Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Lunch-excentriek
hoe dun is de wind
als hij al kou lispelend
uit de schaduwkant
van het straatje komt
de tochtige hoek
kijkt al lang niet meer op
van vreemde passanten
met mutsen en wanten
naamlozen schuifelen
schijnbaar doelloos
voorbij en toch houden zij
angstvallig de overkant vrij
waar warme zon
de terrasjes laat stralen
glimlach en ogen de
sfeer uitnodigend bepalen
daar zitten mondain en chique
hun lunch-excentriek
uitgebreid te genieten voor
een zich vergapend publiek
Oplichtend sterrenstof
ik zie ze gaan
als strepen aan de hemel
hun zielen helemaal vooraan
geen ballast of
verder aards omhulsel
alleen kristal markeert de vaart
tot waar de tijd
zijn grenzen lost en naadloos
overgaat in eeuwigheid
ze zijn vervlogen
in oplichtend sterrenstof
met vurig laatste groet
hun speelsheid is weer
samen delen zij stralen nu
oneindigheid op de voorste rij
Zij groeiden
ik zag
woorden dansen
op het vrolijk oogcontact
in de muziek
van hun woorden
refreinde regelmatig schat
handen speelden
het spel van uitdagen en
toegeven vooral niet te snel
de lach wisselde in
vaak gevat wederwoord
de slachtofferrol bekoort
zij groeiden een
klein stukje lente in een
zomer die niet mocht bloeien
Vrees niet
God zegt:
“Vrees niet, geloof alleen in mij
Ik ben jouw God en zal je kracht geven
En je altijd tot steun zijn in dit leven”.
God zegt:
“Vrees niet, want ik ben met jou
Niet alleen vandaag, maar altijd
Weet, Ik blijf je steeds toegewijd”.
God zegt:
“Vrees niet, kijk niet bang om je heen
Want ik bescherm je dag en nacht
En hou over jou trouw de wacht”.
God zegt:
“Vrees niet, op mij kun je vertrouwen
Ik zal in alle omstandigheden met je zijn
In je moeilijkheden, in je zorgen en pijn”.
(woorden uit Jesaja 41, vers 10)
Speeltuin
Een stem in mij
Druk het weg, steek het weg
Ik voel zijn ademhaling
Neem een slok
Sla het achterover
Het vreemde, het onverwachtte
Neem mij in
Maar mijn ogen breken niet
Alleen deze nacht
In een opstaand besef
Ga ik schommelen.
Over een oceaan van zwart.
Lege woestijnen
ik heb al
genoeg getoverd
ben ontgoocheld door
zaken die anderen mij
probeerden wijs te maken
met aladin
dicht bij de hand
schijnt mijn lamp op
lege woestijnen waar wind
giert door onbenoemde pijnen
het oorlogsschroot is
kaal geschuurd door zand
nog glanst onwankelbaar staal
dat zijn positie niet
prijs heeft willen geven
waar sprookjes ooit dansten
en slangen verlangden
naar hun veilige manden
neuriet nu de laatste
magiër het naamloze leed
alleen ruïnes en leugens
markeren de wegen
van de duizend en een nacht
de rest is gedood of gevlucht
geen lamp beschijnt meer de lucht
God roept ons
God roept ons en zegt: “Kom tot mij
Ik zal rust en vrede geven in je hart
Want ik weet van je pijn en je smart
Ik maak je van schuld en zonden vrij”.
Laten we dan in 't geloof tot Hem gaan
Met al onze noden, zorgen en verdriet
Hij, die altijd in gunst op ons terneer ziet
Want God is bewogen met ons bestaan.
Dat we luisteren naar Gods roepstem
Hij nodigt ons uit om tot Hem te komen
Laten we het doen, zonder schromen
Ons volste vertrouwen stellen op Hem
Dank U, Heer, voor Uw uitnodiging
Dat U een ieder welkom wilt heten
En daarbij niemand zult vergeten
Wij zien het aan, vol verwondering.
Licht autistische routine
ik ben geen
meester geworden
in edele kunsten
ook het schoonschrift
der poëzie ben ik
nooit machtig geweest
kon wel schrijven
maar de magische vonk
wilde niet brandend blijven
vaak heb ik gebeden
ben uit mezelf getreden
maar miste pen en papier
die bleven hier in hun
grondstoffelijk verschijnen
konden niet zomaar verdwijnen
kenden de licht
autistische routine van paren
naast elkaar en niet scharen
discipline en ambacht
dat is mijn kracht maar zo
af en toe een blik in de hemel mag
Onder eigen zon
zit in ons streven
het echte leven of
doen wij maar alsof
zijn de doelen
al gesteld voordat
wij medisch zijn besteld
de maatschappij
maakt mij niet blij
door zo in te stappen
er is helaas geen
andere keus voor mij
tenzij we alles negeren
ballast loslaten
opnieuw gaan leren
met kracht uit eigen bron
geen voorgekauwd
perspectief maar heb
het leven lief onder eigen zon
Een bipolaire wereld
ik hoor de klok
hij snorrelt en tikt
doet verder niks
kent zijn balans
tussen heden en
stervend verleden
ook wij
zoeken evenwicht
in een bipolaire wereld
waar het leven
zich afspeelt
tussen twee uitersten
dat wat wij zijn in
het dagelijks bestaan en
dat wat wij willen worden
het is lopen
op het slappe koord
tussen leven en dood
in liefde en pijn
zoals de dialectiek van
vrijheid en gebonden zijn
Het diffuse licht
waar mijn pad
altijd begaanbaar was
scherpen nu keien
de rest is spiegelglad
sporen van
mijn lange leven
zijn verdwenen
angst bepaalt de stap
dikke mist omringt
mij met stilte
het diffuse licht maakt
iedere richting ongewis
ik mis je hand
de compromissen die
wij altijd sloten als
we weer waren gestrand
zonder schaduw
zal ik verder gaan mijn
dromen heb ik meegenomen
een weg terug is afgesloten
Wees welkom
“Wees welkom”, zegt God de Heer
“Kom maar tot mij, mijn kind
Jij bent door mij bemind
Mijn liefde keert steeds weer”.
“Wees welkom, ik wacht op jou
Ik zal altijd voor je zorgen
Vandaag en elke morgen
Blijf maar rekenen op mijn trouw”.
“Wees welkom, wacht langer niet
Ik spreid mijn handen om je heen
En ik laat je nooit meer alleen
Zal bij je zijn, in vreugde en verdriet”.
Ga dan maar tot God in alle vrijheid
Weet, dat Hij je nooit af zal wijzen
Wil Hem daarvoor loven en prijzen
Want zeer groot is Zijn goedheid.
Het kind
ook zij
herkenden in jou
het kind
jullie dolden
dwaasden samen
in lieve lust
zij speelden
in jouw lach
dansten op je blik
zagen voor
echt wat jij hen
met handen gaf
je nam ze mee
naar alles
wat zij wensten
vertelde over
de grote wereld
met zoveel mensen
stil zijn wij
weggegaan hun ogen
keken jou nog dromend na
Een projectie
ik blaas wolken op
tot ware luchtkastelen
laat witte schepen zeilen
in een blauwe oceaan
het is een spel
waarbij ik ongestoord
naar eigen fantasie de
schepping bij kan schaven
in een projectie
die mijn stemming en
emoties kunnen dragen
tot alles weer verwaait
maar de speelse wind
was niet mijn vriend
ook de zon verdween
achter donkere kantelen
zeilen klapperden
woest schuimden golven
tegen de klippen op mijn
panorama kon ik wel vergeten
pas later in het
bedaren van de zomerbui
kwam blauw weer vrij en
gleden schaapjes traag voorbij
Het meisje rosa
het meisje rosa was heel blij
morgen werd ze 18 jaar.
wat een mooie leeftijd.
ze was nog nooit verliefd geweest
dat leek haar toch wel echt mooi.
de avond voor haar verjaardag
ging ze dansen.
van dansen hield ze heel veel.
en een hele fijne jongen
vroeg haar ten dans.
heerlijk zweefden ze over de vloer.
allebei kregen ze veel vlinders
wat was rosa gelukkig.
charley heette de jongen.
het werd een prachtige avond.
en ze nodigde Charley uit op haar verjaardag.
het werd een hele fijne dag voor rosa
vooral omdat ze nu een leuke vriend had.
lang zal rosa leven!
Drugsverslaafden
wat een verdriet voor de ouders
als hun kind aan de drugs ging
ze konden hem niet meer bereiken
zo diep was hij gezonken
het ging heel slecht met hem
hij kleedde zich slecht
en zag er heel slecht uit
ze konden hem niet meer thuis hebben
en hij kwam op straat terecht
met slechte vrienden die hem drugs gaven
hij leefde in een droomwereld
en maakte zijn gezondheid heel slecht.
maar het leger des heils
ontfermde zich over hem
hij kreeg nieuwe kleren
en een goed bed om in te slapen
ze vertelden hem over jezus
en het ging langzamerhand
weer goed met hem.
ook had hij weer contact met zijn ouders.
gelukkig liep het goed met hem af.
dat wens ik alle drugsverslaafden toe.
Lieve Bernhard
ik wil wat zeggen
over mijn grootste liefde
je hebt me aangenomen
en ik werd stenotypiste.
ik vond je meteen aardig.
maar je was getrouwd
maar ik ging heel veel van je houden
aan je jasje ruiken in de
garderobe deed al zo goed.
ik typte zo graag de brieven,
die je me opgaf.
wat voelde ik me gelukkig,
wanneer ik naar je keek
ja, er waren een heleboel vlinders in me
en ik wist dat je ook van mij hield
mijn gedachten waren altijd bij jou
maar je bleef je vrouw trouw
ja, dat deed me toch wel verdriet
ik had toch heel erg gehoopt
dat je mijn liefste werd
ik heb 10 jaar verdriet gehad
toen ik bij je weg was
zoveel psychisch verdriet
ja, ik had een gebroken hart.
het heeft niet zo mogen zijn.
Behoedzaam
hij had zijn handen
donker gevlekt
vingers op een hoopje
vervormd en krom
voor zich op tafel gelegd
maar een leven lang
uitstralende pijn
kreeg hem niet klein
hij heeft alles benut
om zichzelf te kunnen zijn
zijn stem klinkt zacht
woorden onderhandelbaar
in zijn aanwezige lach
lichte ogen kijken
met verlies van kracht
nog tast hij
behoedzaam naar de
wereld om zich heen
die langzaam uit zijn
vingers is gegleden
voelt zich onbestendig
en moederziel alleen
want alle dierbare
herinneringen lijken te
verdwijnen een voor een
Licht in het hoofd
alles voelde
anders in raken
het deed onverwacht
nieuwe energieën ontwaken
het was geen
stoffig verschijnen na
decennialang verdwijnen maar
een herboren in nieuwe gloren
spanning voelen
in een warm contact
waar delen heel intens
zijn unieke info overbracht
de wereld bekijken
met een nieuw ontzag
omdat alles blijkbaar een
eigen plaats in het leven had
in heden vibreert
een vitaliteit die heel
vroeger een armzalig
bestaan moet hebben geleid
vrijheid zonder ballast maakt
weer licht in het hoofd
daar waar door oude gewoontes
het zicht vrijwel geheel was gedoofd
Goede God
Vertrouw maar op de goede God
Hij wil je trouw blijven in dit leven
En zal je steun en bijstand geven.
Vertrouw maar op de goede God
Bij Hem ben je veilig en geborgen
Hij zal er zijn, iedere nieuwe morgen.
Vertrouw maar op de goede God
Hij is goed in alles wat Hij doet
En geeft steeds weer nieuwe moed.
Vertrouw maar op de goede God
Want zonder Hem is er geen bestaan
En kunnen we geen stap verder gaan.
Vertrouw maar op de goede God
Dank Hem voor alle mooie dingen
Waarmee hij je altijd wil omringen.