Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Blij
blij wil ik zijn
blij zijn diep in mijn hart
blij dat ik leef
blij dat er mensen zijn
en dat ik niet alleen ben
blij zijn dat god voor mij zorgt
en om me heen is
lieve god ik hou van u
ik noem u mijn vriend!
Klassiek of wip
ik heb gezichten gelezen
ogen die liefhebben en vrezen
wimpers die krullen
en openheid onthullen
in lijnen de tekening
van leven gezien
het rechte en ronde
van lippen en monden
klassiek of wip
het neusje vaak
overbelicht door
een guitige plaatsing
in het schaduwspel
met haren zullen
oren verdwijnen of
zichzelf ruiterlijk klaren
ook jij hebt een plaats
in mijn boek vol gezichten
jij bent de proloog
blauwdruk voor al mijn gedichten
Zombies in een heksendans
in witte bekkies
trekt de zenuwtic
wie wordt de held
alles draait om geld
geprogrammeerd en
voorgekauwd hoe lang
ieder de bal vasthoudt
en een patroon neerzet
zij werken
met kadaverdiscipline
de goed geoliede machine is
giftig door de machtsadrenaline
tot een doelpunt
het ego laat ontploffen
zombies in een heksendans
waanzin is niet meer te stoppen
waar is het spel
de lach en hand weer als
vrienden samen kunnen spelen
geld en macht verzieken dat
Speelde blond door je haar
wij keken uit over zee
wat verder op het strand
gleed de zon over zand
wind speelde blond door je haar
ogen wolkten nog donker
langzaam werd de bui geklaard
snel als de golven
kwamen je woorden
in oneindige stromen
ik liet ze komen
als een tsunamie
van ijskoude dromen
het luchtte op
samen te praten en niet
op de vlucht voor jouw hel
de zon brak door
in een bevrijdende lach die eindelijk
het echte blauw van de hemel weer zag
Rechtop in het gras
ik wilde springen
maar jij hield me tegen
om alles nog een keer te overwegen
jij spiegelde ons leven
terwijl ik stil bleef staan
liet jij de caleidoscoop van jaren gaan
de affiniteit was weg
ieder detail was al eerder gezegd
in perspectiefloos constateren
in confronteren konden wij
elkaar niets meer leren
jij bleef de tunnel waar ik leefde
wij verdwenen uit beeld
maar voordat ik beneden was
stonden jouw scherven al rechtop in het gras
Papa, waar ben je?
Papa, waar ben je?
Waarom heb je me verlaten toen ik nog zo jong was?
Ik wou zo graag met je bouwen, knutselen,
op je schouder huilen als ik het moeilijk had.
Ik hou van je ookal heb ik je nooit gekend.
Mama?
Waarom heb je me 10 jaar laten denken dat iemand anders mijn papa was :/
Het moment dat ik het hoorde van iemand anders deed nog meer pijn.
Ik voelde me zo verraden.
Pap, ik hoop dat je het nog goed hebt daar boven,
ooit bezoek ik je en gaan we er het beste van maken <3
Groetjes, je poppetje :'(
Toen stilte sprak
fonkelend
trippelden ballerina's
uit het voetlicht naar voren
zij twinkelden
met kristallen tonen
hun kleuren melodie
hoog werden benen geheven
armen gespreid in de
subtiele schoonheid van glas
rood vonkte het laatste licht
toen stilte sprak omdat
de muziek in scherven lag
Weidt schaduw uit
onder donker loof
weidt schaduw uit
over rust en stilte
woorden lossen op
in verwaaid geluid
van een verre kerkklok
over het trillend land
komen de boerinnen
manden aan de hand
kleden zijn gelegd
het maal bereid na
danken voor de spijs
zo biedt de boer
de lange zomerdag het hoofd
eten en siësta onder donker loof
Zij laten zich vermaken
een zaal die
nog weerbarstig lacht
en wacht met warm applaus
ik het enig lichtpunt
in het zwart die met
klam zweet de sof afwacht
ik knip de wilde haren weg
breek zacht met wat ik zeg
hun weerspannig ik
tot zij met honger blik
alles uit mijn handen eten
hun eigen egootjes vergeten
ik herder weer en hoed
de kudde met mijn schapen
de laatste rij zit al te vozen of te slapen
Domein van dromen
blauw is de lucht
geen zuchtje wind
in de zomer van herinnering
een kind speelt
zorgeloos met water
wat schelpen en veel zand
zacht ruist de zee
zijn zonnemelodie uit
het eeuwige getijdenlied
pas later wordt
het strand domein van dromen
liggen wij uren hand in hand
natuurlijk licht verbrand
want wie van liefde weet
vergeet waarvoor we zijn gekomen
vlinders fladderen voor ons uit
als wij het duin passeren
de laatste kussen om het af te leren
Een blanco papiertje
weer hoor ik
de klokken slaan
zie lege uren passeren
het a-viertje blijft onaangedaan
heb koppen gesneld
in luttele seconden
leeuwen geveld als held
uit de romeinse catacomben
heilige oorlogen gevoerd
op kruistocht geweest
ridders en graal laten verdwijnen
in schisma's de zon weer doen schijnen
ik was cerberus die aan
de styx de stilte van minuten wist
eonen zijn voorbijgegaan en de vooruitgang
heb ik op een blanco papiertje staan
Vonkten naar explosief
ik hoorde je woorden
maar zag bloemen wiegen
in zon en de zomerse wind
jij liet in de lyriek
van je voordracht
alle beelden weer leven
expressief door
blik en gebaar in
een warm omgeven
indringend koos jij
voor stilte in scenes
vol emotionele momenten
ik raakte je onverwacht aan
wij vonkten naar explosief
zonder woorden zijn wij gegaan
Recht door zee
jij kwam binnen
ik zag je ogen
en toen dat gebaar
jij was daar
mijn leven kon
opnieuw beginnen
heb nooit gezocht
omdat ik dacht dat jij
onbereikbaar voor mij was
jouw lach
en open hand
bleken mijn entree
ging met je mee
liet alles achter voor
een leven recht door zee
Verloren hun fysiek
zwart donkerde
het verre blauw
in ijle muziek
jouw hoogste tonen
verloren hun fysiek
in de oneindige ruimte
ioniseerden samen
in golvende banen
rond sterren en planeten
lichten af en toe op
speels als een kind
stralend in de zonnewind
nooit zal jouw geluid
verdwijnen maar in deeltjes
en golfjes overal verschijnen
Vlamt hoop en vertrouwen
ik hoef je hand
niet te lezen om
jouw toekomst te weten
alles wat daar staat
heeft gisteren en
vandaag al geschreven
die lijnen wijzen
de paden aan die wij
morgen hebben te gaan
alleen in je ogen
vlamt hoop en vertrouwen
omdat wij op elkaar kunnen bouwen
Blowtjes en wat pep
ik ben door
wolken wiet gelopen
onzichtbaar voor de jongelui
een roze zon
spon met liefde en een bui
talloze regenbogen
maar hun ogen waren
van het feest verdwenen
doelloos zwervend zonder benen
ik las de trips
van hun gezicht
toen de angsten kwamen
onbegrepen in bestaan
niet wetend hoe nu verder
met de toekomst om te gaan
met blowtjes en wat pep
worden zaken voorlopig
op de rails gezet
naar een ander festival
met weer dezelfde mensen
en hun nog niet vervulde wensen
Onze sporen
je sporen
zijn niet meer te vinden
op het schelpenstrand
gebroken
liggen ze op mijn hand
restanten van hard leven
ze kleuren droog
vallen op door
de vorm van hun boog
het knisperen
klinkt gelijk
in overslaande golven
de zee
neem ik mee
in het grijsgroen van je ogen
de schelpen
leg ik terug waar zij horen
op het zand als onze sporen
Het laatste luiden
ik heb torens altijd gemeden
maar tonen van de klokken
kwamen in iedere uithoek
met alle vroomheid naar beneden
zij raakten bleven haken
in een oud religieus gevoel
dat opriep om samen te komen
leven te schonen voor het goede doel
zij horen bij een tijd
die ik heb overleefd
de huidige goede herder weidt
zijn schapen in een andere geest
ik kan het niet ontwijken
de ceremonies zullen blijven
tot dat ook mijn stoet
in processie het laatste luiden groet
Als het stiller wordt
soms lijk je
even vergeten
in de ruis van het leven
maar als het
stiller wordt
laat jij je weer weten
in de hoge lach van
een onzichtbaar kind
spelend met de wind
op zonverlichte stukjes bos
waar stof in schaduw danst
boven het warme mos
in rust kom jij nader
vult aan wat haast gestolen heeft
en zorgt dat ik weer voluit leef
Een aarzelend begin
ik kende de melodie
van het lied maar
pas na driekwart
van mijn leven heeft zij
eindelijk stem gekregen
na een aarzelend begin
met kleine lieve woorden
kwam jij goed op toon
gingen wij als duo
voor de mooiste akkoorden
nooit was er applaus
er waren geen zalen
het gordijn viel niet dicht
maar bloemen waren er altijd
als ik je kwam halen