Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Life
I believe that everything happens for a reason.
People change so that you can learn to let go,
things go wrong so that you appreciate them when they're right,
you believe lies so you eventually learn to trust no one but yourself,
and sometimes good things fall apart so better things can fall together.
De kleine scenes
heb de laatste stukjes gelegd
de puzzel van mijn leven
zijn uiteindelijke vorm gegeven
maar alles voelt emotieloos
heb nooit de goede kleur
kunnen bekennen in wennen aan
de kleine scenes gaan
daar smeult en vonkt de liefde nog
plaats en tijdloos zonder gêne
maar het vlakke
overheerst zwart wit
in een bestaan met grijs gezicht
I need you
I need you in all my ways,
in all your kindness, and
goodness,
May the light in your heart
never disappear,
and give me your hand,
in my loneliness
I am calling to you,
come darling, and don't forget me
come soon in my life
and change it in happiness!
Elfen en feeën
elfjes
klein en schattig
niet veel kracht
toch nog zo sterk
feeën
gevaarlijk en groot
heel veel kracht
toch ook niet
elfen en feeën
wat zijn het
een mythe
Takken kalen in de kruin
zie de meeuwen zeilen
driftend op de wind
bladerbruin vlaagt knisperend
tot het eindelijk luwte vindt
weg is de warme lach
en tekent kou
verbeten trekken op
deze bijna winterdag
kleuren zijn vervaald
takken kalen in de kruin
waar bomen buigen
voor het stormachtige venijn
het botst weer
na de zonneharmonie
we trotseren voor even
de snerpende windkracht negen
Een wereld die was
stilte wordt voelbaar
als de verre geluiden
van een wereld die was
zijn verdwenen
ineens fluistert gras
spreken struiken
hun dialoog met de wind
hoor blaadjes zacht wuiven
in deze enclave van rust
is nog plaats voor het
kreunen van oude kastanjes
behangen met donkergroen loof
kom we gaan weg uit
de kakofonie van de wereld
terug naar het sprookje
van voelbare stilte en rust
Stilte blijft sacraal
de nacht
is nog zwart
als mijn ochtendpen
de eerste letters
schrijft op deze dag
de stilte
blijft sacraal
als ik wat lijnen
sprekend op
het blanco teken
wat zal
deze morgen geven
als zon de zegels
tussen de regels
transparanter maakt
tonen zij
het resultaat van
mijmering en dromen
of laten ze de dag
met zijn verrassing komen
Dwaas
hij weet best dat het stom is
om vast te houden aan iets wat voorbij is
maar hij kan haar niet vergeten
al ziet hij haar samen met een ander
het doet hem zo'n pijn,
hij kan en wil haar gewoon niet kwijtraken (te laat)
zijn vrienden noemen hem een dwaas
maar hij heeft nog hoop
oude liefde roest immers niet?
ze zal hem zeker gaan missen.
want echte liefde verwaait toch nooit? (zo droomt hij voort)
hij ziet hij haar soms met een ander ...
dan doet hij alsof zij dat niet is geweest
het duurt een tijdlang voor hij beseft
dat hij de dwaas is waar zijn vrienden hem
voor hielden en hij huilen kan om haar
nog langer duurt het om haar los te laten
De kunst van het web
heb uit handenvol herfst
draden gepakt
wilde mijn web
ermee weven
heb ze geplakt
met luwte en zon
in de regen
glansden ze prachtig
maar de druppels
werden te zwaar
zij scheurden
de lijnen aan flarden
ik laat ze waaien
zoals het hoort
maar de kunst van het web
heeft mij altijd bekoord
What should I do?
I tried to stay positive!
I tried to carry on!
I tried to find out friendly,
what is going on.
He doesn't realize
what's there to lose.
I really don't know
what I'm going to choose.
Is breaking up the best solution?
or should I keep trying.
But what I know for shore
is that this can't keep going on anymore!
Krimpt de tijd
je hebt
de euforie gehad
van bacchanalen en
nachtenlang doorhalen
het ongeremd
de grenzen overgaan
naar een wereld die nog
zonder normen kan bestaan
je de standaard toegeëigend
van lak aan alles krijgend
als het feesten maar niet stopt
want de beesten zijn nog los
maar in demping
van gevoelens krimpt de tijd
tot een meedogenloos vervelen
omdat niets je meer kan schelen
bent je dieptepunten kwijt
in de roetsbaan van het leven
ook de hoogtepunten zijn vergeven
wat blijft lijkt slechts eentonigheid
wat is jou de medicatie waard
als hel en hemel gaan verdwijnen
en je eindelijk de warme zon
weer op je huid kunt voelen schijnen
Het was fout
Ik dacht leuk een grap,
ja, dat dacht ik.
Maar ja het liep anders,
de jongens konden niet lachen.
Nu zit ik hier met spijt,
ik wil sorry zeggen.
Maar dat lukt niet,
niet aan jou.
En ik vind jou juist zo leuk,
maar dat zeg ik niet.
Nu wil ik sorry zeggen,
maar ik vindt dat zo eng tegen jou.
Tegen jou praten is zo eng,
het spijt me.
SORRY ALLEMAAL
Herfstbladeren
vallende blaadjes
dwarrelen voor het raam
in kleuren van rood tot
goud
rode lippen
kussen de zomer
tot ziens op mijn mond
opoe herfst haast zich
met haar kleurenpalet
ik mis je nu al want je
hebt besloten de herfst
elders door te brengen
spoedig hoor ik liedjes
ze gaan over de winter
maar je weet dat ik je
het meest mis tijdens
de herfst
zeker als de bladeren
beginnen te vallen
in kleuren van rood
tot goud
eenzame wandelingen
bladeren
onder mijn voeten
de wind waait koud
lief,
zeg toch dat je spoedig
terugkeert
Gekleed in naturel
ik zie je staan
maar in het naderen
wijk jij steeds meer
van mij vandaan
je kleurt helder
in het grijs van
niet geziene vormen
eenvoud kent zijn prijs
waar anderen
woekeren met talenten
bloei jij doorschijnend fel
slechts gekleed in naturel
jij bent voor mij een
nimf in onbereikbaarheid
alleen schoonheid kent als
hoogste trede exclusiviteit
Here
Here
u bent een heer
zoals niet bestaat,
bij u zijn wij veilig,
ondanks alles wat mij kwelt
bent u een veilige haven
bij u is het allerbeste
Lijnen met vroeger
hoe wist je
van het kistje
met de liefste
dingen uit mijn leven
ik had het
weggeborgen
om ooit te bekijken
in tijden zonder zorgen
jij hebt al
flitsjes gezien van
zaken die mij raakten
herinneringen dieper maakten
wij zijn alles
rustig door gaan nemen
hebben edelstenen
weer nieuw licht gegeven
het kistje
is niet meer gesloten
de lijnen met vroeger
blijven voortaan open
People
I loved the people who loved me.
I hurt the people who hurt me.
I lied to the people who lied to me.
I laughed with the people who laughed with me.
I cried with the people who cried with me.
But I learned from my mistakes.
De rood gestifte mond
voorwaar ik idealiseer
de benen zonder haar
het kruidvat en de lont
de rood gestifte mond
t-shirts die als jurkjes vallen
strak en zonder zwier
alleen de wind
waait op in speels plezier
met het kleurig trippelen
op kingsize hakken laat je
ongemerkt de ander zakken
kijkt neerbuigend om
maar ik heb je herkend
jij bent in cool passeren
en toch heet vibreren mijn
splendid isolation monument
Gouden morgen ( 2009 )
de zon kleurde de bladeren van de bomen
sprookjesachtig mooi.
zijn ogen plaagden haar terwijl zijn lippen
haar zachte mond zochten.
een onvergetelijke zomer lang waren ze nu
samen. hij was niet langer onzeker dat ze
zich bij hem zou vervelen, na deze nacht vol
hartstocht, hadden ze samen deze morgen
begroet.
deze heerlijke oktober morgen... het voelde
méér dan goed. straks zouden ze er op uit
gaan... stráks, als ze op zouden staan.
hij nam haar in zijn armen, zoals het er uit
zag zou hij haar ook in de winter mogen
verwarmen.
Met aankomend geel
zij tokkelden
het groen van gras
rond de korenbloem
die diep blauw
gestreken werd door
het licht van de eerste viool
wind dirigeerde
in koper het rood van de loper
voor de ondergaande zon
maan reflecteerde
met aankomend geel
de al grijs roffelende trom
fluisterend besloten
kleur en muziek deze dag in de
donkere echo van de laatste paukenslag