Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Mystiek delen
stil
wit en
steriel
huisde zij
professioneel
in haar outfit
als deel
van sfeer en
aankleding
alleen het
heldere blauw
van ogen in wit
gaf haar
gezicht een
indringend
intens raken
zonder woorden
in klare oogopslag
waarbij haar
lach de inhoud
wereldkundig
maakte met
blijdschap in een
warm mystiek delen
Onze lichte stappen
heerlijk
wanneer mijn
woorden de
kleuren van je
ogen in die blik
van je veranderen
ik heb ze op
geschept wit
geschreven
en jij hebt ze
geproefd met
de kleur van liefde
in dit ultieme
samen herkennen
de paden onze
lichte stappen
als we lachen om
de kleinste grappen
zij hebben hun
stoepen getoefd
met de mooiste
lentebloeiers die
ons enthousiast
toewuiven
het kleine
insecten grut
zal het daarna
met een kariger
maar gezellig druk
ontbijt moeten doen
Spannend en profiel
jij ging op
ik had de
gordijnen al wat
opengeschoven
zodat zonnestralen
je konden passeren
om jouw beeld
op de muur van
de slaapkamer
en fase en
en profiel te
projecteren
spannend en
je lachte toen de
zon jou in onverwacht
ontmoeten overviel
ogen als goud
en een lach in
de mooiste achttien
karaat diamantsetting
Mijn muze
weet je
mijn muze
liefde overbrugt
alle afstand
in een zucht en
liefhebbende ogen
waarvan het licht
alle zicht op geluk
laat zien als de
spanning groter
wordt luiken ze
even zilte tranen
om daarna weer
te glimmen in een
nieuw beginnen
geschoond door
plotselinge vloed
als enige remedie
tegen te warm
geworden bloed
want afstand nemen
doet goed om het
perspectief aaibaar
spannend te houden
Uit religieus vroom
als flits
kwam je binnen
verbrijzelde in
een oogopslag
alle ideeën over
hoe de man
vrouwen zag
altijd was er
een beeld uit
vele stukjes
werkelijkheid
in kleuren en
tal van vormen
een echte droom
rijpend uit
religieus vroom en
maatschappelijke
attitudes die
langzaam een
reëel eerlijke
inhoud kregen
dat werd zoeken
naar volwassen
zijn ook vaak in
liefdespijn helaas
die speld en hooiberg
bleken horizonnen
ver weg te leven
Zonder enige gene
als zij
lachte
openden
bloemen
hun harten
kleurden dieper in
meer verwachten
als immer
stengelden zij
om licht
maar ook om
jouw gezicht
aandacht en
warme empathie
energie
zinderde van
deze interactie
in geven en nemen
zonder enige gene
bogen zij elegant
gaven zich bloot
jij bekeek
sprak hen toe
met vlaagjes wind
bloemen dichtten
maar het wonder
bleef nog lang
de plek oplichten
Een mentale vlam
jij had het
bewegen van een
prima ballerina
volmaakt in
rechte lijn en
harmonie van
druppel tot welle
vanuit het midden
cirkelend kabbelend
tegen de oevers
van de strak
spiegelende plas
tot in de uiteinden
van jouw bewegen
klopte de kracht
van je hart
met de zachtheid
van jouw macht
je talent was
extravagant waarbij
het fysiek onthechtte
jij totaal opging
in een mentale vlam
die warmde en verlichtte
met energie uit
de onuitputtelijke bron
aan de verre overkant
Minnekoosluwten
buiten steelt
koude wind
de warmte uit
kleine zomerse
minnekoosluwten
waar ook
op de winterdag
stilte groeit van
enkele verdwaald
ingepakte passanten
die hun weidse
blik beschaafd
afwenden van
bezigheden door
gewone mensen
onkruid heeft er
altijd welig getierd
oorzaak bemesting
door wind is het
zwerfvuil verwaaid
Verdwijngebied
ik zag
oplossende
wolken in
verdwijngebied
waar droogte en
helder heersten
precies zo oogt
jouw blik
mijn lief als
jij mij even
niet goed
kan gedogen
we lossen
niets op maar
geven elkaar
wat meer ruimte
om het licht
beschadigde ego
weer heel
voorzichtig te
kunnen pruimen
in een door liefde
gesynchroniseerd
samen bewegen
Vrouwelijke magie
ik heb
geprobeerd
jou met
andere ogen
te bekijken
dan het wonder
van verschijnen
dat je nu bent
natuurlijk
heb ik jou
gemystificeerd
jij mij met
jouw vrouwelijke
magie onder
diepe hypnose
gebracht
waardoor ik
in ontmoeten
ineens alles
heel anders zag
maar ik kan
niet meer terug
jij bent met wie
ik altijd praat
die ik wonderwel
versta ook in de
woorden waarmee
wij stilte vullen
die laten bloeien
zodat onze liefde
ook in diepte kan
blijven groeien
Existentieel samen
ik zag je
met een lach
naar de
bloemen kijken
in het hoge gras
vingers streelden
de tere kleuren alsof
je de aarde ontmoette
in haar dagelijks
draaiende beweging
ik smolt om
bij je te zijn in
dat intiem samen
onder zomerluchten
zonder namen
in die stilte
van het leven
schoonheid te
horen in het lieflijk
kleuren wiegen
van de wind
in een volmaakt
natuurlijke setting
zo opent universum
zachtjes de hemel
Dit stukje hemel
toen jij
hier voor de
eerste keer
kwam leek alles
tot leven te komen
veranderde
het licht van wit
steriel naar de
warme kleur van
intieme gezelligheid
alles waarnaar
jij keek deed
meteen van zich
spreken liet stralend
de ziel even zien
het was alsof
jouw ogen hen
deed oplichten
naar ontspanning
en innerlijke rust
zij vergaten hun
kleine mankementen
in de cirkel van
volmaakt liefdevolle
menselijke aandacht
stegen boven
zichzelf uit in
gevatheid hielden
elkaars hand vast
in beleven van geluk
namen omarmend
afscheid in het
samen delen van
deze ervaring dit
stukje hemel van jou
Een teruglopende tijd
zacht warm
voelde jij aan
in lieflijke kleur
opende in vol
vertrouwen
jouw emoties
spiritueel
zong je stem
het ijle lied
van de prille
dagopening
naar boven
bij de
invallende
avond donkerden
doorleefde tonen
van het dagelijks
sluiten van voorbij
altijd klaarden
je ogen op
als jij mij zag
kregen jouw
blikken weer hun
flonkerende sterren
uit het verst
van de nacht
droomden wij
wegebbende
liefde in een
teruglopende tijd
zo dansten wij
het bestaan in een
harmonisch leven
waar geven
belangrijker
is dan nemen
Liefde in blauw
jou herken ik
uit duizenden
je haar, neus
loop en lach
het zijn allemaal
delen van jouw
schitterende vlag
die je met grote
compassie laat zien
alles aan en in jou
is warm smeulend
net vlak voor de
uitslaande brand
om zuurstof stoeiend
waar in het eerste
vuur de vlammen
nog jagend loeien
en later gestaag in
hoogte groeien
danst hitte in blauw
ik houd van jou
De smaak van morgen
ik brandde
krabde schuurde
en plamuurde
maar kreeg
mijn liefde
nauwelijks
glanzend alsof
het patina
van jouw
lieve blauwdruk
iets van haar
subtiele
geest had
prijsgegeven
nog altijd
creëerden wij
de mystiek
van samen
hielden tedere
herinneringen
in stand
waarin wij de
meerwaarde van
liefde beleven en
mogelijkheden van
vandaag met de
smaak van morgen
zullen proeven
waar zorgen
even niet zijn
en projecties in
liefde verenigd
misschien toch ooit
hemelse waarheid
zullen worden
Lichte verblinding
juist in het
heel licht raken
van jouw huid
knetterden kleine
vonkjes met een
verrassend geluid
ook onze
blikken sloten
vaak kort
in lichte
verblinding en
wegdromende
ogen voor een
klein liefdevol
moment heel
even dicht om
met verbazing
weer te openen
pas later zijn deze
eigenschappen
verdwenen toen
volwassenheid
voorzichtig
is toegetreden
Jouw schepping
jouw licht
liet eindelijk
de contouren
verbleken waarin
jouw waarheid
gevangen zat
stukje bij
beetje werd
jouw schepping
begiftigd met
leven warmte
en liefde
op weg naar
een volmaakte
medemens
die zichzelf kent
en herkent
in anderen
ik dacht je
te boeien maar
vergat mee te
groeien nam
ruimte die niet
de mijne was
en toch heb ik
altijd jouw hand
vastgehouden was
liefde onze paraplu
voor eindeloos
geborgen zijn
nog groeit die
eenheid ondanks
alle spanning en
venijn op weg
naar eeuwig
gelukkig samenzijn
Interfererende warmte
ik voelde
de warme gloed
van goud in het
weerkaatsend
licht van
grote lampen
waar diamanten
werden geraakt
hadden ze een
veelvoud van
kleur in
brekende stralen
jouw huid
werd anders
door de van
dichtbij
interfererende
warmte die
potentiële
energie golfde
tussen twee
polen die zonder
raken liefde nog
intenser maakten
Liefdescondens
ik voelde de muur
met de avond kou
van de stenen
en toch was er
de muziek van het
winkelend publiek met
zongebruinde benen
de mêlee emoties
van opzwepende
drift tot vertederende
liefde ging de muur
aan als autist die alles
voelde en wist met
versteende herinnering
ook wij beleven
de stad in de stap
van de mensen hun
schuifelende wensen
ingeklemd tussen
mastodonten die namen
en voordeuren ademden
waar ramen het leven
in sponningen benauwd
en ruiten barsten
bij het minste geringste
intieme geluid zonder zicht
niemand heeft liefdescondens
ooit van de ramen gewist
De liefdeskus
waar zomer
spreekt in
contrasten
bruin en wit
was de lente
in ontwaken
al de lichte
rode randjes
pikant aan
het maken
het knoopje
nog een
sluiting verder
waar nonchalant
wit de schijn
van openheid
verbloemd en
een aantrekkelijk
palet voor de schilder
heeft klaargezet
pas onder
donkergroen loof
blikken ogen
het sprankelen
van de jeugd
en zondoorschenen
lichte lokken
dansen op een
speelse wind
waar rode lippen
zonder gulzigheid
het teder zachte
van de liefdeskus
in subtiel oefenen
langzaam hervindt