerstaanbaar
ik moet wel heel veel
van je houden.
en ik weet dat jij ook
veel van mij houdt
je tederheid en liefde
zijn groot.
wat een geluk is er
voor ons open gegaan.
dank je, lieveling.
Zilveren golfjes
ik zag de zon
boven de plas
in zijn gerimpelde
weerkaatsing klonk
stralend jouw lach
de zilveren golfjes
gekuifd door de wind
liepen zacht dood
in het donker
van borders
die groen
overhuifden om
hun verdwijnen
te verfijnen in de
rust van het land
een schitterend plaatje
waarin onze blikken
zeilden over het water
naar een verre horizon
waar ons geluk ooit begon
Haar magie
vroeger met
het grote mes
schilde ik de lagen
in hoog tempo weg
had altijd haast
om tot de kern
te geraken geheimen
zichtbaar te maken
tegenwoordig
laat ik stilte overwegen
snijd voorzichtig de partjes
zoals zij ooit zijn geregen
al doende deel ik
het mysterie van
dichtbij in bewondering
komt haar magie tot mij
met respect geopend
straalt haar kracht niet
onverwacht en overweldigend
maar in hemelse rust en pracht