Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Uit de eerste hand
ik zag hoe zij
het gordijn scheurde
dat zon kleurde
uit de eerste hand
ze humeurde
morgens vreselijk
had aan ochtendlicht
altijd al het land
er was geen
verontschuldiging
zon watervalde
ongestoord de kamer in
ze is snel weggegaan
heeft als genoegdoening
alle deuren van het
huis open laten staan
om aan deze
illuminatie door zon
te kunnen ontsnappen
door schemer te omvatten
6G en Corona
het is al
eonen geleden
uitgerold
wij hebben
levenslang op
6G gedold
alles is getimed en
gemeten met aarde als
database is niets vergeten
in vage overlevering
werd soms een
sluier opgelicht
door de bijzonder
techniek waren wij
al totaal afgeschrikt
ook toen was
knutselen met de natuur
echt spelen met vuur
wij kenden corona
uit haar vroeger
symbiotische leven
met dieren van
alle soorten uit de
meest vreemde streken
dat zij uit dat milieu
zouden muteren
bleek voor ons heel sneu
eindelijk komen nu ook
de vaccins boven water
6G was al nooit een prater
Pirouetjes
ze loopt
niet meer
maar danst
gewoon op
de muziek
van buiten
waar vogels
pirouetjes al
oefenend fluiten
pas later
komt verkeer in
golven op gang
het groene
ritme duurt
nooit erg lang
voeten walsen als
partners toeterend
afscheid nemen
daarna ben jij
weer helemaal
alleen op straat
is jouw muziek
eindelijk weer
je eigen maat
Het creatieve vuur
we liepen
over de waves
van diepe
gospelklanken
stroomden mee
naar een pijnvolle
verleden tijd
vol verlangen
altijd was er
die eindeloze
hang naar de
warme samenzang
waar zelfs
raken de nieuwste
improvisaties
konden veroorzaken
in geven brandde
het creatieve vuur
daar werd leven
pas echt heel puur
Vreemde pigmenten
ik zag
hoe jij achter
je ogen stukjes
vreemde wereld
tevoorschijn toverde
in een
transparante blik
verdween wat wij
als normaal zagen en
begon nieuw te dagen
waarbij licht in
vreemde pigmenten
de nieuwste kleuren
verkende diepte en vorm
nog zonder norm
wel speelden tonen
een verrassende melodie
die een jeugdig
bewegen orkestreerden
met vitale energie
ik was niet bang
maar nam je hand
om mee te gaan
de rust te vinden die
straalde daar vandaan
Wereld zonder sondes
nog baadt het
fileermes in de
antiseptica klaar
voor subtiel gebruik
maar die grote
wanden met
gereedschap zijn
al vele jaren uit
de strijd gaat
nu viraal waarbij het
blote oog als laatste
lens nog leven kent
specialisten zijn de
gamers uit dit spel van
aanval en verdediging
met een triggend plot
er is geen modus
updates razen snel
waar slagveld was woeden
nu inferno's uit de hel
iedere body heeft
een eigen keerklus
wanneer pus de grote
circulatie gaat hinderen
maar ooit na zoveel
rondes is er eindelijk
herstel terug naar een
wereld zonder sondes
Lichte golven
ik zie je staan
op de rand van
water en zand
een speelse wind
blondeert in
lichte golven je haar
je lach ruist
blauw met
opspattend schuim
dat wit vervliegt
in het warme
diep van het duin
je blik straalt
al een lente
ontluikende zon
jij bent natuur
met niet meer dan
een niemendalletje om
Sluimert een lach
oogleden trillen
rond haar mond
sluimert een lach
in een open gezicht
ik weet dat zij
het licht heeft gezien
in al zijn kleurige en
uitnodigende verlokking
de vragende hand
voor een eerste
ontmoeting in een
warme begroeting
het tasten en raken
van energieën en info
volledig verbonden
niet te doorgronden
er is overgave
omdat de impact
voor een mens alleen
niet te dragen is
waar het universum
grossiert in familie
en bekenden uit haar
altruïstische databank
de veelheid is
overweldigend zelfs
in gecomprimeerde
tijd is er nauwelijks
onderscheid tussen
verleden vroeger en nu
gelukkig is alwetendheid
een heerlijke paraplu
Pluizen
je handen
wierpen pluizen
in de lucht
met pas verkregen
vrijheid dolden
zij een heerlijk
kleurige vlucht
jij hebt
de bloemen
eindelijk uitgeblazen
zaden overrijp
na veel te lange
jaren voelde ook
jij je heerlijk blij
jij dacht ze
snel te snoeien
zo dat anderen
konden bloeien maar
zij wilden weg in een
tijd die nog kansen
bood op een nieuwe loot
Hey..
Hey, ik denk weer aan je
ondertussen dat ik dit typ,
ik denk aan onze vriendschap
hoe mooi die zou kunnen zijn,
maar misschien is dat niet de realiteit.
Want ik hoor niets meer van je.
Ik mis onze conversaties
en de manier waarop je me laat lachen.
Als los zand
nog zwaai je
in een warm
en rond bewegen
maar de zekerheden
lijken wel vergeten
als los zand
glippen zij door
je vingers heen
houvast biedt er op
dit moment niet een
toch straalt
je lach en glimmen
ogen de stem zingt
moeiteloos in het
chaos gedogen
de ernst is
afgevlakt die greep
ons vroeger bij
de keel en het
nog kwetsbare hart
ook zonder
perspectieven
kunnen wij dansen
van leven en
liefde genieten
sjansen met
mogelijkheden
die ons vroeger
vaste zekerheden
leken te bieden
Vrienden
Hey, ik ben bang dat je me beu zal raken.
dat ik niks meer voor je ga betekenen op lange termijn.
Misschien is dat ook nooit geweest,
maar ik kan niet in je hoofd kijken.
Het enige wat ik hoop is dat we vrienden kunnen blijven.
Ondanks vele discussies, ik wil je niet kwijt.
Verslavingsvermogen
al in het
subtielste begin
van contact
keken haar kijkers
universeel apart
nog fletsten
de eerste kleuren
maar de intensiteit
verbaasde al snel het
oogopslaggebeuren
zij legden een
fotografische plaat
op een onbewerkte
plaats van het
grote herinneringsbloc
uniek door
onvergelijkbaarheid
oogde die blik
in een charmant
volwassen geworden ik
nu hand en
schouderklop
hebben afgedaan
winnen haar ogen aan
verslavingsvermogen
Een magisch voelen
ik kijk je aan
voordat je danst
in de stralen
van de ochtendzon
door het open raam
het zacht
opkomend rood
schijnt panoramisch
in je ogen niet
gebroken door glas
in een magisch
voelen spreekt
jouw mystieke kracht
waarvan ik de woorden
nooit heb onderschat
jij regisseert de
golflengtes van
omgeving en leven omdat
jij de transformator bent
die deze energie kan geven
LoL
Oh wat een lol
Ik spot een toverkol
vanonder mijn parasol
"Dáááág toverkol"
Twee trollen en een kol
voeren 'n held rohypnol
Wie ziet hen aan voor vol?
Misschien Interpol?
Oh wat een lol!
maar kijk uit gekke trol
voor teveel propofol
anders val je straks off the wall
Het laatste amen
zij streek met
een delicaat gebaar
het geldbiljet glad
likte haar vingers
mompelde zacht zo dat
hebben we ook weer gehad
nooit heb ik die
scene kunnen vergeten
magie van echte profeten
zij weten precies
wanneer de kentering
komt duiden dat terstond
de rest heeft al
afgedaan en is stand
de pede overgegaan
het is geen nieuwlichterij
ook ketters schreven
hun bijbel met nieuwe letters
het laatste amen
is nog niet voorspeld dat
innoveert samen zonder geld
Beangstigend
vaag lichten zij
nog op in
matte schittering
draden vol onzekerheid
zijn gegroeid in
lange nachten zonder
stem omdat wij naar
antwoorden smachten
maar formuleren
geeft geen rust
roept alleen maar
andere vragen terug
de snelheid
is beangstigend
zonder oplossing breekt
morgen weer als dag
ik kijk naar
mijn gordijnen die
harder groeien zonder
ooit nog te verdwijnen
maar nu verkoop ik
zekerheden die in een
nieuw bestel door
spanning blijven schitteren
Oogde scherp
ik zag
jouw handen
motieven wegen
fronzen in
je voorhoofd waren
info aan het lezen
je oogde
scherp voor
een goede balans
nooit zijn zorg en
economie zo tegen
elkaar afgewogen
ethici hebben ons
in begeleiding
behoorlijk bedrogen
mensenlevens zijn
niet af te lezen
in een euro bestand
de structurele
ongelijkheid zit in het
gebrek aan moreel verband
zonder mens is er
geen leven dus niemand
om een euro uit te geven
Zevende hemelleven
er stonden
bloemen
stelend in een
kleurrijk bed
geurend naar
superieur helen
zij bogen al
bijna volmaakt
onder hemelse
schoonheid die
door hun genen
was gemaakt
toch keerden ook
zij hun harten naar
jouw verschijnen
jij lachte en
bloeide op in een
paradijselijke groet
ik zag deze scene
die in samen gaan
alles aan elkaar
heeft gegeven ook
het eeuwige van het
zevende hemelleven
In verbondenheid
vreemd kijkt
de kamer mij aan
de balans is
verstoord alsof er
niets meer echt
bij elkaar hoort
alles toont
een eigen gezicht
in het nieuwe licht
dat is gaan schijnen
het samen is snel
aan het verdwijnen
waar tijd liefde
in verbondenheid
heeft gebracht is
alles zich ineens
bewust van nooit
gebruikte kracht
is er nog plaats
voor mij en sluit ik
aan in de lange rij
onzekerheden of
wordt er gewacht tot
ook ik ben overleden