Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
In leer en chroom
het blingbling
was volledig in
verblindde jou
door uiterlijkheden
namaakzilver
smeedde illusie
terwijl neppend goud
de hype onderstreepte
in leer en chroom
koesterde jij je droom
tot het licht doofde omdat
men er niet meer in geloofde
schittering verdween
praal en pracht
stonden te wachten op
het einde van de nacht
nog even heeft
vals licht jou vage
hoop gegeven maar
alle spiegels kaatsten zwart
Uit de anonimiteit
ik wil scherpte
en contrast
in stralend licht
weer trots zijn op dat
wat mijn schaduw is
ben ooit
in vroeger tijden
uit de anonimiteit gekropen
begon mezelf voorbij te lopen
om een ander leven te leiden
maar de perspectieven
vervaagden tot grijze dagen
zo dat ik zonder zon
mijn evenbeeld niet
altijd mee hoefde te dragen
het leven verloor
zijn bestaan ik wist niet
hoe nu verder te gaan
er was geen gezicht dat
in de verte leek op het mijne
ik heb achterom gekeken
begon te beseffen dat wij
meer dan ooit op elkaar leken
samen zijn we naar buiten gegaan
om daar weer als eenheid te staan
Zag je oogopslag
de stilte
kwam hard aan
de muziek
was uitgedaan
een zachte stem
vroeg ons om
weg te gaan
buiten
keek ik je aan
jouw hand
al in de mijne
nog onbeslist
wist ik de richting
van ons gaan
wij draalden
de nacht was zacht
een afscheid hier
bepaalde waar en
hoe het morgen was
ik zag je oogopslag
wachtte op je lach
Ria
Ria
je bent vandaag
uit het ziekenhuis gekomen
en hebt kwaadaardige
tumoren in je hoofd
je legde alles heel rustig uit
ik bewonder je flinkheid
maar ik vind het heel erg
we leven allemaal met je mee
ik heb gebeden voor je
dat je beter mag worden
bij god zijn alle dingen mogelijk
hij kan genezen
de kracht van god is
groter dan je ziekte
en hoop dat jij ook zal genezen
en de komst van de
here jezus mag meemaken
ik bewonder je!
Mijn engel
mijn engel,
ik weet dat je bij me bent
je beschermt me
en geeft me kracht
je bewaart mij voor vallen
mijn engel,
ik heb je lief
ieder mens heeft zo een engel
dat is het wonderlijke
in ons leven
ze worden allemaal gezonden
blijf alsjeblieft bij me door god
die de bouwer van ons leven is.
lieve engel, ik hou van je
blijf altijd bij me
God is goed
god is goed
god is heel goed
elke dag helpt hij ons
en geeft ons moed
hij is het beste
in ons leven
en maakt ons leven
elke dag nieuw
hij houdt van ons
we behoren hem toe
en geeft ons liefde
voor hem en onze medemens.
en u kan mensen genezen
want u bent de wonderbare god
geneest u hier de zieken.
dank u wel vader.
liefste vader
Mijn hond
vannacht droomde ik van mijn hond
wat ben je toch lief
je bent zo een trouw dier
ik hou veel van je
je bent trouw en je begrijpt zoveel
ik ben blij met je
je ziet er ook zo mooi uit.
je maakt mijn leven blij.
ik kan niet meer buiten je.
's avonds lig je zo lief aan mijn voeten
hoe vredig is dat toch!
Je bent het belangrijkste in mijn leven
jou wil ik niet verliezen
ik behoor je helemaal toe
bij jou voel ik me blij en gelukkig
ik ben zo blij dat jij
in mijn leven bent gekomen
veel mensen doen pijn
en kunnen mij kwetsen
maar bij jou vind ik enkel liefde.
met jou beklim ik de hoogste berg
samen zijn we gelukkig
en kunnen nooit meer zonder elkaar.
onze zielen zijn helemaal één
als jij er niet bent mis ik je heel erg
lieveling van jou hou ik het meeste.
voor altijd blijven we bij elkaar.
liefste!
Geverfd door de wol
ik ben gaan dwalen
tussen allerhande garens
heb mijn patronen opgezet
maar kleuren lijken net niet echt
zij dissoneren in
hun valsheid naar elkaar
weven met invallend licht
een meer dimensionaal gezicht
dat mij toeschreeuwt
om meteen te stoppen
met het openen van de hel
het weefgetouw trekt aan de bel
ik heb kinderen zien spinnen
de fabrieken overvol
wist heel diep van binnen
hun jeugd geverfd door de wol
de omslag is gekomen
zij kunnen nog even dromen
de garens stralen kwaliteit die
nu door volwassen arbeid is bereikt
Groot verdriet
Wat kan het toch verdrietig zijn
Als je geliefde er niet meer is
Nog elke dag voel je het gemis
Want het leven was samen zo fijn.
Soms kun je het niet meer aan
Niemand om even mee te praten
Je voelt je zo eenzaam en verlaten
Nu moet je alleen verder gaan.
En toch gaat het gewone leven door
Maar wel heel anders dan voorheen
Niet meer bij elkaar, maar zo alleen
Je vraagt je af: waar leef ik nog voor?
Weet dan dat God er altijd voor je is
Hij kent jouw grote verdriet en pijn
Hij laat je nooit alleen en zal er zijn
Reken maar op Hem, zeker en gewis.
In een zee van dood
ik hoorde
woorden verdrinken
in stemmen die zongen
over wanhoop en pijn
het lied van de zwemmers
met stilte als repeterend refrein
de barstende lippen
van droogte en kou
memoreerden hun vlucht
voor angst en barbaar
in een regen van kogels
als minachtend gebaar
zij hebben vrijheid
voor even gezien
het benedendek kraakte
maakte snel water
tot de laatste noot stierf
in een zee van dood
De vonkenregen
je smeult
kringelt rook
in speelse vormen
ik blaas zacht
jouw vuur iets aan
je knispert en vonkt rood
ontvlamt daarna
in feller branden
schroeit bijna mijn handen
weer laai je op
tussen grijze as
verdrijft de koude nacht
nog is de vonkenregen
in je ogen niet geblust
als je lach mij plagend kust
In gloedvol animeren
ik kan niet zingen
toch hoor en voel ik diep
van binnen het mooiste lied
gecomponeerd
met noten van de zomer
tot een warme melodie
een aria die
dieprood kleurt van
bloemenharten in de zon
zacht wiegend op
speelse vlaagjes wind
die in refrein zijn oorsprong vindt
de einder trilt
in gloedvol animeren
zomer gaat zijn hooglied proclameren
Zacht zingt het bloed
heb geluid buitengesloten
ben alleen met mijn domen
zacht zingt het bloed
met pulserende stromen
in warme melodie
vloeit ontspanning
tot in de verste delen
om blokkades te helen
jij regisseert al lang zonder
te spelen beeld en decor
ook licht en muziek
komen uit jouw harmonie
maar ben ik dan de marionet
waarbij jij aan de touwtjes trekt
of leg ik in een droommonoloog
mijn ziel en zaligheid aan jou bloot
Uit dezelfde bron
hij is mijn vriend
of toch niet
onze dialoog put
uit dezelfde bron
welt op en verloopt
verdroogt stroomafwaarts
of bevriest in beweging
ik wil zon
zand zee en golven
de onder bloemen bedolven
ogen en lach van een vrouw
hij zonden en berouw
twijfels en lijden
zekerheid in vaste tijden
ik licht op
hij weerkaatst
spiegelt genadeloos
de logica die mij ontgaat
onze gedachten gaan snel
wij discussiëren in flits
als ik jou bel hoor je wel wie er is
Druppels
Als het water dat er is, bevroren koud en oud is
Als ruzie niet zijn grenzen kent, en de vraag nog in je hoofd zit
De vrede laat geen sporen na, het water drupt je achterna
Zij dragen druppels naar de zee, maar die van jou is niet mee
Als er onweer is voorspeld, en wij nog niet gespaard zijn
vangt het water de gedachtes op, die bij jou actief bewust zijn
het is alsof je eigen lijf, het beter dan jezelf omschrijft
ons eigen wil dat dringt niet door, je laat je angsten voor
Als de regen is gestopt, voor nu en altijd weg drijft
Is de vlam die nog niet was gedoofd, nu voorgoed zijn weg kwijt
hij doet het water bij de wijn, geworden nu tot wie wij zijn
Het lijdt niet tot een nederlaag, dus wat is nu jou vraag
Het beeld waarbij jij twijfels had, bedacht zich later achter af
dat druppels ook zijn fouten zag, die hij niet had gezien
die druppel vindt een nieuwe weg, de regen laat hij achter zich
de wind die hem nu verder blaast, die geeft hem nu zijn rust
De wind
Gedragen door de wind
verzacht door het geluid van
twinkelende bladeren
die mij zacht vooruit blazen
zonder enig geduld.
Ik voel de energie,
het bloed stroomt glinsteringen
waardoor hemelszacht
mijn voeten afscheid nemen
van de grond,
die mij ooit ontzettend lief had.
Neem me mee
over de tuinen
waar de vlinders dansen op
zachte verloren woorden
en blaas
nog één keer jou naam.
En vergeef me,
dat de lucht jou niet draagt
maar ik jou liefde mee neem
naar de plek
die mij niet meer tilde
maar gewoon vooruit blies.
Bolt van decadentie
ik heb de boot getuigd
zeilen gehesen
om de golven te breken
eindelijk verder
dan de eerste horizon
die bolt van decadentie
ik wil met jou
het avontuur weer aan
veilige havens hebben afgedaan
het ruime sop
spot met zelfgenoegzaam zijn
speelt gevaren uit in angst en pijn
samen gaan we
elementen trotseren en
voorbij de grenzen weer nieuwe leren
Hun stilte in zinnen
wij zijn talen
gaan spreken waarvan
de woorden ontbreken
oog en gebaar
worden een paar in
een neigend begroeten
de lach zorgt
voor balans in
het haastige moeten
handen kleuren
met vormen en beelden
het dagelijks gebeuren
in begrijpen is
naar elkaar kijken
de basis van zien
door het spiegelen
van licht lezen wij
de ziel in het gezicht
woorden ontbreken
maar door hun stilte in zinnen
zullen wij ze nooit vergeten
Geluk
Jarenlang gezocht,
Naar iets wat ik altijd wilde,
Iets wat je kreeg door eerst pijn te voelen,
En daarna je gevoel los te laten,
Het was even zoeken,
Een tijd lang niet gezien,
Maar daarna realiseer je je,
Geluk is iets wat je verdient.