Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het kristallijn
in de vroege ochtend
zo tussen vries en dooi
deden hoge druppels
al voorzichtig het kristallijn
subtiel van
beginnend matwit
uitwaaiend mooi
naar licht breekbaar
nog hebben zij niet
de kracht om licht
te breken dat komt
over enkele weken
zo rond het
vriespunt als de
uitstraling het grootst is
en het uitspansel heldert
dan vormen druppels
pegels en vriezen uit
tot het eerste kristallijn dat
reikt naar de opkomende zon
haar fijnheid is
ongeëvenaard als de
temperaturen zo rond het
vriespunt schommelen
Winterklaar
nog is er
het speelse
gefladder van
jonge blaadjes
op ondeugende
vlaagjes van de
lichte lentewind
toch zullen ook zij
binnenkort de koelte
van het zomers groen
moeten dragen
nu nog in hun kleurig
fleurig herfsttapijt veeg
en opruim al voorbij
alles is afgedekt
ook de kleine knoppen
winterklaar verpakt
in afwachting van licht
en warmte om de soort
weer een nieuw jaar
te laten bloeien
als de natuur ze
tenminste al
van kleins af aan
in de seizoenen
volgens eeuwen
protocol wil
laten groeien
De vale takkenstramheid
de herfst heeft
zich verstrakt
in de vale
takkenstramheid
van hen die
nog wachten
op de oogst
die winterklaar
al getooid zijn
om te gaan
hun kleuren
afscheid van
de warme zomer
is allang geleden
en toch zijn er
weer redenen
om op te staan
niet alleen wordt
het kind geboren
maar ook zij die
zijn uitverkoren
voor het nieuwe
lentefestijn die
al hun wortels
hebben geplant
om de eeuwenoude
cyclus van seizoenen
te beginnen
Uittreden
ik hoorde muziek
iets in de sfeer
van vallend water
kreeg daar spirituele
gedachten bij
van hogere orde
de zon scheen
kleine dartelende
regenbogen
in de vloed van
deze muzikaal
gekleurde parels
die met hun
bedwelmend
geestverruimend
vermogen alle
emoties op een
hoger plan brachten
achteraf ben ik
meer dan een uur de
hele scene op hetzelfde
rotsblok blijven zitten
als deel van het
eeuwenoude massief
dat juist daar een
spirituele verbinding
met aarde in stand hield
verkwikt van lijf en leden
betrad ik de nieuwe
wereld van lang geleden
Naamloos
ik heb
mijn handen
uitgestoken
vingers gespreid
in ultieme vraag
om hulp maar
er is niemand
die vertraagt
even op of
terzijde kijkt
hun blikken zijn
naar binnen gekeerd
het opdringend
bedelen is men
al vele jaren
grondig verleerd
in een maatschappij
met een bezetter
honger lijden
en een niet te
stillen dorst
is het recht
waaraan nog even
niet wordt getornd
handen hangen
zijn er niet meer bij
hun greep op leven
gaat nu naamloos
aan hen voorbij tot
de dood hen scheidt
Gerede tuchtigheid
haar kasten spraken
gaven geen toegang
tot gaten en rafels
gezwindheid was
haar beweegpatroon
voor de wind
was alles schoon
zij heerste met
gerede tuchtigheid
die oneerlijk vermeed
het harde werken
deed haar goed
als alles blonk
dan hoorde je
haar schommelstoel
zijn melodieen weven
en een tevreden
lach kreeg in
lieve trek weer
een jeugdig leven
als zij zacht
weg gleed naar
het verre land
waar alle werk nog
gebeurde met de hand
ook de corrigerende
tik werd maar zelden
gebruikt want vaak
kregen beiden daarvan
begrijpelijke spijt
De skepter
Vaak is
het leven opgerekt
zijn eiwitten en
vetten weggezet
om puur economische
redenen en komt
voor waar schaarste
de skepter zwaait en
dus de lakens uitdeelt
dan is er niet veel
te knagen gaan de
voorraden op en
zonder eten is er
weinig te verteren
gelukkig is het
lichaam zo ingenieus
dat het best een
tijdje lang minder kan
kan na het leven in
een hemel van duur
en calorierijk voedsel
gebleken is dat de
meeste infecties
teruggedrongen worden
de algemene fysieke
toestand veel harmonischer
is voor het lichaam en geest
juist de alertheid van
lichaam en geest geeft
het hele leven een
speciale boost omdat
ongekende bronnen
worden aangesproken
en reserves worden
verkleind ten behoeve
van het leven nu
Zonnebrand
ik zag
je gaan in
soepel bewegen
jolig en uitgelaten
een geheel met
'sheren wegen
de wind mee
een zonnetje
op de rug het
ging nog net
iets te vlug om
het koud te krijgen
in luchtig sportieve
kledij de helm in
aerodynamische
snelheidskleuren
het bleef hier nog lang
naar zonnebrand geuren
De nieuwe tijd
De nieuwe tijd
is het speelse kwijt
ingedeeld in
plaatsen en tijden
worden kinderen
geacht alle risico's
te vermijden
om letsel
toch nog op te lopen
en langdurige zorg
van een medica coach
en begeleiding
nodig te hebben
bij langdurig lijden
ook ondanks
alle leeftijds-
begeleiding op het
geestelijk en fysiek
vlak de aanpassingen
volgend die bij de eigen
ontwikkelingsleeftijden horen
vraag en aanbod
garanderen in de planning
werk en rust mede is dan
de loopbaanstress
door correct verloop
een soepel gebeuren
met tijdige her en bijscholing
in vroegtijdig leren en
leven zonder overbodige
zijpaden en risico's
zijn opvoeding en
maatschappelijke
vaardigheden geregeld
door speciale teams
alles binnen sociale
wetgeving die
optimalisering tot doel heeft
en met het land en de hand
in verbinding komt met alles
dat samen leeft in de geest
schepping gezicht zal geven
De apotheose
als we lachen
werken we altijd
een klein geheim
patroon af waarvan
het begin bekend is
zo dat de ander
makkelijk kan invallen
het taaltje
is eigen en voelt
warm aan ookal
is de boodschap
niet prettig de
troostende hand
is altijd dichtbij
niet alleen het
lachen maakt de
spanning tussen ons
heerlijk om aan
te voelen en te weten
dat die uit het niets
zomaar opkomt
dat samen tot beleving
brengen op een
nog nooit gelopen pad
en dan de magische
kracht van het onbekende
in verleidelijkheid ervaren
ondanks het mystiek gevaar
altijd stukje bij beetje
omkijkend met een
een bang gevoel om het
initiatief gedwongen uit
handen te moeten geven..
net nu je samen voelt
dat de apotheose nabij is
Kleine angsten
een heerlijk
open gezicht
toch sluimeren in
het zwart van
je ogen de kleine
angsten van de
donkere nacht
het onbekende
geluid dat de
wind rammelt aan
een losse plank
het grintpad dat
zijn stenen in
de nacht herschikt
toch ben je
fier genoeg om
de angst niet
te laten zien
wel de blijdschap
las je weer in de
kamer terug bent
met het hoogste
woord dat je het
ondefinieerbare zwart
naar de prullenmand
hebt verwezen en deze
snel hebt geleegd
voor de zekerheid
Herboren als genie
ik heb
vannacht voor
het eerst je ogen
op zien lichten
uit de onrust
waar jij in slaapt
ook hoorde ik
het lage zoemen
van de frequentie
waarmee jij
soms met
anderen praat
die dislocatie
neemt je
krachten weg
en laadt niet zo
vaak maar wel
heel snel ook op
dan lijkt het
of je weer
herboren bent
ontdaan van
remmingen en stof
in hemels naturel
ook schittert
alles weer en
glanst als jij
het aanraakt en
nieuwe energie
lijkt in te stralen
alsof ze een
tweede leven
beginnen
weer herboren
maar nu
als genie
Vergrendeld
weg met dat
geklepper
als de sloten
niet sluiten
en rammelen
in het slot want
dat houdt
ons buiten
wij willen
een warm
verlichte entree
met open
zwaaiende
deuren en een
lieflijke gastvrouw in
een geurend onthaal
wij willen je
openen vrij hangend
in je hengsels
geen getrap meer
tegen de dorpel
een ruitje met
zicht en licht
zonder matglas
geen gepiep en
gekreun uit
lang niet geoliede
scharnieren
van de brievenbus
het koper weer
glimmend gepoetst
ook van de trekbel
Vrijwilligers
ze keek
hem aan
maar hij
herkende
haar niet
zag enkel
de weke glans
in haar matte
deemoedig neer
geslagen ogen
magere vingers
strekten zich
dor naar hem uit
onderstreepten haar
woorden aanwijzend
nog klonk het
moeten hem
tegemoet in het
knarsen van haar
snerpende stem
het volume was
in de loop der jaren
gedaald tot beschaafd
heen en weer begeleiden
van het kermis touwtrekken
nauwelijks enige
vernieuwing in het
vaste team van
sprankelende ooit
jeugdige vrijwilligers
de date was zeker
padvinderlanggeleden
van hopman en akela was
er nog geen sprake wij konden
wel uitstekend knopen maken
Iets uitheems
we liepen
opgewekt
voor de wind
een zonnetje
recht vooruit
blij met onszelf
en de gang die
wij erin hadden
ik hoorde jou
zelfs neurien
een voor mij
onbekende melodie
in een taal die
ik niet verstond
iets uitheems
we stopten
en ik vroeg je
iets te zingen dat
dichtbij bij mijn
emoties kwam
ookal omdat ik
jou kende je
lichaamstaal
was mij bekend
je ogen spraken
ik heb je handen
gepakt de energie
stromen kunnen
voelen en hoe zij
elkaar versterkten
jij hebt mij
binnengelaten in
de rijkdom van jouw
muziek de tijd klank en
pijn van herinneringen
dat jouw volk
heeft moeten doorstaan
om de vrijheid door te
geven aan de kinderen
in gedeelde geschiedenis
Ectoplasma
we wisten dat
het water zou
komen maar niet
met deze extreme
snelheid en zo
gigantisch massaal
dat wij ons
zouden verbinden
in gedachten woord
en beeld met alle leven
dat verstaan meteen
begrijpen zou worden
met inzicht in de
samenhang en wij die
uiteindelijk zouden delen
in het partner zijn van
het ectoplasma met
onze menselijke talenten
bij een interstellair
groeiend geheel
wij zwermden boven
de restanten aarde
zijn oceanen gevolgd
in hun laatste water
verrijkt met nieuwe
inzichten hebben
wij ons aangesloten
bij de wereldorde
als gelijkwaardig
deel van het geheel
Vol stralende liefde
jij had een blik
waarin de wereld
schik had
een lach die altijd
aan ging bij
je eerste woord
die de kuiltjes
in je wangen
dieper maakten
dan de gespreide
bedjes voor de
vele kwinkslagen
die aan je hingen
want daar waar jij
was vibreerde plezier
groeide creatief
in woord en beeld
met een niet voor-
gestructureerde
performance waarin
jij onbewust een
spoor van warm
leven feesten na liet
op kwaliteitsniveau
zonder drank en pillen
wel met pure elan vitale
en een surplus aan
jeugdige energie
wijd open blik vol
stralende liefde
Namaak gezicht
nog is
het gezicht
niet volmaakt
er komen steeds
meer maskers
naarmate de
transformatie
verder gaat
het volmaakte
gelaat met
fillers botox en
make up
godzijdank
gooit haloween
dat ideaal
volledig stuk
uitvergroot
komen eindelijk
de karakteristieken
uit het naturel
waarbij emoties
kleuren schreeuwen
in kleding uit
vroegere eeuwen
pas na het feest
als de afschmink
is geweest
genieten we weer
van onze licht
blozende huid
kilo's namaak
gewicht eruit
Licht zoemend
ik hoefde
geen letters
te vangen
zij bleven als
vlinders aan
de mooiste
bloemen hangen
vormden
kleurrijke
woorden die
jou altijd
liefkozend
zullen
bekoren
ook in de
wisselend
zacht vlagende
wind waar
ik licht zoemend
jouw heerlijke
honing vind
Aarde
zelfs in de
micro en
macro kosmos
heeft zijn hand
de schepping
toegedekt
met aarde
waar de zomer
gaat tot in de
superlatieven
van geur en
kleur dekt aarde
in de winter
zijn schatten toe
beschermt ze
tegen kou en
snijdende wind
in de lange
donkere nacht
waar soms een
sneeuwdek wacht
dat oplichtend
mens en dier
isoleert waar
hout knetterend
zijn verhalen
vertelt aan wellustig
dansende vlammen