Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Licht geworteld
de stam
is licht geworteld
in onthechten
buigzaamheid
van twijg en tak
is wat verzwakt
toch straal jij
met trotse kracht
weerbarstigheid
de balans is fragiel
in confrontatie voelt
jouw weerstand iel
buig maar en
kom langzaam op
ook zo bereik je ooit de top
Mijn vurige beden
ik heb de schaduw
weg geredeneerd
maar hij blijft hangen
aan de randen van mijn blik
het licht van logica
en wetenschap
schijnt knap en
helder in de hoeken
na het gerichte zoeken
leeft het donker op
beleven spookgedachten
hun vage angsten in mijn kop
het schrijnt aan mijn bestaan
rust en zekerheden zijn verdwenen
ondanks al mijn vurige beden
komt schaduw langzaam naar beneden
Als stille getuigen
twee blauwe houten klapstoelen
achtergelaten op de vlonder
de boot in dezelfde kleur ligt
op zijn kop ernaast
ook op het droge getrokken.
gereed om ze op te bergen
voor een volgend seizoen
een nieuwe zomer....
stil kijk ik uit over het meer
het is of ik de echo hoor van
kinderen die hier lachten
zwemmend in het koele water
op de klapstoelen die qua kleur
wedijverden met het strakke
blauw van de lucht
zaten de tevreden ouders
genietend van hun bruinverbrande
kroost.
een beetje weemoedig denk ik aan
de zomer terug
en het water dat glinsterde
glinsterde in de zon
boot en stoelen op de vlonder
als stille getuigen.
Het water breekt
uit schijnbaar klare lucht
rolt wind ineens omlaag
maakt herfstig stemmingen
met donderklap en regenvlaag
de oogst nog warm
van lange zomerzon
verschrikt en schikt
zich beurzig op de grond
gelijkmatigheid
verliest in mist
de strijd van donker licht
in aanloop naar de wintertijd
nog warmt de zon
met zomersheet
terwijl in het open veld
de eerste vorst het water breekt
Diep van binnen
de wereld glijdt voorbij
in mistig stille schimmen
zij raken met hun nat en kil
mij diep van binnen
kan ze niet ontwijken
er zijn geen heldere plaatsen
waar ik kom en wil verblijven
houdt iedereen mij in de gaten
heb mezelf al opgegeven
wil er niet meer zijn
weg gaan uit een wereld waar
geen plaats is voor mijn leven
ik glijd af
ga met de schimmen mee
kijk nog een keer om en zie
de mist verdwijnen van waar ik kom
Buurvrouw
de buurvrouw kwam achterom
binnen
de jonge vrouw zuchtte maar
de vrouw was oud
dus toonde ze haar respect
ze luisterde naar haar verhalen
over mensen in de buurt
kletspraatjes waren het
altijd negatief
ze antwoordde nauwelijks en
buurvrouw begreep
nors stond ze op om triomfantelijk
te zeggen dat ze nog
een bakkie ging doen –elders-
de jonge vrouw begreep dat zij
nu over de tong zou gaan
ze realiseerde zich :
dit is het werk van hen
die van huis naar huis gaan
om andermans dingen te vertellen
een beetje waarheid
vaak regelrechte leugens
dát verdeelt een buurt
Kunst wordt gefileerd
in contrast
overtreft het licht
zichzelf in helderheid
weg zijn ruis
en zachte tonen
in vervloeien
hardheid kan ook
intrigerend boeien door
scherpte van details
kunst wordt gefileerd
door eigen waarheidsmix
gaan voor alles of soms niks
Jezus leeft
Jezus ik weet dat U leeft.
In de wereld zijn ze U vergeten
en een grote eigendunk is over hen gekomen
here Jezus ik verlang naar U
kom toch spoedig
ik kan U niet vergeten
het leven is zo moeilijk zonder U
Kom alstublieft
het leven is zo leeg zonder U
Een herkennende lach
het mooiste moment
van de dag is ontwaken als licht
zijn boodschap brengt na het slapen
ragfijne sluiers verdwijnen
als de zon zijn eerste stralen
over de donkere wereld laat schijnen
in het nog warme welbevinden
komen met een herkennende lach
de leukste dingen van gisteren binnen
de nacht glijdt van ons af
in het hopelijk uitgerust opstaan
als wij gaan voor een verrassende dag
Priemen glas en staal
het prestigieuze
hoogbouwsilhouet
schrijnt aan de heldere hemel
koud en kaal
priemen glas en staal
gevoelloos in het blauw
aan hun voeten is het is zoeken
naar gezelligheid van kleine stegen
de buurt heeft eigen tijd en leven
als de eetcafés vol schuiven
met hongerige lijven weet dan
dat de torens zielloos achterblijven
het schrijnen is gedaan
alleen de hoge rode lichten
klikken in het donker uit en aan
Het rijpen van stilte
het is geen cel
waarin jij mantra's prevelend
jezelf tracht vrij te pleiten
jouw buitenissigheid kent enkel
zelf gepermitteerde grenzen
door betutteling van het lot
geen brandhaarden
van energieën worden zichtbaar
als men jou de voeten wast
stigma's uit
een vroeger leven zijn al
bij de eerste kruisiging vergeven
pas in het rijpen van stilte
zullen de waarden van
lach en bolle buik gaan leven
Toch verwacht ik je
Toch verwacht ik je,
en blijf op je hopen.
Al duurt het nog zolang,
lieveling,
mijn allerliefste.
laat me dromen over je,
maak plaats in mijn hart
voor jou..
Blijf bij me,
en verlaat me niet,
lieveling,
ik hou van je.
Ga nooit uit mijn leven,
maar geef me je moed,
ik wil je toebehoren.
Zo vertwijfeld als ik ben,
ik blijf om je roepen.
Verwijder mijn twijfel
liefste, ik bemin je met
heel mijn hart.
Goede God
Goede God
verlaat mij niet
ik lijd zo een pijn
een gebroken arm
en zielsverdriet
kan ik op u rekenen?
Ik kan slechts gaan tot u
wilt u me genezen
en verlossing en vrede geven?
Ik weet dat we U mogen aanroepen
geeft u blijdschap in mijn hart
en laat het niet zo verscheurd in mij zijn.
U bent het tot wie ik mag gaan
Ik weet dat u van me houdt
verlos me van de duisternis en
geef vrede Heer.
Toen u viel
u was mijn alles
u en ik samen ontwakend
op een warme zomermorgen
wist u dat ik lief had?
u die me moest leren wat
liefde inhield
u die ik hoger achtte dan wie
ook
u die me verzorgde bij ziekte
vasthield in de nacht
u die mijn alles was
weggevaagd...
u viel van uw troon en oh,
u bent zo diep gevallen
de pijn liet u mij
De warme herfstzon
ik dartel weer
sinds tijden
in de warme herfstzon
hagel heb ik
kunnen mijden
de donderslag was niet voor mij
zie de mensen
zachtjes ernstig praten
geschokt door mijn verlaten
maar ik voel me vrij
het aardse leven
is er nog even voor mij
ga hen met
mijn speelsheid plagen
antwoord geven op nog open vragen
in samen zijn
zullen zij mij als vlinder dromen
daarom ben ik terug gekomen
De magie
ben jij
de schepper van de beelden
die je aanreikt in woorden
de god
die uit het niets
een werkelijkheid creëert
of schenk jij ons
met stem en ogen
de ongeziene wereld van vandaag
met highlights
en een andere modulatie
raak jij ons met nieuw elan
alleen poëzie
heeft dan de magie
van het luisterrijk bekijken
In vergeten dozen
nog is er
het tastbaar samen zijn
de kist en rode rozen
pas later kleurt
en spreekt herinnering
uit foto's in vergeten dozen
er komt zeker een ontmoeten
als vlinder zal jij ons
op eigen wijs begroeten
gaat ons de wegen tonen
als wij verdwalen
in vroegere verhalen
er is een warme lijn
die ons verbonden houdt
ook al ben je nu zo koud
De kleur van water
jij hebt
de kleur van water
spiegelend zie ik mijn gezicht
jouw transparantie
sprankelt lieve woorden
die ik schrijf in mijn gedicht
je stroomt
in warme koestering
aromatisch langs mijn lijf
strijkt met
wilde speelsheid
schuim langs een verboden lijn
maar al tijdens
het ontdooien voelde ik
de kou weer komen
ben rillend opgestaan
mijn droom heb ik helaas
met tegensputteren moeten laten gaan
Lied van liefde
aan de rivier zaten we te
mediteren en te zingen.
de goddelozen en anders
denkende...
die ons probeerden mee te
slepen keken toe
het dilemma waar we voor stonden
hoe konden we ons geloof
belijden in een vreemd land?
het moest mogelijk zijn
laat de woorden die onze lippen
bereiken, doorstromen naar
ons hart. laat uit onze kelen een
lied van liefde klinken
hopend dat U het wilt aanvaarden
ook vanuit dit land
Overstappen zonder haasten
zijn trein
denderde door
al jaren lang
zonder te stoppen
natuurlijk
reed hij weleens
op vals spoor maar
altijd zonder brokken
aankomsten met
kus en armzwaai
bleven joviaal tot aan
het laatste fluitsignaal
een fraai emplacement
om bij te komen
met een rangeerterrein
vol ooit gewenste dromen
de lichten zijn gedoofd
coupés verlaten
hij nam de tijd in
overstappen zonder haasten