Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Thuis
je ogen stil in
proevende gedachten
zoekend terwijl je staart
voor even
van deze wereld die
ongezien langs je gaat
jij bent hier
warm en levend
in jouw tijdelijke huis
maar je geest
probeert al de deuren
van je uiteindelijke thuis
Jong hout
in de open haard
knetteren zacht
vlammende verhalen
zie vele emoties
opvliegen in tal
van vreemde talen
nog speelt
jonge hout de
hoofdrol in het vuur
zij laaien heftig op
spatten vonkenregens
uit hun jeugdig blok
verteren snel
naar smeulend gloeien
in nawoorden die boeien
geschiedenis is in
rook opgegaan maar hun
memoires voelen warm aan
Dauwdruppelend gras
ik streepte
hemel met
wolkeloos licht
kleurde
de tijd in
opklarend zicht
raakte
de dag in het
zien van je lach
je voeten
trokken een spoor
in dauwdruppelend gras
dat in brekende
weerkaatsing
regenboogkristallen gaf
ik zag in het
groengrijs van je ogen
hemel en paradijs tegelijk
Sprekende mimiek
ze klikten kordaat
op hoge pootjes
ging zij haar eigen weg
onverwacht stopte ze
draaide zich om wuifde
haar laatste emoties
pal in de zon
ontging mij haar
sprekende mimiek
ik zag slechts
de glimp van een
gebeeldhouwd gezicht
later heb ik haar
nog gesproken maar
de spoken zijn gebleven
wij konden er niet mee leven
ieder zijn deel bleek toen
het best haalbare geheel
Warme kern
ik heb schoonheid
zien bloeien uit
het donkere niets
gedachten
kleurden rafels
langzaam tot lied
de melodie van
nieuwe patronen
genereerde het schone
de warme kern
klaarde van binnen
het lichte uit zwart
ik lachte
weer stralend
mijn crisis voorbij
verstrengeld
zongen kleuren
hun liefde voor mij
Een autistisch web
ik spon
mijn cocon in
een autistisch web
dat ik in
eenrichtingsverkeer
kundig had opgezet
wist het
tegendraadse
moeiteloos te omzeilen
door lijnen
impuls loos te spannen
tot mijn perspectief
ik heb het leven
intens lief dat ik in
mijn coconnetje geniet
Liet zijn wereld los
nog kan hij
spelen met de
onschuld van een kind
zijn eigen taal
toevoegen aan de
dingen in samen beleven
het leek een monoloog
maar wie goed keek
zag antwoorden in bewegen
zij waren daar
daagden uit in spel
door vorm en verschijnen
hij koesterde hen
ontdekte hun plezier
van bestaan in dubbelleven
soms keek hij op
liet zijn wereld los om
alles opnieuw te bekijken
lachte en was blij
speelde intens verder
hun uitdaging was nog niet voorbij
Ik ben er en zal er altijd zijn
“Ik ben er al de dagen van uw leven
En zal in alle omstandigheden bij u zijn
In blijdschap, naar ook in verdriet en pijn”
Zegt Jezus, die ons met liefde wil omgeven.
Hij zal er zijn als u geen uitkomt meer ziet
Vertrouw dan op Hem, Hij laat je niet alleen
Hij draag u door moeilijke tijden heen
En weet van al uw problemen en verdriet.
Wat een troost, om dit te mogen weten
Dat God altijd met ons mee zal gaan
En dat we er nooit alleen voor staan
Dat Hij ons ook nimmer zal vergeten.
Daarom hebben we niets te vrezen
Want God gaat met ons door dit leven
Hij wil ons alle hulp en bijstand geven
Zijn naam zij geloofd en geprezen.
(woorden uit de Bijbel)
Het was over...
Jullie kwamen langs, zo fijn en heel gewoon.
Maar wat we niet wisten was,
het bleek een aanloop tot einde van een droom!
Jullie vertelde ons het is uit..
we gaan beide verder als vrienden maar alleen.
Na zovele jaren jullie samen brak dit m'n hart.
Jullie/wij hebben zoveel lief en leed gedeeld .
Jullie waren een geweldig stel en dat is nu verdeeld.
Het doet na al die dagen nog steeds veel pijn,
ik kan alleen maar huilen en denken aan
hoe het dan wel voor jullie heeft moeten zijn.
Je doet zoiets niet maar één, twee, drie,
er gaat tijd over en dat dat wisten we niet.
Jullie waren zo een fantastisch stel
en wij wij missen het nu al wel!
We moeten afscheid nemen,
ook al zeggen jullie van niet.
Maar zelden zie je dat alles blijft harmonie.
We missen hem die we hebben in ons hart...
Hij is/was goud en dat is echt apart.
We hopen het is geen eind,
maar voor nu hebben we alleen tranen en pijn.
Hoop ook hieraan komt een eind.
Voor jou, m'n kerel, het gaat je goed
en ik hoop we zien je weer en 't gaat je dan goed!
We missen je.
Leeg en zwart
ik voel
het mysterieuze
van leeg en zwart
zie het spiegelen
in donker water
als bodemloos gat
ik weer de
sombere gedachten
die ik deinend voor me zie
ga niet mee
met hun finale krachten
naar machten van het niets
heb me omgedraaid
weg van schaduw
naar het warme licht
mijn intense opluchting
werd snel zichtbaar
in de tranen op mijn gezicht
Nog schaduwde ik
je lach
speelde ondeugend
met alles wat ik had
voorzichtig haalde
jij mijn verborgen
woorden naar boven
belichtte en kleurde
sprak ze warm uit in
een liefdevol omarmen
nog schaduwde ik
gênante verlegenheid
verbaasd over zo open zijn
in jouw vrijheid
eigende ik de stukjes leven
die ik eigenlijk had vergeten
waarvan ik dacht
dat ik ze nog niet of
pas veel later mocht weten
jouw humor heeft mij
de bloemen gebracht die
ik wel wist maar nooit zag
Schuilen bij God
Als wij schuilen bij God onze Heer
Dan kunnen we slapen, zonder zorgen
Want Hij houdt de wacht tot de morgen
We mogen gerust zijn, steeds weer.
God is onze toevlucht, te allen tijd
We vinden beschutting bij Hem
Laten we luisteren naar Zijn stem
Hem loven en prijzen in eeuwigheid.
Op God mogen we vertrouwen
Bij Hem zijn we veilig en geborgen
Hij zal altijd voor ons blijven zorgen
Op Zijn trouw mogen we bouwen.
Hij houdt Zijn vleugels uitgespreid
En is voor ons een toevluchtsoord
Zoals geschreven staat in Zijn woord
We mogen overnachten in veiligheid.
(Woorden uit de Bijbel)
Een tikkeltje bravoure
het gelige licht
viel op je gezicht
waarin ogen sprankelden
sluik haar
verwaaide naar een kant
gerestyled door je hand
je lachte met
een tikkeltje bravoure
in jeugdig nonchalant
je stem had
het vrolijke timbre
met een zacht warme kant
je twijfelde in haast
aarzelde keek achterom
rechtte je rug en was weg
jouw verschijning
heeft een levensgroot
hiaat in mijn ziel blootgelegd
ben nog van mijn stuk
door zoveel geluk heb ik jou
niet eens naar je naam gevraagd
We kusten stilte
ik wist je altijd
blindelings te vinden
maar het streepje maan
tekende mysterieus je naam
volgde het profiel
van je gezicht
prachtig werden de zachte
rondingen scherp uitgelicht
we kusten de stilte
van een dromend ervaren
om het paradijselijke in de
schepping samen te evenaren
wij hebben sterren gezien
maar in het volgen van de
wassende maan zijn er ook
stukjes hemel voorbij gegaan
Breuklijnen
het breekt
de gaafheid
is verdwenen
breuklijnen
kleuren in
toegelaten licht
de vorm
gaat teloor in
vertrouwd decor
vernieuwing
vonkt uit
opgesloten zijn
vrijheid heelt
de innerlijke pijn
van ontsluiten
zodat dromen
weer in kunst
kunnen wonen
Niet klagen, maar...
“Niet klagen maar dragen” wordt er gezegd
Nergens een lichtpunt, alleen maar zorgen
Dat gaat maar door, iedere nieuwe morgen
Misschien is al dat klagen wel terecht.
Klagen is van alle plaatsen en tijden
Je wilt er graag met iemand over praten
En voelt je dan niet zo eenzaam en verlaten
Maar toch probeer je klagen te vermijden.
“Niet klagen maar dragen” klinkt goed
Want wie luistert er graag naar klachten?
Ieder heeft zijn eigen zorgen en gedachten
Zelf denk je ook dat je er geen goed aan doet.
Er is soms veel te klagen en veel geween
Moge de Heer kracht en sterkte geven
Ga dan niet alleen door dit aardse leven
Maar ga steeds weer naar Jezus heen.
In lyrische extase
ik voelde klanken
op de weg
een stuk klavier
speelde chaos
van papier
zonder schrift
in dissonanten
naderde apocalyps
met af en toe een
hemels intermezzo
tussen treden
die ik heb gemist
chaos bleek
al lang refrein in
dreunende verwarring
het tekstuele werd gerapt
in stroboscopisch licht op
een magisch virtuele set
stemmen hadden
het gezicht van
alle werelddelen
ogen slechts gericht
op hen die euforie
uit pillen deelden
ik ben hen snel
voorbij gegaan
de naamlozen
in lyrische extase
voor de hemel zal ik
mij nog moeten haasten
Een streep kleur
ik omarm de nacht
waar immense stilte
met mij wacht tot wat
licht van mijn muze uit een
kiertje van de hemel ontsnapt
een streep kleur
die aansprekend klinkt
waar ik na heel diep
graven eindelijk iets
van zijn betekenis vind
nog heb ik er geen
echte woorden voor
maar na veel denken
associëren en schaven
komen de strofen door
speelsheid sprankelt in
zinnen diep van binnen
ook dit keer heeft de muze
mijn ziel geraakt en samen
hebben wij dit gedicht gemaakt
De kabouters
de kabouters spelen
zij zijn heel klein
maar ze kunnen heel
goed met elkaar omgaan
ze wonen in een huisje
bij elkaar
en slapen bij elkaar
in een groot bed
de tuin om het huis
is heel mooi
prachtige rozen staan er
en ook verbouwen ze
veel groenten en aardappelen.
maar nu zijn ze aan het ballen.
dat is heel leuk.
ja, de kabouters hebben het
naar hun zin.
en zijn blij met elkaar.
Veel liefdesverdriet
ja, in veel gezinnen is ruzie
en gaan de partners uit elkaar
veel liefdesverdriet is er
ja, heel veel scheidingen zijn er
ja, in het huwelijk
is het geven en nemen
dat wordt niet altijd gedaan
en gaan ze uit elkaar
de kinderen lijden hier erg onder
want ze houden evenveel
van hun vader en moeder
er wordt ook vaak een regeling
getroffen dat ze de ene week
bij hun moeder zijn
en de andere week bij hun vader.
nee, scheiden is nooit leuk.
maar we hopen op een tijd
dat er veel liefde en vrede zal zijn
en de families weer bij elkaar blijven.
dat zal gelukkig wel gebeuren.