Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Schoenen
blootsvoets heel zijn leven
hij heeft zich in de stad
vrij kunnen kopen.
was eindelijk eigendom af
het eerste wat hij kocht
waren schoenen
mooie glimmende schoenen
voor op straat
zo dat iedereen begrijpt
dat hij niet meer hoeft
te buigen voor de massa
hij kan zijn hoofd heffen
daarna kocht hij een hoed
daar tikte hij tegen als teken
van respect
maar zelden nam hij hem af.
's avonds in zijn kleine hut
die nooit meer werd afgesloten
door dat gehate hangslot
bang als men was dat hij zou
kunnen ontsnappen
daar trok hij schoenen uit. een
hoed had hij daar niet nodig
hij boog zijn hoofd
nederig en
dankte God, als vrij man....
inspiratie: hoe duur was de suiker
In flower powers piek
heb in zwart wit
fragmenten gezien
uit de film van mijn leven
geen ondertiteling
en overbodig commentaar
de regisseur riep draaien maar
de spelers niet geschminkt
in strak decor en
zonder spel wisselde het jaar
de buitenkant gordijnen dicht
deuren driemaal in het slot
samen eten van de geschafte pot
onzichtbaar bleef
de vrijheid die wij toch
in deze jeugd vergaarden
met wilde haren
kwamen kleuren en muziek
in flower powers piek
het terug zien van dat strak
geordend leven lijkt banaal
maar wij genoten toen allemaal
Stukjes werkelijkheid
het was geen luchtkasteel
daarvoor waren wij er
met te veel
in samen
stukjes werkelijkheid vervlechten
begrepen wij elkaar
maakten tastbaar
waarom wij anders
vol emoties zouden vechten
het breken hebben wij
gelukkig achter ons gelaten
gezond verstand verlengt de dagen
waarin wij toch
met onze schamele zaken
af en toe de hemel willen raken
Doddekoppie
doddekoppie,
dat ben jij van mij,
mijn hele liefste
lieveling,
ik wil je schrijven
hoeveel ik wel van je hou
nooit verdwijn je uit mijn
gezicht
je bent het helemaal,
zonder fout of rimpel.
ik bemin je lieverd.
Verdwaalde plukjes zon
de matheid van de dag
breekt licht in donkere stukjes
die samen nog wat vonken
in verdwaalde plukjes zon
geen droefheid
maar een doffe pijn
de uren niet meer weten
er slechts fysiek te zijn
ben dwalende in
niemandsland waar geen arm
de hand op steekt in groet
men elkaar gewoon vergeet
zonder enige impuls
is zelfs geduld
een schone maar
helaas verloren zaak
het bestaan
is aan het vergaan
als leven niets meer
aan de ander heeft te geven
Licht speelde langs rafels
het scheurde
deed niet eens pijn
licht speelde langs rafels
die niet meer gebonden zijn
een opening
naar ongekende verten
die hongerig werd benut
de rest was toch al stuk
het verval
was al van vele jaren
de wind van laat maar gaan
had alles geen goed gedaan
eindelijk kunnen
perspectieven komen
met panoramisch uitzicht
op de mooiste dromen
Met magie te laden
vaak mis je een slag
de laatste penseelstreek
het akkoord dat nooit was
om je werk
met magie te laden
het te bezielen tot kunst
in onderscheiding
door de flits van schoonheid
met ultiem contrasteren van kleur
zij tonen de meerwaarde
door het intense gevoel mee te geven
dat danst op de rand van hemel en leven
Door dezelfde deur
eigen loslippigheid
deed haar de
das om
hij kijkt er niet van op
gewoonweg reuze stom
te veel verteld
aan even zo veel
- vrinden -
uiteindelijk konden ze
het blijkbaar toch niet
zo goed met elkaar
vinden. niet samen
door een zelfde
deur
eigen loslippigheid
ja, ja
daarvan heeft ze nu
meer dan spijt
Weekend liefde
Zaterdag: wachtend,
op het berichtje: Ik ben er.
genietend van elkaar.
Denken en treuren al voor het moment van dag zeggen..
Zondag: is korter dan voorheen.
Zondagavond: hmm ik weet dat je moet gaan.
kussend en knuffelend stellen we uit.
Harten die nu nog samen kloppen.
Ik hak de knoop door.
Kom schat je moet echt door, voor je echt te laat thuis bent.
kus gevend naar elkaar starend..
Stapt ze in de lift
Naar haar ogen blijven kijkend tot de deur dicht is.
Ik doe de deur ook maar dicht.
Een kleine leegte sluipt men hart binnen.
Daar zit ik dan alleen
Heel de tijd denkend aan toen ze nog naast me zat.
Intieme vrijheid
jouw ogen spreken mijn taal
in een vreemde wereld
kwamen wij met gebaren nader tot elkaar
je lach bracht de sleutel van liefde
wij openden met de charme van vriendschap
in wederzijds herkennen van komaf
vertrouwdheid was de basis van ons samengaan
als wij spreken maken woorden zichzelf overbodig
in samen weten ligt begrijpen besloten
jouw gebaar toont al zin en doel
onze ego's bemerken ongekende ruimte
zonder zich te beperken in besluiten
alsof grenzen zijn verlegd
en intieme vrijheid is betreden waarin
ons bestaan meer is dan de som der delen
Waarom?..
is dit wat je wil?
nou... hier is het dan het einde.
ik dacht dat ik je kon vertrouwen.
is dat zo? nee.
ik wil je terug,
maar na dat je me bedrogen hebt
heeft dat geen nut...
Verweesd
verweesd
verdwalen kale taken
in de ijle lucht
het feest
van lommerrijke lange dagen
is al geweest
langzaam
stromen sappen
door de winterklare bast
die wacht en rust
in regen sneeuw en kou trotseren
tot het tij alles zal keren
Het laatste stukje
ik weet dat het
zomaar uit de bomen valt
in allemaal losse delen
het kan me
ook niet schelen
ik puzzel ze wel tot gedicht
maar een gezicht
zonder ogen
of liefde zonder pijn
een misdaad
los van mededogen
kan onmogelijk het plaatje zijn
want het laatste stukje
dat de puzzel completeert
wordt altijd door de lezer geoffreerd
Ik zal van u houden
ik zal van u houden
in leven en in dood
u bent de voornaamste
in mijn leven
ik bemin u teder
liefdevolle god
verlaat me niet
weest u in mijn gedachten
moge hij ons zegenen
en ons leiden
moge zijn geest op ons rusten
en ons elke dag blijdschap geven.
laat uw rijk spoedig daar zijn.
opdat al het verdriet voorbij
zal zijn
lieve vader, verhoort u onze
gebeden.
Mijn Oma
Mijn oma ben je niet voor even.
Mijn oma ben je voor heel mijn leven.
Mijn oma, die altijd voor je klaarstaat.
Mijn oma, die een arm om je heen slaat,
wanneer het even niet meer gaat.
Of het nou goed met je gaat, of slecht.
Bij mijn oma, kan je altijd terecht.
Elke vrijdag, gezellig en knus bij elkaar.
Bij koude wintermaanden, stond de warme soep, bij thuiskomst altijd klaar.
Voor dat alles, ben ik jou voor altijd dankbaar.
Daarom dit gedichtje, speciaal alleen voor jou.
Mijn enige oma nog, zo bijzonder,
kan niet meer zonder jou, omdat ik heel veel van je hou.
In maagdelijk betreden
de passen
op strand
ik heb ze geteld
meter voor meter
pas later
kwam dan je hand
verstrooid in
bijna vergeten
we stopten
bekeken de sporen
zo close omdat
niets ons kon storen
blikten vooruit
in maagdelijk betreden
ik in gebed
jij heel tevreden
Vlinder
zo mooi
teer
schoonheid
onder de
vlinders
reis met ons
mee
mooie witte
vlinder
misschien
dat wij
ontdekken
waar uw
schoonheid
vandaan komt
en iedereen zo
ontroert
Driftig bewegend
in het windstille weer
hoor je ineens de polsslag
van leven om je heen
komen kleine geluiden
op tal van plaatsen
onverwacht naar buiten
achter de knak
van een simpele tak
schuilt de muis
in bladergestuif
zoekt de merel
driftig bewegend naar buit
ieder vertelt hoe het gaat
in verhalen van klein
naar steeds groter formaat
als de wind
in overheersende vlagen
maar even stilte kan dragen
Pure dwang
ik ben het zat
om te zien hoe leven
wordt afgevlakt en ingepakt
door codes van de media
het is geen sturen meer
maar pure dwang
de hoeveelheid apps
en hypes maken mij bang
nog kan ik kiezen
maar dat duurt niet lang
het is een moeten met
sociale uitsluiting als boete
ik wil weer terug
op mijn rug in de wei
tussen hommels en bloemen
rust om te zoenen
mijmerend kijken
naar het echt strakke blauw
zonder vliegtuigstrepen
om de tijd voor even te vergeten
Plassen vol regen
kil waait de wind
schrijft onleesbare tekens
in plassen vol regen
mistroostig hangt nat
na het langdurige bad
aan de boom te versterven
hol klinkt de ziel
van de gloedvolle herfst
in het zompig bederf
zo lang dagen nog korten
zal overvloed rotten
naar een vruchtbaar begin
dat zal groeien
als winters vorstige tekens
in ijs en sneeuw zullen bloeien