Zoeken
Zoek een Gedicht of Quote met onze verbeterde zoekmachine!
Resultaten voor je zoekbewerking (maximaal 200)
Eenzaam
Er is zoveel verdriet,
Van binnen in mij.
Niemand die dit ziet,
Behalve ik en jij.
Ik wil dit zo graag delen,
Maar dan besef ik dat dit niet gaat.
Er is niemand die mij begrijpt,
En weet waar ik over praat.
Nu blijf ik hiermee zitten,
En het doet me zoveel pijn,
Wist ik maar hoe het was,
Om voor 1x gelukkig te zijn.
Mijn tranen
Mijn tranen,
Ze stromen langs mijn wangen naar beneden.
Het zijn de woorden die ik niet spreken kan,
En de pijn uit mijn verleden.
De tranen zijn mijn wanhoop,
En de vragen in mijn hoofd.
Het is de angst die ik voel,
En de gedachtes die worden gedoofd.
Tranen zijn emoties,
Emoties die ik voel.
Niemand die mij begrijpt,
Ik weet zelf niet eens wat ik bedoel.
Elke dag opnieuw,
Ga ik dezelfde strijd weer aan.
Elke dag opnieuw,
Wil ik weg van dit bestaan.
Laat me nu maar los,
En laat me nu maar vrij.
Ik hou je in gedachten,
Zo ben je voor altijd dicht bij mij.
Bang om jou te verliezen
Ik ben bang,
Bang om jou te verliezen.
Bang dat ik je los moet laten,
En dat ik voor iets anders moet kiezen.
Kiezen voor mezelf,
En dus kiezen voor het leven.
Kiezen om door te gaan,
En om niet op te geven.
Ben ik hier wel klaar voor?
Kan ik dit wel aan?
Ik denk niet dat ik hier ooit klaar voor ga zijn,
Maar ik moet verder met mijn bestaan.
Wil ik mijn hele leven bij jou blijven?
Mezelf isoleren van alles en iedereen?
Of wil ik weer leren vertrouwen,
In de mensen om me heen?
Vertrouwen in jou
De woorden die je me zegt,
Ik begrijp wat je bedoeld.
Ze raken me diep van binnen,
Omdat jij weet hoe het voor mij voelt.
Ik probeer je te geloven,
En te vertrouwen op wat je me zegt.
Sorry als ik het je moeilijk maak,
Maar dit is een onderdeel van het gevecht.
Het gevecht van binnen,
En de strijd in me hoofd.
Als jij met me praat,
Dan word het vuur alweer gedoofd.
Jij maakt me rustig,
En laat me dingen anders zien.
Jij verteld me de waarheid,
En zegt me dat ik dit verdien.
Nu is het aan mij,
Om dit te geloven en er voor te gaan.
Om dit in te zien,
En om deze strijd te verslaan.
Ik voel me klein in een grote wereld
De wereld is zo groot,
En ik voel me o zo klein.
Ben ik wel wie ik ben
En kan ik mezelf wel zijn?
Zoveel onzekerheid,
Van binnen in mij.
Kom ik hier ooit van af,
En gaat dit ooit voorbij?
Ik sluit mezelf op,
En bescherm me tegen iedereen.
Ik isoleer mezelf,
Even geen mensen om me heen.
Maar is dit wat ik wil?
Wil ik zo verder blijven gaan?
Of wil ik vechten voor mezelf,
En ga ik er tegen aan?
Overschaduwd
Lieve ik, waar ben je gebleven,
En waarom zie ik je niet?
Ik heb je meer dan ooit nodig,
Want ik doe mezelf alleen maar verdriet.
Ik wil me groot houden,
Laten zien dat het goed met me gaat.
Ik zet alleen maar mijn masker op,
Maar dat kan toch geen kwaad?
Ik wil niet dat mensen zorgen om mij maken,
Hoe lief al die bedoelingen ook zijn.
Ik wil ze echt niet kwetsen,
Maar toch doe ik jullie verdriet en pijn.
Dit is nooit mijn bedoeling geweest,
Ik heb het nooit zo gewild.
Jullie kunnen beter afstand van mij nemen,
Want anders heb je echt al je energie en tijd verspild.
Verspild aan iemand die het niet verdient,
Aan iemand die overal voor weg loopt.
Aan iemand die niks wilt aannemen,
En iemand die nergens meer op hoopt....
Toch is er één ding waar ik wel op hoop,
En dat is er niet meer zijn.
Gewoon weg van deze wereld,
En weg van al het verdriet en pijn.
Maar toch wil ik ook beter worden,
En weer kunnen genieten van het leven.
Ik hoop dat jullie me hierbij willen helpen,
En mij willen vergeven.
Dan kan ik het stemmetje in mijn hoofd loslaten,
En mijn eetstoornis laten gaan.
Ik hoop dat ik over een tijdje kan zeggen,
Ik kan het leven weer aan.
Tweestrijd met mijn eetstoornis
Je zit zo diep van binnen,
En doet me heel veel pijn.
Waarom ga je niet gewoon weg
En moet je altijd bij me zijn?
Ik wil niet met je leven,
Maar zonder kan ik niet.
Ik heb je nodig om te overleven,
Maar je doet me veel verdriet.
Ik wil je laten gaan,
Maar ik ben niet sterk genoeg.
Niet sterk genoeg om te leven,
Ik kan het gewoon niet aan.
Bij jou ben ik veilig,
Bij jou voel ik me vertrouwd.
Omdat jij me in bescherming neemt,
Heb ik een muur om me heen gebouwd.
Hoe ver we ook zijn gekomen,
Het word toch wel eens tijd.
Tijd om te laten zien,
Dat jij dit verliest in deze strijd.
Er komt een dag dat ik je moet loslaten,
Hoe moeilijk dit ook is.
Ik weet niet of ik hier ooit klaar voor kan zijn,
Maar ik wil weg uit deze gevangenis.
Geniet van het leven
Mensen zien me zoals ik doe,
Maar ben ik dan wie ik ben?
Misschien zeg ik dat het goed gaat,
Maar wat als ik nou ontken?
Al die vragen in mijn hoofd,
Wie ben ik en wat doe ik hier?
geniet ik wel van het leven en heb ik wel plezier?
Duizend vragen zweven in mijn hoofd,
Wie had dit nou weer verwacht?
Kon ik maar antwoord geven,
Dan was de pijn alweer verzacht.
Duizend dingen
Ik denk aan duizend dingen,
geen dag gaat meer voorbij.
En al die duizend dingen,
ik zet ze op een rij.
Al die gedachtes in m'n hoofd,
ze zweven rond en ik weet niet wat dat belooft.
Vreugde en verdriet,
niks gaat er aan voorbij.
Gelukkig ondanks dit,
ben ik nog steeds vrolijk en blij.
Ik geniet van de grote en kleine dingen,
dit zijn juist alle bijzondere en fijne herinneringen!
Gevangen
Ik voel me gevangen,
eenzaam en alleen.
Niemand die me ziet,
geen mens om me heen.
Waarom hier en waarom nu?
Ik voel me gevangen, continu.
Al mijn verdriet,
het doet zoveel pijn.
Kon ik dan maar even één keer mezelf zijn.
Ik weet niet wie ik ben en weet niet wat ik wil,
stond de tijd voor maar heel even stil.
Ik hoop dat het goed komt,
want daar gaan we voor.
Op deze manier kom ik weer op het goede spoor.
Nu kan ik weer verder en ga ik vooruit,
ook al denk ik soms,
ik ga er liever tussenuit.
Maar dit laat ik niet zo ver komen,
ik ga verder met mijn dromen.
Dromen over een mooie toekomst en samen zijn met elkaar.
Als ik dit heb bereikt,
dan ben ik iedereen dankbaar.
Dankbaar voor wat mensen voor me hebben gedaan,
dankbaar voor wat ik allemaal heb kunnen verslaan!