Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De mens
Wat is de mens, dat U om hem geeft
Het is en blijft een wonderlijk iets
Alles wat U geschapen hebt uit niets
En nog steeds onderhoudt wat leeft.
U hebt de mens veel macht gegeven
U gaf hem een kroon van glorie en eer
Wat wenst een mens dan nog meer?
Dat U hem zo hoog hebt verheven.
U doet hem heersen over zee en land
Over alle dieren die op aarde leven
Zo veel macht hebt U de mens gegeven
Toch houdt U alles zelf nog in Uw hand.
Heer, onze Heer, hoe groot is Uw naam
Dat U steeds aan Uw schepselen denkt
En hen nog altijd alle aandacht schenkt
Dat we U mogen danken, allen tezaam.
(woorden uit Psalm 8)
Danst de glimlach
jij maakt
zachte muziek
alleen anderen
horen dat vaak niet
in je ritmisch
bewegen zit de
basis van je melodie
je stem zingt het lied
ik zie hoe jij de
ruimte aangenaam vult
met speelse stromen in
de kleuren uit je dromen
jij wervelt soms
vibreert dan traag
alsof ook je adem zich
over jouw geluid verbaast
jij danst de glimlach
waarmee anderen
liefdevol naar je kijken
in hun warmte wil jij blijven
Zonder franjes
bijna fluisterend
hoorde ik zacht
stilte spreken
een vreemde stem
die ik toch ergens
uit verleden kende
hij intoneerde
met bekende klank
dat schiep een band
ik voelde hoe
hij mijn herinneringen
vluchtig passeerde
probeerde de echte
waarheden zonder
franjes te etaleren
ik wist het
zwarte gat dat ik
altijd verborgen had
omdat ik de diepte
niet kon bereiken
zonder zelf te bezwijken
zijn woorden werden
spoken die ik gelukkig
dit keer niet heb gesproken
Raakte aan
stil waren
structuren in balans
je hand reikte
raakte aan
in de chaos die volgde
was het met de rust gedaan
paniek en schrik
volgde je blik naar
de gekneusde onderdaan
wat jaren stil
gehangen had volgde
nu de zwaartekracht
de potentie die
in ophang was verleend
viel op je grote teen
nog ken ik
de afloop niet maar de
artsenpost geeft goed repliek
De apocalyps
jij sloeg
de bladzijde om
zag nog net
de flits van de
laatste waterstofbom
weg was de wereld
ontdaan van natuur
en het beetje cultuur
dat wij in vele generaties
beschaving hadden vergaard
verdwenen de muur
van het huis dat
onderdak bood aan
een knus en vooral
liefdevol leven thuis
het was geen vertwijfeling
maar een zeker weten
jij hebt het boek
tot deze bladzijde gelezen
de omslag was het moment
in de apocalyps
doken planeten voorbij
vrij van hun interstellaire
banden niet meer gespannen
in de ooit kosmische balans
alleen in zwarte gaten
verscheen het hemelse licht
van het heelal grote theater
waar goddelijk bazuingeschal het
geluid overstemde van de laatste knal
deze apotheose
had zijn oordeel al gegeven
in het eindige leven viel daarover
niets meer te lezen in de blanco
a-viers die als epiloog resten hier
Ik hield van je
mijn jongste tante werd
mijn beste vriendin
ik vond haar heel leuk
ze was een dynamische vrouw,
wat me erg aantrok in haar.
we gingen vaak op de scooter weg
en maakten samen kleren.
ook naar de bios naar romantische films
dat was allemaal heel leuk.
ja, zij was de jongste van 12 kinderen.
mijn moeder was de oudste.
en mijn tante beschouwde
mijn moeder als haar moeder.
ja, dat was een goede tijd,
waar ik toch nog wel aan terug denk.
ze was nergens bang voor.
op oudere leeftijd is ze dement geworden.
dat vond ik best erg.
nu is ze pas overleden.
ja, terug kijken naar goede dingen
in het leven is best leuk!
Ik had angst
mijn tweede vader,
ja daar was ik heel bang voor..
als hij me aan keek was ik al bang.
nee, hij had geen goede invloed op me
ook was ik heel bang wanneer hij
ruzie maakte met mijn moeder.
dat gebeurde heel vaak.
ik had geen contact met hem.
maar aan het einde van zijn leven
werd hij erg ziek.
en veranderde hij helemaal.
ik mocht hem voorlezen en hem scheren.
hij vond het fijn als ik aan zijn bed zat.
gelukkig maar dat het goed is gekomen!
Ons vierde kindje
ja, we hadden al drie kindjes
maar we wilden als laatste
ons vierde kindje.
wij hadden al drie kindjes
die jongetjes waren.
en we hoopten nog
op een dochtertje.
en het dochtertje kwam.
wat waren we allemaal gelukkig.
het was werkelijk een schatje.
met zwarte krullende haartjes
en een teer roze huidje.
we hielden haar om de beurt vast.
dat was prachtig, zo'n lief baby'tje.
ja, nu was ons gezin compleet.
we waren gelukkig!
Ik ben heel blij
ja, ik ben heel blij,
dat ik ook mag leven
ook al is het niet
altijd gemakkelijk.
toch komt altijd weer
de blijdschap
er zijn zoveel goede dingen
veel mooie muziek,
mooie boeken
en gedichtenbundels
ik vind het ook heerlijk
om gedichten te maken.
dat maakt blij!
Eenzaam
de oude man zit voor het raam
hij is alleen.
zijn vrouw is pas gestorven
hij heeft veel verdriet.
want ze zijn 50 jaar getrouwd geweest
en veel familie heeft hij ook niet meer.
hij voelt zich erg eenzaam.
maar gelukkig heeft hij
een lieve buurvrouw.
die heel vaak bij hun geweest is.
de oude man hoopt
dat ze vandaag ook komt.
en ja hoor, ze komt.
ze brengt een lekkere
gebakken cake mee.
dat smaakt lekker.
de buurvrouw is ook alleen.
nu zijn ze beiden niet eenzaam meer.
de buurvrouw is van
de oude man zijn leeftijd.
hoe goed is het
om goede buren te hebben.
Jij danst kleuren
ik leg het mozaïek
van mijn leven
nog steeds onvolledig
veel ballen en
scherpe hoeken soms
vloeien lijnen verdriet
vaak heel euforisch
maar stilte doet
vrolijkheid teniet
in afscheid zit
al het gemis dat
eenzaamheid strikt
jij danst kleuren
ik ga voor symmetrie
in samengaan
jouw visie geeft
weinig groen licht
beperkt in rood het zicht
wij knipperen
maar schakelen
nooit synchroon
onze mozaïek van
levenslange liefde
blijft een vage droom
Juichen
Dat heel de wereld moge juichen
Voor God, die alles gemaakt heeft
En nog steeds onderhoudt wat leeft
Laten we ons voor Hem buigen.
Laat heel de aarde Hem loven
Want Hij heeft wonderen gedaan
En blijft begaan met ons bestaan
Zijn liefde gaat alles te boven.
Zing een loflied voor God de Heer
En prijs Hem elke nieuwe morgen
Want Hij blijft voor ons zorgen
Zijn goedheid keert steeds weer.
Zijn goedheid blijft in eeuwigheid
En Zijn trouw tot in alle geslachten
Van Hem is het goede te verwachten
Wij mogen aan Hem zijn toegewijd.
(Enkele woorden uit Psalm 100)
Een fraai decor
ik wist de laatste
stralen te vangen
van de laagstaande zon
verzamelde schaduwen
die de lengte van dagen
een ander aanzicht gaven
later ontwaakten kleuren
in de zachte avondgloed
door oplichtend zonnebloed
herfst had zijn tapijt
al uitgerold toen wind
de bladeren had neergevlijd
een fraai decor waar kleur
en schaduw elkaar mijden om
het duister van nacht te bestrijden
In wit protesteren
we spraken golven
over weer en wind
murmelden zee
koesterden oude botten
in geschreeuw van de meeuw
zon lichtte op
in wit protesteren
van opkomende vloed
water versmolt met nevel
in de ondergaande gloed
wij kenden het eind
door het ronden van de pier
proefden zilte in de
eeuwigheid van tijd
en oneindige ruimte hier
terug naar de boulevard
werden wij mensen gewaar
in tal van evenementen
verzadigden zij hun primaire
behoeften en wensen
in de kramp van
hun uitgelaten lach
zag je de angst om
alleen te zijn eenzaam
te midden van zoveel gein
Haar blauwe verte
ik heb de wind
gevraagd je te zoeken
in de vluchtige geuren
die ik van je ken
vaag ging
de reis naar
het grieks paradijs
met goddelijke stranden
waar jij cultuur
streelt met je intens
gevoelige handen en
geestelijk godinnetje speelt
je vertrok plots
ogen op morgen
een zwevende blik die
zich niet makkelijk schikt
jij wilde leven
balanceren op de
breuken van tijd
tussen verleden en heden
ik heb je gevonden
in de blik van zon
jij draaide weg van zee
nam haar blauwe verte mee
In ochtenddauw gerijpt
door een vlaagje nachtvorst
schitteren weer mijn parels
in ochtenddauw gerijpt
ik kijk tevreden
naar mijn vele draden
die zeshoekig zijn gespreid
heb mijn vriend
de wind gevraagd uit
welke hoek hij vlaagt vandaag
dit samenspel bepaalt de
plaats en grootte van het web
waar ik mijn trekdraad heb gezet
ik lach naar de eerste
zonnestralen die mijn juwelen
laten flonkeren na het donkeren
hoop op een smakelijke buit als
de insecten zijn opgewarmd en
rustig vliegend worden aangelijmd
Bloot komend gevoel
ik heb het proces
van vervlechten
gestopt door onthechten
rustig pluis ik
mijn netwerk tot rafels
zonder iets te vergruizen
weet dat ieder contact
nog bruist van emoties
in bloot komend gevoel
waar oppervlak lacht
huist onderhuids
nog altijd onzekerheid
want ook vandaag
sluit geen enkele
toekomst definitief uit
Kringloopt bestaan
ik zoek niet
de rust van het graf
wel het wiegen van
lange halmen en
bloemen in het gras
zij hebben dood zien
passeren in droefheid
en rouw konden zich
pas profileren in lente
na verdwijnende kou
samen zien wij bekenden
zij ordenen het groen
tot weer een keurig graf
waarvan de inhoud
op de eeuwigheid wacht
in dit schisma
van leven en dood
kringloopt bestaan
van geboren worden tot
een weer ter aarde gaan
God kent jou
Weet, dat God de Heer jou kent
Hij gaat met jou mee door 't leven
En wil je alle steun en sterkte geven
Overal, waar je ook maar bent.
Voor God de Heer is niets verborgen
Hij kent jouw gevoelens en gedachten
Van Hem mag je het goede verwachten
Hij is er voor jou, elke nieuwe morgen.
God kent jou, weet van je stil verdriet
Hij is met jouw omstandigheden begaan
En zal je in alle situaties terzijde staan
Reken op Hem, want Hij vergeet je niet.
God kent jou, Hij laat je nooit alleen
Zijn liefde ontfermt zich over jou
Hij is je nabij en blijft je trouw
Ga maar in 't geloof tot Hem heen.
Vergeten woorden
nog heb ik ze lief
de vergeten woorden
zij zullen stenen
bloeien op mijn graf
ze waren van glas
in transparant blond
dat in zachte vioolmuziek
zijn eerste kleuren schonk
waarin zonlicht
liefde speelde tot wind
pas opgestoken
ondeugend je haren vond
nooit heb ik ze
zien breken tot ik
scherven in mijn handen
hield zonder het te weten
weer voel ik hoe zon
lach en ogen ons een
eindeloze zomer gaven met
liefde die in glas weerkaatste