Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ik wens dat ik je nog een keer kon zien
Ik wens dat ik je nog een keer kon terug zien
maar dat is niet het geval
ik zal je nooit meer zien omdat je stage is afgelopen.
Ik wens gewoon dat ik je nog een keer kon zien
omdat je nog steeds in me gedachtenzit.
Ik moet weg
ik ben het
spelen verleerd
vingers en handen
doen alles verkeerd
waar vroeger
fantasie snel
gestalte kreeg blijft
de vloer nu akelig leeg
ik filosofeer
denk en probeer
maar de spirit
vonkt helaas niet meer
mijn geest
is bezet met tal
van structuren zonder
ruimte om bij te sturen
ik moet weg
de ballast overboord
naar zand en strand
de zee heb ik al gehoord
Stukje paradijs
in wit
verheft zich
statigheid
vleugelwijd
spreidt hij
bescherming
samen zorg
begeleidt de
grijze groep
zij glijden
geluidloos door
donker water
smakken groen
uit hetzelfde
kroos van toen
een stukje
paradijs als
hedendaags plaatje
Mijn gids
Heer, wees mijn gids, op mijn levenspad
Wijs mij de juiste weg die ik moet gaan
En ik niet de verkeerde kant zal inslaan
Maar de goede, naar U, de gouden stad.
Heer, wees mijn gids, elke dag maar weer
Dat ik altijd naar Uw wil mag handelen
En ook de juiste weg mag bewandelen
Trouwe God, zie in Uw gunst op mij terneer.
Heer, wees mijn gids, op donkere wegen
Wil mij dan geleiden naar helder licht
En dat mijn oog op U mag zijn gericht
Trouwe God, blijf in alles mij genegen.
Heer, wees mijn gids, laat mij niet verdwalen
Zonder U kan ik geen stap verder gaan
Blijf mij altijd in Uw liefde gadeslaan
En geef dat ik nooit van U mag afdwalen
Haar aubade aan de zee
handen roerloos
op elkaar
aderen goed
zichtbaar onder
de tere dunne huid
grijs piekte
het haar in de
late middagzon
ineen gedoken
zat zij daar
maar waar
blikken vaak
afwezig zijn vonkten
haar ogen met
onverwachte helderheid
haar stem die nog
alle tonen kende
gaf stevige repliek
zij was niet ziek alleen
het lichaam wilde niet
ademloos keek
iedereen geboeid
naar dit stukje leven
wat zij nog kon geven
was fenomenaal
in geestkracht
ongebroken en nog
van alles op de hoogte
nam zij ons mee in
haar aubade aan de zee
Glad en rond
ik zie in jou
de volmaaktheid
van de schepping
eindeloos glad en rond
niet het vierkant
harde masculiene
de grove hoekigheid
van korte rechte lijn
maar ruimte voor
speelse harmonie
met warme emoties
zonder confronteren
een eeuwige boog
die vloeibaar wordt
als liefde niet door
tijd zal worden gestoord
Vaste rots
God is mijn vaste rots waarop ik bouw
Zonder Hem kan ik niet bestaan
En zou niet weten hoe verder te gaan
Mijn God en vader, ik blijf Hem trouw.
God, mijn vaste rots, wil mij bewaren
Hij zorgt steeds voor mij, iedere dag
Zo lang ik op deze aarde wezen mag
Hij wil mij behoeden voor alle gevaren,
Op God, mijn vaste rots, wil ik vertrouwen
Hij blijft mij steeds nabij, dag en nacht
En houdt in het donker bij mij de wacht
Het morgenlicht mag ik weer aanschouwen.
Dat ik de zon dan mag zien verschijnen
Dank U wel voor alle goede dingen
Waarmee U mij steeds wilt omringen
En dat donkere wolken mogen verdwijnen.
Wereldwijde migratie
ik heb ze gezien
gezichten die alles
van iedereen iets wisten
in lijnen hun
bijbel gelezen met
verhalen over het leven
de overtuigende handen
die met spinsels van
woorden verbanden leggen
langzaam onze vrijheid
beletten door het
begrenzen van perspectieven
zij zijn de dieven
die in het bestaan onze
toekomst verloren laten gaan
willen de maatschappij
bepalen door onze geesten
met eenvoud op te schalen
de hoeders zijn daar
hun kuddes staan klaar
voor een wereldwijde migratie
Huis vol gedachten
ik ben de trap
op gegaan in het
huis vol gedachten
het was me te veel
werd meegenomen
door sterkere krachten
in confronteren
wilden zij mij
hun meningen leren
ben die chaos
nu even ontvlucht
voor wat stilte en rust
had alles op een rij
was blij dat ik vroeger
achter me had gelaten
maar met de sleutel
in het slot schrok alles weer
op uit die doos van pandora
Verboden touche
het was een
verboden touché
van twee
in een lokaal
een op een
bij open deur
bleek alles mogelijk
zelfs gordijnen
wapperden zijden
in wellustige geur
het hoogpotig
protest kwam van
een verwaand nest
dat haar zin niet kreeg
ook al deed hij zo zijn best
de school protocollen
zijn flink doorgeschoten
in relationele sfeer
alleen met coach en advocaat
kan een gesprek geen kwaad
Krult lieve streken
mijn penseel
danst zwierig
op kleurige muziek
krult lieve streken
op het linnen in de
format van een melodie
laat licht en
donkere partijen
niet met elkaar strijden
maar middelt
met oplichtend perspectief
verlopend in diep vergezicht
ik voel hoe magie
mijn handen overneemt zie ze
bewegen in spiritueel leven
een mystieke stilte vult
mijn atelier dit hemels moment
heeft gods creatieve zegen
Voor tijdelijk
ik veegde
langs blauw
maar het wit
wilde niet wijken
zocht hogerop
waar beweging
alleen al tot grote
strepen verijsde
al ben ik god
mijn hand kan
niet scheppen in
een aards beseffen
pas in het zijn
kan ik ervaren hoe
het is om het goddelijke
voor tijdelijk te evenaren
De liefde van de Heer is groot
De liefde van onze Heer is zeer groot
Zijn oneindige trouw is niet te meten
Hij zal Zijn schepselen nooit vergeten
God de Heer, onze redder uit de nood.
Zijn goedheid is hoger dan alle bergen
En dieper dan de aller diepste zee
Hij kent ons en gaat met ons mee
Voor Hem hoeven we niets te verbergen.
Gods liefde is een kostbaar gegeven
Hij geeft veiligheid aan alle mensen
Wat mogen we meer van Hem wensen?
Van God de Heer komt al het leven.
God is het licht, Hij is de levensbron
Aan Hem mogen we ons toevertrouwen
Want die keus zal ons nooit berouwen
God is het licht, helderder dan de zon.
(Woorden uit psalm 36)
Oneliners op zicht
zij schreeuwen
loze kreten
die verwaaien
nooit begrepen
woorden die ooit
zin gaven aan leven
ik ben begonnen
met luisteren in de
stilte van niet weten
daarna fluisteren
om de vaste cirkel
rustig te doorbreken
inspreken was
de trigger zonder
echt te preken
met het bespelen
van emoties kregen
wij oneliners op zicht
voor het doel heiligt
middelen zijn wij
toen gezwicht
het heeft helaas een
kudde opgeleverd van
naamlozen zonder gezicht
Opende hemel
ik wiste
de mist boven
water en weide
opende hemel
voor de komst
van de zon
liep door kou
van de nacht in
afnemende schemer
zacht wekte
licht en riep op tot
geritsel en fluister
in eerste tonen
zongen al vogels
donker uit bomen
een zomerse dag
zo eentje die de
schepper graag zag
De Heer is goed
Dank de Heer, want Hij is goed
Zijn liefde blijft altijd bestaan
Hij laat ons nooit alleen gaan
De Heer die grote wonderen doet.
Dank de allerhoogste God
Hij maakte de zon en de maan
Zijn liefd4e blijft altijd bestaan
Hij blijft bewogen met ons lot.
Op Hem mogen we vertrouwen
Hij wil ons Zijn liefde geven
En blijft ons nabij in dit leven
Op onze Heer kunnen we bouwen.
Hij geeft mens en dier te eten
De Heer is goed in alles wat Hij doet
Hij die ons voor het kwade behoedt
Wat een troost om dat te weten.
(woorden uit Psalm 136)
Nog vragen je ogen
er was iets met
die ogen al hield
je de knuffel
ondersteboven
ze keken je altijd aan
heb geprobeerd
weg te lopen
maar hun blik
ving mij voor ik de
deur had gesloten
ze hadden
iets vragends in
een verbazend
waarom kom jij
niet dichterbij
speel met mij
koester en kriebel
met warme handen
dan zie ik weer je
blijdschap en lach
nooit heb ik
jou los kunnen laten
verkleurd en versleten
nog vragen je ogen
terwijl zij toch alles weten
Droomwinkeltje
ik heb mijn
droomwinkeltje gesloten
alle snuisterijen weggehaald
van de kleine toonbank
vol tovers heb ik met
veel moeite afstand gedaan
de chique balie met
gebakken lucht nam
al nooit een grote vlucht
glimmers en glanzers
waren niet aan te slepen maar
werden ook snel weer vergeten
een paar kleine knuffels
waren mijn stille vennoten
met hen heb ik erg genoten
ze blijven nog voor het
afwikkelen van de zaak dan
gaan ook zij met emeritaat
mijn dromen zijn al weggegeven
ik heb ze ongemerkt in het
wisselgeld aan klanten geweven
Snaarvibraties
ik heb mezelf verloren
in de snaarvibraties
van de viool
ging mee op ontdekking
in eerst kleine loopjes
pas later met twee
we dolden naar buiten
rolden steeds verder
in ons eigen geluid
hebben niet omgekeken
op echo's gewacht ter
bevestiging van onze lach
in loslaten wisten wij
de hoogste tonen te halen
net voorbij totaal vrij
daar kwam de begeestering
in het fenomenaal muzikale
samensmelten van jou en mij
De religies van toen
ik heb gezien
hoe het oorlogspuin
ooit twee glooiende
heuvels hebben doen
groeien in kaal land
boerderijen langzaam
plaats maakten voor
nieuwe wijken met groen
hoge flats en scholen
kerken uit religies van toen
voor een kind was
de wereld een paradijs
de techniek gaf al zijn
geheimen prijs over
bouw en architectuur
ademloos hebben wij
van dichtbij uur na uur
naar die processen
gekeken altijd baldadig
schreeuwend in lege straten
ik vroeg mij toen al af
hoe zullen kinderen
daar ooit kunnen spelen
in een kant en klare
omgeving met zovelen
weg waren slootjes
vlotten en de kikkervis
de ondergelopen weides
waar wij in de winters ooit
leerden schaatsen met meiden