Zoeken
Zoek een Gedicht of Quote met onze verbeterde zoekmachine!
Resultaten voor je zoekbewerking (maximaal 200)
Mijn lieve kleine poppedijn
Negen maanden,
zal ik jou in mij dragen.
In de tussentijd,
stel ik mij verschillende vragen.
Ben je een hij,
of een zij?
Lijk je op je vader,
of op mij?
Hoor jij,
wanneer ik tegen jou praat?
Voel jij,
wanneer je vader zijn hand om mij buik heen slaat?
Hormonen gieren door mij lichaam.
Hoe zal het zijn om samen met jou op te mogen staan?
Ik vraag me af hoe het is,
om jouw moeder te mogen zijn.
Ik hou nu al van jou,
mijn lieve kleine poppedijn.
Kon de tijd zich nu maar versnellen.
Het liefste wil ik nu al,
al jouw teentjes en vingertjes tellen.
Negen maanden,
zal ik jou in mij dragen.
Tot die tijd,
geniet ik door jou van alle dagen.
Onthoud dit..
Weer, of geen weer.
Vergeet dit nooit meer!
De zon komt op,
en gaat weer onder.
Maar voor mij,
blijf je altijd bijzonder.
Regen komt,
en regen gaat.
Maar voor mij,
blijf je altijd veel waard.
Warmte, of de kou.
Op al deze dagen,
hou ik van jou.
Weer, of geen weer.
Vergeet dit nooit meer!
Waarom..
Ik ben moe,
moe geworden van jouw aanwezigheid!
Het is nu een feit,
een feit dat ik jou liever vermijdt.
Ik hoop dat dit gevoel wel slijt,
wel slijt want ergens wil ik jou niet kwijt.
Waarom steek ik tijd geld en energie in jou,
als jij toch niks waardeert?!
Waarom trek jij alles op jezelf,
en zie jij alles zo negatief en verkeerd?!
Waarom moet ik alles uit jou trekken,
en zeg jij niks van wat jij eigenlijk echt vindt?!
Waarom trek jij je terug,
als jou iets niet aanstaat of iets niet zint?!
Waarom doe jij zo,
waarom ben jij zo ingesteld?!
Waarom luister jij niet,
als iemand het beste met je voor heeft en je dat vertelt?!
Waarom neem jij iets niet aan,
waarvan jij iets kan opsteken en kan leren?!
Waarom hou jij niet van jezelf, sta je voor niks open,
en draag je bijna altijd dezelfde schoenen en kleren?!
Ik ben moe,
moe geworden van jouw aanwezigheid!
Het is nu een feit,
een feit dat ik jou liever vermijdt.
Ik hoop dat dit gevoel snel slijt,
snel slijt want een ander wil ik hierdoor ook niet kwijt.
Word volwassen, zeker als moeder zijnde...
Ik heb geen hekel aan jou maar word volwassen,
en geef het goede voorbeeld zoals het echt moet.
Waar ik niet van hou, zijn negatieve veranderingen.
Waar ik niet tegen kan, zijn mensen zoals jou die me opdringen.
Wat ik niet begrijp, zijn mensen zoals jij die de ene leugen na de andere verzinnen.
Reshma, daar ben jij er een van.
Je haalt men naar beneden om er zelf beter van te worden,
zodra het maar kan.
Je steekt men tegen elkaar op, en dat was vanaf het begin al je plan.
Ik begrijp je gewoon niet,
ik begrijp niet waarom je zo doet.
Voel je je hierdoor nou beter,
en voel je je hierdoor nou echt goed?
Je gunt het niet dat een ander er beter voor staat.
Dat is de reden dat niemand meer met jou om wil gaan,
en je daarom een voor een verlaat.
Bied je excuses aan, en gebruik voor deze ene keer je ruggengraat.
Zoek het probleem een keer bij jezelf, want daarvoor is het nooit te laat.
Ik heb geen hekel aan jou maar word volwassen,
en geef het goede voorbeeld zoals het echt moet.
Zo hoort het niet te gaan..
Ik wou een probleem oplossen,
maar jij wilde niet communiceren.
Het gaat hier om de gezondheid van jouw zoon,
maar ik zie in dat jij zelf nog veel moet leren.
Ik moet me er niet mee bemoeien zeg jij,
want ik ben z'n moeder niet.
Maar ik kan er niet tegen,
we zien beiden in z'n ogen veel verdriet.
Hij kwam naar mij toe in vertrouwen.
Zie alsjeblieft in dat er nu iets gedaan moet worden,
anders valt dit probleem niet meer tegen te houden
Jij bent z'n vader,
maar gaat dingen uit de weg.
Jij wilt niet luisteren als ik iets tegen je zeg.
Hij komt naar mij met de vraag,
waarom besta ik, al is hij 11 jaar.
Hij heeft z'n ouders nodig,
zit met veel vragen en heeft het zwaar.
Ik weet dat dit jou kwetst en je raakt.
Ik gun hem het beste,
want hij is het zeker waard.
Mijn moeder..
Mijn moeder, dat ben jij.
Papa, die leeft nog steeds in mij.
Het gemis, zoveel jaren later is nog niet voorbij.
Waarom onze vader, waarom hij?
Ik was zes jaar,
en kon het niet accepteren
Hoe kon onze moeder dit doen,
en dat allemaal beweren?
Ik kon er niet om heen,
toen het getij omkeerde.
Van alle woorden en klappen,
daarvan moesten wij leren.
Moeder, zoveel jaren later gaf ik jou een kans,
een kans ondanks ik jou niet heb kunnen vergeven.
Door wat jij papa hebt aangedaan,
is die woede naar jou toe altijd in mij gebleven.
Je ontnam niet alleen papa z'n leven,
maar je verpestte die van je kinderen ook daarin tegen.
Jij bent nog precies dezelfde,
jij zal nooit dingen opbiechten die je toen der tijd al had verzwegen.
Mijn moeder, dat ben jij.
Papa, die leeft nog steeds in mij.
Het gemis, zoveel jaren later is nog niet voorbij.
Waarom onze vader, waarom hij?
In een klap geen gezin meer,
maar jij zit niet met je geweten.
Wat ik als kind van jou moest doen en heb moeten doorstaan,
dat heb ik nooit kunnen vergeten.
Van al die jaren die je kreeg,
heb jij er maar vier van vast gezeten.
Jouw begrafenis, daar ben ik zeker bij.
Maar niet om dezelfde reden,
zoals de mensen naast mij.
Jouw dood zal mij rust geven,
pas dan ben en voel ik me weer vrij.
Mijn moeder, dat ben jij.
Papa, die leeft nog steeds in mij.
Het gemis, zoveel jaren later is nog niet voorbij.
Waarom onze vader, waarom hij?
Wanneer kan, en mag ik weer adem halen?
Wanneer kan ik zeggen,
dit alles is voorbij?
Wanneer kan ik zeggen,
na wat jullie mij aangedaan hebben,
Ik voel me weer vrij?!
Jullie betekenen niks meer voor mij.
Mijn aanklacht van mishandeling tegen jullie.
is nu meer dan een jaar geleden.
Nog steeds is de rechtszaak niet in behandeling genomen,
en is mijn angst en machteloosheid niet verdwenen.
Het is druk krijg ik dan te horen,
als ik meerdere keren naar het gerechtshof bel.
Maar de brief met de nieuwe datum van het opnieuw voorkomen,
die krijg je wel.
Wanneer ik jullie daders tegen kom,
schelden jullie mij publiekelijk uit waardoor ik niet af kom van dit gekwel.
Waarom moet het opnieuw volledig uit de hand lopen,
voordat dit een keer stopt.
Ben ik echt de enige,
die vindt dat dit niet klopt?
Meerdere keren zijn jullie niet op de rechtszaak komen opdagen.
Ik blijf met m'n gevoelens zitten,
en met opgekropte onbeantwoorde vragen.
Wanneer kan ik zeggen,
dit alles is voorbij?
Wanneer kan ik zeggen,
na wat jullie mij aangedaan hebben,
Ik voel me weer vrij?!
Jullie betekenen niks meer voor mij.
Hoe veel langer nog?!
Ik weet hoe het is om er alleen voor te staan.
Is dit dan meteen mij beslissing om jullie te laten,
en om alleen verder te gaan?!
Dag in en dag uit, heb ik verdriet
door de pijn die je mij hebt gegeven.
Grote woorden en kleine daden,
van alles wat je tegen mij zij en beloofde,
daarvan is niks meer overgebleven.
Je weet ik ben een gevoelspersoon.
Ik begrijp niet dat je ''het geluk'' en
deze beslissing overlaat aan jou,
getraumatiseerde zoon.
Begrijp mij nu niet verkeerd,
want ik hou van jullie beide.
Ik ken jou nu tien jaar,
maar hoeveel langer moet ik mezelf wegcijferen
en alles proberen te vermijden?!
Ik weet, tussen ons er is een groot leeftijdsverschil.
Maar ik besef, dat dit het laatste is wat ik had verwacht of wil.
Dit alles weegt zoveel zwaarder, dan alleen een bittere pil.
Ik weet hoe het is om er alleen voor te staan.
Is dit dan meteen mij beslissing om jullie te laten,
en om alleen verder te gaan?!
Kom er achter wat je wilt en wat je gevoel zegt
Ik heb het zo koud, en voel de kille leegte.
Ik was zo ver heen dat ik aan zelfmoord dacht,
maar gelukkig niet pleegde.
Ik zag het niet en wist niet hoe ik met de situatie om moest gaan.
Ik wil en wou niet nog verder van jou afstaan.
Vergeet mij niet,
dat meisje die je leerde kennen bij jou op het dakterras.
Vrolijk, zorgzaam, spontaan en blij dat ik was.
Nog kan ik het niet accepteren,
ik kan en wil jou niet opgeven.
Ik kon de pijn en schuldgevoelens niet meer aan,
zonder jou wou ik niet meer verder leven.
Op het werk raakte jij mij hand zachtjes en teder aan.
We waren vanaf dat moment onafscheidelijk,
we waren niet bij elkaar weg te slaan.
Ik hoop dat die tijd ooit weer terug zal en kan komen.
We hebben in de jaren veel van elkaar ontnomen.
Als het kon,
had ik in een keer al jouw zorgen en bedenkingen weg genomen.
Zodat we zoals toen gelukkig kunnen worden
en uiteindelijk weer samen kunnen gaan wonen.
Komt het weer goed?
Zo zwart als roet,
niets gaat zoals het eigenlijk moet.
Zo zwart als roet,
wanneer komt het tussen ons weer goed?
Ik weet dat je me niet opzettelijk pijn doet.
Ik merk ook dat jij niet weet wat je met deze situatie aan moet.
We houden van elkaar, dat weten we al te goed.
Eerst gaven we elkaar een knuffel en een kus, zo spontaan en zoet.
Nu blijft het omdat jij het wilt, helaas alleen bij een handkus of groet.
Ondanks jij het niet opzettelijk heb gedaan, ben ik degene die nu boet.
Zo zwart als roet,
niets gaat zoals het eigenlijk moet.
Zo zwart als roet,
komt het tussen ons überhaupt weer goed?!
Hoop, liefde, pijn en verdriet
Mijn hartje is gebroken en kapot.
Vergrendeld en voorgoed op slot.
Je gaf me hoop,
hoop en vertrouwen tot voor kort.
We bedreven de liefde en gingen in elkaar op,
maar nu voel ik me naar en tegelijkertijd rot.
Jij trekt je terug en wilt niet verder met mij,
als je bestaat, waar ben je nu dan, God?
Hoeveel kan een mens verdragen?
Onbeantwoord, zit ik met vragen.
Ik kijk om me heen, alles lijkt wel te vertragen.
Ik gaf je mij hart en ziel,
maar jij haakte af en ging het er niet op wagen.
Ik voel me gekwetst,
weet me geen houding aan te geven of hoe me te gedragen.
Ik kan dit niet accepteren,
zo langzaam tikt de tijd en gaan de dagen.
Ik hou me in en sterk, al heb ik alle reden tot klagen.
Mijn hartje is gebroken en kapot.
Vergrendeld en voorgoed op slot.
Je gaf me hoop,
hoop en vertrouwen tot voor kort.
We bedreven de liefde en gingen in elkaar op,
maar nu voel ik me naar en tegelijkertijd rot.
Jij trekt je terug en wilt niet verder met mij,
als je bestaat, waar ben je nu dan, God?
Te ver gegaan..
Ik heb jou veel dingen aangedaan.
Waardoor jij mij nu niet wilt terug zien,
maar laat gaan.
Ik begrijp jou volkomen.
Ik had naar jou moeten luisteren,
dan had ik dit kunnen voorkomen.
Het kwaad is nu geschiet.
Jou kwijt te zijn,
doet me echt veel pijn en verdriet.
Ik hou echt,
echt heel veel van jou.
Woorden schieten te kort,
om je duidelijk te maken hoeveel ik van je hou.
Ik weet dat ik jou niet opnieuw verliefd kan laten worden op mij.
Je moet weten dat ik steeds aan jou denk,
jij deed het, jij maakte me blij.
Ik sta op met jou in gedachten,
en met die zelfde gedachten ga ik ook naar bed.
Ik weet niet of je wil dat ik op je blijf wachten,
of dat jij verder wilt gaan met?!
Vergeet mij niet op positieve manier.
Denk aan de goede en leuke jaren,
we waren gelukkig en hadden plezier.
Te vaak nee gezegd en gehoord te hebben,
dat bracht ons samen tot hier.
Jij neemt contact met mij op,
als jij er eventueel klaar voor bent.
We zijn nu niet samen en ook niet bij elkaar,
maar of dit ooit went?!
Ik weet niet precies waarom of waardoor we het zo ver hebben laten komen.
Ik wou huisje, boompje, beestje en had toekomstplannen met jou,
nu kan ik er alleen nog over dromen.
Vergeet mij niet op positieve manier.
Denk aan de goede en leuke jaren,
we waren gelukkig en hadden plezier.
Te vaak nee gezegd en gehoord te hebben,
dat bracht ons samen tot hier.
Jij liet mij door jouw ogen kijken.
Dat is nu ook de reden waardoor ik jou kan begrijpen.
Al die tijd heb jij mij geprobeerd te bereiken.
Ik was niet sterk genoeg,
dat is waar het nu op begint te lijken.
Ik gaf jou de schuld van mij daden,
wat zeker niet eerlijk is en was.
Ik werd boos en begreep jou niet,
ik gooide met deuren en ging bij jou overal tegen in, vol gas.
Vergeet mij niet op positieve manier.
Denk aan de goede en leuke jaren,
we waren gelukkig en hadden plezier.
Te vaak nee gezegd en gehoord te hebben,
dat bracht ons samen tot hier.
Het is zo ver gekomen, jij hebt de knoop voor jezelf door gehakt.
Je kon er niet meer tegen, je hebt er genoeg van gehad.
Jij gaat nu verder met je leven, je gaat je eigen weg en volgt je pad.
Het is zo ver gekomen, je stopt ermee, je bent het zat.
Je hebt de knoop voor ons beide door gehakt.
Weg ben je uit mijn leven, zonder ook maar enig verder contact.
Ik heb jou veel dingen aangedaan.
Waardoor jij mij nu niet wilt terug zien,
maar laat gaan.
Ik begrijp jou volkomen.
Ik had naar jou moeten luisteren,
dan had ik dit kunnen voorkomen.
Het kwaad is nu geschied.
Jou kwijt te zijn,
doet me echt veel pijn en verdriet.
Uiteindelijk kom je er
Vergeet nooit wie je bent,
waar je vandaan komt en wat je voor een ander betekent.
Leer met vallen en opstaan.
Sta met beide benen op de grond, zodat je verder kunt gaan.
Leer van je daden.
Behandel iedereen met normen en waarden.
Vergeet nooit wat je heb gedaan in je leven.
Dat je je doel hebt bereikt,
en wat je daarvoor eventueel heb moeten opgeven.
Wees sterk en onderschat jezelf niet.
Tranen van geluk, is geen verdriet.
Iedereen heeft iemand nodig in het leven.
Een luisterend oor, genegenheid, het juiste advies,
of samen plezier beleven.
Pak de rust voor jezelf en neem daarvoor de tijd.
Even ontspannen en genieten doet wonderen,
dat is een feit.
Draag de kleur waar je je goed bij voelt en daardoor lekker zit in je vel.
Wees positief en optimistisch want al heb jij een klein, groot
of breekbaar hartje, jij komt er wel!!
Kom bij me terug
Ik wil met jou samen onder de douche springen.
Dat we elkaar insoppen en de liefde bedrijven,
maar dat is iets wat ik jou niet kan dwingen.
Jij bent de persoon waardoor mijn liefde groeit en versterkt.
Maar ik ben te laat om het goed te maken,
jij vindt dat ik jou uit mijn leven heb gewerkt.
Bij alles wat ik doe, wou ik dat je naast me zou staan.
Helaas heb je me echt duidelijk gemaakt dat je niet meer van me houdt,
waardoor ik wel alleen verder moet gaan.
Alle emoties gieren door mijn lichaam.
Ik kon de moeder van jouw kind worden,
maar dat heeft niet door kunnen gaan.
Een meisje of een jongen, ik zal daar nooit achter komen,
wat hebben we gedaan?!
Ik wilde oudjaar met je vieren.
Samen het nieuwe jaar in,
de laatste kans geven en het opnieuw proberen,
voor elkaar gaan en elkaar plezieren.
Jij houdt niet meer van mij, zoals je voorheen deed.
Ik kan jou dat gevoel niet teruggeven, dat is wat ik weet.
Ik lijd nu iedere dag, maar ik ben de reden waardoor jij in het verleden leed.
Met pijn in mijn hart weet ik dat het over en klaar is.
jij gaat verder, al weet je dat ik je ontzettend mis.
Het is geen nachtmerrie of dat ik me vergis.
Dat je bij me terug komt, of dat ik de kans krijg zodat ik het negatieve uitwis.
Ik wou met kerst samen zijn,
dat je kinderen kwamen, dus waren we met ze vieren.
Als een familie om de tafel zitten,
dat ik er bij hoorde, de juiste manieren.
Zeg tegen me dat het goed komt, en hou me tegelijkertijd stevig vast.
Jij weet dat ik alleen ben,
er is verder niemand om mij heen of iemand die bij me past.
Ik wil niet dat je medelijden met me hebt.
Ik deed het niet om je pijn te doen en deed het niet bewust of met opzet.
Kom terug, dan ben jij degene die mij nu uit deze situatie redt.
Toen ik jou leerde kennen, was ik het die jou uit het donker haalde,
je had niemand, je was down en je beleefde totaal geen pret.
Hou op en stop, betekent niet doorgaan
Waarom doe en praat je tegen me alsof je me al jaren kent?
Waarom moet je op alles letten van wat ik zeg en doe,
wie denk je dat je bent?!
Je bent niet mijn zus of mijn vader.
Ik zei je meerdere keren mij met rust te laten,
maar je ging door en dat maakte mij nog kwader.
Werk eerst aan jezelf voordat je een ander aanspreekt.
Ik zie jou niet zitten, zoals je weet.
Laat me dan ook echt met rust,
zie je niet dat dit aan me vreet?!
Je bent een vriend, van een vriendin van mij.
Ik wil geen relatie met jou, nu niet en nooit niet,
jij en ik worden nooit wij.
Is het nu duidelijk, mij met rust te laten?
Zoek me niet op, val me niet lastig en hou me niet in de gaten.
Dit is je laatste kans, ik ben niet je schoonheid of een van je maten.
Hou op en bemoei je niet met alles,
dit heeft geen kans van slagen en wil je er niet om haten.
Weltrusten iedereen
Ik loop in het donker over straat.
Ik ben niet alleen, ik zie een grote man,
die zijn poedeltje uitlaat.
Ik zie nog net,
hoe de maan achter een wolk verdween.
Ik merk en kijk er van op, dat ik tegen mezelf praat.
Ik loop, maar weet niet precies waar heen.
Ik voel hoe mijn hart op hol slaat.
Een reden kan ik hier niet voor bedenken,
ik heb er geen.
Ik kan niet slapen,
maar ben het gewend zoals het nu gaat.
Ik hou mezelf bezig, want dat houdt me op de been.
Buiten een ronde gelopen te hebben,
heeft me toch wel moe gemaakt.
Ik kan nu rustig gaan slapen,
welterusten iedereen..
Te laat
Dit is voor mij het einde.
Het einde van een lange weg.
De weg voor ieder zijnde,
Voor mij zo dichtbij,
iedere stap die ik verleg.
Waarom, zie ik nu pas in van wat er is gebeurd?
Ik observeerde en keek om me heen,
maar uiteindelijk ben ik het zelf die alles goed heeft gekeurd.
De schuld aan een ander geven is niet wat mij opbeurt.
De schuld krijgen is niet wat mij opfleurt.
Nu is het te laat,
mijn hart is er uit getrokken, vertrapt en verscheurd.
Dit is voor mij het einde.
Het einde van een lange weg.
De weg voor ieder zijnde.
Voor mij zo dichtbij,
iedere stap die ik verleg.
Ik probeer..
Wat ik ook probeer,
ik val naar beneden,
ik val neer.
Wat ik ook heb geprobeerd,
welke paden ik ook voor je heb betreden,
ik viel neer.
Ik viel uit de lucht naar beneden.
Flashbacks en herinneringen,
terug vanuit het verleden.
Ik viel naar beneden,
zo snel en hard viel ik neer.
Ik viel uit de lucht naar beneden,
pokerface, aanpassen of omkleden,
het was te laat, het had geen zin meer.
Ik kijk op naar boven, want ik ben al beneden.
Wat ik ook probeer,
ik val naar beneden,
ik val neer.
Wat ik ook heb geprobeerd,
welke paden ik ook voor jou heb betreden,
ik viel neer.
Leg me uit..
Fouten zijn er om er van te leren.
Dan moet je niet meteen je hoofd omdraaien,
en mij de rug toe keren.
Er voor 'iemand' zijn wanneer het jou uitkomt.
Een zin herhalen, als ik je niet verstond.
Wat is het grote probleem hier van?
Wil je het niet, of is het iets wat je niet kan?!
Je praat en zegt, maar doet en wilt anders..
Je zegt dat je wil dat het goed met me gaat.
Maar ondertussen,
wil je ook niet dat ik bij je ben of over bepaalde dingen praat.
Je zegt dat je van me houdt.
Maar ondertussen,
zet je mij 'ons' huis uit, zo ongevoelig, bitter en koud.
Je zegt dat je je grote zorgen maak om mij.
Maar ondertussen,
zet je mij volledig aan de kant zodat je kinderen bij je kunnen zijn,
Grr, waarom doe je nu zo overdreven blij?!
Ik probeerde je te begrijpen.
Zo naïef en dom dat ik deed,
maar jij was me al die tijd al aan het ontwijken.
Liefde maakt blind, geen idee waarom,
maar dat is wat er gebeurde.
Ik deed niks goed in jouw ogen, zie ik nu in,
en ik was voor jou degene die continu wel ergens over zeurde
Nog hou ik van jou,
maar dat is ook wat ik er van haat.
Weg ben jij, je was mijn grote liefde,
m'n beste maatje en m'n ruggengraat!
Je zegt dat je wil dat het goed met me gaat.
Maar ondertussen,
wil je ook niet dat ik bij je ben of over bepaalde dingen praat.
Je zegt dat je van me houdt.
Maar ondertussen,
zet je mij 'ons' huis uit, zo ongevoelig, bitter en koud.
Je zegt dat je je grote zorgen maakt om mij.
Maar ondertussen,
zet je mij volledig aan de kant zodat je kinderen bij je kunnen zijn,
Grr, waarom doe jij nu zo overdreven blij?!
Zeven jaren zijn voorbij gevlogen.
Al m'n energie is er uit gezogen.
Zeven jaren zijn voorbij gevlogen.
Terug bij jou komen, is wat ik had overwogen.
Zeven jaren zijn voorbij gevlogen.
Je heb me alles ontnomen, mijn eigenwaarde,
zelfvertrouwen en al m'n vermogen.
Zeven jaren zijn voorbij gevlogen.
Wat heb jij nog meer achter gehouden,
of over gelogen?!
Waarom moeilijk doen, als het makkelijk(er) kan gaan
Waarom doe je altijd zo moeilijk,
koppig, eigenwijs en kies je voor de moeilijkste weg?
Maak het jezelf wat makkelijker,
vraag om hulp want je hebt al zoveel pech!
Als je ergens niet over uitkomt,
vraag dan om advies, of overleg.
Ik val je niet aan maar je verdient beter,
dat is wat ik je zeg.
Alles wat je hebt meegemaakt.
heeft een reden.
Gebruik het in je voordeel,
alles wat jij hebt meegemaakt in je verleden.
Het is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik,
maar hoe wordt jij tevreden?!
Kijk niet achteruit, maar richt je op het nu,
de toekomst en kijk naar het heden.
Ik mag jou om hoe je bent,
en ik weet wat jij kan bereiken in het leven.
Luister goed naar wat iemand te zeggen heeft,
het kan je namelijk die zelfverzekerdheid terug geven.
Kijk goed om je heen en leer, want ik weet,
jij bent zo gedreven.
Je leert met vallen en opstaan,
maar jij komt er wel.
Je staat er niet alleen voor,
dus trek aan die bel.
Je bent nu zo gespannen en gestrest,
en je schiet snel uit je vel.
Het leven kan ook goed, leuk en interessant zijn,
zonder te denken aan alle gebeurtenissen en het gekwel.
Sta er voor open, en heb de wil om er open voor te staan,
maar pas tegelijkertijd op je tel.
Je verdient beter, dat meen ik,
en dat is wat ik je zeg.
Er zijn zoveel paden,
maar jij kiest de moeilijkste weg.
Je bent wat je doet,
maar je doet niet hoe je bent.
Je probeert niks nieuws,
je doet en wilt wat je alleen kent.
Verander nu,
niet wanneer het moeilijk af te leren is, want het went.
Er is er maar een, zoals jou..
Ik stelde je een vraag,
maar kreeg geen antwoord, geen.
Ik stelde je een vraag,
maar jij durfde geen antwoord te geven, niet een.
Een brok in me keel,
mijn hartje zo koud als steen.
Jij bent weg, zo stil om me heen.
Waarom ben jij het,
die bij mij verdween?
M'n dagen tel ik af,
een voor een.
M'n emoties zo hoog,
m'n depressie zo intens.
Sta aan mij zij,
dat is alles wat ik wens.
Hoeveel kan ik verdragen,
ik ben ook maar een mens?!
M'n liefde voor jou,
dat heeft en kent geen grens.
Ik wil en kan niet zonder jou.
Jij bent DE man voor mij,
maar ik ben voor jou niet, die vrouw.
Zonder jou is m'n leven,
betekenisloos, zo donker en grauw.
Er wordt verwacht dat ik verder ga,
maar zonder de man waar ik van hou?!
Ik sluit nu m'n ogen,
jij bent de man waar ik om rouw.
Ik stelde je een vraag,
maar kreeg geen antwoord, geen.
Ik stelde je een vraag,
maar jij durfde geen antwoord te geven, niet een.
De nacht gaat langzaam voorbij..
Het is alweer acht uur in de ochtend,
en ik heb nog geen oog dicht gedaan.
Hoe moet ik de dag doorkomen,
ik heb een drukke dag voor de boeg staan?!
Het is niet dat ik loop te piekeren,
maar irriteer me aan het feit dat ik niet kan slapen.
Ik ben moe, voel me moe, en ben continu aan het gapen.
Het heeft oog geen zin gehad, het tellen van schapen.
Slapen, als ik er over nadenk,
vindt ik het toch wel raar.
Je lichaam heeft een rust pauze,
en je wordt zelfs iets langer in je slaap,
vreemd maar waar.
Ik moet nu toch opstaan, douchen,
en eten..
Al voelen mijn benen en mijn hoofd zo zwaar.
Vanavond als ik thuis ben,
duik ik vroeg mijn bedje in.
Kon dat nu maar,
de tijd van de avond terug draaien, naar het begin.
Soms ben ik onbewust zo moe,
dat ik over mijn slaap heen raak,
en dan heeft slapen bij mij ook echt geen zin.
Wanneer komt de tijd dat ik m'n slaap
'problemen' overwin?
Het is alweer acht uur in de ochtend,
en ik heb nog geen oog dicht gedaan.
Hoe moet ik de dag doorkomen,
ik heb een drukke dag voor de boeg staan?!
Het fijnste van wakker worden, vindt ik het uitrekken.
Opstaan en je armen en benen strekken.
Het minste, dat ik uit mijn warme bedje moet stappen
en zo van huis moet vertrekken.
Ik heb niet geslapen, dus mij hoefde je niet te wekken.
Ik heb niet geslapen, ben geïrriteerd
en daardoor wil ik me het liefste terug trekken.
Ik heb weer niet geslapen, wallen onder mijn ogen,
zie er niet uit, maar probeer niemand verder af te bekken.
Het is alweer acht uur in de ochtend,
en ik heb nog geen oog dicht gedaan.
Hoe moet ik de dag doorkomen,
ik heb een drukke dag voor de boeg staan?!
Jij, blijkt het voor mij te zijn..
Wij samen, op één lijn.
Alleen het idee vind ik al fijn.
Fijn, qua idee dat ik er voor jou mag zijn.
pijn, als jij zegt de ware niet voor mij te zijn,
want IK zal altijd verbonden met jou zijn.
Veel verdriet en zo intens,
al zijn je woorden dan nog zo klein.
Ik zal je nooit kunnen los laten.
Ik zal je nooit zomaar kunnen verlaten.
Ik wil alles samen met jou uit praten.
Mijn liefde voor jou,
houdt jou in de gaten.
Voor m'n woorden,
kan ik mezelf nog net niet haten.
Lieverd kom bij me terug,
nu of wanneer het jou zal baten.
Hoeveel tijd je nodig zal hebben,
ik zal op je wachten.
Gevoelens zo intens, en blije gedachten.
Je weet niet wat je met me doet,
al is het alleen de pijn verzachten.
Mijn dag heldert op,
al weet jij niet wat je straks kan verwachten.
Wij samen op één lijn.
Alleen het idee, vind ik al fijn.
Fijn, qua idee dat ik er voor jou mag zijn.
Pijn, als jij zegt de ware niet voor mij te zijn,
want IK zal altijd verbonden met jou zijn.
Veel verdriet en zo intens,
al zijn jouw woorden dan nog zo klein.
M'n hartje, is weer van mij..
Mijn hartje is weer van mij,
al heb jij hem niet terug gegeven.
Ik wou jou maar jij liet mij,
moest ik doorknokken,
of was het juiste toch opgeven?!
Ik heb je nodig, hier bij mij,
om me heen en het liefste nu meteen.
Ik wil dat je voelt, wat ik voel,
dat je inziet en begrijp wat ik zie en bedoel.
Ik heb een grote fout gemaakt,
met een kleine daad. Ik wou de fout herstellen,
maar daarvoor is het nu te laat.
Met gevoelens mag en kan je niet spelen,
littekens die niet helen.
Maar mijn leven verder.. wil ik met jou delen.
Ik zou e alles voor doen, terug de tijd in, zoals toen.
Een korte herinnering, kleffe handjes en op het
werk onze eerste, spontane zoen.
Vlinders in m'n buik,
ik word blij als ik jou luchtje, one million ruik.
Knikkende knieën, maar voldaan ben ik,
als ik bij jou het bed in kruip.
De gedachte dat we zonder hulp uit elkaar zijn gegaan,
en dat na bijna zeven jaar.
Over m'n wang, rolt een traan.
In m'n hartje zit jij verstopt, toch wil ik je niet laten gaan.
Z'n afstand tussen ons ontstaan,
maar gelukkig woon je niet ver bij me vandaan.
Waarom doet liefde, als je verliest,
toch z'n pijn?
Grote woorden die jij uitsprak, maar je daden zo klein,
betekenen opeens niks meer voor mij.
Ik weet dat ik te laat ben om je terug te winnen,
ergens tegen beter in, wil ik samen met jou opnieuw beginnen.
Ik wil er voor je zijn, ook in moeilijke tijden, lachen en huilen,
er voor elkaar zijn, samen genieten en elkaar beminnen.
Ik wil je om een kans vragen.
1 kans en ik zal slagen,
jou zware lasten mee te dragen.
Ik zal er voor je zijn, wij hand in hand samen,
en dan hoor je mij niet meer klagen.
Hopelijk komen dromen, wensen en
positieve gedachtes uit,
want JIJ bent de persoon waar ik aan denk,
voordat ik me ogen sluit.
Je mist pas iets, als het er niet meer is.
En als het er niet meer is, is DAT het gene
wat je eigenlijk mist.
Mijn hartje is weer van mij,
al heb jij hem niet terug gegeven.
Ik wou jou maar jij liet mij,
moest ik doorknokken,
of was het juiste toch opgeven?!
Aan de andere kant denk ik van,
we hebben er samen z'n puinhoop van gemaakt.
Niet uit onze woorden komen, elkaar naar beneden halen,
smijten met spullen en de een die de ander slaat.
Houden van is niet meer, dan genoeg.
Irritaties, nare herinneringen, woorden die ik onbewust begroef.
Laat staan de angst die ik continu om jou, niet door jou, bij me droeg.
Voorheen ging alles vanzelf, makkelijk en waren we elkaars z'n uitlaatklep en doel.
Nu gaat alles bergafwaarts, pijnlijk en stroef.
Ik wou zo graag, maar het mocht niet zo zijn,
dat is wat ik eerder zij.
Samen zo stil, maar toch vertrouwd,
en dubbelzinnig, want er is geen wij.
Zo dichtbij, maar toch net niet op 1 lijn.
Door leeftijdsverschil? Die kans lijkt mij toch, om hoe ik je ken, klein.
Wanneer we in elkaars z'n ogen kijken,
hoop ik dat alle pijn,verdriet en angst weg zal zijn.
Tot die tijd, kan m'n hartje herstellen bij mij.
Mijn hartje is weer van mij,
al heb jij hem niet terug gegeven.
Ik wou jij maar jij liet mij,
moest ik door knokken,
of was het juiste toch opgeven?!
Rekeningen, rekeningen en nog eens rekeningen..
De rekeningen blijven maar binnen stromen.
Ik zie door de bomen het bos niet meer.
Hoe heeft het zover kunnen komen?
Fouten herstellen van een ander, veel regelen,
opnieuw bellen, dat in herhaling en elke keer weer.
In het openbaar hoofd omhoog en borst vooruit.
Eenmaal terug getrokken, huil ik zonder geluid.
Kom op anderen hebben het erger, denk ik dan.
Ik moet het redden, maar tegelijkertijd denk ik waarvan?!
Ik vindt het zwaar en lastig om in deze tijd van de maatschappij,
en zonder familie, op eigen benen te staan.
En werk? Ook dat, ik heb op het moment geen baan.
Soms zit het mee, maar nu valt dat vies tegen.
Ik moet afkoelen, ik moet naar buiten en daar loop ik dan, in de regen.
Alles word continu duurder en met de crisis van nu erbij,
word het helemaal moeilijk om rond te komen.
Zit je echt diep in de put, word zelfs je inboedel je ontnomen.
Waar is de tijd dat men blij was met 25 cent?
Dat het niet om je geld gaat, maar om wie en hoe je van binnen bent?!
Geld maakt niet gelukkig, dat is wat men tegen me zij.
Maar geloof mij nou,
geld maakt mij op het moment echt wel gelukkig EN blij!
Ik zou weer rond kunnen komen.
Weer kunnen denken en werken aan me toekomst dromen.
Dat ik men weer terug kan betalen.
Maar ik zit (nog) niet in die situatie, dus zal niet verder afdwalen.
Ik doe me best en draai elk dubbeltje op z'n kant.
Ik denk bij alles twee keer na voordat ik iets onderneem
en gebruik verder m'n verstand.
Het is negatief, moeilijk en nu voor mij niet fijn.
Maar ik denk van, deze tijd gaat ook voorbij.
En ik onthoud, na regen komt zonneschijn.
De rekeningen blijven maar binnen stromen.
Ik zie door de bomen het bos niet meer.
Hoe heeft het zover kunnen komen?
Fouten herstellen van een ander, veel regelen,
opnieuw bellen, dat in herhaling en elke keer weer.
Help elkaar, we kunnen het samen..
Waarom een ander pesten,
om er zelf beter van te worden?
Waarom doorgaan als degene zegt stop,
en je het gewoon hoorde?
Je verpest zo iemand z'n leven.
Diegene zit vol angst en emoties,
en wil het liefste alles opgeven.
Sta hier eens bij stil?
Is dit echt wat een 'pestkop' wil?!
Een pestkop zit vol onzekerheid.
Waartoe het pesten heeft geleid.
Een pestkop pakt de liefste, rustigste
en makkelijkste persoon aan.
En waarom? Macht, om er boven te staan.
Ik zie het zoveel om me heen gebeuren.
Men ziet het en kijkt er naar,
maar ik kan het niet goedkeuren.
Waarom kunnen we niet met ze allen
omgaan op een goede manier?
Waarom gun je de ander niet z'n plezier?
We hoeven niet meteen de beste vrienden
te worden met elkaar.
Maar behandel elkaar met normen en waarden.
Gun het hem en haar, we kunnen het met elkaar.
Muziek is overal om ons heen..
Of ik nou verdrietig ben, of juist blij,
muziek betekent alles voor mij.
In de ochtend, middag of in de avond,
dat maakt me niet uit.
Elke dag luister ik naar muziek,
ik dans, zing mee en hard dat geluid!
Muziek geeft mij innerlijke rust
Muziek laat me harder trainen
Muziek zet me aan het denken
Muziek hoort bij mij leven
Maar muziek is er vooral om
IEDEREEN een goed gevoel te geven!
Of ik nou verdrietig ben, of juist blij,
muziek betekent alles voor mij.
In de ochtend, middag of in de avond,
dat maakt me niet uit.
Elke dag luister ik naar muziek,
ik dans, zing mee en hard dat geluid!
M'n zwarte oma fiets..
Mijn fiets is gestolen.
Hij stond op slot,
maar is toch meegenomen!
Mijn fijne zwarte oma fiets,
ik had hem nog geen jaar.
Van mij ontnomen,
welke reden, zo maar?
Aan mijn fiets was ik erg gehecht.
Het gevoel van machteloosheid,
dat is waar ik nu tegen vecht.
Waar kan mijn fiets toch zijn?
Voor de een is het gewoon
'zomaar' een fiets,
maar dat was het niet voor mij.
Mijn zwarte oma fiets had ik voor
mijn verjaardag gekregen, en nu is hij weg.
Ik krijg mijn fiets ook niet meer terug,
hier in Amsterdam wat een pech.
Mijn fiets is gestolen.
Hij stond op slot,
maar is toch meegenomen!
Van een mug, een olifant maken..
Ik bied je mijn excuses aan,
maar daar ga jij niet mee akkoord.
Wat ik ook aan je uitleg,
jij vindt het niet verantwoord.
Je zegt me eerst te begrijpen,
maar een dag later is het weer een probleem.
Awkward,
dat is het woord waardoor jij mij ziet als gemeen.
Ik wil niet het balletje terug gooien van,
ik ben hier niet de enige die hier iets heeft gedaan.
Maar hou liever de eer aan mezelf,
en blijf liever uit de buurt van jou vandaan!
Jouw woorden..
Jouw woorden,
doen mij pijn.
Door jouw woorden,
voel ik me klein.
Door jouw woorden,
wil ik niet bij je zijn.
Jouw woorden,
kwetsen mij.
Jouw woorden,
maken mij niet blij.
Alle woorden,
die jij zei tegen mij..
Ik ben zo geworden, door wat ik heb meegemaakt..
Liggend aan de waterkant kijk ik naar de sterren boven mij.
Hier kom ik tot rust en zet ik even mijn problemen opzij.
Ik hoef me hier niet groot te houden.
Ik vind het nog steeds heel moeilijk om iemand te moeten vertrouwen.
Ondanks alles wat er is gebeurd of nog gaat komen, geloof ik wel in het goede.
Ik probeer plezier te maken, maar blijf altijd op me hoede.
Ik wil rust, blij en gelukkig zijn,
op deze plek voel ik me veilig en daardoor vrij.
Ik vraag me af, wanneer is dit gevoel voorbij?
Ik sluit mijn ogen en ik wacht..
Ik houd het niet tegen, beleef het steeds opnieuw,
hoe jij na je daad vuil glimlacht.
Ik kon het eerst niet laten bezinken,
ik begon wiet te gebruiken en te drinken.
Ik leefde in het donker en had de verkeerde mensen om me heen.
De mensen die nog wel om me gaven, deed ik pijn.
Ik wou het allemaal niet horen, voelde me zo klein.
Zoveel gevoel, emoties, van alles ging door me heen.
Ik heb zoveel woede in me zitten, maar nu ben ik gemeen..
Ik mis je nog iedere dag
Wat gebeurt er toch met mij?
Ik doe niks meer goed, en maak niemand meer blij.
Ik heb zoveel aan mijn hoofd,
dat ik afspraken vergeet of wat ik aan iemand heb beloofd.
Ik ben mezelf niet meer,
moest ziekenhuis in en uit, en wou niet nog een keer.
Ik had het gevoel dat ik er alleen voor stond,
ik sliep in de woonkamer op een matras, op de grond.
Op dit soort momenten denk ik vaak aan mijn vader, die er niet meer is.
Naar mijn gevoel ben ik de enige die jou nu nog mist.
Men zegt dat ik kan doen wat ik wil, maar ik voel me niet vrij.
En dan kom ik weer bij jou, papa, want jij was er altijd voor mij.
Na al die jaren heb ik je nog steeds nodig,
ik praat voor mezelf, want voor mij niet je niet overbodig.
We liepen samen over het strand, op zoek naar schelpen.
Lieve papa, was je maar hier zodat je me kon helpen.
Ik blijf voor altijd je poppedijntje..
Al ben je niet mijn biologische moeder, ik hou zo veel van jou.
Ik kijk tegen je op, ik vind je een super sterke en fantastische vrouw.
Je zit nu in een moeilijke, pijnlijke en lastige situatie
en bent aan het knokken voor je leven.
Al mijn kracht die ik in mij heb, wil ik jou geven.
Ik wil er niet bij stil staan, dat jij het leven straks verlaat.
Of hoe het met iedereen zal gaan, als jij straks naar de hemel gaat.
Ik ben je zo dankbaar, dat je mij in huis nam als je eigen kind.
Ik weet dat ik geen makkelijke was, ging vaak door het lint.
Ik heb zoveel van jou geleerd, gekregen en door jou gaan inzien.
Ondanks alles wat er is gebeurd en is gezegd,
je bent en blijft mijn moeder en krijgt voor alles een 10!
Wees vooral jezelf
Geef nooit de schuld aan een ander als iets fout gaat.
Werk eraan, want daarvoor is het nooit te laat.
Doe je dingen op je eigen manier.
Laat je niet afleiden door een ander, maar maak plezier.
Het geluk van het leven, heb je in je eigen hand.
Go with the flow? Of kom je in opstand?!
Nou Nou, ik ben gek op jou!
Hoe klein, ondeugend, snel en lief je ook bent.
Je mag wel blij zijn dat je mij kent.
Je maakt me gelukkig, laat me lachen en vult mijn dag aan.
Lieve Nou Nou, ik laat je nooit meer gaan.
Al kan je niet tegen me praten,
er komt een dag dat je mij zal verlaten.
Als goudhamster heb je maximaal drie jaar te leven.
Maar voor die tijd heb ik jou alles kunnen geven.
En voordat je naar de hemelpoort gaat,
wil ik je laten weten dat JIJ degene bent, die MIJ vermaakt.
Je laat me lachen, zo gek als je doet.
Elke foto die ik van je maak is schattig, door je lieve snoet.
In de nacht ren jij als een malle door je molen,
en overdag ontwaak ik jou uit je dromen.
Jij bent er voor mij in moeilijke tijden.
Jij staat bij mij op nummer 1, en niemand komt daar tussenbeide.
Nou Nou, jij propt je wangen het liefste met koekjes vol,
en op jouw gele loopbal ben jij nou niet bepaald niet dol.
Hoe klein je was toen ik je kreeg, en hoe groot je nu geworden bent.
Jij hoort bij mij en ik bij jou, je bent zo lief en tam nu je mij ook kent.
Ik wil zo graag, maar het mocht niet zo zijn..
Ik kijk je aan en vraag me af, wat heb ik gedaan?
Waarom doe je mij dit aan?
Hoeveel verder weg moet ik van je staan?
Ik probeer je te begrijpen waarom je mij niet vertrouwt,
door wat er in jouw vorige relatie is gebeurd.
Je wantrouwt me, je vindt me stiekem, gemeen en niet eerlijk,
maar dat vind ik absurd.
Ik hou van jou, en ben al zo lang bezig om jou voor me te winnen.
Je weet dat ik huisje, boompje en beestje samen met jou wil,
maar dat is iets waar jij niet samen met mij aan wil beginnen.
Mijn verlies wat ik droeg in mijn buik, verwerk ik door er over te praten.
Maar juist die persoon moet ik van jou nu met rust laten.
Ik heb het nog iedere dag moeilijk en moest mijn ei kwijt.
Maar nu voel ik me ellendig en ben ik de gene die jullie beiden vermijdt.
Ik begrijp ook niet waar precies de fout ligt, en hoe het zo ver heeft kunnen komen.
Door de tijd met jou samen ben ik een heel ander mens geworden,
zonder plannen of toekomstdromen.
Ik kijk je aan en vraag me af, wat heb ik gedaan?
Waarom doe je mij dit aan?
Hoeveel verder weg moet ik van je staan?
Ongeloof
Mama zus, waarom ben je met je kinderen bij je moeder gaan wonen?
Weet je niet meer hoe het vroeger was als kind zijnde,
waar we niet aan konden ontkomen?!
Zoveel slechte en nare dingen gezien en meegemaakt,
en door haar onze vader te moeten verliezen.
Ik begrijp je echt niet, hoe je voor deze keuze hebt kunnen kiezen!
Waar gaat er in je hoofd om,
als het om je kinderen gaat? Wat doe je, ten einde raad?
Je verschuift je probleem van het een naar het ander.
Stop er mee, dit kan niet langer.
Mama zus, ik hou nog steeds van jou,
maar je weet waar moeder toe in staat is, die ik totaal niet vertrouw.
Denk na en neem een beslissing al doet het je pijn.
Denk in het belang van je kinderen, want die mogen er niet de dupe van zijn!
Gevoelens
Ben je wel eens tot over je oren verliefd geweest,
terwijl je weet dat diegene nooit van jou zal houden?
Heb je ooit het gevoel gehad dat iemand de ware voor jou is,
maar zo vaak is belazerd door een ander, waardoor hij jou niet kan vertrouwen?
Heb je ooit het gevoel gehad dat je hem alles wilt geven,
en met hem wilt knokken om samen een toekomst op te bouwen?
Ken je het gevoel dat je te veel doet, of iets te graag wilt?
Waardoor het niet meer willen is, maar men het ziet als moet?
Heb je ooit het gevoel gehad dat je niet zonder hem wil of kan,
en tegelijkertijd niet weet hoe je je moet voelen? Blij, zeker of bang.
Ken je het gevoel dat hij je liefde, vreugde en energie geeft,
maar dat hij niet inziet of zich realiseert,
dat jij degene bent die door hem in de wolken zweeft?
Ken je het gevoel dat je in z'n ogen verdrinkt
en nergens anders meer aan kan denken, wanneer jullie met elkaar praten?
Ken je het gevoel wanneer je in gedachten zijn hand vast houdt en jullie ergens lopen,
dat je wilt dat hij je nooit zal verlaten?
Ken je het gevoel dat als je niet doet of zegt wat je het liefste zou willen,
daarvan spijt krijgt en je daardoor uiteindelijk jezelf zou kunnen haten?!
Te verschillend van elkaar..
Ik hou van jou, en jij van mij.
Maar er is geen samen meer, geen wij.
Het is niet dat ik niet van je hou of nooit in je hebt geloofd.
Het gaat voornamelijk om de dingen wat je niet nakomt van wat je mij hebt beloofd.
Het is niet dat je alles fout doet van het een en ander,
maar er is teveel tussen ons gebeurd waardoor ik niet meer verander.
Het is niet dat ik je kwijt wil of je haat,
maar wil niet degene zijn die de situatie tussen ons erger maakt.
Ik gun je al het geluk, liefde en blijdschap, wat je maar kan wensen in het leven.
Ik vertrouw en hou van je, maar ik weet
dat ik niet de gene voor jou ben die je alles kan geven.
We weten van elkaar hoeveel we verschillen,
maar dat dit niet is wat we beide willen.
We moeten een manier vinden om elkaar los te laten,
maar we kunnen elkaar blijven opzoeken,
het gezellig hebben of over de telefoon met elkaar praten.
Het is moeilijk en zwaar om te weten dat we van elkaar houden,
maar ondanks alles samen geen toekomst kunnen opbouwen.
Ik hou van jou, en jij van mij.
Maar er is geen samen meer, geen wij.
Mama zus
Lieve mama zus, zo noem ik jou.
Met 3 mooie kinderen vind ik je een hele sterke vrouw.
Gelukkig ben je weer terug in m'n leven.
Ik waardeer je, mama zus, je hebt nooit opgegeven.
Je maakt me gelukkig en blij, samen met je kinderen erbij.
2 zielen en 1 gedachte, je laat me nooit lang wachten.
Je bent er altijd voor mij, laat wat werk liggen voor je man aan je zij.
Samen lachen en huilen, leuke dingen doen. Het is precies weer zoals toen.
Ik moet je zeggen dat je heel belangrijk voor me bent.
En hoop dan ook echt dat je gelukkig bent met je vent.
Als dat zo is vind ik het goed. Jij kent me zoals niemand anders dat doet.
Samen staan we sterk en kunnen we alles aan.
Lieve mama zus, verdwijn nooit meer plotseling uit m'n leven.
Laat me nooit meer alleen verder gaan.
Ik kom naar je toe
Op vroege leeftijd ging je mij verlaten.
Ik sloot me af en wou niet meer praten.
Al wist je niet wat er gebeuren zou,
je wist wel dat je niet op deze manier eindigen wou.
Waarom moest dit gebeuren?
Ik veranderde drastisch, kon niet met de situatie omgaan
en gooide in huis met alle deuren.
Toch moest ik verder met mijn leven,
al wou ik veel liever opgeven.
Moederliefde ken ik niet,
en dat deed me heel veel verdriet.
Geen schouder om op te huilen,
geen armen om veilig in te schuilen.
De vrijheid te hebben, die geen vrijheid is.
Lieve papa, ik weet ook dat je mij mist.
Al ben je nu zo ver boven mij,
In mijn hartje en gedachten ben je toch heel dichtbij.
Alles komt goed, mijn lieve kleine meid,
dat waren je laatste woorden.
Maar jij kon ook niet weten dat de moeder van je kinderen,
je zou vermoorden.
Ik weet niet wat me allemaal te wachten staat..
Maar lieve papa, ik kom naar je toe! Vroeg of juist laat.
Leven
Het leven, is niet zomaar 'leven', het is een wonder.
Met zon of regen, maar niemand weet hoe het is begonnen.
Niemand weet wanneer of hoe het eindigen zou.
Men weet hoe het is om een dierbare te moeten missen.
Je vader, een vriendin of je eigen vrouw.
Dit kan met liefde of met pijn, met mee of tegen slagen.
Korte periodes of in vlagen.
Geniet van het 'leven' nu het nog kan.
Wees positief en sterk, en niet bang.
Je leert met vallen en opstaan.
Hoe moeilijk soms ook, maar vergeet nooit om door te gaan.
Geniet van de kleine dingen om je heen.
Wees altijd jezelf, open je hart en wees niet van steen.