Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Losmakend alleen
zag de wereld
kaal en glad
die zonder
zichtbaar pad
onoverkomelijke
obstakels had
soms glinsterde
in de spiegel van
de gladde kant
een stukje universum
in de belichting
van hogerhand
ongenaakbaar
in een setting
van diamant
strooiden zij
in alle kleuren
hun hemelse band
een schitterend
fenomeen
waarvoor ook
schaduw moest
wijken in een
losmakend alleen
Mijn schrijven
ik gebruik
het zachte
nederlandse
schrift dat naar
boterbloem en
madelieven geurt
dat polderend
haaks op rechte
lijnen staat
vaak innemend
vriendelijk als het
om teksten gaat
waarbij de
maatschappij
mijn klankbord is
in normen en
waarden die tijd en
opvoeding paarden
ik behoor tot een
groep die kennis van
zijn roots uit dezelfde
tekens haalt of
later terug vertaalt
zo heb ik de bron
van mijn schrijven
geëtaleerd aan een
wereld die lezen al
vroeg heeft geleerd
Magie in je lach
ik zag je
lichter worden
intenser stralen
alsof jij nieuwe
energieën
in jezelf
had ontdekt
je ogen leken
te verdwalen
in de nieuwe
horizonnen die
zich openden
op een vroeger
wat diffuse plek
de magie in je
lach reikte aan de
mystiek in nieuwe
sferen die meer bij
het universum pasten
dan bij de oude
aarde van weleer
Schrille tonen
nog waaien
de kleuren van
stelen vlaagt
wind in schrille
tonen de dodenmars
bloemen
knappen niet af
maar leggen
zich plat uit
deemoed ter aarde
in een kris kras
pandemonium
vullen bomen
de kerkhoven van
het gigantische bos
schoon geregende
wortels bekijken
de immense
ondergrondse
volksverhuizing
ook zij zijn geveld
door buitensporig
geweld waarvoor de
planeet helaas nog
geen oplossing weet
Jij straalde
je straalde
verdichtte
de lucht met
een intense zucht
uit het diepste
binnen waar
energie met
warmte en
emotie geladen
langs onze
huid streek die de
ervaring koesterde
het is geen
buitenkant waar
mensen elkaar
raken zij zijn bezig
aan een nieuw
spanningsveld
waar energieën
in wisselstromen
dromen kortsluiten
uit de goddelijke
centrale die geen
werkelijkheid halen
Woordloze verhalen
jij nam
altijd iets mee
bij je entree
een stukje
spanning in
de lucht die
sprankelend
bruiste van plezier
als jong bier
hoorde
fluisters in
het orkest ook
werden er andere
instrumenten
vlotjes klaargezet
ogen begonnen
aan hun joviaal
warme glinstering
ik zag je
stralen door
hun woordloze
verhalen in tonen
die terloops jouw
story vertaalden
in tekst en een
nieuwe melodie
die op tranen liep
tot jij de eerste
passen zette
voor een nacht
vol dans en je
volle lach de
sjans gaf aan hen
waarvan het hart
steeds sneller
ging kloppen
Haar kosmische lach
in haar
kosmische lach
schitterde ieder
lichtpuntje
ook in de
sterrenstelsels
die ik in haar
ogen zag
lichtte nova's
aparte stukjes
universum op
zij las de tijd
in de lijnen
van mijn hand
polste zo de
spirituele kracht
van mijn
zielsverband
sferisch zijn wij
de nacht ingegaan
waar een rode
maan ons gidste
langzaam zijn
de sterren
uitgegaan
omdat wij de
wegen wisten
en verlichtte al
een vroege zon
onze een eigen
omloopbaan die
in gravitatietijd
beschreven staat
Sierlijke lussen
als je handen
sierlijke lussen
beschrijven zie
ik je kleurrijke
gedachten boven
komen drijven
waar de
waterspiegel nog
vriendelijk rimpelt
begint de eerste
confrontatie met
de werkelijkheid
zacht drijven
golfjes in hun
olie verpakte
doorschijnende
verblijven kleurend
tegen oplopend zand
jij hebt
de gedachten
niet bezworen
zij werden geboren
uit de eenheid
denken en doen
die de ziel
graag gebruikt in
het uiting geven
aan verbondenheid
van leven met het
eeuwige van tijd
Framen
ik zag de kleine
spanningen
in je vingers
als de toon
in je woorden
zich verzette tegen
jouw uitspraak
je framede nog
in het laagste
echelon dat de
sterkste muren
heeft gebouwd
naarmate je
meer bij de hemel
kwam koos je voor
licht en luchtig
waar zwaartekracht
wat meer in het
geding kwam
nam je de framen
erbij ondanks hun
sleet aan verbinding
en constructie door
gebrek aan alternatief
waar tijd het
desastreuze
oordeel eens zal
vellen heeft zij jou
de haven beloofd
waarin liefde en
zorgtijd met
dubbele jaren
gaan tellen om
met het familieframe
jouw plaats bij de
anderen veilig te stellen
Als apotheose
jij liet je
handen dansen
opende tussen
je vingers de meest
fantastische kleuren
die zich mengden
met exotische
geurvlagen die
de vormen in
hun magische
composities
hebben gedragen
in een uitbundige
zomerregie van de
mooiste zaken
die de lente
in haar schepping
met subtiele
kracht en uiterst
verfijnde pracht
tot paradijselijke
leefomgeving
bij elkaar
heeft gebracht
als apotheose
lachten je ogen
met een intensiteit
die recht uit het
diepst van je hart
kwam waar je stem
zachtjes het
schitterende lied
zong dat direct
in zijn goddelijke
tonen en akkoorden
de hemel raakte
Chinese exoot
we leefden samen
in onze eigen biotoop
waarin tijd de balans
had uitgemeten zonder
iemand te vergeten
het leven lukte wonderwel
met goede en mindere jaren
maar ieder had de vrijheid
om in zijn eigen bestaan
weer anders te zijn
tot een chinese exoot
de schaarse grond
met een deken verstikte
de energie afving en het
ecosysteem vernietigde
stukken dode aarde
waren de immense prijs
voor een nog snellere
temperatuurstijging in een
apocalyptische pandemie
als het levenselixer
van de zon niet meer vloeiend
de grond bereikt zal alles wat
samenhangt tot stof verkeren
waaruit het eens geschapen is
Schaduw van je naam
ik zag je
terloops in
de spiegel kijken
heel even vroeger
en nu vergelijken
je draaide je
bruusk om
sinds wanneer
zag jij een vreemde
zomaar terugkijken
geschrokken
was je niet
stress en zorgen
hadden jou geen
goed gedaan
jij hebt te lang
teveel van jezelf
gegeven zonder te
letten op de kwaliteit
van eigen leven
maar dat het
zo snel zou gaan
nog vaagjes spiegelen
jouw talenten de
schaduw van je naam
In synchronie
wij zijn
gaan lopen
omdat woorden
onze afstand niet
konden verkleinen
heb jou een
hand gegeven
niet uit de
bezittingsdrang
je bent de mijne
onze passen
hebben we nooit
in synchronie afgestemd
elkaar volgen waren
wij niet gewend
in samen
bewegen konden
wij steeds wat
meer toegeven
zonder gezichtsverlies
wij zijn elkaar
genaderd maar het
echte over de brug
komen is gereserveerd
voor onze dromen
Geen sinecure
ik zag je
hand schrikken
in het snel
verschikken van
je vingers in
hun bezigzijn
de snelheid
van reageren
was niet meer
aan te leren
alleen routine
gaf nog structuur
naast concentratie
die meestal licht
chaotisch de
overhand kreeg
was een boodschap
sturen geen sinecure
toch was de lach
op je gezicht
weer goddelijk
toen jij na veel gedoe
hard in de hoorn zei
ik ga naar bedje toe
De waarheid
wij zagen
hoe water in
niet aflatende
kracht rotsen
trotseerde
bruisend en
kolkend probeerde
een bres in de muur
te slaan om zo
in alle gluiperigheid
ongezien de dodelijke
steek in de rug
te forceren
waar graniet
en basalt in de
schepping hun bals
hebben gespeeld
zijn de sterktes van
voorwereldlijke kracht
in verbinding met
de rechtschapenheid
van boven en het
vaste geloven diep
van binnen dat
altijd de waarheid
zal overwinnen
Dun gesteeld
je wiegt
als altijd
dun gesteeld
op de rood
oranje tonen
van mijn
innig geliefde
klaproosmuziek
tussen hoog
opschietende
siergrassen
in de kleurige
wilde bloemen
plassen langs
de bermen van
de snelle weg
goedendag
omdat jij nu
bloeien mag
want de lichte
waas van fijnstof
geeft in vervuiling
helaas geen
jaarlijkse regelmaat
Stemmen
ik heb hun stemmen
allemaal gehoord
in verleidelijk of
dwingende toon
zij opperden hun
mening en helemaal
niet ongewoon
maar wensen ook
bevestiging en graag
van hun patroon
natuurlijk is er
vrijheid van keuze
maar de pressie tot
accepteren is niet
zomaar af te leren
blijft een uitvloeisel
van macht die zich
niet enkel door woorden
en indrukwekkende
gebaren gedragen zag
er zijn manipulaties
lichte malversaties
waarbij een oogje
dichtgeknepen is
geniepige chantage
die alles van de
hun waarheid wist
ja ik hoorde stemmen maar
kon niet aan ze wennen
Goddelijk touche
nog voel ik
waar jij het
paradijs voor
de laatste keer
hebt aangeraakt
je hand een
goddelijk touche
heeft gemaakt
in de bron die
alle leven raakt
begiftigd met
vitaliteit en
inherente kracht
geladen met een
explosieve lach
jouw beeld
veranderde op slag
omdat inzicht een
extravagante
verbondenheid gaf
mystieke lading en
magische interferentie
gaven jou een bijna
bovenmenselijke
aantrekkingskracht
Klonen van het gewone
ik heb de wereld
af zien glijden in
zijn race tegen de klok
met als blok aan
het been de agonale
genen die het beste in
ons boven zouden halen
als wij ons leven door
hen lieten bepalen
in de maatschappij
woekert de entropie
van steeds het beste
willen zijn de snelste
ook rijker en succesvol
in de toevoeg vaan het
eigen genenmateriaal
aan de mix van uiterst
gewenste profielen
juist daar waar de
eenheid smaak gaat
prevaleren en uniciteit
zijn verrassing verliest
schiet de evolutionaire
trigger tekort in diversiteit
want mensen uit de
genenbank willen geen
klonen van het gewone zijn
Het opperste geluk
ik heb jou
voor even het
leven los zien laten
om het opperste geluk
te kunnen smaken
daar in de stilte
van de spaanse
nacht waar jij los
van alles eindelijk
jezelf gelukkig zag
nog voelde jij
de warmte van het
dakterras uitstralen
naar een nog helder
kleurende sterrenpracht
toen was er die nacht de
wens bij het verschieten
van het uitspansellicht
neem ons mee naar
de eeuwige nirwana zee