Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Tussen twee werelden
fluorescerend
kleuren aromatische
geuren op vleugjes
warme wind van een
spelende avondbries
het is de balans
die het rood van de
ondergaande zon hangt
tussen twee werelden
in minutieus evenwicht
waarbij tijd lijkt
uit te dijen zonder
in verglijden op te gaan
seconden stil blijven staan in
een totaal ervaren van geluk
waar grenzen
zich laten zien als reeds
vervulde wensen in de
carrousel van leven
licht en warm samen zijn
Lazen ogen mee
zij wisten de vocalen
snel naar boven te halen
maar in het fijne werk
waren ze niet zo scherp
daar speelde de lach
met mimiek een
doorslaggevende rol
begrepen worden was lol
pas toen zij echt
iets wilden zeggen
probeerden dat met klanken
uit te leggen lazen ogen mee
kwam er diepte in
communiceren en voorbij
de grens van nu konden zij
ook eindelijk presteren
de vroege dichter was zijn
leeftijdsgenoten ver vooruit
proefde in klank het rijmen
zij wilden hem niet als gelijken
Een onmenselijk nouveaute
in een vaag verschiet
zag ik mensen dwalen
verstoken van kwalen
waardoor zij generaties
lang geteisterd zijn geweest
de medische overwinning
was een feest van het
immuunsysteem dat anticiperend
de wereld heeft betreden helaas
met een onmenselijk nouveauté
het narcisme is doorgeschoten
zonder remmingen en de mens
heeft zich afgesloten van het plebs
creëert zijn eigen hoogtes
spiegelt meer waarde dan hij heeft
menselijkheid en verbinden zijn
uit de tijd de eenling telt geluk
als parameter voor kortstondig
leven dat de generatie van
gedoemden nog is gegeven
regeneratie is voorbij in een
mentaliteit van steeds de beste zijn
je wilt de kans niet lopen dat
een knappere en slimmere mens
jou nog voor je tijd op zal knopen
Die pluizenbol
zij speelde kleuren
danste muziek
zong sterren van
de hemel maar
mij kende ze niet
ze was die
pluizenbol tussen
opgeschoten bloemen
ravottte op de hei
de hele dag dolblij
wij keken naar
elkaar deelden
een omgeving
er was goed voelen
zonder enige beleving
wij een beweging
eten en weer gaan
maar echt vertrouwelijk
nooit liet jij jouw ogen in
herkenning langs mij gaan
In het wildkleurige
de uren zijn feest
weggedoken in de
anonimiteit vierde hij
bevrijdingsdagen
geen verantwoording
en vragen als hij weer
opdook met hoe het
was of elders is geweest
hij wist zich jager
op groot wild in donkere
wouden van herinnering
selecteerde prooi op mooi
kende het uitdagend
bewegen de vragende
blikken het schikken en
ontsnappen zonder pakken
maar dit jaar bronsde
niet meer als vanouds
er zat grijs in het wildkleurige
gewrichten werden stijf
ook het spel miste zijn
eindeloze hoogtepunten
diepe blikken raakten wel
maar niet altijd de warme hel
een thuiskomen
door zware griep geveld
de sterke onderkoeling
verdunde aanmerkelijk de spoeling
Echte mannenzaken
zij wiste
de tranen van
haar gezicht
maar de beddingen
bleven vochtig in
onbenoembaar verdriet
haar treurnis in
dit lied gold niet
de dingen van de dag
maar meer de
stappen die anderen
in overmoed namen
zij was tevreden
met de tuin en
een kleine stapel vee
alleen hij wilde meer
de stad en verder weg
voor echte mannenzaken
hij is gegaan zij droogt
in de tuin van herinnering
haar tranen in dit stil bestaan
De nadagen
het was geen
majestueuze vuurbal die
aan de hemel verscheen
noch een ingetogen
stukje décor vol
nostalgie uit de nadagen
er vibreerde iets
tussen licht en lucht
dat ieder mentaal raakte
onontkoombaar schreef
een boodschap zijn letters
in de menselijke geest
een bericht dat voor
allen dezelfde inhoud had
door tal van beelden begeleid
er is geen geloof
en hopen meer wel liefde
in een heel zeker weten
wij delen eeuwigheid
zijn deel van de
oneindigheid van leven
wij hebben eindelijk onszelf
begrepen als goden in een hemel
die voor ons moeder aarde zal zijn
Schermde schimmig
de passen
waren afgemeten
alsof het gaan
structureel verbonden
was met ons bestaan
voor zwierigheid kul
en vreemde strapatzen
bleek er geen ruimte te zijn
hun vertoon schermde
schimmig en incidenteel
ontsproten aan
losbandige geesten die
keten belangrijker vonden
dan orde en rust in ons al
zo saaie burgermansleven
het was niet alleen
de avant garde maar
ook van binnenuit werd de
moraal op de hak genomen
in gewone menselijke dromen
Verte
ik voelde energie
uit je ogen stralen
ervaarde warmte door
een liefdevol inhalen
je heerlijke lach
was als groen gras
op een koele wellness
tijdens een hete dag
muziek was er niet in
een weldadige stilte die
lommer zonder woorden
voor zich deed spreken
wij hebben tijd stilgezet
door op te gaan in elkaar
de verte heeft een klok doen
luiden maar we wisten niet waar
Iets natuurlijks
ik heb alle toeters
en bellen weggedaan
wilde alleen iets hebben
waarmee ik kon gaan
geen namen of
andere herkenbaarheden
zij verwijzen bij verdienste
al snel naar het verleden
waar het object
belangrijker dan functie
is geworden en zijn eigentijdse
doelstelling snel heeft verloren
langzaam kom ik zo
uit bij mijn eigen lijf dat
ook gebouwd is om te gaan
hoewel we liever zitten
tijd en snelheid
zijn de heersers die bewegen
bepalen en wij de sukkels die
voor iets natuurlijks veel betalen
Veertigdagentijd
Een tijd van bezinning en inkeer
Want Jezus moest voor ons lijden
Om ons van zonden te bevrijden
Jezus onze Heiland, onze Heer.
Hij heeft voor ons gestreden
Tot in de dood is Hij gegaan
En wist de boze te weerstaan
Onschuldig heeft Hij geleden.
Jezus, Hij heeft aan ons gedacht
En heeft zich voor ons gegeven
Opdat wij met Hem zullen leven
Hij heeft alles voor ons volbracht.
O wonderbare liefde ons betoond
Geen dank hier voor is te groot
Jezus, onze Redder uit de nood
Die nu bij God de Vader woont.
Veel engelen
er zijn veel engelen om me heen
mensen met een liefdevol karakter
en zachtmoedig van aard
ja, het zijn kinderen van god
altijd worden we weer geholpen
door deze engelen
hoe gelukkig mogen we zijn
ze op ons pad te mogen ontmoeten.
Ik hou van u
lieve vader
ik hou van u,
u bent het allerliefste
het is te zwaar voor me
zoals het leven nu is
de tegenstand van de
geesten in de lucht
zijn te groot
maar ik weet ook dat ik de
heilige geest heb ontvangen
en dat zij me helpt.
dank u wel, vader.
dank u wel, vader, dat ik
een kind van u mag zijn.
wilt u me deze dag ook helpen?
Met gods zegen
wij hebben
het land verdeeld
een tuin geschapen
waar ieder zijn deel van
de schepping kan maken
met groene vingers
zwarte aarde strelen
knoppen en verwarde
bloemen nog even stelen
in hun openen naar de zon
ik wilde stuifzand
duinen en veel wind
dacht mij een kind
met grote zwarte hond
en zee als vagebond
alleen het helm
is blijven staan
bramen hebben alles
overwoekerd ik heb ze
met gods zegen laten gaan
nog hebben wij
het land niet afgebakend
er is geen strijd want ook
eeuwigheid is door de natuur
vandaag nog niet te maken
Gesloten kracht
ik heb ze zien komen
zachte lieve lijnen
zonder elkaar te raken
op weg naar verdromen
klaar zijn de scherpe
hoekigheden in
splijtend uitstralen
nu rest kwetsbaarheid
in zacht ontvangen
op het pad van verlangen
naar nog meer lijnen die
geborgen zijn verfijnen
wij naderen geen cirkel
zijn niet op zoek naar
gesloten kracht maar openen
voor schoonheid en pracht
Het donkerzwart bevriezen
zuiver en grillig
schraalde een melodie
veeltonig de
strakblauwe lucht
ontdaan van
warme tierelantijnen
klonk in het hoog ijle
de noordooster kou
herauten speelden
de macht van de vorst
in een uitstralend
winterse nacht
waar helder kraakte
in het donkerzwart
bevriezen van spiegels
op sloten en vaarten
pas toen zon
de rijp deed schitteren
slepen schaatsen nieuwe
tonen tussen oude rietkragen
Een tikje snobistisch
ik heb het rusten
gecultiveerd tot een
er bijna niet meer zijn
het futiel fysiek
contact gaat via
traag reagerend schuim
waarbij zwaartekracht
om de tuin wordt geleid
door optimale ondersteuning
ik zweef en begeef
mij naar hogere sferen waar
mijn geest gelijkgestemden vindt
niet voor een
toepasselijk lied bij
dit zeer exceptionele feest
maar om samen de
harmonie van expansie
in gedachten te ervaren
iets van het komend
goddelijke nu al in het
aardse te kunnen evenaren
een tikje snobistisch
wij zitten god op de huid
zijn dus de anderen al ver vooruit
Al scharrelklaar
ik trek morgens
langzaam de wereld aan
laat donker achter mij
kleed me met nieuw licht
dat wat ik heb
biedt zich al aan in
vroege aandachtspunten
bedaard zet ik alles op een rij
heb door frequent vergeten
geleerd mijn tijd goed
af te meten tegen de energie
die ik beschikbaar heb
lach terwijl ik koffie zet
ook zonder hek is de dam
al waanzinnig druk in de
heethoofden van reporters
zij spelen radio op tv
proberen ieder te bereiken
om vooral zichzelf te verrijken
op dit onbeschermd vroege uur
wat nu wordt gezegd
kan ongemerkt het ei zijn
dat al scharrelklaar wordt gelegd
om onze dag te gaan beheersen
Bijna autistisch
ik heb ballonnen
op kleur gesorteerd
lampionnen al aangestoken
guirlandes en slingers
feestelijk neergelaten
in open ontvangst
het is jouw party
de verrassing op je gezicht
ziet enkel sprookjesachtig licht
ik ben voorzichtig
met schikken geweest
alles luistert bijna autistisch
nog is er enige
souplesse in ogen en
een wat flexibele geest
maar het vrij ongedwongen
lijdt al jaren aan een steeds
toenemende evenementenvrees
gasten kennen
de kantjes van jouw protocol
benaderen je altijd heel liefdevol
aan het eind van het feest
is er altijd weer de verwachting
dat dit echt de laatste keer is geweest
Hun zwepen
ik open deuren
maar wind breekt uit
jaagt schaduwen na
door het gebarsten licht
wankelend scherft
realiteit uit eigen
spiegelbeeld het is
weer mooi geweest
in vervlakking eist
de top beloning
hun zwepen hebben
lang genoeg geslagen
striemen tekenen de huid
als aanklacht in de kleine
letters van het leven
zij zijn volledig uitgebuit
het is voorbij
gelieg en belogen zijn
bedrogen willen worden
voelen eindelijk weer als pijn