Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ik lig weer te denken
Hey, ik lig weer te denken aan hoe we aan deze band begonnen,
ik dacht even dat we echt vrienden konden zijn,
maar volgens mij kan dat niet.
Want plotseling begon je over andere dingen.
En het doet me pijn dat het nu zo is tussen ons.
Ik hoop nog altijd op een mooie vriendschap,
en misschien komt die er ook wel, maar misschien niet.
En dat vind ik spijtig, dat we geen zekerheid in het leven hebben.
Van god los
ik zag
je lach reiken
voorbij enige
gelijkenis
een blik die
nog intenser
het eindeloos
onbereikbaar zag
jouw lichaam
kende al stukjes
verrijzenis uit het
dagelijkse bestaan
jij dwaalde
in het bi- polaire
van het vagevuur
in zigzag gaan
jij zo hemels aards
in het streven
naar volmaaktheid
even van god los
Haar paradijsje
lief dans je
om me heen
ben jij het witte
licht misschien
dat ik vannacht
heb gezien
we hebben
geen woord
gesproken
geloof geen
spoken maar ben
weg en gek op jou
de anderhalve
meter look doet
mij geen goed
ik wil je raken
warme compassie
maken in samen zijn
door weerbarst
kiemt opstandigheid
ik raak controle kwijt
weet niet of ik besta
en of ik ook nog
naar de hemel ga
uitzichtloos is
het perspectief
wat als een immune
mij haar paradijsje biedt
de anderhalve meter
overbruggen lukt even niet
Hof van olijven
uit het koele
donker groen van
de hof van olijven
vertrokken apostelen
na voetwassing en
het gezamenlijke maal
het aangekondigd
verraad deed
het onderling
vertrouwen kwaad
romeins rechtsbegin
doodde door kruisiging
de zware gang
langs volle wegen
van calvarie in het
eenzaam offer dat hij
vader bracht bewees
de stoot van de lans
vrouwen hebben
hem gewassen met
schone doeken het graf
belegd de loodzware steen
ervoor gerold zoals in
overlevering is voorzegt
in alle vroegte hebben
zij de lege tombe gezien
geschrokken hebben zij
gewacht tot hij hen in
lieve openbaring later
zijn verrijzenis liet zien
Ontvankelijke huid
niet alles
wat jij raakt
deelt
zegeningen uit
opent vaak
heel ongemerkt
je ontvankelijke huid
terug in
herinnering
ontmoette je
het voorval dat
voorafging aan
de geregistreerde
beschadiging
van opzet
wordt niet
uitgegaan
kwade lijnen
hebben in principe
geen bestaan in
jouw contacten
het is uiterst
zeldzaam
een tegenpool
te ontmoeten
die intensiteit zou
jij ondanks de pijn
nooit willen missen
onvoorspelbare
interferenties op
gelijke frequenties
kunnen elkaar
versterken voorbij
de kritische pijn
die wij merken
Een sprookje
ik heb een
lieve tic
beleef af
en toe een
regenererend
ogenblik
wordt de
realiteit
te eng in
maatschappelijke
verbanden weet
ik mij gevangen
dan lacht
een sprookje
haar lieve
uitnodiging
pak ik als
begin haar hand
in softe kleuren
ontwikkelt zich
ons gebeuren
woorden zingen
hun eigen lied
niets dat ons gebiedt
de cultuur eigent
een heerlijk
zacht verleden
maar heeft door
kou en hedendaagse
kilheid zwaar geleden
Haar beeld
ze druppelde
glinsterend
groene voeten
in het koude
ochtend gras
spiraalde
ronde speelse
vormen in
haar gaan
door het nat
licht scheen
alle kleuren
door gebroken
stralen van
de ochtendzon
feeëriek
danste zij
met de frêle
schaduw van
haar beeld
vonkte volmaakte
schoonheid in
het langzaam
doven van haar
ochtendsleep
Jouw stem
ik begrijp nu
waarom jouw stem
mij zo boeit
het geluid zorgt voor
een hormoontje dat
in mijn bloedbaan stoeit
waardoor mijn
knuffeldrang groeit
na iedere circulatie
ik in consternatie
heel verlegen word door
dit opmerkelijk gevoel
pas als je lach
zijn warme ziel strelende
klaters laat horen
breekt de ivoren toren
waarin ik mij verschanst
heb tot de laatste dans
In kanteling
zij steelden nog
toen het licht
van de zeis hen trof
in kanteling van
het heelal kleurden
zij een vrije val
niemand heeft ze
ooit geraapt daarvoor
waren zij te laat
geschoren is
het land waar bollen
nog gaan groeien
als er tenminste
kopers zijn die ze ooit
hebben zien bloeien
ook komend jaar is
de zeis gewet corona heeft
nog geen vaarwel gezegd
De modegril
je bent al
langs geweest in
zachte lentegeuren
het was een feest
de kleur
alleen al van
herinnering in
een nieuw begin
nog zonder
contrasten omdat
er nog niets
echt bij paste
speels en pril
wolkte de modegril
verleidelijk langs
mijn zintuigen
die al lang
aangaven te willen
verhuizen uit de
stoffige winterpluizen
Warmhartig weten
zij was bekend
door de glimpjes
uit haar ogen
stukjes licht die
hun boodschap
nooit logen
er was altijd
verbazing over
het speciale moment
verwondering
door beiden
ogenblikkelijk erkend
pas later kwam
de lach die magie
altijd bij zich had
in het warmhartig
weten dat wij elkaar
nooit zullen vergeten
Anders wit
ik heb te lang
op de sleep
van je jurk gestaan
bijna onmerkbaar
trekt het je hoofd
iets naar beneden
waar wij eerder
trots waren vol
verliefde gebaren
brengen tijd
en bedachtzaamheid
dat vuur tot bedaren
worden obstakels
zichtbaar op paden
die er eerst niet waren
aanpassen en
gedogen houdt de
relatie niet lang open
gaan vrijheid en
eigen keuzes wringen in het
ondernemen van eigen dingen
ik heb stappen
terug gedaan zodat jij
weer rechtop kunt staan
ondanks je zelfverzekerde
blik bleef de afdruk op de
sleep net even anders wit
Dromen poetsen
ik mis ogen
en een warme lach
je hand die ik
altijd lezen mag
er is nu stilte
maar te weinig vaart
weerwoorden zijn
snibbig en schaars
in de rolverdeling
kennen we de paden
en gewoontes tot ze
ons weer gaan vervelen
wereld zit op slot
de nieuwe spelers
lopen nog met oude
borden voor de kop
de regisseur trekt
zich de haren uit het
hoofd hem is ooit een
goede baan beloofd
ik ga weer dromen
poetsen en ze nieuwe
kansen geven misschien
brengt dat ze weer tot leven
Gespiegeld
echt gespiegeld
hebben wij nooit
we kaatsten
naar elkaar
zagen vorm
en kleur alleen
een vage lach
kon er vanaf
pas later
ontdekten wij
dat ons schrijfgerei
voor lichaamstaal
in formaat
verschillend was
dus een eigen
perceptie had
wij zijn gegroeid
in elkaar lezen
het uittekenen
had niet altijd
een innemende
kracht die kwam
pas toen de spiegel
gebroken was
Repeterende liefde
we dachten
de mozaïek van het
leven te hebben gelegd
jij met magie
en een stralende lach
ik creatief in kracht
wij moduleerden
heerlijke kleuren
repeterende liefde was hot
op vloeren en muren
onze kunst kende alleen
adembenemende uren
oefenden geen puzzels
maar verbonden wat
zichtbaar node werd gemist
plakken en voegen
deden wij met pure
liefde als ultiem genoegen
toch heeft het marmeren
bad ons nooit de conceptie
van volmaaktheid gebracht
Stukje thuis
zij spraken alle talen
kleurden gevoelens
en emoties in het
raken met de hand
liefdevol ontmantelden
wij het lang gedroomde
huis ieder met eigen
herinneringen als een
onbereikbaar stukje thuis
stenen zijn gestapeld
verwijderd is de specie
van de tijd dat wat
door onze handen ging
kende geen enkele spijt
het momentum leven
hebben we over jaren
uitgespreid maar samen
was altijd de eeuwigheid
een huis waarin wij
passioneel konden
leven want hartstocht
hield de spanning gezond
tot onze perspectieven
braken en fundamenten
steeds meer begonnen
te kraken omdat wij
geschrokken uit onze droom
als gevangen ontwaakten
Technische ruis
zacht klonk
het geluid van
de motor boven
alle liefdes uit
hij componeerde
in de technische ruis
de regelmaat en
helderheid van het genie
waar stilte heerst
nu corona triomfeert
is er weer plaats voor
kwalitatief onderscheid
net als luchtvervuiling
zijn decibellen ook
onderworpen aan een
uiterst streng regime
want sluit de ogen
huiver van de overlast
die je privacy 24 uur
ongecontroleerd verduurt
Het grote 5gtapijt
zij rolden
haar snel uit
het grote 5g tapijt
snelheid en geluid
alleen nog met
publieke ruis
in strak zender
en antenneframe
leek de stad
een stalen bos
maar de co2 uitstoot
bleek een grote flop
straling bereikte
grote hoogte omdat
wij steeds scherper
wilden kijken ook
diepte bracht ons
onbekende ziektes
hopelijk zijn die van
coronaire smetten vrij
waar vroeger zonnevlekken
altijd stoorden in de
bijna lege ether hoorden
zij de kassa van de hemel
Het blonde
ik zag zand
tussen je vingers
verglijden in een
constante stroom
van stukjes lijden
een enkeling
glinsterde positief
vlaagde speels
in de wind het
blonde van een kind
een constante
trits boodschapte
zwaartekrachtmoedig
altijd inwisselbaar
en diepbedroevend
jouw handen
hebben teveel
leven gegeven in de
afgelopen jaren zonder
eigen energie te sparen
juist in deze tijd
van dodelijke calamiteit
is thuis de enige basis
die in gezondheid
nog naar toekomst reikt
Magie
zij spreidde
haar handen
hield hun
blikken gevangen
goochelde snel
ieders verlangen
het waren
niet haar
vlugge vingers
of afleidingstrucs
pure magie bracht
ieder van stuk
in verbazing en
niet begrijpend
zag je hun
vlugge kijkers
haar gangen
minutieus volgen
zij wierp
haar licht op
donkere wegen
waar hun aandacht
dan even te
lang bleef steken
was al
verdwenen
bleek in een
nieuwe kleur
weer ongemerkt
te zijn verschenen
gaf hen
haar lach voor
de magie die zij
zagen gebeuren
in een grote
waaier vol kleuren