Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het leven
het leven aan ons gegeven
is langs bergen en door
dalen
het is geluk en verdriet
vaak kunnen we genieten
van gelukkige momenten
ook kunnen we zitten in
zak en as
maar dan komt de blijdschap
altijd weer in ons leven
dat is de stille kracht in ons.
en als we blij en gelukkig zijn
dat geeft vrede!
Ik geef me aan u
nooit is er iets beters
als bij u te zijn
ik geef me aan u
bij u is het warm en
veilig
u bent met geen mens
te vergelijken
en ik mag uw dochter
zijn
u hebt mij lief
ik leef en u hebt mij het
leven gegeven
ik ben er dankbaar voor
weest u met alle mensen
laten we elkaar ook
liefhebben.
hoe we ook zijn.
het is goed te leven.
dank u wel vader
dat u mij ook het leven
hebt gegeven.
Jouw liefde doet mij goed
jouw liefde doet mij goed
zonder jou kan ik niet
ik heb je lief met heel
mijn hart
geen mens kan jou
evenaren
je bent alles voor mij
ik weet dat ik me bij
jou gezond voel
jij bent mijn mooiste
edelsteen
ik heb je lief lieveling
en ik weet dat jij mij
liefhebt.
we zijn gelukkig.
Uw liefde
laat uw liefde stromen
in alle mensen
wij verlangen naar
die grote dag
dat u een nieuw begin
maakt met ons leven
wij hebben u zo nodig
wij kunnen echt niet
buiten u
hemelse heer,
hoog en verheven boven ons
u heb ik lief met mijn hele hart
verdwijn nooit uit ons leven,
hoe mooi zal het zijn
altijd bij u te zijn,
lieve vader.
Levend op het linnen
het orkest speelt
wat de schilder
levend op het linnen zet
violen huilen
hete tranen als een kind
zijn straf wordt aangezegd
eerder soleerde de trompet
een warme ontvangst
in het knus geboortebed
riedelen saxofoons
de discussies die voor
escalatie al zijn bijgelegd
in de ritmesectie
klopt het hart en slaan
pauken hun volwassen slag
het doek staat nu te drogen
maar het bloeien moet nog komen als
het orkest finaliseert met toekomstdromen
Dat schuilde en verloren leek
als gedachten lopen
dravend overgaan in galopperen
later zonder leiband op hol slaan
weet dan dat ik bij je ben
langs hekken en omheiningen
die in onafzienbare
rechtlijnigheid toch leiden naar
de open vrijheid van het vlakke wad
ik maan je energieën niet
maar laat je gaan
om in de onmetelijkheid
zelf het kleine te ontdekken
de warmte van leven
dat schuilde en verloren leek
weer opnieuw te voelen in het
zich openen omdat jij er naar keek
zo gaan wij samen
ieder hinkend op eigen gedachten
stilte van wolken en hemel lerend
op pad naar de eindeloosheid van het wad
Jij spiegelt gemis
ik heb verbaasd
de duiven zien stijgen
langzaam verdwijnend
in einders naar keuze
nadat armen
zacht wiegend wuifden
handen met vingers
als teken gekruist
ja jij was thuis
ver van applaus
dat ik mocht oogsten uit
onze woorden zinnen en strofen
wij hebben alles gedeeld
behalve het leven
dat wiel spaakte en werkt
op deze momenten echt tegen
jij spiegelt gemis
van de hand op je schouder
maar je weet dat mijn warmte er is
al voelt die misschien op afstand wat kouder
In poëzie en liefde
een open dag
niet om te ontvangen
maar juist om te geven
aan hen met wie ik
mijn leven tot heden in
liefde en leed heb doorgebracht
met bloemen en woorden
die altijd tekort schieten
voor alles wat ik heb gehad
maar mijn ogen stralen
ik zal met ieder ons samen bewaren
als kleinood en dierbare schat
ook jij mijn muze die nooit
op de voorgrond treedt onze harten
zijn in poëzie en liefde samengesmeed
Als ik de waarheid overleef
en weer
balanceer ik
op de rand van weten
of het dubieuze vergeten
heb mijn handen
vragend uitgestoken
kijk naar ogen die
mij zekerheid beloven
verankerd zit
een vast vertrouwen
dat we kunnen houden
wat in jaren al is opgebouwd
bij averij is het weer
varen op gegist bestek
van donkere zorgen
in nachten zonder morgen
pas nadat de zon is opgekomen
en zij haar warmte geeft
zal ik verder gaan met dromen
als ik de waarheid overleef
Iedere stap
iedere stap die ik doe
bent u bij me
u gaat me vooruit
u bent een steun voor me
u heelt me en helpt me
bij u ben ik veilig
ik hou van u
ik prijs u met heel mijn hart
ik vraag u om liefde
geeft u spoedig vrede
in mij is het een orkaan
die mij helemaal
van streek maakt
here, kom in mij wonen
mijn vader, mijn vriend
ik wil van u houden
ik geef mijn leven aan u
houdt u aub van me.
Een zonovergoten palet
wij vlochten herfst
van alles wat
de zomer geschonken had
jouw slanke vingers
modelleerden vorm en kleur
tot een zondoorschoten boeket
ik schaalde fruit
etaleerde de fleurige rijping
tot een zonovergoten palet
storm en regen
waren welkome gasten
bij het feestelijk openingsritueel
de nachtvorstjes lachten
wisten dat in een koude hemel
het eerste sneeuwvlokje wachtte
Hij is d heer
hij is de heer
ik ben veilig in zijn armen
daar is het goed
bij u vinden we zegen
u zult me verlossen
u bent de heer
wilt u bij me blijven
ik weet dat u bij me bent
ik wil bij u zijn
bij u is het goed
here het leven is zo zwaar.
vergeet u me alstublieft niet.
laat me bij u leven.
Eenzaam
ik voel me eenzaam,
zonder je,
ik ben zo alleen,
ik ben heel ziek,
en daardoor kan ik
niet met mensen praten,
als jij komt
is al mijn leed voorbij
laat me niet meer alleen
jij zal me kracht geven
kom vandaag nog
ik voel me heel eenzaam
alles in me verlangt naar jou.
ik heb je lief met heel mijn hart.
ik kan niet buiten je
ik weet dat het goed is bij je
ik mis je, lieveling.
wil je handen in mijn handen nemen
en in je armen zijn..
Mijn enige geliefde
bij jou voel ik me veilig
en volmaakt gelukkig
jij bent de vervulling
van mijn dromen
we zijn gelukkig met elkaar
je bent mijn geliefde
samen hebben we het
goed en uitstekend
ik kan niet buiten je
ik neem je handen
in mijn handen
en kus ze teder
ik weet dat je van me houdt.
Vader
lieve vader
mijn leven geef ik aan u
u hebt mij gemaakt
daarvoor wil ik u prijzen
en danken voor al uw zegeningen
wilt u me deze dag helen
en een kind van u te mogen zijn
verhoort u me
alles is zo zwak in me
al mijn verlangen is op u gericht
zegent u ons met uwe geest
laat ons niet verloren gaan
here, vergeet u me niet.
De wereld aan mijn voeten
een leven lang heb ik
verleidingen weerstaan
het hoofd in deemoed gebogen
als zij te sterk bleken te zijn
nooit berustend geaccepteerd
maar steeds weer geprobeerd
om ongevoeliger te worden
voor de angels in het venijn
met het inzichtelijker
worden van het leven
bleken de gegevens niet meer
de basis te zijn voor het bestaan
het strijden is gedaan
de verlokkingen zijn in mijn
geest gelegd door opvoeding en
gemanipuleerd maatschappelijk besef
nu straalt ultieme vrijheid
in haar transparante pracht
maar de wereld aan mijn voeten
kent de gebondenheid van kracht
De eigen refreinen
ik heb de noten niet geschreven
noch het lied gecomponeerd
de melodie is van het leven dat zich
in emoties manifesteert
in straten en op pleinen
klinken de eigen refreinen
zingen woorden verbondenheid
met familie vrienden en buren
soms met wat ongure dissonanten
die verkeerde passen dansen
op een feest dat door ieder wordt gevierd
een zachte hand schoont het vertier
voor allen is er nog voldoende plaats
door een beetje in te schuiven
aan de overvolle ruiven
van onze consumptiemaatschappij
Vrienden zonder naam
ik heb de beats gevreten
mijn lijf heeft het geweten
halverwege was ik al kapot
met wonderpil en heel veel vocht
kwam ik er snel weer bovenop
wij dansten ver voorbij de top
tot licht en glitter braken
stilte pijn deed aan de oren
het feest voorbij de ochtend was geboren
mijn trance zag enkel armen
een lach in steeds hetzelfde gezicht
vrienden zonder naam in flikkerlicht
een vlinder heeft mij thuisgebracht
ik was gevallen voor haar vleugels
toen ik even de echte wereld zag
Storm op komst
soms voel ik me een storm
blaas me op tot een orkaan
zo sterk dat ik alles zou kunnen verwoesten
sta me dan liever niet in de weg
geen smeekbeden
tranen helpen ook niet
ben niet onder de indruk
vijandige mensen heb ik al helemaal niets
mee te maken
mijn gedachten nemen vaak hun eigen koers
en ik weet heus wel dat ik dan iets doordraaf
en moet kalmeren
dus schrijf ik mijn gedichten en gedachten
op leeg groen papier
niet te veel, ongeveer tot hier...
mijn lief lacht en zoent me trots.
ik ben een vluchteling en reis
op tijdelijke papieren van hier naar daar
droom van landen die jij niet kent
nooit zult komen
bekrompen geesten
in eigen veilig wereldjes
de storm steekt op in mijn hoofd
en groeit uit tot een orkaan
sta me dan niet in de weg...
beter van niet
In dit groots decor
ik heb geluiden
buiten gesloten
gordijnen toe geschoven
nu mogen ze komen
de majestueuze beelden
uit mijn diepste dromen
uit ilias en odyssee
nam ik elementen
van de griekse oudheid mee
het romeins decadente
in amfitheaters en kampementen
gaf mij de massaliteit
in dit groots decor
keek ik naar ogen hoorde twisten
van leiders die zich nooit vergisten
ik schrok liet mijn generatie
de revue passeren zij hebben
nog steeds dezelfde arrogante gezichten