Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Sterven voor vrijheid
neervallend op de oude binnenplaats.
mijn wonden als een rode roos
waaruit het bloed langzaam druppelt
voel ik me (heel even nog) sterk.
kruipend tussen dode kameraden
krachten die me langzaam in de
steek laten. grijp ik nog naar onze
vlag, in stukken gereten
waarom dit alles? beulen zijn het
ik voel de stof zo zacht tegen mijn hand
- mijn bebloede hand -
wetend dat het moment is gekomen
betaal ik de hoogste prijs.
mijn ogen zoeken de vrijheid
Grijst permanent
in permanent
heeft tijd
je haren gegrijsd
het leven in de heer
kende ook een weleer
waarin bloemen bloeiden
verborgen
in het hoge gras
op lange zomerdagen
onttrokken aan ogen
die slechts rechtlijnigheid
konden gedogen
voor pleziertjes is geboet
het lange blonde haar
grijst permanent onder de hoed
Hou op en stop, betekent niet doorgaan
Waarom doe en praat je tegen me alsof je me al jaren kent?
Waarom moet je op alles letten van wat ik zeg en doe,
wie denk je dat je bent?!
Je bent niet mijn zus of mijn vader.
Ik zei je meerdere keren mij met rust te laten,
maar je ging door en dat maakte mij nog kwader.
Werk eerst aan jezelf voordat je een ander aanspreekt.
Ik zie jou niet zitten, zoals je weet.
Laat me dan ook echt met rust,
zie je niet dat dit aan me vreet?!
Je bent een vriend, van een vriendin van mij.
Ik wil geen relatie met jou, nu niet en nooit niet,
jij en ik worden nooit wij.
Is het nu duidelijk, mij met rust te laten?
Zoek me niet op, val me niet lastig en hou me niet in de gaten.
Dit is je laatste kans, ik ben niet je schoonheid of een van je maten.
Hou op en bemoei je niet met alles,
dit heeft geen kans van slagen en wil je er niet om haten.
Zielen zonder naam
vleugels
vliegen af en aan
van zielen zonder naam
verdriet
ligt in het verschiet
van hen die achterblijven
vooral het
plotseling verscheiden
doet in afscheid lijden
hun vlucht
lijkt onbenoemd in
hergroeperen van de geesten
nog een keer het aardse gaan
of past de cirkel eindelijk
in het organische bestaan
De ware
Liggend in mijn bed denk ik aan jou.
Ineens rolt er een traantje over mijn wang.
Dat traantje vertelt me dat ik je mis en van je hou.
Dan pik ik het traantje weg en glimlach ik.
Want het traantje heeft gelijk.
Mijn glimlach is van geluk.
Mijn geluk met jou.
Dan hoor ik je stem in mijn hoofd
en krijg ik een warm gevoel van binnen.
Dan weet ik het weer zeker.
Zeker dat jij de ware bent!
Samen zijn wij niet
mensen blijven maar vragen stellen
over ons en hoe het nu gaat
je hebt me brieven geschreven
en ik stuurde ze terug met de wind
het is nooit gemakkelijk geweest
met mij samen te zijn
mensen vragen me dingen of ze zelf
geen leven hebben, beschuldigen me
zal ik mijn ogen dan maar verbergen?
voor hun vragen heb ik geen tijd
want het is geen belangstelling maar
venijnige nieuwsgierigheid
voor het eerst, zijn wij niet samen
neen, samen zijn wij niet.
en mensen huilen voor mij, want
ik toon totaal geen verdriet.
(schande)
Speelse chaos
de schatkist
vol gedachten aan jou
is nooit gesloten
in speelse chaos
ontvluchten zij de ordening
van plaats en tijd
lichten op in leven
met een lach en woord
vol warme tederheid
kleuren zomer
in het vruchtenrood
van lange dagen licht
jij bent de schat
en sleutel van de kist
die ik al zo lang heb gemist
Weltrusten iedereen
Ik loop in het donker over straat.
Ik ben niet alleen, ik zie een grote man,
die zijn poedeltje uitlaat.
Ik zie nog net,
hoe de maan achter een wolk verdween.
Ik merk en kijk er van op, dat ik tegen mezelf praat.
Ik loop, maar weet niet precies waar heen.
Ik voel hoe mijn hart op hol slaat.
Een reden kan ik hier niet voor bedenken,
ik heb er geen.
Ik kan niet slapen,
maar ben het gewend zoals het nu gaat.
Ik hou mezelf bezig, want dat houdt me op de been.
Buiten een ronde gelopen te hebben,
heeft me toch wel moe gemaakt.
Ik kan nu rustig gaan slapen,
welterusten iedereen..
Te laat
Dit is voor mij het einde.
Het einde van een lange weg.
De weg voor ieder zijnde,
Voor mij zo dichtbij,
iedere stap die ik verleg.
Waarom, zie ik nu pas in van wat er is gebeurd?
Ik observeerde en keek om me heen,
maar uiteindelijk ben ik het zelf die alles goed heeft gekeurd.
De schuld aan een ander geven is niet wat mij opbeurt.
De schuld krijgen is niet wat mij opfleurt.
Nu is het te laat,
mijn hart is er uit getrokken, vertrapt en verscheurd.
Dit is voor mij het einde.
Het einde van een lange weg.
De weg voor ieder zijnde.
Voor mij zo dichtbij,
iedere stap die ik verleg.
De kleine ponny
De kleine pony is pas
geboren
ik heb hem bekeken vandaag
het is een hele warme dag
en hij ligt zo lekker te slapen
in de zon
dichtbij zijn moeder,
hoe kan het ook anders
het is lieflijk om te zien
hoe de pony geniet
wat zal er in dat koppie omgaan
ik wilde wel dat ik met hem
kan praten
maar aanvoelen kan ik hem wel
dat hij geweldig geniet is zeker!
Ik ben blij
Ik ben blij met mijn familie
ze zijn allemaal zo goed voor me
en ik probeer het voor hen te zijn
ze zitten op mijn golflengte
we verstaan elkaar goed
het is een diepzinnige familie
met veel gevoel voor geloof
ik voel me erin thuis
Ik heb respect voor mijn broer
hij is zo knap in het leren en lesgeven
ook hou ik veel van mijn zus
ze verwent me altijd zo veel.
Het is fijn om een goede familie
te hebben.
Zovelen moeten het zonder stellen.
Wat erg moet zijn!
Onmacht
angsten die beheersen de
lange dag
als een ziek vogeltje ben je
koorts sloopt je lijf
de nacht geeft alle ruimte
om te piekeren
niets kunnen we doen enkel
onze handen vouwen
wat zijn wij toch klein
Wederwaardigheden
zij vertelt mij alle dagen
in jubelen en klagen
haar wederwaardigheden
wij delen het verleden
altijd op pad
naar iedere uithoek
of hooggelegen oord
overal wordt zij gehoord
stuwt met vaste hand
haar bagage vliegensvlug
over zee en land
barrières kent zij niet
geniet soms even
in de luwte van mijn tuin
dwarrelt wat met bladeren
ritselt woorden om windstil te zijn
Hoe ik ben
Ik ben manisch,
manisch gelukkig, manisch depressief.
Ik zonder me graag af, maar behoor niet tot the Amish.
Ik ben zwak, tegelijkertijd hard als steen, massief.
Doe mezelf stoerder voor dan dat ik daadwerkelijk ben.
Er vloeit chaotiek door mijn hoofd, maar mijn lichaam is zen.
Organische eenheid
wij zijn nooit
het paradijs uitgejaagd
maar hebben er
in onze hoogmoed
zelf om gevraagd
dachten de top
van de schepping te zijn
maar in samen leven
konden wij geen empathie
aan het aardse geven
beschouwden in onkunde
alles lager en
minder van soort
van een organische eenheid
begrepen wij geen woord
in het streven naar
goed beter best
hebben wij de eigen norm
als maatstaf gelegd
wie kijkt nog om naar de rest
De hoop moet niet verdwijnen
De hoop moet niet verdwijnen in ons leven
Zij stimuleert, zij brengt het goede aan
Zij verwarmt harten en is niet te versmaden.
Hopen op de goede dingen die komen
die er zeker in de toekomst verscholen zijn
Hoop verlaat ons niet
maar blijf de stimulerende kracht
ook al is het nog zo uitzichtloos.
Zonder hoop op het goede is niet te leven!
Onaffe structuren
jij toont veelkleurigheid
ik het onderscheid
maar de vorm waarin
geeft altijd strijd
jij weet de wereld gemaakt
in geruststellende beelden
waarbij plaats en formaat
balans in realiteit delen
ik zie onaffe structuren
wachtend op inhoud
emoties en groei om
ooit te komen tot bloei
wij lopen geen pad
het mijne is niet af
wel is er het zoeken naar
vorm en kleur in ontmoeten
Schaamte
zijn uitgeputte lichaam
in de hoek van de kamer
een lege fles
gesnurk
gebroken glas
achteloos op de grond
dansende schaduwen
op het erf
een meisje in tranen
niet begrijpend
wat haar was overkomen
waarom niet gegild?
tot de dageraad komt...
laat ieder met zijn eigen
schaamte.
Een kleine scene
een verre donderslag
terwijl thee onverklaarbaar
uit de glaasjes spat
verschrikte kindergezichten
die angstig kijken
bij het volgende weerlichten
een kleine scene
in een handomdraai geschapen
vlak voor het gaan slapen
pas veel later
keert de rust weer terug
als de emoties zijn gesust
toch blijft die donderslag
een leven lang verbonden
met de eerste zomerdag
Ik probeer..
Wat ik ook probeer,
ik val naar beneden,
ik val neer.
Wat ik ook heb geprobeerd,
welke paden ik ook voor je heb betreden,
ik viel neer.
Ik viel uit de lucht naar beneden.
Flashbacks en herinneringen,
terug vanuit het verleden.
Ik viel naar beneden,
zo snel en hard viel ik neer.
Ik viel uit de lucht naar beneden,
pokerface, aanpassen of omkleden,
het was te laat, het had geen zin meer.
Ik kijk op naar boven, want ik ben al beneden.
Wat ik ook probeer,
ik val naar beneden,
ik val neer.
Wat ik ook heb geprobeerd,
welke paden ik ook voor jou heb betreden,
ik viel neer.