Zoeken
Zoek een Gedicht of Quote met onze verbeterde zoekmachine!
Resultaten voor je zoekbewerking (maximaal 200)
Niet meer als toen
Ik mis je,
maar het gaat gewoon niet meer.
Ik zal je misschien ooit nog kunnen vergeven,
maar meisje, alsjeblieft, denk na.
Kom terug, ik wil de echte jou zien.
Je bent heel erg veranderd,
dit ben jij gewoon niet.
Ik weet, we waren beste vriendinnen.
Maar ik wil het gewoon niet meer, het kan niet.
Ik snap gewoon niet hoe het kon gebeuren allemaal.
Zelf ken ik je als de beste, maar nu weet ik niks.
Als er wat was, kwam je als eerste naar mij.
Nu hoor ik dus niks meer van je.
Misschien gaat het juist wel heel goed,
maar nee, dat kan niet, dat weten we allemaal.
Al hoor ik niet veel van je, maar je verkloot je leven,
je school, alles gewoon.
Je familie doe je pijn,
je vrienden en iedereen eromheen die het weten,
zijn gewoon boos op je.
Je was een dame met een goed hart,
Stond altijd klaar als ik je nodig had.
Nu is dat veranderd.
Ik weet nog die momenten,
dat we moesten lachen om niks.
Weet je, ik hou van je, dat moet je weten,
maar ik wil eerst mijn echte beste vriendin terug.
Ik zie je wel lachend over straat lopen,
maar ik weet dat je diep van binnen pijn hebt,
spijt hebt van alles wat jij hebt veroorzaakt.
Maar ik wil niet dat je aan die pijn kapot gaat,
dat je gaat slapen en vervolgens niet meer opstaat.
Toch kan ik niks aan je veranderen.
Schat, je moet er zelf achter komen en je eigen keuzes gaan maken,
je bent oud genoeg om een goede keuze te maken.
Je werd los gelaten omdat ze wel iets hadden van, dat komt goed,
hadden ze dat maar niet gedaan, denken de meesten nu.
Sommige hebben nu gewoon schijt aan je,
en zeggen, het boeit me niet en je zoekt het maar uit.
Ik weet niet wat ik moet denken van je, meid.
Maar je hoeft niet meer naar me toe te komen,
als je hulp nodig hebt,
je hebt het er zelf naar gemaakt.
Beste vriendinnen voor eeuwig?
Dat waren maar woorden,
misschien wist jij dat al van tevoren.
Maar ik dacht dat wij echt niet te scheiden waren.
Toch moest het zo lopen, waarom?
Ik ben niet de enige die zo denkt, iedereen.
Kom terug meisje, ik mis je.
Nooit niet
Wat moet ik doen, ik wil het gewoon niet.
Ik ben bang voor het antwoord,
maar ik moet het wel doen anders weet ik helemaal niks.
Maar ik durf niet, wat nou als het straks wel zo is?
Wat voor leven krijg ik dan?
Dan kan ik helemaal niks meer zelf doen
moet ik straks voor een kind gaan zorgen,
m'n school wordt dan verkloot.
Weg doen doe ik niet,
dat kan ik mezelf niet aan doen.
Als ik dat doe krijg ik spijt.
Hoe zullen m'n ouders er op reageren?
Ja, boos. Maar wat nog meer?
Teleurgesteld, dat ook. En boos , ja.
Boos op mij en op hem.
Wat moet ik doen, ik wil het gewoon niet.
Voor altijd en langer?
Kijk, je zegt nou wel; "Ja dit gaat tot het einde.''
maar wie weet wat de toekomst brengt, schat?
Kijk, je zegt nou wel; "Later worden we rijk."
maar waarom rijk als je liefde kunt geven, schat?
Op sommige momenten kan ik geen hoogte van je krijgen,
dan ben je boos op dingen die nergens op slaan.
Ik weet het, jij kunt er ook niks aan doen.
Het is die agressie van je.
Soms denk ik; "dit gaat niet meer verder.''
Maar schatje, ik hou van jou en ik wil niet opgeven.
Er zijn dingen van mij die jij niet weet,
omdat ik er nog steeds na zeven maanden niet voor uit durf te komen,
bang dat je boos zal worden en me laat vallen.
Maar schat, er zijn ook vast wel dingen,
die jij na zeven maanden ook nog steeds niet durft te vertellen.
Want er zijn in mijn verleden aardig veel dingen gebeurd,
waar ik liever van heb dat ik ze bij me heb en niemand vertel.
Niet dat ik je niet vertrouw, maar het idee gewoon.
Hoe ik mijn gevoel uit op een blaadje is raar, zeg jij,
maar anders blijft het in me
net zoals jij blowt om je pijn en verdriet weg te werken,
schrijf ik het van me af.
Kijk, en ik praat nog wel eens maar niet met jou en dat spijt me,
maar ik kan dat niet want je was als een broer voor me.
Ik heb nog wel eens het idee dat je niet met me gaat,
omdat je me leuk vindt, omdat ik dertien ben en jij zestien; bijna zeventien.
Maar waarom zou je dan met me gaan?
Voor de seks, nee want ik wil nog niet.
maar waarom blijf je dan nog bij me?
omdat je van me houdt, hoop ik.
Stiekem weet ik ergens, tuurlijk doe je dat.
maar er zijn altijd twijfels.
En toch hoop ik dat wij samen zijn,
tot ik er niet meer ben.
Vandaag precies zeven maandjes met jou,
maar daar moet het niet bij blijven.
Kijk, ik geloof niet in; voor altijd, bij vriendjes.
Maar bij jou is het anders, jij geeft me een fijn gevoel.
Dat gevoel wil ik voor altijd hebben.
Ik geloof in jou en je liefde.
Lieve mama.
lieve mama,
een sterk iemand, ja dat ben jij.
jij neemt mijn tranen weg,
jij zorgt dat ik vrolijk ben.
misschien zeg ik het niet vaak,
maar mama ik hou van jou.
lieve mama,
dit, ja dit is voor jou.
een speciaal iemand,
verdient ook iets speciaals.
misschien zeg ik het niet vaak,
maar mama, bedankt voor alles.
lieve mama,
helaas, ja helaas,
komt er een einde aan.
maar laten we die nog even uitstellen,
we hebben nog een hoop dingen om samen mee te maken.
misschien zeg ik het niet vaak,
maar mama, ik wil je nooit meer kwijt.
I live for love.
i don't want to be a princess,
or somebody on an screen.
i wanna be loved as myself,
as my own identity.
i don't need spotlights,
not everybody had to know my name.
because i live for love,
and not for fame.
Hoe ik leef.
Sommige mensen weten niet waarom ze leven,
maar ik leef voor de mensen die om me geven
die me lief hebben zoals ik zelf ben.
voor die mensen hoef ik niet te veranderen,
dat zijn de mensen die veel voor mij betekenen.
de liefde van m'n leven, de vrienden die om me geven
zoveel redenen om te leven en alles te geven.
alles verandert elke dag, je merkt er niet veel van
omdat je druk bezig bent,
met het lief hebben van je dierbare,
die hetzelfde terug doen.
From brother to boyfriend.
the first day i saw you, it felt good.
but not as a love just like a brother.
the years changed into love.
now you're my boyfriend for six months,
and get one year and much more.
boy there's no getting over you.
and you should know that i don't want to lose you.
and when that happens, then you know ..
we both have made a wrong choice,
because we belong together.
Alles hetzelfde.
was alles maar gewoon hetzelfde als vroeger,
dat je overal rustig kon spelen
zonder nagefloten te worden.
was het maar weer als vroeger,
niet bang te hoeven zijn als meisje,
om 's avonds alleen op straat te lopen.
was het maar weer als vroeger,
niet bang te hoeven zijn als meisje,
om als h**r uit gemaakt te worden.
was het maar weer als vroeger,
zonder pijn & verdriet.
maar zo is het leven niet.
De nacht.
Het is donker om d'r heen, ze hoort geen geluid,
nadenkend waar ze is.
alles om d'r heen is zwart, ze ziet niks en ze hoort niks.
ze is moe maar kan niet slapen,
bang voor hem die haar altijd pijn doet.
ze hoort voetstappen op de gang,
niet wetend wie dat is.
ze trekt de dekens een stuk over haar hoofd heen.
de voetstappen komen steeds dichterbij,
ze is bang, bang om weer pijn te hebben.
bang om samen in één bed te liggen,
bang om altijd nog haar mond te houden.
ze blijft luisteren naar de voetstappen,
ze hoort de deur opengaan maar durft niet te kijken.
een gemene lach hoort ze,
ze weet het weer ; ze is thuis in haar kamer.
met een man die in haar deuropening staat,
ze moet van angst huilen, ze krijgt een klap.
ze kan niet schreeuwen alsof ze geen gevoel heeft.
ze wil rennen maar kan het niet aan.
d'r dekens worden weg getrokken,
ze ligt in één gekropen op haar bed.
hij komt naast haar liggen & zoent haar in haar nek.
zweet overal zweet, niet wetend wat ze doen moet.
ze blijft liggen en hij komt in haar,
ze kan niet gillen ze is verdoofd.
het leven gaat door maar voor haar word elke dag,
herhaalt en de vraag blijft in haar hoofd spoken;
"papa waarom toch?''