Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Mijn gedachten zijn voor u
mijn gedachten zijn voor u
u bent het mooiste
wat mij is overkomen
u geeft me uw trouw
u stelt me gerust
aan u kunnen we alles vragen
ik wil veilig dicht bij u zijn
ik wil uw armen voelen
uw kussen op mijn wang
ik wil helemaal nieuw zijn
van lichaam, ziel en geest
en dat kan u in mij doen
geeft u dat alstublieft
zegent u mij alstublieft
en beschermt u mij.
here, laat me niet zo alleen!
In perspectief
ik ben de schepper niet
als ik de golven zie in
perspectief met hoge luchten
en mijn kleinheid
me doet vluchten
met zand in mijn hand
als verbondenheid
met strand aarde en
het uitgestrekte groene land
het donkere blauw
van eenzaamheid en stilte
mij trekt naar het verre heelal
waar het woord verstomt
licht gevangen zit in gaten
van geïmplodeerde materie
nog ken ik de reden niet
of schep ik toch naast god
mijn eigen klein persoonlijk gebied
Verwondering en verbazing
het overkwam mij totaal onverwacht
was nog volop bezig het leven te bewijzen
ineens vielen alle zorgen en eisen van me af
zag wel alle mensen plotseling terugdeinzen
in verwarring voor dat wat ik zelf ooit was
ook omdat ik geen afstand genomen had
kon horen zien en voelen zonder onderscheid
het leek wel op gedachten lezen
was ineens op alle plaatsen tegelijkertijd
mijn gevoelens waren transparant en licht
in energieën vol verwondering en verbazing
zag complete chaos en ontsteltenis op hun gezicht
ik was nog helemaal niet klaar om te gaan
maar mijn lijf bleek op de rode draad gebroken
de vergeestelijking heeft mij waarlijk goed gedaan
De eerste ijsbloemen
ik wist dat jij
de eerste ijsbloemen
zou vriezen op het vroege uur
als de zon net opkomt
om jouw bloem te kleuren
als juweel van de natuur
ik smelt terwijl
zij verder groeit en
haar kristallen liefde bloeit
in warmte zijn wij opgegaan
maar jouw transparante afdruk
staat nog te schitteren op het raam
Laat foto's spreken
hij streelt haar hand
in een dicht bij elkaar zijn
maar mist ogen en de lach
die hij wel ziet
maar niet herkent in
zijn vrouw die naast hem zit
er is geen gat in zijn geheugen
alleen de opslag wil niet deugen
van vroeger weet hij alles af
hij laat foto's spreken
kleurt sfeer en stemming in
van gisteren is hij alles al vergeten
Een mystiek akkoord
ik weet van hun bestaan
heb de invloed ondergaan
geen luchtige herinneringen
die eonen lang rondzingen
begin de talen te begrijpen
zij rijpen door intenser
mee te kijken naar de
fundamenten van hun leven
mythen sagen en legenden
tillen in een mystiek akkoord
de dagelijkse dingen uit
boven het gesproken woord
eindelijk kan ik de levens ginds
eens rustig vergelijken
met de maatschappij van nu
technologie is maar een schrale winst
De kou van stenen
hij schuifelt
gaat langs licht
met donkere plekken
tot hij niet verder kan
voelt tegenstand in
zoeken naar een opening
wil door
naar de andere kant
raakt met onzekere hand
ziet ruimte draaien
stapt zonder houvast
in lopen op de tast
de lichte plaatsen
zijn verdwenen hij rilt
voelt de kou van stenen
Take the sun away
If you go away on this summer's day
then you might as well take the sun away
all the birds that flew in the summer sky
when our love was new and our hearts were high
and the day was young, and the nights were long
and the moon stood still for the night bird's song.
Nog heb jij het mes
penselen zijn geknakt
de verf is verhard
in het linnen zit de rot
maar je geeft niet op
nog heb jij het mes
waarmee je ongerechtigheden
weg gaat schuiven
lijnen naar jouw zin kan buigen
met een licht palet
heb je het donkeren stilgezet
om de werkelijkheid
weer leefbaar te maken
de strop is van je nek
je kunt nu ademhalen
geld en goed is al vergeven maar
jij bepaalt de vrijheid in je leven
Onderhuidse warmte
ik tast naar je
raak heel bescheiden
aan jouw zijn
zie licht dat
in het schijnen je
schaduw laat verdwijnen
en onderhuidse
warmte doet gloeien
van verbondenheid
tot strelen
langzaam verandert
naar passionele intimiteit
via roze naar
het donker rood van
alle remmingen ontbloot
de kleuren zijn verschoten
na een heftig samenzijn
aan liefde heeft het niet ontbroken
De flowerpowermeiden
kuiven zijn weer gladgestreken
kistjes achteloos weggesmeten
orde klinkt als een refrein
maar af en toe jankt een gitaar
krijgt het drumstel weer de stuipen
in een spasme van voorheen
dansen beat en rock hun ruige tijden
in een nostalgische revival van
provo en de flowerpowermeiden
de sax klaagt weemoed
en huilt langzaam uit als
vergane glorie de tent weer sluit
Die kleuren weeft
ik zie vlammen
voel hun warmte
maar mis het vuur
hoor vogels
wiegend zwermen in
het volgen der natuur
het zijn observaties
koele redenaties
uit een humeurig uur
ik mis jouw glans
de stralen in het
dagelijks gebeuren
je lach die altijd
kleuren weeft tussen
woorden die nog zeuren
jij bent de ziel
het hart van mijn bestaan
samen is al naar de hemel gaan
Ik wandel in het licht met jezus
ik wandel in het licht met jezus
met hem ontvang ik nieuw leven
bij hem is het goed
ik kan niet buiten hem
hij heeft de liefste stem
ik zal mijn jezus spoedig ontmoeten
het zal niet lang meer duren
ik verlang naar hem!
De hemel is mooi
de hemel is mooi
heel groot,
vele engelen zijn om u heen
ik verlang bij u te zijn.
het leven op aarde is zo
moeilijk voor mij
ik geloof in u
u bent groot en machtig
haalt u mij op
ik haat het leven op aarde
voor mij is het te moeilijk
u bent voor mij de machtigste!
Lieve god
lieve god,
kom in mijn leven
en verlaat me niet
u bent het mooiste
wat ik ken
laat me a.u.b. overwinnen
en bindt u spoedig
de satan
opdat de duisternis
voorbij zal zijn
laat me ook overwinnen
in de kracht van u
u bent machtiger
dan alle mensen
uw trouw is groot,
en mijn kracht is klein
komt u a.u.b. in alle mensen
uw liefde gaat niet over
stort u a.u.b. uw heilige geest
in ons uit
en laat me niet haten
maar liefhebben.
here god uw genade is groot
ik hou van u
de heer is het beste
u bent zo groot
liefste god
Exposeert zich
in lange dagen zomeren
danst zon het ballet zonder
schaduw op een zinderende einder
kleuren herfsten
in warme barokke volheid
op het grote meestersdoek
ijle tonen winteren
als kristallen rinkelen in
de felle kou van het hoge blauw
alleen lente is uniek
zij creëert het eerste pril en groen
exposeert zich in ons hele doen
zo zet de schepping
kunst in jaargetijden om
ook wij draaien om onszelf en de zon
Het plezier in je leven
je gezicht
wordt steeds spitser
de toon bitser
en de lijnen dieper
rond je mond
waar is het zachte
gebleven dat jou altijd
warm heeft omgeven
de lach die in antwoord
liefde verwacht
de tijd is omgevlogen
het werk is gedaan
toch zijn er nog tal
van bijzondere zaken
om vol voor te gaan
maar het plezier
in je leven kan
een ander je niet geven
pak jezelf eens goed aan
dat wordt je nieuwe baan
Het pad
nog weet ik de weg
zie aan bomen waar
de zon is opgekomen
heb drijfzand ontweken
heel verleidelijk maar
de gevaren niet vergeten
net als kleine lichtjes
die soms de richting wijzen
gelukkig kon ik ze ontwijken
ik voel mij niet alleen
het hele bos staat om me heen
alleen het pad dat er nog was is weg
Stukjes eeuwigheid
ik heb keien gezien
op de paden die
mijn leven kruisten
imposante brokken rots
van basalt of graniet
in hun schaduw was je er niet
zocht onopvallende stenen
met een handzaam gewicht
bij toeval rakend belicht
kleur en vorm bepaalden
of ik ze zou rapen om mijn
bestaan completer te maken
zij spraken de talen van plaats en tijd
door hen mocht ik delen
in schepping en stukjes eeuwigheid
Een ritme zonder schikken
wij tuurden samen
naar de einder
ik zag nog zon en jij zei
dat het donkeren al begon
het zachte licht
bescheen warm je gezicht
jij rilde even alsof
de kou je al deed beven
wij zijn gaan lopen
ieder in zijn eigen pas
op een ritme waarin handen
zich niet samen wilden schikken
nog overbrugt mijn lach
het niet meer kunnen raken
onafhankelijkheid heeft met respect
en niet met loslaten te maken