Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Laat liefde blijken
ik zag
je hand reiken
naar waar je ogen
kijken je lach laat
liefde blijken
in verrassende
ontspanning
hoor ik stukjes van
jouw enthousiaste
woorden hoe het was
ik zag dat
jij veranderd was
het vitale wat op
de achtergrond een
bedachtzamer mond
de vreugde
licht getemperd
in de nieuwe rust
die jou er snel
bovenop zal helpen
waar onze vreugde
jou en ons weer
het heerlijke knusse
samen zal brengen
waarin wij geborgen zijn
Een stukje schepping
ik heb mijn lach
nooit weggedaan
hij straalt de
gunfactor in
mijn leven
bundelt
onverwachte
energieën en
raakt harten
in verbondenheid
het is een
stukje schepping
waarbij alles in
een keer tegelijk
aangeboden wordt
de een heeft er
meer van dan
de ander heeft dus
dichterbij de
uitdeler gestaan
en juist de
mensen die dat
even nodig hebben
zien zo iemand
altijd dichtbij staan
Jij was het atelier
de eerste keer
dat ik je zag
was ik overdonderd
door alles wat jij
had en meebracht
jij was het atelier
met overal nissen
en donker hoekjes
waarin tal van
kleuren woonden
met ezels aan de kant
die verftaal spraken
stammend nog
uit de tijd van de
toren van babel waar
ieder alles kon zeggen
hier werd pittig
gecommuniceerd in
elkaar op weg helpen
samen iets van de
grond krijgen met
gelijkwaardige
inspanning omdat jij
het atelier hier was
waar geluk aan de
basis van kunst ligt als
in het oog springende
nouveautés gelukstreffers
creatief begenadigde
penseelstreken die de ziel
diep treffend inspireren
tot kunst met grote K
Schaduw
ik heb me
zolang als
ik leef altijd
veilig gevoeld
als mijn schaduw
maar bij mij bleef
omdat hij aardig
op mij leek
ook al waren
de proporties
door lichtval
en spiegeling
niet altijd mijn
werkelijkheid
toch kijk ik nu
wat vaker om
als ik het
snel doe dan
lacht hij erom
tenminste dat
zie ik of denk
ik te zien het
blijft af en toe
verwarrend
jij hebt in
die periode
het grijze
gekleurd
met warm
en creatief
pigment in
gevoelige streken
ook accenten
en contrasten
neergezet die
mijn schaduw de
balans verschaften
die ik in deze
wereld hard
nodig heb gehad
Gisteren is al voorbij
soms proef ik
jouw adem
in passerende lucht
als ik dan ook
even mag delen in
je warme vlucht
ben jij even super
intiem bij mij
een momentje
verliefd dat
zomaar uit het
niets langs mij
waait het hoofd
op hol ik draai
en zwaai meer
dan luidruchtig
wilde jou
achterna maar
die race was
al gelopen
ik zocht naar
wat hartjes om
te strooien
ja die rooien
helaas ging ook
die vlieger niet op
moe van het
verzinnen schoot mij
vrouwenverwendag
te binnen gisteren
is al voorbij maar de
nacht is voor jou en mij
Het grijze
ik heb het
grijze opgezocht
om mijn kleurloos
leven wat meer
inhoud te geven
me opengesteld
voor alle sferen
en stemmingen
om andere tracés
te proberen
tussen wit en
zwart kende ik
de contrasten
in grijs voelde
het wat onzijdig
zonder richting
en houvast gleed
ik weg in naamloos
zonder evenbeeld
ik bleek te week
en verdronk in
geen bestaan wilde
wel maar kon niet
loskomen uit de dromen
die ik nog had te gaan
Hun witte banan
ze strakten
hun witte banen
met vleugels
en motoren
pas later kwamen
gedachten en
spanningen erbij
als uitlaat van
hun geestelijke
activiteiten in
krullende wolkjes
nog lang in het
zog van hun vaart
tot zij verwaaiden
uiteen geblazen
door de maalstroom
van wind op grote
hoogte die langs de
aluminium huid hun
vertaalde woorden naar
alle windstreken zond
Nog geen fysieke dreiging
nog was er
geen fysieke dreiging
van oorlog of geweld
maar de tekenen
logen er niet om
hun gevolgen
op de lange termijn
deden de dagelijkse
souplesse teniet door
zorgen en stemming
veerkracht en alert
reageren namen af
deuren bleven gesloten
de lach gebroken door
gebrek aan perspectief
zacht gefluister
en lichte huiver namen
bezit van menselijk
gedrag in verstolen
groepjes ongezien
het geblèr van valse
info overstemde
de restanten nieuws
brood en spelen bleven
het geestloos vermaak
Staccato applaus
hij was
al op afstand
een eenling
met een vreemde
smaak voor
buitenissige kleding
die aandacht ving
en stevig vasthield
zijn gang over
de bühne waarbij
hij met vage doch
stevige lijnen zijn
publiek mateloos
wist te boeien niet
alleen door inhoud
maar ook performance
hij was het die
aan de touwtjes
trok en speelde
met marionetten
begeleidde hun adem
in ontspanning en lach
als gesynchroniseerde
emotie met staccato applaus
hij gaf hen zijn
hart hand en hoed om
hun zorgen te verlichten
zelfs door even
van zichzelf vervreemd
te raken in relatie met
een uiterst merkwaardige
vrijwel onbekende tegenpartij
Scheppingscement
ik heb
eindelijk
mijn nieuw
bereide
pigmenten
aangebroken
waarvoor jij
als liefde model
hebt gestaan
waarbij het
zacht verlichtend
rode zelfs in
het donker niet
uit zal gaan
net als opwinding
en verwarming
stimulerend aan
zullen blijven
toch zal in eerste
opzet het geel en
groen van hoop
en natuur domineren
naast het blauw
licht contrasterend
ook een nieuwe kleur
zal de aarde uit zijn
genenvoorraad
als uiterst
vitaal aandacht
trekkend pigment
produceren in
warm en verbindend
scheppingscement
uit een toonsoort die
geboren is in het
lijden door de apocalyps
Talentvolle sopranen
je vingers
speelden de
lichte tonen
in het scenario
van jouw muzikale
lichaamstaal
toch blikten
je ogen af en toe
even snel een
nog niet geziene
uiterst bijzondere
hoge aria
waarbij het
naamloos
stemmingskoor
de klim steunde
met wat jonge
talentvolle sopranen
handen en armen
omstreelden een
zwierige ritmiek
in een sprankelende
cadans van warme
innemende lachjes
Naastenliefde
hij heeft nooit
over water gelopen
het was zijn schaduw
die uit de rimpeling
van het meer
op de kust was
gekropen die
energie omzette
in een stralende
wave van licht
zijn genezende
handen zijn pas
later met nagels
doorboord bij
zijn kruisiging
zo ook de lanssteek
die bloed verwaterde
en zijn dood schouwde
in het late middaguur
op de calvarieberg
pas later is zijn
zegetocht begonnen
met het verrijzen
uit de dood naar
goddelijke drie-eenheid
met als leidraad
de restanten van
evangelies en litanieën
van naastenliefde
en medemenselijkheid
Verliefde blikken
we leven
al jaren in
de kleine
cocon van
verliefde
blikken en
verwarmen
elkaar
we kaatsen
in veelvoud
lichten op
spreken
stille woorden
die meer
zeggen dan
spreekkoren
sommige
zinnen
spreken
we niet uit
omdat vanzelf
sprekendheid
het al voor ons
heeft geluid
de vrijheid
die anderen
zich moreel
permitteren is
nog een stap
te veel mogelijk
zal de tijd ons
dat nog leren
Een liefdes pirouette
je draaide
een liefdes
pirouette op
de streaming
van mijn lach
varieerde
snelheid met
middelpunt-
vliedende en
zoekende kracht
jouw en mijn
timing kwamen
recht uit het hart
ik zag handen
komen die mij
zo hadden
meegenomen
naar een plek waar
het applaus alleen
nog maar zal groeien
de waardering
nog meer en mooiere
bloemen zal bloeien
van een steeds
enthousiaster publiek
Briljant geslepen
we hebben
ze gedolven
geroofd uit
de aarde
gekloofd en
briljant geslepen
zodat wij
kunnen
schitteren
met hun kleur
pas later uit
hebzucht geëigend
in stilte en
afzondering
is kunst schaars
gemaakt en
weggehouden
van het publiek
later weer
tentoongesteld
ten faveure van
de eigenaar om
geld en macht te
verwerven
met de werken
van onze grote
schilders gebeurde
hetzelfde hun talent
en jaren vakmanschap
werden niet getoond
zo is de wereld
beroofd door een
kleine groep van
wat zij ooit aan
kunst en schoonheid
heeft voortgebracht
Leven en laten leven
wij hebben
god zij dank
nog allemaal
een eigen
stukje wereld
waar wij
onze geest als
hoeder houden
over zaken die
ons leven privé
aangaan en die
niet zomaar
toegankelijk zijn
voor anderen
omdat ieder een
eigen instelling heeft
die afgeschermd kan
en mag worden
naast een bewust
deel aan te gaan
met anderen in zoveel
vormen als dat er
mensen zijn waarbij
het belang van
respect voor
en vertrouwen in
bij grote aantallen
en speciale groepen
uitermate omvangrijk is
omdat er net zoveel
soorten eerlijkheid zijn
als dat er mensen leven
voor respect en
vertrouwen gelden
dezelfde basisprincipes
waarbij leven en laten
leven voor de
minste wrijvingen zorgt
en maatschappelijke
souplesse geeft
Basisvoertaal
wij droegen
de lach aan
elkaar op
stapten met
plezier in het
warme bad
vol koesterende
aandacht
waarbij
elkaar raken
een open vraag
is om reactie
te krijgen
terugkijkend op
de stimulerende
samenkomst
zijn wij uit
de egotripping
gestapt die
corona beheerste
en weer over
naar de echte
fysiek rakende
contacten
het was of
ineens de angst
voor het verbod
en het not done
was opgeheven
elkaar raken is de
basisvoertaal als
behoefte na corona
Het zwaard van damocles
ik zag
je ogen
langzaam
opengaan
nerveus
knipperend
ik keek je
hoopvol aan
maar uit jouw
licht ontwijken
kon ik begrijpen
wat de uitslag
al met jou
heeft gedaan
in angst en
onzekerheden
ik heb ze
in de lijnen
van je gezicht
al gelezen
we hadden
samen nog
gebeden al is
dat lang geleden
onzekerheid bleef
als het zwaard
van damocles
boven ons hangen
caleidoscopisch
liet jij data zien
waarop wij hoopten
te triomferen
in alles proberen
gaan wij het tij keren
zonder lijdzaam
af te wachten
positief is onze
inzet en met alle
krachten is er mogelijk
uitstel te verwachten
Het verre licht
ik heb de
stukjes lente
gekoesterd
die wij samen
hebben
ontdekt
op onze
geheime plek
wat luwte
en een paar
straaltjes zon
een enkele
nachtvorst
op de rulle
snel drogende
ondergrond
heerlijk om jou
dadelijk weer
te zien met een
handvol duin
en glinsterend
zee-natuur wind
schrijnend koud
en venijnig guur
maar in je
gezicht kaatst
het verre licht
van het
onmeetbaar
vlakke strand
in ogen met
een open blik
Jouw afwezigheid
ik raakte
langzaam
aan aarde
nadat ik
op wolken
gelopen had
een eerste touché
kwam hard aan
op de bevroren
bodem van een
witte nog niet
belopen wereld
recht op
neus in de lucht
met langzaam
meerderend zicht
dat nieuw voor mij
paste in beginnen
horen en voelen
hoe hard leegte mij
zijn alleen zijn
toeschreeuwt en
hoe verloren de
uiterste wanhoop
flitsend dondert
aan wat altijd was
en nu even kortdurend
niet goed voelbaar is
wel jouw afwezig zijn
in onversneden realiteit