Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Afscheidspijn
wij voelden liefde
in de zachte
voorwaartse vleug
van de menigte
handen gingen hoger
armen bewogen
synchroon met het
gaan van de stoet
wij ademden
gelijkheid in kleur
en exposure
gingen tot verre
generaties terug om
eenheid te brengen
in de exegese van
toen tot heden
er bleken geen
spijtoptanten wel
leuke nieuwe ideeën
over vrijheid en in
de verwerkelijking
van het nieuwe zijn
in de nog schaarse uren
zonder afscheidspijn
De gaskraan open
we zagen de
lucht uitwolken
als was het sneeuw
kleine glinsters
spatten het licht
ver van ons heen
zacht dekten vaag
natte plekken
jouw voetstappen
voor ons die wij
vol verbazing en met
een glimlach volgden
op de achtergrond
het orgelboek transitie
waarin zware tonen
rijken en bestuurders
kloonden tot de bv
nederland voor meer
geld en macht ten
eigen bate de gaskraan
open klimaat en transitie
worden zo gered en onze
kinderen gaan niet in een
derde wereldland te bed
Nog tikje troebel
wij gaan geen
herinneringen
begraven die nog
nauwelijks werkelijkheid
hebben gedragen
ja warmte en liefde
in het leven van nu
zonder te beseffen dat
je ook drijfnat wordt
van regen zonder plu
vitaal in het
dansend nemen
van kleine drempels
die hun stempels
niet onopgemerkt
op ons achterlaten
maar die in spanning
en vernieuwing alle
indrukken kleurden met
diepgevoeld ervaren
het is aan ons om aan
de diepste emoties glans
en warmte te geven
zodat zij als waardige
fundamenten kunnen
transformeren naar een
solide basis voor vriendschap
met alle respect voor elkaar
ondanks dat het water
nog tikje troebel is daar
Jij bronde zon
bijna onmerkbaar
schaduwden stukjes
kou jouw altijd
schijnende warmte
jij bronde zon
lichtte op waar
energie structureel
iets tekort kwam
om aan het
dagelijks leven
juist die kleur
en intentie van
volmaakt te geven
sprankelend glansde
jij een paar karaat
in gouden geluk
waar jij ook ging
niemand raakte verblind
maar wij voelden
jou in zacht omarmen
mensen verwarmen
droegen de reflectie
van een prachtige
sleep vol lieve binnen-
komende heerlijke
blijdschapsdromen
De aanstootsteen
lief dansten
kleurtjes
in ons blikveld
naamloos droegen
noten de
kleine figuurtjes
in onze regie
waarvan het
onderscheid ook
voor een kenner
niet duidelijk was
nooit groepten
zij bijeen maar
ieder koos een
eigen pad zonder
confrontatie met
de aanstootsteen
niet wij maar zij
trokken aan de
touwtjes kozen
kleuren en melodie
om samen gestalte
aan groen gras te
geven dat als blikveld
liefdevol voor ons
tot op de millimeter
geschoren was
Remmende voorsprong
ik heb klanken
geschreven
stukjes textiel
ermee in gewreven
het laten drogen
aan de lucht
die in kleur haar
dankbaarheid drukt
in de wollige
melodie van de
windregenbogen
kleurt het mystieke
spel van lichte tonen
waarbij het totaal
aan frequentie wit is en
decibellen stilte benaderen
waar in het aardse
extremen elkaar
naderen breken
decennia lang
verbindingen en splijten
naar nieuwe structuren
de remmende voorsprong
zijn we al lang voorbij
Klikken van verstaan
zacht en warm
voegde zich het
leder van de bank
naar ledematen
die ontspanning in
vorm en kleur zagen
niet eens het
commerciële spel
van bieden en
overtreffen maar juist
het signaleren van de
klikken van verstaan
de lach als
uitnodiging in
herkenning en
ervaring de zit een
heerlijke evenaring
van het thuisgevoel
ik zag je hand
en armen in de
welkom ceremonie
ziel geven aan alles
wat de kamer
te schenken had
in het surplus van
ontvangende liefde
voelde alles zo eigen
en bekend wij hebben
de voorgaande generaties
daarin duidelijk herkend
Het quantuminternet
ik heb je
gezicht in
mijn handen
gelegd door
samen te
teleporteren op
het quantuminternet
in de al
vertegenwoordiging
zonder fysieke
beperking
visualiseren we
kosmosenergie
zonder verplaatsing
lieflijk omgeven met
verrukkelijke kreetjes
de basale schrik
van verdwijnen en
elders in het zelfde
momentum
te verschijnen
ook de grote
ogenverbazing
over het alom
aanwezig zijn
in tal van
hoedanigheden
zonder verplaatsing
jouw gezicht
in mijn handen
energie gevat
in verstrengeling
van diepste emotie
wolkjes atomen als
restanten van onze dromen
Uit warme kelen
ik heb voor jou
koren kleuren
laten zingen
daar waar aan
het prille groen
de mooiste
tonen ontloken
zo dirigeerde wind
als speels kind
de nieuwste loten
naar de schatkamer
van melodieën
waar zij op de knieën
zwarte aarde hurkten
later slagerden
de koren in volume
toen het kleurenlied
zijn specifiek klank
ritme kreeg in gezangen
die de prielen kweelden
uit warme kelen
Het gespiegelde
jij voelde meer
wenkte de hemel
zag je ogen lichten
toen de eerst zon
je lach verguldde
waardoor warmte
ineens zichtbaar
was en speelde
in energetisch zijn
het waren geen
magische krachten
of mystieke invloeden
van tijd en materie
dat wat wij ervaarden
was het gespiegelde
universum in de
majestueuze gestalten
van ons twee
Ruimtepijn
ver keken
je ogen in het
heldere blauw
waarvan de kou
op onze huid
tintelde en
woorden al
bevroren
voordat hun
tonen
twinkelden
de grootsheid
van ruimte
maakte ons klein
gelukkig brandde
vuur tussen ons
een heerlijke
warmte oase
als deken van
liefde tegen
het verlaten zijn
en ruimtepijn
Aardse essentie
ik wilde zo
graag de zorgen
van jouw gezicht
wissen je handen
pakken om samen
weer energie
te gaan delen
de lift omhoog
naar nieuwe
horizonten of
omlaag naar
minerale bronnen
het leven genieten
in aardse essentie
de warme geosfeer
die in eigenheid
geluk geeft dat in
zeer ruime mate
voorradig is omdat wij
die spirit rechtstreeks
kunnen raken
Besmuikt
ze lachte
besmuikt zei
zou jij weleens
willen biljarten
met een golf- hole
als huis om zonder
een keer hole inn one
thuis te zijn
ze was niet
sportief haar
motoriek een
samenrapen van
bewegen met in
de genen een
structureel tekort aan
souplesse en élégance
ook in het taalgevoel
bleven ezelsbruggetjes
voor plastisch gebruik
links liggen in staccato
rijpte liefde tot vreemde
taal die onbegrepen
affectie verpestte
als zij al iets zegde
Nog kleurde je lach
ik zag je
donkeren
in de met licht
doorschoten
wolken
nog kleurde
je lach in het
al duister geweld
natuurlijk
was jij bang
zoals zovelen
voor het
plotselinge en
ongrijpbare dat
zich manifesteert in
elektrisch ontladen
na immense klappers
zonder weerga
in grijs vallende
schoonmaak wist
het onweercomplex
gelukkig weg te komen
vrij uit te druppelen
naar meer helder blauw
In oogopslag
jij hebt mij
jouw wereld
laten zien die
aan de binnenkant
van je ogen
nadat ik al
zo lang vorm
schoonheid en
kleur van buiten
had bewonderd
vaak opende je
al in oogopslag
liet mij de fine fleur
van het moment
subtiel genieten
maar het echte
beeld dat op je
netvlies is geëtst
was voor mij nog
heel lang privé
jouw wereld
zoals jij die voelt
proeft smaakt en
ervaart is van jou
en dat ben jij totaal
om dat te laten
zien heb jij jezelf
in alle subtiliteit
overgegeven aan het
completeren tot samen
Tot grijs gebied
met vurige
ogen schepte jij
zwart weg achter
wit dat als bron
overliep en
tot grijsgebied
verkleurde
contrasten
vervaagden
en essenties
konden zonder
doorslaggevende
motieven niet
relevant meer zijn
het was pijn
die dorstte
naar licht om
de scherpte niet
meer te voelen
van het geluid uit
duizenden kelen
Leven beeldhouwde
gelukkig
schaduwde
je nog steeds
maar leven
beeldhouwde
al in onvergankelijk
steen je verscheiden
op fundamenten
die evolutie al bij
jouw geboorte had
klaar gelegd in
groeven en lijnen
die door de matrix
van genen verfijnden
heel apart
was dit verschijnen
in twee werelden
waar contrast nog
in beweging was
en verdieping niet
te meten bleek
een overgang
zonder greep
op twee entiteiten
doordat mensen
de geleidelijke
overgang niet echt
kunnen begrijpen
Meer van boven
ik voelde
je hand vol
zachte dromen
ze volgde de
rand tussen
haar en huid
ze sprak met
alle haren
over het
gezamenlijk
ervaren van de
nieuwe coupe
je vertelde
dat ik lachte
op de schattige
manier van
rust en totale
ontspanning
ogen gesloten
handjes half
open in de
verwachting
van nog meer
van boven
Geniaal
het loopje
van jou zong
haar boodschap
al luid vooruit
snel wisselende
woorden droegen
vaak in akkoorden
hun bestemming
al in herkenbaar
plezier daar of hier
het was een lust
jou te ontvangen
behangen met
zoveel vitaal elan
en jouw lach die
altijd iets meer
vermocht in een
warme omarming
die ons muzikaal
meenam naar geniaal
Speelse magie
waar volmaakt
het eeuwig zoeken
naar foutjes in
schoonheid uitlokt
speelt bij jou
de lach van zeker
weten een eigen spel
schuift hemel
weer een plaatsje
verder is superglans
net een verblindend
stukje hel dat oplicht
waar contrast
het paradijsje ziet
soms wolkt
wat speelse magie
aandacht kleurend
boven de scenes
waar jouw volmaaktheid
mijn liefde spreekt over
talenten die ik niet vergeet