Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Als mensheid
als mensheid
zijn wij aan het
begin van de schepping
begiftigd met een
aantal hulpverleners
die met ons gestalte
en vorm hebben gegeven
aan het ontstaan van
leven en de eigen
maatschappelijke
ontwikkeling van ons
bestaan hier op aarde
dat opgetuigd was met
alle mogelijke toeters
en bellen als natuurlijke
hulp die zich specifiek
ontwikkelde door alles
wat nodig was door
tools en een miniformat
voor fantasie en
religieuze verdieping
met inhoud en waarde in
geestelijke verdieping
bij cultuur en muziek
Het sociale vangnet
ik heb de
vrienden om me
heen gezien in
alle staten
van ontbinden
de vagen die weinig
verantwoordelijkheid
wilden dragen
en een dieper contact
uit de weg gingen
waarbij het afscheid
minder pijnlijk was
de echte die in samen
steunden elkaar de
hand reikten bij
onverwachte dreunen
ook waren er de
seizoeners die bij
gelegenheid altijd
acte de préséance
en tussendoor nooit
kwamen opdagen
zoals op feestjes
en verjaardagen
een redelijke
reactiegroep waren de
werk en schoolmensen
kinderen en vakanties
die elkaar opvingen bij
familie en aanverwanten
afhankelijk van mogelijke
bereikbaarheid in de
geografische positie
contacten in steeds
minder tijd en lokaal
gebonden settingen
De vertrouwde setting
de stemmen
waren overal
ze raakten geen
oren maar ieder
kon de woorden
horen in zijn
gedachten op een
meegaande manier
verzet tegen de
boodschap had
geen enkele zin
er was steeds de
boodschap tot die
voltooid was en
de zinnen hun verhaal
aan ieder hadden verteld
er waren geen
identieke story's alles
had betrekking op
het persoonlijk leven
in deze wereld en
hoe dat voortaan
in tijd en ruimte
zou gaan verlopen
er was onwennigheid
voor de stilte geweest
daarna begon het
spreken in het
persoonlijk verhaal
de weg om te gaan
die waarheid kreeg door
de vertrouwde setting
Veelbetekenend
iedere dag
trek ik mijn
aardejas aan
schud eerst
het weer van
gisteren eraf
en ben benieuwd
wat er voor
vandaag al op ligt
maar de laatste
dagen kost het
passen moeite
alsof hij door de
komende herfst
krapper wordt
ondanks het fruit
en de schitterende
oogstkleuren
de souplesse
is er ook al niet
meer bij het
uitgaan alsof
de jas geen zin
heeft om met mij
op stap te gaan
en samen gezien
te worden
het regende met
slaande wind de jas
wilde niet sluiten
ben onbeschermd
naar buiten gegaan zag
veelbetekenende gezichten
alsof de mensen wisten
de schepping in snel
tempo op retour
Verval
de schepping
was voltooid
overal waren
de klokken
gaan tikken
op het uur nul
omdat de mensen
anders zouden
stikken zonder
zuurstof bomen
zon en natuur
het raderwerk
was universeel
onvervangbaar
door de mens
waren er
ongewenste
haperingen
waarna verval
was ingezet met kains
ezels kakebeen dat
abel had neergelegd
Zonder groet
het was
de laatste druppel
bloed die uit
de mensheid werd
geperst voordat
de aardjuwelen
zichtbaar werden
helder vonkten ze
al tussen het
stervend rood
waar zij weerkaatsen
in afnemend
vurige licht van de
exploderende zon
het restant van
wat eens de machtige
mens was geweest is nu
geslagen met de zeven
plagen leeg gebloed in
een immens inferno
zonder laatste groet
Weerkaatsing
ik heb
scherven
geschoond
in stromend
zwarte regen
maar kwam
geen enkele
weerkaatsing
van stukjes
licht tegen
wel dropen
druppels
rood langs
blote vingers
op glas
in de plas
waar zij
oplichtend
stevig kleurden
in zwart
Anderdaags spel
voorzichtig
slipperden wij
over de hete
stenen van
het trottoir
beneden
glinsterde
het lichte zand
tegen de robuuste
rots boulevard
de vormen
van het spel
anderdaags
leverden een
fantasierijk strand
om zo op
te duiken toch
moesten wij eerst
tot een mooie
plaats besluiten
moeders had
hoogte gekozen
een goed zicht op
het jonge spul
voor een stevige brul
met droog
zand binnen
omrand met
krullende golven en
een koude buitenkant
Psychotisch
ik wist dat als
hij zou ontwaken
hij zich psychotisch
kwaad ging maken
waarbij redelijkheid
zich weer zou
omdraaien in het al
te vaak gedolven graf
het gaf geen pas
zich zo te laten gaan
geen schat te zijn
maar de remmen los
dan ziet hij door
woede geen bomen
maar het hele bos
op zich af komen
bladeren wuifden
takken bogen
stammen knapten
als lucifersdozen
De gewetensfunctie
er zitten
breuken
in de aarde
hun lijnen zijn
de bekende
gevaargebieden
waarvan de
korst naast warmte
ook gassen en
invloedssferen
lekken die een
pittig gevoel
van desoriëntatie
geven dat je
meeneemt
als schaduw
en vervaging
in de neerslag
van een andere
vreemde realiteit
altijd is er even
in confrontatie
de strijd van eigen
tegen buitengewone
gelaagdheden
en andersoortige
energieën waar zij
de gewetensfunctie
onder druk zetten
in normen verleggen
Toen ik kon praten
ik opende
als baby
peuter kind
had altijd
een glimlach
omdat men
mij dan
aardig vond
ook vingertjes
pootjes en
handen
voor een aai
in plaats van
die nat
warme kussen
met tanden
ik heb ze
allemaal goed
onthouden
kinderen mannen
en vrouwen
toen ik kon
praten ben ik
ze gaan vragen
waarom waren
jullie vroeger zo
aardig voor mij
jij had blauwe ogen
en blond haar
wij donkere ogen
en zwart haar
jij lachte maar
Hoogstandjes
soms keken de
dagen mij aan
met ogen van
meer dan een
week geleden
de tussentijd
was me dan
volledig ontgaan
kleurloos zonder
fantastische vormen
inhoudsloos als
een uitgelezen
boek met langdradig
scene achtig verloop
het ingeblikt applaus
weinig verrassende
intermezzo's of
verbazingwekkende
hoogstandjes
van de eenling die
een orkest totaal
uitgespeeld achterliet
ja soms
was de spirit
volledig verdwenen
bleek het leven een
zinloos bestaan
toch duurde dat
maar even tot we
weer opgeladen
geestdriftig en vol
enthousiasme aan
de gang zijn gegaan
Die dit leven liet
ik wist
dat zwart
op het doek
langzaam donker
en voller werd
dat kijken
verdween in
ogen die bijna
niets meer zagen
in vervagen
probeerde
te contrasteren
met het wit van
schaduw maar er
was te weinig licht
heb de penselen
en het mes
weggelegd ben
het leven met
warmte gaan strelen
maar de
warmte die
er was bleek
te weinig om
nog te leven
onder mijn
handen bewoog
beweging in
finale verstarring
ik heb zwart lief
in stilte zonder
licht dat weer
alleen was met
de kleerscheuren
die dit leven liet
Rijpende vrucht
voorzichtig
kleurde stilte
haar vocalen
in kleine perkjes
medeklinkers
op de grote
groene wei
veelkleurigheid
en een walhalla
van geur
schiep hier
de hemel
voor tal van
bestuivers
vaak onbewust
ook in rust kunnen
hoofdzaken tot
een prettige
bijkomstigheid
raken als
rijpende vrucht
Provoceerde en domineerde
over alles
was goed en
diepgaand
nagedacht
ook over de
verschillende
trappen die
diverse groepen
te nemen hadden
triggers en
immuniteit
in levende
organisaties
ze waren er maar
nog niet volmaakt
wilden allemaal
graag eeuwigheid
ook bij de mens
daar waren ook
fouten binnen
geslopen want zijn
arrogantie sloopte
de schepping
hij provoceerde
en domineerde de
rest van het
aanwezig leven
de meeuw
schreeuwde omdat
wij niet met hen spraken
de grootste dieren
zijn uitgestorven
de rest was klein spul
maar uiterst gevaarlijk
zij gingen naar binnen
dat wonnen wij niet
wij wilden leven
samen in harmonie
ieder zijn deel en
delen in het geheel
in persoonlijke
verantwoordelijkheid
waarbij groei en bloei
toppers waren voor
ieder en allen
Een half woord
het neusje
al vroeg
in de wind
de blik op
oneindig
en toch nu al
de zorgzame
instelling voor
hen die dat
nodig zullen
hebben op tijd
onderkennen
haar gevoeligheid
voor deze mensen
is intuïtief met een
direct aangepaste
woordenschat die
zorgstandaard is
in een communicatie
waar met een half
woord de hele
situatie meteen
duidelijk wordt en
behandelbaar is
Exclusief kleinschalig
ik heb altijd
gedacht dat
zaken en dingen
apart in de
wereld staan
omdat zij
anders zijn
dan gemiddeld
een klein verschil
met de rest
toch een eigen
streven totaal
afwijkend van
het gemiddelde
van mensen naar
schoonheid in
perfectie en status
het klassieke beeld
onderscheidend en
passend bij leeftijd
het belangen
gebied constant
aangepraat en
onderhouden door
reclame en media
het is de mens eigen
zich te onderscheiden
en waar het kan met
meerwaarde van apart
voordeel te genereren
de grote massa volgers
heeft afgedaan en vindt
nog slechts bevestiging
in exclusief kleinschalig
en vooral heel apart
Artificiele intelligentie
waar proef ik
dat jij geen
artificiële
intelligentie bent
een ai maar dan
zonder eigen naam
je rijmt
technisch goed
je zinsopbouw
lijkt menselijk
maar toch mis ik
het kinderlijke
dat speelse dat
volwassenen pas
durven laten zien
als zij het echt
ooit aan den lijve
beleefd hebben
dat laatste stukje
onderscheid kan
een ai niet kwijt
omdat het nooit
geëigend zal zijn en
niet kan worden gegeven
wat de lezer in
de meeste teksten
zoekt is authenticiteit
een bek vol tanden
en vrijen met twee
linkerhanden
De ziel open
ik liet
mijn blikken
langs je gaan
moest echt
twee keer kijken
voor ik alles
weer goed in
het geheugen
had staan
elkaar echt zien
was alweer
even geleden
speels in een
klein tussendoor
vaak met een
half oor of visueel
met spreken toch
te weinig contact
er gaat niets
boven de a-live
ontmoeting
met knuffel zoen
en warme lach in
tedere omhelzing
de ziel open in het
vol hartelijk samen
van acceptatie
Seance in handlijnkunde
kleur
muziek en
mensen in
alle soorten
en maten trokken
de aandacht met
diensten en
koopwaar
die zij te bieden
hadden in de mêlee
van wat kermis was
en altijd geweest is
uitbundige
vrolijkheid
met gezang in
een jubelklank
omdat er overal
zoveel moois is
via een geheime
wat morsige entree
kwam ik in een met
stilte beladen ruimte
met twee waarzegsters
de attributen op tafel
seance in handlijnkunde
in sinti dialect ogen met kennis
besmet nog maar kort te leven
ondanks gezond voorkomen
geen ziekten maar dood
ik was daarin gekend
hoe, waar en wanneer
bleef antwoord loos
alles was klaar de rekening
een afscheidsgebaar ik
was verdwaald in leven
dat geen hoop wilde geven
feesters hebben
mij meegenomen en
in de luwte van de
menigte op een bankje
in rust bij laten komen
en verder laten dromen