Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Jouw fenomeen
je ogen glansden
hun warme cirkels
wikkelden de wereld
tot intiem samenzijn
in die intensiteit
wilde ik jou heel nabij
zacht vibreerde
jouw energie in
confrontatie met
immense pulsaties
van ongekende kracht
in jouw tsunami lach
als aan de grond
genageld heb ik jouw
fenomeen totaal
geabsorbeerd een
schepping die in hier
en nu nog triomfeert
stilte spreidt zijn
warmte in leegheid
zonder grenzen zoals
ook volmaakte liefde
kan bestaan tussen twee
heel verschillende mensen
Applaudisseerde hitte
wij hebben
liefde beleefd in
de stilte van
onwetendheid
zijn er voor op pad
geweest hebben
blauw gele treinen
stoffig laten staan
omdat wij niet verder
met hen wilden gaan
een kaal perron
onder de brandende
zon applaudisseerde
zijn hitte bij gebrek
aan publiek wij zijn
de wereld ingetrokken
doodsbang voor de
brokken die ons de weg
leken te versperren
in een wazige verte
een verkeerde greep
naar later bleek
het was geen leven
als je liefde zelden zag
toch zijn wij samen
sterk gebleven de
aantrekkingskracht heeft
ons zoveel spirit en
vitaliteit gegeven dat
wij ook corona overleven
Aandacht
je hand
lag op tafel
even in rust
het leek
of je vingers
mij wenkten
hen even
aandacht te
schenken in raken
ik voelde de
spanning en in het
touche de ontlading
ik wist me
eindeloos blij want
ik hoorde erbij
mocht delen
in samen zou ik me
nooit meer vervelen
overweldigend was
de info die ik in
dit contact ervaarde
over mooiste
liefste maar ook het
vernietigend kwaad op aarde
ik kende de
stukjes van
de puzzel in mij
jij gaf ze kleur
en het overzicht
wij horen er helemaal bij
Spon zon
er waren
geen raggen
zoals ik verwachtte
je zachte huid
spon zon en hield
de herinnering
met een lach
krachtig
ik herkende
het veld met
de vele paden
die ik blind
uit zou kunnen
tekenen volgde
de sporen die ik
nooit zou vergeten
wij zijn samen
terug gegaan naar
het moment dat
alles stil bleef staan
hebben daar de
draad opgenomen
waarmee wij in elkaars
hart konden komen
er is niets
bekoeld nog bloeit
je liefde in haar
paradijselijke kleur
hangt de geur
van die bloem
in je warme
hartstochtelijke zoen
Liefdevol raken
ik zag energieën
vervloeien als
wij stoeiden
niet in de
harde greep die
vaak te pijnlijk bleek
wel in elkaar
liefdevol raken om
zo intimiteit te maken
waar spanningen
ontladen die wij achter
ons hebben gelaten
als hoge bomen
zwiepen zal gevaar
naar angst verschieten
pas als liefde
werkelijkheid droomt
en wij ons verliezen
synchroniseert de
spanningsboog in
een heerlijk genieten
A capella
je ademt
zachte warmte
in tonen die
een lied beloven
waarvan ik de
refreinen al ken
nu ik weer
jouw kleine ben
nog zijn
je ogen donker
geloken opent
je stem wat
breekbaar licht
want ook ik heb
mijn blik vol
aandacht voor jou
zie hoe
jouw mond en
lippen woorden
vormen waar
ik vroeger naar
moest gissen
in een steeds
veranderende tekst
a capella
zijn wij in
beste doen
waarbij in
onze stemmen
gedachten komen
die wij samen
vaak dromen
The last dance
adembenemend
liepen je voeten
zonder zichtbare
sporen na te laten
alleen al
het synchroon
bewegen gaf geen
enkele fout prijs
ik volgde
zoals altijd als
jij leidde en figuren
opfleurden uit grijs
mijn dansen met
jou kende subtiliteiten
zoals de steun in je rug
een versnelling bij vlucht
ook onze plaats
in de ruimte bij het
bewegen is er door
de muziek ingeweven
in alles straalde
het paren ook toen
ik jou voor the last
dance kwam halen
Diepte ervaren
mag ik nog
even blijven
kijken naar de
stukjes die
me dierbaar zijn
die mij al
vanaf het eerste
moment gebiologeerd
hebben door hun warm
en vertrouwd voelen
een eigenheid
die ooit gedeeld
moet zijn door mensen
die stammen uit
de eerste familielijn
het diepte ervaren
was overweldigend
in verbazing en
bewondering voor de
wereld die wij deelden
van waaruit zij ons
riepen om toe te treden
tot de volmaaktheid van
liefde en schoonheid
in het universum
wij hebben nooit
omgekeken naar de slang
en van de appel gegeten
wel van elkaar het leven
geweten in gods samenhang
Je fluïdum
ik heb je
voorbij
zien rijden
in de trein
waarvan ik
twee deuren
open schoof
daarna heel diep
je fluïdum opsnoof
nee je ging
niet echt
voorbij maar
ik opende
mij om jou
te ontmoeten
een fysieke
groet ging
ons te snel
ook voor
de ritueeltjes
kat en muisspelletjes
in pure eenvoud
dan rinkelde een
belletje volgde
de lach kreeg ik
de zoen waarop
ik al lang wachtte
soms schelde
de tinkel wat
scheef kreeg
ik niet de lach
dacht de batterij
is op maar wij
laadden door
even heel dicht
bij elkaar te zijn
Je eerste duik
jij hebt mij
je hand gegeven
die even boven een
blauw witte golf
leek te zweven
glinsterend
applaudisseerden
rollers in opkomende
vloed hun verfrissing
in zomerse gloed
jij rende lange
passen vol courage in
nog onbekend gebied
ik kende de diepe kou
die je zo niet ziet
je lachte om mijn
voorzichtigheid ik
genoot mateloos
de heerlijke bravoure
van je eerste duik
met hoest en
proest heb jij de
elementen weerstaan
ik holde terug om in de
warmte onder te gaan
Lieftallig en rijp
ik kijk
naar je
begrijp
eindelijk de
woorden
lieftallig
en rijp
ja waar
liefde in
de tijd nog
een warme
dimensie is
krijgt verdienste
er emoties erbij
juist daar
waar de grenzen
in jaren bepaald
leken te zijn gaat
groei ongemerkt
achter een volledig
transparant gordijn
Jouw aura
ik zag je
lichaam draaien
als jouw vingers
in een teder gebaar
over lijst en deuren
aaiden met zachte druk
de kruk omlaag doet
in een laatste groet
jouw afscheid
wil de warmte van
contact zo lang
mogelijk genieten
nog even de intieme
details tot je nemen
die herinneringen de
plaats geven om te delen
nog mag ik even
de energieën raken
die jouw aura in
gezelschap stralen
om dan verder samen
het oplichtend pad te gaan
dat anderen in verwachting
al voor ons hebben gebaand
Purse schoonheid
ik heb nooit
de taal van
snelle jongens
gesproken die
versierders kozen
op hun pad
was van de
kleine dingen
een vriendelijk
woord en de
warme hand
als die nodig was
wij spraken
slechts de taal
van ogen waarbij
als toegift nog
het lichte blozen
in onschuldigheid
zij bloeiden
in bescheiden
aandacht tot de
mooiste bloemen
in de wei pure
schoonheid dichtbij
Bloemen
ik heb je
bloemen gegeven
de kleuren brengen
hopelijk het
sprankelen van je
blik weer tot leven
je werd niet wijs
van het somberste
grijs uit de dagelijkse
info waarvan zelfs
de toon ijs gewoon
laat smelten tot water
juist in het
plat gevaasde
bloemennat
weerkaatst de spirit
die wij zo graag weer
in je lach willen zien
We matchten
ik had je
gedachten al
bespeurd
lang voordat
ik jou zou
ontmoeten
jij was
als een lichte
tinteling
voelbaar in het
spanningsveld
van entiteiten
sprankelend
waren je
speelse ontladingen
in vorm en
kleur met een
warm na-ijlen
zonder direct
personifiëren
beloofde contact
al meer dan het
ludieke passeren
van vele anderen
we matchten
op exceptionele
wijze waarbij
onze genetische
blauwdrukken
elkaar kopieerden
Dat stukje hemel
haar lach
plakte plezier
op de geschenken
kleurde papier
dwarrelde linten
van alle lengten
een verrukkelijke
verrassing van
vele variaties licht
in de vormgeving
van een adem-
benemende beleving
wie dit gaat
overkomen zal er
nog lang van dromen
een ontmoeting
op dit paradijselijk
niveau krijg je niet zo
dat stukje hemel zat
al lang in de lucht maakt
isfahan tot zinloze vlucht
In gouden greep
ik kende de
diepte van haar blik
maar de schrik om
haar te volgen sloeg
mij om het hart
bleek een vak apart
waarbij ik al mijn
geestelijke lenigheid
in moest zetten om
bij te kunnen blijven
in samen gaan
kwamen wij geven
en nemen overeen
waar de stemmen
staakten telden wij
in afwisseling af
waarbij gelijke
monniken doorgingen
zonder kappen dragen
naar het beoogde doel
pas op de
fundamenten van
het bestaan kwam
het er echt op aan
wij continueerden
in tijd met dubbele
energie en verbonden
later wat wij eerst
hadden nagelaten met
liefde in gouden greep
Je beduusde mij
jij hebt de ogen
die de wereld
kunnen zien
in een direct
empathisch verband
ik zag je in een
eerst ontmoeten
jij beduusde mij
want alles aan me
wilde jou begroeten
omhelzing in
een direct warm
omarmen samen
smelten tot een
complementair
nooit meer gissen
of wij iets missen
het volmaakt zijn
dat de essentie van
eeuwigheid smaakt
het is niet dat
liefde blind maakt
juist ziende is
dat in houden van
eindigheid vervaagt
De boulevard
ik zag hoe lente
je haar al lichtjes
high light kleurde
na maanden lang
het winters blond
ik proefde
de eerste prille
tonen als voorjaars
melodie uit het
zilt blauw golvenlied
joyeus rokten kort
nog op de gok
hun lichte benen
terras genietend
onder warme zon
een tikje fris
windje uit de
nog koude zee
dolde in de grote bos
gekrulde haartjes mee
nog is de boulevard
geen speelveld voor
hormonen maar in
zonnebrillen spiegelen
al de eerste dromen
Intiemer
jij was het die
de lucht verschoof
donkere draperieën
opbond zo dat de
inkijk groter woonde
ruimte gaf aan
het benauwde dat
veilig onze handen
vond zodat doortastend
weer op afstand stond
later brak het
inzicht door dat
eigen kracht de macht
weer pakte als jij op
dezelfde golflengte lachte
wij waren intiemer
dan we zelf wisten
omdat wij samen
hadden gegeten van
brood dat honger stilde