Leunend over de reling

Leunend over de reling keek ik om en speurde ik naar jou.
Overal mensen; duwen, roepen, trekken, schreeuwen naar elkaar.
Wind, kou, schuim, meeuwen, geur van zee.

Aan de overkant, de oever. Nog meer zielen, nog meer gezichten.
Uit het water komen, zitten, staan, blijven, gaan, radeloos, vermoeid, samen schuilen, afgemat.

En dan zie ik jou. En jij ziet mij.

Ik blij. Jij blij.

Een ogenblik, toen was ik voorbij. Weg oever, weg gezichten, weg jij.
Maar het is goed, want ik zag jou en jij zag mij; ik hier jij daar; en nu is alles anders.

Ik was zoekend. Nu ben ik gezien.